Η δημιουργία του ευρώ ως «ασύμμετρο σοκ» για τον ευρωπαϊκό Νότο

ΠΗΓΗ: Για το ευρώ, ρε γαμώτο 

της Μαριάννας Τόλια

Τετάρτη, 29 Μαΐου 2013

Η δημιουργία του ευρώ ως «ασύμμετρο σοκ» για τον ευρωπαϊκό Νότο

Η άνοδος του μοναδιαίου κόστους εργασίας δεν ήταν η αιτία της απώλειας ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου. Ήταν δευτερογενές σύμπτωμα ενός  σοκ εγχώριας ζήτησης που έλαβε χώρα στο Νότο και προήλθε από τις αυξημένες κεφαλαιακές ροές από  Βορρά προς Νότο ως συνέπεια της δημιουργίας του ευρώ. Ο Νότος έχει ανταγωνιστικές εξαγωγές, γι’ αυτό δεν χρειάζεται εσωτερική υποτίμηση αλλά αύξηση των μισθών και της ζήτησης στο Βορρά.
 
Τα γραπτά των Felipe και Kumar για τα προβλήματα του ευρωγερμανικού επιχειρήματος «για όλα φταίνε οι ψηλοί μισθοί του Νότου» άνοιξαν νέους δρόμους στην οικονομική έρευνα. Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν την αύξηση της μερίδας του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης, οι Felipe και Kumar διατύπωσαν την υπόθεση ότι θα μπορούσε να οφείλεται σε αύξηση κερδών των μη εμπορεύσιμων κλάδων της οικονομίας. (ΣΣ: οι κλάδοι των μη εμπορεύσιμων αφορούν ό,τι καταναλώνεται εγχωρίως, κατά κανόνα τις υπηρεσίες αλλά και τις κατασκευές. Αντίθετα, εμπορεύσιμα είναι τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας που έχουν υλική υπόσταση, μεταφέρονται και μπορούν να εξαχθούν. Βασικοί κλάδοι μη εμπορεύσιμων είναι οι τράπεζες και ασφάλειες, οι κατασκευές, οι κοινωνικές και προσωπικές υπηρεσίες, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο κλπ. Στα μη εμπορεύσιμα εμπίπτει και ο τουρισμός αν και για πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποτελεί το κύριο εξαγωγικό τους προϊόν).

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ και οι Εκμεταλλευτές Γιατροί της Ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: Reporter.gr

Ντίνος Κουτσολιούτσος dinokouts@gmail.com

Date: 09:18 - 30 Μαϊ 2013

Η στήλη έχει επανειλημμένα υποστηρίξει, και θα συνεχίζει να ενοχλεί τα αυτιά των αναγνωστών του reporter ότι το μακροπρόθεσμο σχέδιο για την Ευρωζώνη, είναι η σταδιακή πτώχευση των λαών, η σταδιακή γεωπολιτική αποδυνάμωση των υπολοίπων κρατών, και η τελική ηγεμονική κυριαρχία της Γερμανίας επί της Ευρωζώνης, με την Γαλλία να συνεχίζει να παίζει το τσιράκι της Μέρκελ, συνεχίζοντας τον ιστορικό ρόλο της κατοχικής κυβέρνησης, νομίζω, του Βισύ, όσα χρόνια το επιτρέψει ο γαλλικός λαός.

Αυτή η σταδιακή πτώχευση και αποδυνάμωση, πραγματοποιείται πάρα πολύ μεθοδικά, και πάρα πολύ αποτελεσματικά, έως τώρα, δια της Μεθόδου της Εντατικής. Τη Μέθοδο της Εντατικής, η οποία είχε την μεγάλη πρεμιέρα της με την ελληνική κρίση, και έκτοτε εφαρμόζεται αποτελεσματικά σε όλα τα άλλα κράτη, την παραθέτω συμπληρωματικά στο Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν.

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ

Η Μέθοδος της Εντατικής είναι απλή και άκρως αποτελεσματική.
1. Παίρνεις έναν άρρωστο, όπως οι διάφορες οικονομίες της ευρωζωνικής περιφέρειας, οι οποίες μπήκαν ανταγωνιστικά αδύνατες στο ευρώ, για πολλούς και διάφορους λόγους, και μετά αρρώστησαν σοβαρά μέσα στο ευρώ, λόγω διαφόρων ενδοκρατικών αιτιών αλλά και λόγω του σχεδιασμού του κοινού νομίσματος.
2. Μετά αρχίζει η κρίση, (η οποία ξεκίνησε στην Αμερική, αλλά έμελλε να εδραιωθεί στην Ευρώπη), και επιβάλλεις στους αρρώστους εξουθενωτικές θεραπείες που κακοποιούν τους ασθενείς και τις οικονομίες τους, έχοντας πρώτα πείσει τους λαούς ότι έχουν έναν θανάσιμο καρκίνο, και ότι χωρίς αυτήν την εξουθενωτική θεραπεία θα βρουν το σίγουρο θάνατο, δηλαδή, θα βρεθούν εκτός ευρώ.

Η ΤτΕ δεν δίνει στοιχεία για τα δάνεια των κομμάτων. Στο ίδιο μήκος κύματος το υπ.Οικονομικών

Μετά την ψήφιση τροπολογίας για αμνηστία σε Δ.Σ. τραπεζών για δάνεια

 ΠΗΓΗ: enet.gr

Τελευταία ενημέρωση: 13:17 Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

 

Επικαλούμενη τις διατάξεις περί υπηρεσιακού και επαγγελματικού απορρήτου, η Τράπεζα της Ελλάδος αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα βουλευτή να διαβιβαστούν στη Βουλή αναλυτικά στοιχεία για το ύψος των δανείων που έλαβαν τα κόμματα από το 1996 και μετά καθώς επίσης από ποια τραπεζικά ιδρύματα. 

 

Οι όροι χορήγησης δανείων και παροχής εγγυήσεων από τα πιστωτικά ιδρύματα δεν καθορίζονται διοικητικά με αποφάσεις της ΤτΕ αλλά ελεύθερα με τραπεζικά κριτήρια, στο πλαίσιο της Συνθήκης της ΕΕ αναφέρει το έγγραφο της Τράπεζας που διαβιβάστηκε στη Βουλή δια του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.

 

Η Τράπεζα επισημαίνει ότι έχει καθορίσει υποχρεώσεις για την ύπαρξη διαδικασιών διαχείρισης κινδύνων και εσωτερικού ελέγχου,  έχει καθορίσει τα διοικητικά όργανα που θα ελέγχουν την επάρκεια και την τήρηση των διαδικασιών αυτών και κάθε τρία χρόνια αξιολογεί την πορεία τους λαμβάνοντας τα αναγκαία διορθωτικά ή κυρωτικά μέτρα όπου απαιτείται. Υπογραμμίζει όμως ότι δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτονται τα πορίσματα που εκπονούνται και τα μέτρα που λαμβάνονται, όπως αναφέρεται στο Ν. 3601/2007.

Πανευρωπαϊκή Διαμαρτυρία 1ης Ιουνίου

Διεθνής Διαμαρτυρία

H πρωτοβουλία για την Πανευρωπαϊκή Διαμαρτυρία της 1ης Ιουνίου πάρθηκε στη συνάντηση των κινημάτων στην Λισαβόνα.

Η δράση στηρίζεται στην οργάνωση από τα κάτω και στην αυθόρμητη πρωτοβουλία όλων μας.

Οπότε οργανώνεται από όλους εμάς για όλους εμάς.

δειτε info απο http://www.peoplesassemblies.org/2013/04/call1j/

★ ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

✔ Σάββατο 1/6 στις 18.00 στην Πλατεία Συντάγματος.

✔ Όλη η Ευρώπη μια αγκαλιά !

Δείτε το Βίντεο

https://www.youtube.com/watch?&v=EzQxBbGqN7I

Μανιφέστο

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια βίαιη επίθεση από το οικονομικό κεφάλαιο, εκπροσωπούμενο από την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και από τις διαδοχικές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν πολιτικές εναρμονισμένες με το συμφέρον των οικονομικών αυτών οργανισμών, περιφρονώντας και καταστρέφοντας τον κοινωνικό ιστό.

Γνωρίζουμε ότι αυτή η επίθεση στηρίζεται στον διχασμό των λαών, καθιστώντας τους σκλάβους του χρέους και της λιτότητας. Αυτή η επίθεση απλώνεται σε όλη την Ευρώπη και πρέπει να ηττηθεί από ένα διεθνή αγώνα.

Ερρίκος Ντυνάν: Μισθοί 18.000 ευρώ, Cartier, Louis Vuitton και άνθη 200.000 ευρώ

ΠΓΗ: iefimerida.gr  27.05.2013 

Tι λέει ο Λοβερδος? Τι κάνει ο Εισαγγελέας?

«Γενναιόδωρη» η διοίκηση του θεραπευτηρίου Ερρίκος Ντυνάν. Τσάντες Louis Vuitton, κοσμήματα Cartier, άνθη ετήσιας δαπάνης 200.000 ευρώ δώριζε, μεταξύ άλλων, σε συμβούλους, επώνυμους ασθενείς και κρατικούς αξιωματούχους. Με την ευκαιρία ονομαστικών εορτών σε γραφεία και οικίες προς σύσφιξη των δημόσιων σχέσεων, όπως εξηγήθηκε αρμοδίως...

Τα στοιχεία προκύπτουν από καταγγελίες του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου και διανθίζουν την έκθεση που συνέταξε ο καθηγητής Λυκούργος Λιαρόπουλος το 2010 και η οποία έχει διαβιβαστεί ήδη στον Εισαγγελέα που ερευνά την υπόθεση κακοδιαχείρισης στο Ερρίκος Ντυνάν. Ο Λιαρόπουλος είχε οριστεί ελεγκτής με απόφαση του τότε υπουργού Υγείας , Ανδρέα Λοβέρδου.

Διαπιστώθηκαν, λοιπόν, διπλά βιβλία και επιλεκτικές πληρωμές σε συγκεκριμένους εργαζόμενους και προμηθευτές αλλά και προνομιακή τιμολογιακή μεταχείριση σε μεμονωμένες κατηγορίες ασφαλισμένων. Στην έκθεση υπάρχει αναφορά για νέες κατηγορίες ασφαλισμένων που νοσηλεύονταν στις σουίτες του θεραπευτηρίου –από αστυνομικούς, δημοσιογράφους, διπλωμάτες, δικαστικούς υπαλλήλους και υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, ορκωτούς ελεγκτές αλλά και εκπροσώπους της Δικαιοσύνης.

Η απάτη της αύξησης του μοναδιαίου κόστους εργασίας και γιατί η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης είναι λάθος

ΠΗΓΗ: http:/eurounemployed.blogspot.gr 

της Μαριάννας Τόλια

Να μια εκδοχή του πίνακα που δείχνει η Μέρκελ στους δημοσιογράφους του Spiegel για να τους πείσει ότι η αιτία της κρίσης του ευρώ είναι η μεγάλη αύξηση του μοναδιαίου κόστους εργασίας στο Νότο σε σχέση με τη Γερμανία.

Πηγή: Felipe-Kumar, «Do some countries in the Eurozone need an internal devaluation? A reassessment of what unit labour costs really mean”, με βάση στοιχεία ΟΟΣΑ και εκτιμήσεις των συγγραφέων, στο Voxeu.org.

O πίνακας αυτός υποδεικνύει ακριβώς ότι από το 1980 μέχρι το 2007 το μοναδιαίο κόστος εργασίας αυξήθηκε στις χώρες του Νότου πολύ περισσότερο από ό,τι στη Γερμανία. Στην Ελλάδα 15πλάστηκε, στην Πορτογαλία 10πλασιάστηκε (ετήσια αύξηση 9.5%), στην Ιταλία και στην Ισπανία υπερτετραπλασιάστηκε (ετήσια αύξηση 5.3% και 5.% αντίστοιχα) και στην Ιρλανδία υπερτριπλασιάστηκε (ετήσια αύξηση 3.64%). Αντίθετα, στη Γερμανία αυξήθηκε πολύ λίγο, μόλις μιάμιση φορά (ετήσια αύξηση 1.21%).

Η συνήθης ερμηνεία για την αύξηση του μοναδιαίου κόστους εργασίας είναι ότι οφείλεται στο ότι οι μισθοί των εργαζομένων αυξάνονται γρηγορότερα από την αύξηση της παραγωγικότητας. Είναι γεγονός ότι και τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη των μισθών (ονομαστικές αμοιβές) στις χώρες της ΕΕ των 12 δίνουν την ίδια εικόνα: ότι από το 1980 ως το 2007 οι μισθοί των κρατών του Νότου αυξάνονταν με ταχύτατους ρυθμούς – αλλά πάντως χαμηλότερους από τότε που μπήκαν στο ευρώ από ό,τι στα χρόνια των εθνικών νομισμάτων – ενώ της Γερμανίας ελάχιστα. Η αύξηση της παραγωγικότητας από την άλλη μεριά υπήρξε μεν χαμηλότερη από την αύξηση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, αλλά ήταν πολύ μεγάλη στην Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία (με αυτή τη σειρά) και πολύ μικρή στη Γερμανία.

Πώς το Βερολίνο διέστρεψε τη θεωρία της χαμένης ανταγωνιστικότητας του Νότου

Πηγή: eurounemployed.blogspot.gr

της Μαριάννας Τόλια

Η έμπνευση των συμβούλων της γερμανικής καγκελαρίας για επιστροφή στα λόγια του Στρος Καν σύμφωνα με τον οποίο το πρόβλημα του Νότου ήταν ότι είχε χάσει την ανταγωνιστικότητά του επειδή είχε αυξήσει πολύ τους μισθούς σε σχέση με τη Γερμανία είναι πιθανό ότι είχε τις ρίζες της σε κάποια στοιχεία μιας οικονομικής θεωρίας για την κρίση του ευρώ που κυριάρχησε προς τα τέλη του 2010. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε κατά τις βασικές της γραμμές το καλοκαίρι του 2010 από τον επικεφαλής οικονομικό αναλυτή των Financial Times, τον οξυδερκή Μάρτιν Γουλφ, και στις αρχές του 2011 είχε κερδίσει τη συναίνεση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων οικονομολόγων. Η εν λόγω θεωρία, που είναι γνωστή και κυρίαρχη στην Ελλάδα, έχει ως λέξεις-κλειδιά τις «ανισορροπίες (Βορρά-Νότου) της Ευρωζώνης» και τη «χαμένη ανταγωνιστικότητα του Νότου». Αυτό που σε γενικές γραμμές λέει είναι πως τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης μπήκαν στο ευρώ με μια σχετική ισορροπία μεταξύ τους – είχαν δηλαδή μικρά εξωτερικά πλεονάσματα ή μικρά εξωτερικά ελλείμματα που δεν δημιουργούσαν πρόβλημα –, σταδιακά όμως αυτή η ισορροπία διασαλεύτηκε, με τα κράτη του Νότου να αποκτούν μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα, του Βορρά να αποκτούν μεγάλα πλεονάσματα και τις ανισορροπίες να καθιστούν την Ευρωζώνη ευάλωτη στην κρίση.

Μέχρις εδώ καλά: οι ανισορροπίες Βορρά-Νότου είναι πραγματικές κι όλα αυτά αποτελούν μια ορθή περιγραφή της θέσης των κρατών του ευρώ που προκύπτει από τα εξωτερικά τους ισοζύγια. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς προέκυψαν οι ανισορροπίες: εδώ εντοπίζονται οι μεγάλες διαφωνίες. Η θεωρία της χαμένης ανταγωνιστικότητας του Νότου λέει ότι οι ανισορροπίες προέκυψαν επειδή με το ευρώ τα προϊόντα και οι υπηρεσίες του ευρωπαϊκού Νότου έγιναν «ακριβά» στο εξωτερικό και δεν βρίσκονταν αρκετοί πρόθυμοι αγοραστές. Έτσι τα κράτη του Νότου βρέθηκαν να εισάγουν προϊόντα και υπηρεσίες πιο μεγάλης συνολικά αξίας από αυτά που εξήγαγαν, να υποχρεώνονται να δανείζονται από τις τράπεζες του Βορρά προκειμένου να καλύπτουν τα εξωτερικά ελλείμματα που προέκυπταν από τη διαφορά εισαγωγών-εξαγωγών και να συσσωρεύσουν μεγάλο εξωτερικό χρέος. Ε, έσκασε η κρίση στην Αμερική, πέρασε στην Ευρώπη, βγήκε ο ΓΑΠ στις αγορές κι άρχισε τα περί Τιτανικών, κλονίστηκε η εμπιστοσύνη και οι τράπεζες του Βορρά δεν ήθελαν να δανείζουν πια το Νότο…

Threat to the EU: German Exceptionalism Poses a Challenge

DPA

A Commentary by Bruce Stokes

ΠΗΓΗ: Der Spiegel
 
Germany has a vastly different view of the EU than the rest of the bloc.

Southern Europeans have grown impatient with Germany's self-imposed role as Europe's iron fist in recent months, but their criticism seems to have left the majority of Germans unfazed. A new study reveals the growing rift in public opinion on the state of the European Union.

The euro crisis has exposed a range of intra-European problems long hidden from the harsh light of day. Not the least of these is German exceptionalism. Over the last two generations one goal of the European project has been to narrow the differences between Germany and the rest of Europe. But recent economic difficulties have only amplified those dissimilarities.
 

 The contrast between German sentiment today and that of other Europeans could not be more stark, according to a new Pew Research Center survey of eight European Union nations. Germans feel better than others about the economy (by 66 points over the EU median), about their personal finances (by 26 points), about the future (by 12 points), about the European Union (by 17 points), about European economic integration (by 28 points) and about their own leadership (by 48 points). And in some cases - in their attitudes about the economy and about the EU - these differences between German and other European sentiment are growing. Such German exceptionalism may only complicate Europe's efforts to deal with its current troubles because Germans have different concerns, different priorities and favor different solutions. 

The Resistible Fall of Europe: An Interview with George Soros

ΠΗΓΗ: Project Syndicate

 

Editor’s note: On May 12, George Soros was awarded the Tiziano Terzani Prize for his 2012 book Financial Turmoil published in Italy by Hoepli. The following interview is adapted from a press conference held in Udine, Italy, on that occasion.

Illustration by fair use.

INTRODUCTION

SOROS: I have been very concerned about Europe. The euro is in the process of destroying the European Union. To some extent, this has already happened, in the sense that the EU was meant to be a voluntary association of equal states. The crisis has turned it into something that is radically different: a relationship between creditors and debtors. And, in a financial crisis, the creditors are in charge. It is no longer a relationship between equals. The fate of Italy, for example, is no longer determined by Italian politics – which is in a crisis of its own, I would say – but rather by the creditor/debtor relationship. That is really what dictates policies.

CommentsQUESTION: But the stock markets are apparently in good condition. Why do you think we are in a crisis? Do you think this kind of honeymoon will go on for a long time?

CommentsSOROS: The answer is no. We are in what I call a far-from-equilibrium situation. Therefore, it cannot last. But I am not in a position to predict the future.

CommentsQUESTION: The spread between German treasury bonds and Italian treasury bonds has decreased despite the current financial difficulty. Do you think this could delay the introduction of Eurobonds – which, if I am correct, you support – as a possible solution to remedy the current discrepancies among rates in Europe.

CommentsSOROS: Yes, I think it could, because this could continue, and the discrepancy in the rates would not disappear, though it would remain within a range that could be tolerated for an indefinite period. Of course, it would be a big handicap for Italy, making it more difficult to escape the disadvantageous position it is currently in.

Οι εξωφρενικές στρατιωτικές δαπάνες οδήγησαν την Ελλάδα σε τεράστια χρέη για όπλα που δεν χρειάζεται

  ΠΗΓΗ: AYΓΗ

12-5-2013

Ο Frank Slijper είναι ολλανδός οικονομολόγος, με ειδίκευση σε ζητήματα εξοπλισμών και στρατιωτικοποίησης, συνεργάτης της γνωστής ριζοσπαστικής δεξαμενής σκέψης Transnational Institute (ΤΝΙ) και επικεφαλής της αντιμιλιταριστικής οργάνωσης Campagne tegen Wapenhandel. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από το TNI η μελέτη του Στρατιωτικές δαπάνες και η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, όπου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ελληνική περίπτωση με τους υπέρογκους εξοπλισμούς και τις ιστορίες σπατάλης, διαφθοράς και παρασιτισμού που τους περιβάλλουν. Μια εκτενέστερη εκδοχή της συνέντευξης δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής» (www.avgi.gr) και στο μπλογκ των «Ενθεμάτων» (enthemata.wordpress.com)

• 
  
• O oλλανδός ερευνητής Φρανκ Σλέιπερ συζητάει με τον Ηρακλή Οικονόμου για τους εξοπλισμούς και την οικονομική κρίση

Η.Ο.

* Πώς ερμηνεύετε τη σιωπή των διανοουμένων πάνω σε ένα τόσο επίκαιρο ζήτημα όπως οι εξοπλισμοί και ο ρόλος τους στην τρέχουσα κρίση; Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν μια υποτυπώδης συζήτηση επ' αυτού.

Οι περισσότερες αναλύσεις εστιάζονται στον ρόλο των χρηματοπιστωτικών θεσμών και των οικονομικών μηχανισμών, που είναι λογικό. Όμως, εφόσον τα δημόσια ελλείμματα και τα σχετιζόμενα προβλήματα χρέους έχουν οδηγήσει σε εκτεταμένα μέτρα λιτότητας, είναι πράγματι παράδοξο το ότι δεν συζητείται ένας κλάδος δημοσίων δαπανών τόσο μεγάλος και ισχυρός όσο οι στρατιωτικές δαπάνες. Μια ερμηνεία της αποσιώπησης είναι ο συνεχής φόβος της στρατιωτικής ηγεσίας και της βιομηχανίας όπλων ότι η περικοπή των αμυντικών δαπανών θα κοστίσει πολλές θέσεις εργασίας και θα θέσει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Και τα δύο επιχειρήματα είναι εντελώς λανθασμένα, καθώς οι υψηλοί στρατιωτικοί προϋπολογισμοί αποδεδειγμένα αποτελούν έναν εξαιρετικά αναποτελεσματικό και δαπανηρό τρόπο δημιουργίας θέσεων εργασίας. Επιπλέον, ο δυτικός κόσμος έχει υπερεξοπλισθεί τόσο, ώστε είναι αδύνατον να ισχυριστεί κάποιος ότι απειλείται η ασφάλειά του. Μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει: το παράδειγμα των ΗΠΑ δείχνει ότι οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ οδήγησαν σε τρομακτικές στρατιωτικές δαπάνες, αλλά σίγουρα δεν κατέστησαν τον κόσμο ασφαλέστερο.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

...ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΑ ΒΑΓΚΕΝΚΝΕΧΤ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ DIE LINKE ("Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ")

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι δηλώσεις του Οσκαρ Λαφοντέν υπέρ μιας συντεταγμένης διάλυσης του ευρώ, και της άμεσης αποχώρησης Ελλάδας και Κύπρου, άνοιξαν μια έντονη συζήτηση επί του θέματος στην γερμανική Αριστερά, και κυρίως στη βασική της έκφραση, το κόμμα «Η Αριστερά», πιο γνωστό ως Ντι Λίνκε (Die Linke).

Μπορούμε πολύ συνοπτικά και σχηματικά να διακρίνουμε τρεις τάσεις στην ως τώρα μορφή που έχει πάρει η διαπάλη των απόψεων εντός του κόμματος.

Κατ’αρχήν μια σειρά από αρνητικές, έως απαξιωτικές αντιδράσεις, κυρίως από την δεξιά τάση του Ντι Λίνκε, που εκφράζεται κύρια από το «Φόρουμ Δημοκρατικός Σοσιαλισμός» και έχει ως βάση τα ανατολικογερμανικής προέλευσης στελέχη του κόμματος. Σ’αυτήν πρόσκειται και η μια εκ των δύο προέδρων του κόμματος Κάτια Κίπινγκ. Από αυτήν την πλευρά ακούστηκε με τον πιο ηχηρό τρόπο το «ναι στο ευρώ» ως συστατικό στοιχείο της πολιτικής του Ντι Λίνκε καθώς και ο χαρακτηρισμός των απόψεων του Λαφοντέν ως «εθνικιστικές» και επηρεασμένες από τις αντι-ευρω απόψεις του νεοϊδρυθέντος δεξιού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία».

Οι αριστερές απόψεις εξέφρασαν μια στήριξη με διαβαθμίσεις και διαφοροποιήσεις στον Λαφοντέν, αποδεχόμενες την ουσία της ανάλυσής του για την δομή της ευρωζώνης, και αντιμετωπίζοντας το θέμα της εξόδου από το ευρώ είτε ως λύση ανάγκης για τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, είτε προβάλλοντας το σύνθημα «όχι ευρώ πάση θυσία», είτε συνδυάζοντας αυτές τις δύο τοποθετήσεις. Σ’αυτό το πλαίσιο κινείται σε γενικές γραμμές η παρέμβαση της Σάρα Βάγκενκνεχτ, από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της γερμανικής Αριστεράς, που είναι σήμερα αντιπρόεδρος του κόμματος και αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, που παρουσιάζουμε σήμερα στην Ισκρα.

Eurozone crisis sees Franco-German axis crumbling

 

 

Ian Traynor in Brussels 

guardian.co.uk, Tuesday 14 May 2013 

 

Poll results underline the sense of estrangement between Paris and Berlin as the two countries' economic prospects diverge

When it comes to grim reading about the current European condition, it does not rain but it pours.
The latest catalogue of unremitting gloom (unless you're a German) comes in a 49-page survey of public opinion in eight EU countries conducted in March by Pew pollsters.
The results show support for the EU has shrunk from 60 to 45% in a year on average across the eight countries.
The more detailed findings are that public support for EU integration has eroded strongly, with Germans alone in favour of handing more powers to Brussels to tackle the four-year economic and financial crisis that is severely sapping EU confidence and reinforcing the sense of inexorable medium-term decline.
"Positive views of the EU are at or near their low point in most of the countries surveyed, even among the young," said the pollsters, who talked to nearly 8,000 people.
It is striking how the policy responses of EU leaders to the currency crisis are at such odds with public opinion, as centrifugal political action clashes with centripetal national moods.

NYT: How Austerity Kills

ΠΗΓΗ: NYT

By DAVID STUCKLER and SANJAY BASU

ARLY last month, a triple suicide was reported in the seaside town of Civitanova Marche, Italy. A married couple, Anna Maria Sopranzi, 68, and Romeo Dionisi, 62, had been struggling to live on her monthly pension of around 500 euros (about $650), and had fallen behind on rent.

David Stuckler, a senior research leader in sociology at Oxford, and Sanjay Basu, an assistant professor of medicine and an epidemiologist in the Prevention Research Center at Stanford, are the authors of “The Body Economic: Why Austerity Kills.”

Because the Italian government’s austerity budget had raised the retirement age, Mr. Dionisi, a former construction worker, became one of Italy’s esodati (exiled ones) — older workers plunged into poverty without a safety net. On April 5, he and his wife left a note on a neighbor’s car asking for forgiveness, then hanged themselves in a storage closet at home. When Ms. Sopranzi’s brother, Giuseppe Sopranzi, 73, heard the news, he drowned himself in the Adriatic.

The correlation between unemployment and suicide has been observed since the 19th century. People looking for work are about twice as likely to end their lives as those who have jobs.

In the United States, the suicide rate, which had slowly risen since 2000, jumped during and after the 2007-9 recession. In a new book, we estimate that 4,750 “excess” suicides — that is, deaths above what pre-existing trends would predict — occurred from 2007 to 2010. Rates of such suicides were significantly greater in the states that experienced the greatest job losses. Deaths from suicide overtook deaths from car crashes in 2009.

Τα πραγματικά αίτια της κρίσης του ευρωπαϊκού Νότου

ΠΗΓΗ: http://eurounemployed.blogspot.gr/

 Μια σειρά από συστηματικές ακαδημαϊκές μελέτες καταρρίπτουν τις κυρίαρχες θεωρίες για τις ανισορροπίες στην Ευρωζώνη. Υπεύθυνη για την χαμένη ανταγωνιστικότητα και την υπερχρέωση του ευρωπαϊκού Νότου αναδεικνύεται όχι η άνοδος του μοναδιαίου εργασιακού κόστους όπως θέλει η γερμανική αφήγηση, επί της οποίας στηρίζονται τα προγράμματα που εφαρμόζουμε,  αλλά:

α) τα σφάλματα της νεοκλασικής θεωρίας του ευρώ η οποία, αντί να οδηγήσει στη σύγκλιση των οικονομιών Βορρά-Νότου, οδήγησε σε έκρηξη του ιδιωτικού δανεισμού και  φούσκες στεγαστικών δανείων και ακινήτων στο Νότο,

β) το πολύ σκληρό ευρώ,

γ) μια τριγωνική σχέση αποστράγγισης χρήματος και πλούτου από το Νότο προς την Κίνα και τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες κι από εκεί στον ευρωπαϊκό Βορρά λόγω της παγκοσμιοποίησης, την οποία οι σχεδιαστές του ευρώ – προφανώς – δεν είχαν περιλάβει  στο μοντέλο του ενιαίου νομίσματος.   

 

Μετά από κάποια χρόνια οι ιστορικοί θα περιγράψουν την κρίση της Ευρωζώνης ως μια σκοτεινή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας και θα αποδώσουν το κύριο μέρος της ευθύνης  στους εμπνευστές του κοινού νομίσματος που αντί να ενώσει, όπως υποσχόταν, χώρισε τα ευρωπαϊκά κράτη σε αντιμαχόμενες χώρες-πιστωτές και χώρες-δανειολήπτες. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει τότε Ευρωζώνη και με ποια μέλη, δεν ξέρουμε καν τι θα απογίνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί του παρόντος όμως, για την Ευρωζώνη δεν γράφουν ακόμη οι ιστορικοί, αλλά οι οικονομολόγοι.