To κόστος του φράκτη του Έβρου και οι μπίζνες του Παπουτσή

ΠΗΓΗ: RedNotebook

Σε 5 εκ. ευρώ εκτιμά η ΕΛ.ΑΣ. το κόστος του φράκτη, όταν ο ίδιος φράκτης στον Ισπανικό θύλακα της Μελίγια κόστισε το 2005, 33 εκατομμύρια!

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ακούστηκε η "εμπνευσμένη" εξαγγελία του Παπουτσή για φράχτη 12 χιλιομέτρων στον Έβρο, το μυαλό πολλών ανθρώπων πήγε κατευθείαν στη εργολαβία. Και ήταν φυσικό λόγω και ελληνικών "παραδόσεων" αλλά και της προφανούς αναποτελεσματικότητας ως προς τον διατυπωμένο στόχο και αυτού του φράκτη αλλά και με βάση τη διεθνή εμπειρία των φρακτών γενικώς. Είναι πρόσφατες άλλωστε οι εμπειρίες τις ολυμπιάδας. Έργα που έκαναν πλούσιους τους εργολάβους με το τελικό κόστος τους να είναι πoλλαπλάσιο του αρχικού, ή έργα όπως το σύστημα "ασφάλειας" C4i που αποδείχτηκε κυρίως ένα σύστημα ροής χρήματος και μίζας της Siemens προς διάφορες τσέπες και ταμεία και αντιστρόφως, ενώ το ίδιο το σύστημα λειτούργησε μόνο τμηματικά και ποτέ δεν παρελήφθη επισήμως. Ακόμα πιο πρόσφατη είναι η τρέχουσα εμπειρία της Κερατέας, όπου αυτή τη φορά το πρόσχημα δεν είναι οι μετανάστες ή η ασφάλεια αλλά τα σκουπίδια. Και εκεί ο γνωστός εργολάβος με την κρατική συνδρομή των ΜΑΤ και των καναλιών πασχίζει λυσσαλέα να ξεκινήσει την εργολαβία του, ενώ το τελευταίο που φαίνεται να απασχολεί είναι ...τα σκουπίδια.

Γυρεύοντας μιαν έξοδο κινδύνου

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Δεν είναι στην ατζέντα» η χρεοκοπία της Ελλάδας, όπως δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια Συμποσίου στο Παρίσι, μια μέρα μετά την ανάλογη δήλωση του υπουργού Οικονομικών. Είπε και κάτι άλλο ο Γ. Παπανδρέου: ότι αυξάνονται οι υποστηρικτές της ιδέας του ευρωομολόγου. Πράγματι οι «αγορές», οι οποίες ανησυχούν σφόδρα για τη διασφάλιση των κεφαλαίων τους, πιέζουν αφόρητα για την έκδοση ευρωομολόγου αυξάνοντας δραματικά το κόστος δανεισμού των αυξανόμενων PIGS της Ευρωζώνης.

Με τη σειρά τους οι απειλούμενοι από χρεοκοπία υιοθετούν το αίτημα κι η πίεση προς τη Γερμανία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Η πίεση των αγορών ωστόσο προς τη χώρα της Μέρκελ έχει πολλαπλό χαρακτήρα:

...λεφτά υπάρχουν! (μια διάλεξη με τον Richard Wolff)

Προς το τελος της διαλεξης, ο Wolff αποκαλυπτει ενα μεγαλο μυστικο!

Νέες εξελίξεις στα διόδια

Ποιος χρωστάει σε ποιον κ. Ρέππα;

Από την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας

http://diodiastop.blogspot.com/2011/01/blog-post_7598.html

...Φροντίστε πρώτα να τα εισπράξετε όσα δικαιούται το ελληνικό κράτος από τους αεριτζήδες μεγαλοεργολάβους!…Σύμφωνα με τα στοιχεία από διάφορες πηγές, τον τελευταίο χρόνο, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 600 χιλιάδες διελεύσεις οχημάτων χωρίς να καταβληθεί το αντίστοιχο αντίτιμο των διοδίων. Αν υπολογίσουμε λοιπόν, πως ο οδηγός κάθε οχήματος έπρεπε να πληρώσει κατά μέσο όρο π.χ. 5 ευρώ (!), τότε τα ποσό που δεν κατάφεραν να εισπράξουν οι εταιρείες, ανέρχεται στα 5 x 600.000 = 3 εκατ. ευρώ και ο ΦΠΑ που δεν εισέπραξε το ελληνικό κράτος περίπου στο 1 εκατ. Ευρώ…Μήπως όμως έφτασε η στιγμή να μας πληροφορήσει ο κ. Ρέππας και οι συνεργάτες του, οι οποίοι ανησυχούν για την απώλεια...εσόδων του ΦΠΑ από τα διόδια, πότε θα εισπράξουν τα 215 εκατ. ευρώ πρόστιμα που οφείλει η Νέα Οδός Α.Ε. προς το ελληνικό κράτος; Ή μήπως αυτό δεν είναι χρέος; Ή μήπως εταιρείες και κυβέρνηση φοβούνται κάτι άλλο;…

Περισσότερες λεπτομέρειες στην ανάρτησή μας ΕΔΩ

Γενναιόδωρες οι τράπεζες στα κυβερνητικά κόμματα της Γερμανίας

ΠΗΓΗ: deutsche-welle

Τη χρονιά της νομισματικής κρίσης επέδειξαν ιδιαίτερη γενναιοδωρία προς τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους οι τράπεζες, οι ασφαλιστικοί όμιλοι και οι επενδυτικές εταιρείες.

Η χρηματοδότηση των κομμάτων συνιστά μια σημαντική πτυχή της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος. Δωρεές, χορηγίες και άλλου είδους παροχές από πρόσωπα και επιχειρήσεις προς τους πολιτικούς σχηματισμούς συνιστούν τον κανόνα ακόμη και σε χώρες, όπου ο κρατικός κορβανάς συντηρεί με τα χρήματα των φορολογουμένων τα κόμματα. Σε ποιο βαθμό η συναλλαγή αυτή επηρεάζει τις επιλογές των κομμάτων, είναι κάτι που δεν μπορεί να διευκρινιστεί πλήρως. Θεωρείται πάντως βέβαιο ότι πολλές επιχειρήσεις, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και σύνδεσμοι ιδιαιτέρων συμφερόντων είναι πεπεισμένες πως οι δωρεές τους θα έχουν -αν μη τι άλλο- μεσοπρόθεσμα θετικές συνέπειες.

These Public Employees Are Not Overpaid

ΠΗΓΗ:truthdig

While Wall Streeters continue to rake it in, there’s a movement afoot to redirect the public’s rage against the humble public employee. These hardworking folks don’t look like the greedy opportunists they’ve been smeared as.

Σημ cynical: Τα ίδια παντού...  Κι οι αμερικανοί Δ.Υ. τεμπέληδες;

Ζητήματα κομμουνιστικής στρατηγικής, του Γιάννη Μηλιού

ΠΗΓΗ: tvxs
του Γ. Μηλιού

Yπήρξαν ιστορικά δύο δρόμοι, συχνά παράλληλοι μεταξύ τους, για αυτή τη διολίσθηση της αριστερής στρατηγικής από την επαναστατική-κομμουνιστική προοπτική στην ενσωμάτωση στην αστική-κοινοβουλευτική τάξη πραγμάτων: Ο πρώτος είναι ο δρόμος που εγκαινίασε η ιστορική Σοσιαλδημοκρατία, ενώ ο δεύτερος είναι εκείνος των «εθνικών συμφερόντων», ο οποίος από πολύ νωρίς «συγκίνησε» την ελληνική (κομμουνιστική) Αριστερά.

1. Διατύπωση του προβλήματος [1]

«Με καταδίκασαν σε είκοσι χρόνια βαρεμάρας/ διότι προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα από τα μέσα» [2] , τραγούδησε ο Λέοναρντ Κόεν το 1988, σε ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του.

Ακόμα και όσοι γλίτωσαν αυτή την «ποινή», διότι δεν εντάχθηκαν στις στρατηγικές που επιχειρούσαν να «αλλάξουν το σύστημα από τα μέσα», σίγουρα, σε κάποιες συγκυρίες, θα «καταδικάστηκαν» σε μια άλλη «ποινή», ίσως μάλιστα περισσότερο μακροχρόνια: Τον αποκλεισμό τους από την κεντρική πολιτική σκηνή, την αδυναμία δηλαδή να κάνουν πολιτική με λαϊκό έρεισμα, πέρα από αριθμητικά περιορισμένους κύκλους νεολαίας και διανόησης. [3]