Ο Μario Draghi προειδοποιεί για διάσπαση του ευρώ

Πηγή: FT (via euro2day)
By Lionel Barber και Ralph Atkins
Δημοσιεύθηκε: 12:34 - 19/12/11

Mario Draghi: Πρέπει να διακρίνουμε τα δύο στάδια: Πρώτα ήταν η χρηματοοικονομική κρίση με τον αντίκτυπό της στην πραγματική οικονομία. Νομίζω ότι μάθαμε πως χρειαζόμαστε ένα πιο ανθεκτικό χρηματοοικονομικό σύστημα, ένα σύστημα με λιγότερα χρέη και περισσότερα κεφάλαια. Καταγράφεται ουσιαστική πρόοδος στον σχεδιασμό της νέας ρυθμιστικής πολιτικής και κάποια πρόοδος στην εφαρμογή αυτού του νέου σχεδιασμού.
Το δεύτερο στάδιο της κρίσης στην ουσία είναι ένας συνδυασμός μιας πολιτικής φάσης με προκλήσεις -όπου οι ηγέτες της ευρωζώνης αναμορφώνουν αυτό που αποκαλώ δημοσιονομικό συμβόλαιο- και μιας κατάστασης όπου οι τράπεζες και τα κράτη αντιμετωπίζουν σημαντικούς περιορισμούς χρηματοδότησης. Αυτές οι συνθήκες δημιουργούν πλέον σύσφιγξη πίστωσης και έχουν αδιαμφισβήτητα αυξήσει τους πτωτικούς κινδύνους για την οικονομία της ευρωζώνης.

Μεταβιομηχανικές φαντασιώσεις και σύγχρονος καπιταλισμός

ΠΗΓΗ: Aformi

του Αγγ. Καλοδούκα

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008-2009 έφερε στην επιφάνεια χρόνια προβλήματα που συσσωρεύονταν στην οικονομική βάση των ανεπτυγμένων καπιταλισμών του «δυτικού κόσμου». Διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους μέσα σε ένα διεθνές οικονομικό περιβάλλον που το χαρακτήριζε ο οξυμένος ανταγωνισμός τόσο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες όσο και από χώρες «αναπτυσσόμενες» -Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, και όχι μόνο.

Μέχρι την κρίση του 2008-2009 τα προβλήματα εμφανιζόντουσαν ως «δευτερεύοντα» γιατί, δήθεν, ο καπιταλισμός «έχει αλλάξει». Ζούμε, υποτίθεται, (στις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες) σε «μεταβιομηχανικές κοινωνίες» στις οποίες η βιομηχανική παραγωγή «παρακμάζει» και αυτό είναι «φυσιολογικό». Σύμφωνα με αυτό το ιδεολόγημα, πλέον η «κοινωνία της γνώσης» (η πληροφορική, ο τομέας των υπηρεσιών) έχει τη μεγαλύτερη σημασία και η βιομηχανία «μετακινείται» από τις αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως Κίνα και Ινδία. Σε συνέντευξή του ο (συχωρεμένος πλέον…) Στιβ Τζομπς έλεγε ότι «εμείς βάζουμε το μυαλό [sic!] και αυτοί [οι Κινέζοι] τους μυς».

Τα συσσωρευμένα εμπορικά και κρατικά ελλείμματα των ανεπτυγμένων χωρών κατέδειξαν την κενότητα του ιδεολογήματος περί «μεταβιομηχανικών κοινωνιών» -ένα μεγάλο μέρος της «κοινωνίας της πληροφορικής» ήταν απλώς «φούσκα».

Η πτώση της Δύσης: Η φυγή προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

«Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από τους τακτικούς στρατούς. Αν ο αμερικανικός λαός επιτρέψει στις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγξουν την έκδοση του νομίσματός τους, πρώτα μέσω πληθωρισμού, στη συνέχεια μέσου αποπληθωρισμού, οι τράπεζες και οι εταιρείες θα στερήσουν τον λαό από κάθε περιουσία μέχρι να ξυπνήσουν τα παιδιά τους άστεγα στην ήπειρο που οι πατέρες τους είχαν κατέκτησει». Thomas Jefferson, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, που χαρακτηρίστηκε σαν το «Τέλος της Ιστορίας» από τον Φουκουγιάμα, η «Pax Americana» φαινόταν ότι θα διαρκέσει χίλια χρόνια.

Σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από έλλειψη πρώτων υλών και που το 90% των σπάνιων γαιών βρίσκεται στην Κίνα, η οικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ και της Ευρώπης τους οδήγησε να μην ασχοληθούν πια με «αρχές», αλλά να παίρνουν τους πόρους που χρειάζονται με τη βία από τις πιο αδύναμες χώρες, όπως είναι η περίπτωση του Καντάφι που σταυρώθηκε από τη Δύση και να συνεχίζουν να αποσταθεροποιούν τα πάντα με το πρόσχημα μιας μεταμφιεσμένης δημοκρατίας που δεν ξεγελά πλέον κανέναν

Πού "πήγαν" τα λεφτά από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ;

ΠΗΓΗ: bankingnews,gr

Από τα 73 δις ευρώ που έλαβε η χώρα μας από την Τρόικα των δανειστών, το 85,5% αυτού του κεφαλαίου ή 62,4 δις. ευρώ κατευθύνθηκε για την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους.

Το κομμάτι που έμεινε από αυτό το δάνειο, και το οποίο ανέρχεται σε μόλις 10,6 δις. ευρώ αξιοποιήθηκε κατά το δοκούν από την κυβέρνηση και για διάφορες υποχρεώσεις και ανάγκες που είχε το Δημόσιο. 

Μόλις ένα πολύ μικρό μέρος αυτού του ποσού χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη της μισθοδοσίας των εργαζομένων που υπηρετούν σε Υπουργεία,ΟΤΑ, Υπηρεσίες και Οργανισμούς του Δημοσίου.

Με τα λεφτά της Τρόικας το κράτος πλήρωνε κυρίως συντάξεις,εσωτερικά οφειλές που είχε σε προμηθευτές φαρμάκων, εργολάβους και τεχνικές εταιρίες, ακόμη και επιχορηγήσεις σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία και ΔΕΚΟ.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Πηγή: eparistera
του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το θέμα δεν είναι ποιος, αλλά τι

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

του Γ. Κιμπουρόπουλου

Οι όμορφες συγκυβερνήσεις όμορφα καίγονται... Η κυβέρνηση Παπαδήμου λογικά πρέπει να διεκδικεί παγκόσμιο ρεκόρ στην ταχύτητα φθοράς της στην κοινή γνώμη. Μέσα σε τέσσερις εβδομάδες -σκάρτες- το όποιο δημοσκοπικό της πλεονέκτημα εξανεμίστηκε. Οι κυβερνητικοί εταίροι συμπεριφέρονται σαν εν διαστάσει σύζυγοι που απλώς είναι αναγκασμένοι να συγκατοικούν για τα μάτια των γειτόνων -εν προκειμένω της τρόικας. Αλλά και οι τροϊκανοί κυκλοφορούν από υπουργείο σε υπουργείο σαν να μην περιμένουν τίποτα απ’ αυτή την κυβέρνηση. Μόνο ο ίδιος ο Λ. Παπαδήμος και οι πιο στενοί του συνεργάτες πασχίζουν να σώσουν τα προσχήματα.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι πώς καταρρέει η επιχείρηση ανάκτησης της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης στο σύστημα διακυβέρνησης μέσα από δύο ιδεολογήματα: τη διακομματική συνεργασία -είτε στο όνομα της συναίνεσης του αστικού χώρου είτε στο όνομα της «εθνικής ενότητας»- και τον ρόλο των τεχνοκρατών ως εναλλακτικής λύσης στην «ανικανότητα των πολιτικών».