Ούτε βλέπουν ούτε ακούνε;

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Χρήστου Δημήτρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/08/2010

Όλο και περισσότεροι, σε όποια θέση εργασίας και αν βρίσκονται, δηλώνουν εξοργισμένοι από την ανικανότητα και τη δουλικότητα της κυβέρνησης, απέναντι σε όλους αυτούς που έχουν αιχμαλωτίσει τη χώρα και τους πολίτες με τα δεσμά των δανείων. Τη βδομάδα που πέρασε, και οι τρεις επαγγελματικές ενώσεις, Εμποροβιομηχανικές, Βιοτεχνικές και του Εμπορίου, παρουσιάζοντας μάλιστα μελέτες, έδειξαν την τραγική πλέον κατάσταση που βιώνει ο κόσμος της εργασίας και του επιχειρείν, δηλαδή ο κόσμος της πραγματικής οικονομίας. Η ίδια η ζωή και όλα τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν την αδιέξοδη πορεία που έχουν επιλέξει αυτοί που μας κυβερνούν. Οι συνέπειες από τον καταστροφικό δυναμισμό που έχει αποκτήσει η οικονομική κρίση, ενισχυμένες από τα συνεχή λάθη της κυβέρνησης, είναι δραματικές και θα γίνουν ολοκληρωτικά τραγικές.

 ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι αυτή που περιμένει ανάπτυξη συρρικνώνοντας σε βαθμό ασφυξίας την αγοραστική δύναμη του κόσμου; Πώς θα πουλήσει την παραγωγή της ή τις υπηρεσίες της μια επιχείρηση, όταν τα νοικοκυριά δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ακόμα και τα στοιχειώδη αγαθά; Τρέξε βρες εσύ τον Παπακωνσταντίνου, που μόλις προχθές κατάφερε να καταλάβει ή τον υποχρέωσαν να το αντιληφθεί, πως αν αυξήσει όλα τα προϊόντα μετατάσσοντάς τα στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ 23%, η αγορά και κατά συνέπεια η οικονομία τετέλεσθαι!

Ο παπανδρεϊκός τέταρτος δρόμος

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΤΟΤΥΠΙΑ
Του Γιώργου Ρούσση

Είναι προφανές ότι όταν ο Μαρκούζε αναφερόταν στη δεκαετία του εξήντα στη χρησιμοποίηση μιας σειράς εννοιών όπως π.χ. δημοκρατία, ειρήνη, σοσιαλισμός... για να υποδηλωθεί το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που πραγματικά σηματοδοτούσαν, δεν είχε κατά νου τον Γιώργο Παπανδρέου και την πρότασή του για 4ο δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Οταν εδώ και λίγες μέρες διάβασα τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στην «Christian Science Monitor»(1) στην οποία περιέγραφε το περιεχόμενο αυτού του 4ου δρόμου, που πρέπει πια να ακολουθηθεί, επιβεβαίωσα για πολλοστή φορά την εκτίμησή μου ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να διατυπώνει με τη μεγαλύτερη ευκολία το μεγαλύτερο ψέμα.

Θυμίζω πολύ σύντομα και συνεπώς σχηματικά, ότι αρχικά ο σοσιαλισμός όπως αυτός είχε προσδιοριστεί από τους κλασικούς του μαρξισμού ήταν μια κατώτερη φάση της κομμουνιστικής αταξικής, μη κρατικής κοινωνίας. Ηταν μια μεταβατική προς την ανώτερη κομμουνιστική κοινωνία περίοδος, κατά την οποία επικρατούσε η εξουσία της εργατικής τάξης και κατά την οποία το μισοκράτος, ή η κομμούνα αυτής της τάξης, θα έπρεπε να τείνει προς την απονέκρωσή του και προς τη διαμόρφωση μιας αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας, στην οποία θα κυριαρχούσε η ανεμπόδιστη δημιουργική δραστηριότητα απέναντι στην καταναγκαστική εργασία και τον οικονομικό καταναγκασμό.

Οι καιροί απαιτούν πλατιά αντικαπιταλιστικά μέτωπα

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
Συνέντευξη του Άρνλιοτ Ασκ, στελέχους του Red Party της Νορβηγίας, στην Αριάδνη Αλαβάνου.

Η συνέντευξη του Νορβηγού Άρνλιοτ Ασκ, στελέχους του Red Party, είναι πολλαπλά ενδιαφέρουσα. Τόσο για την ουσία των λεγομένων του όσο και για την ατμόσφαιρα που την περιβάλλει.

Η επαναστατική –όπως ο ίδιος προσδιορίζει– διαθεσιμότητα παραμένει το κεντρικό μοτίβο μιας προσπάθειας που ξεκίνησε εδώ και 40 χρόνια, τοποθετώντας ως αφετηριακό και κεντρικό ζήτημα παρέμβασης την ίδρυση μιας εφημερίδας. Έκτοτε η εφημερίδα –εξαιρετικά επιτυχημένη– αποτελεί τον κεντρικό άξονα κάθε πολιτικής και κομματικής ανασυγκρότησης του αγωνιστικού αριστερού χώρου στη Νορβηγία. Ενώ σήμερα η σύγχρονη κοινωνική-πολιτική πραγματικότητα της Νορβηγίας (75% όχι στην Ε.Ε. πλάι σ’ ένα πλούσιο από τα πετρέλαια κράτος) θέτει τις δικές της απαιτήσεις.

Έχετε μια πολύ καλή καθημερινή εφημερίδα.

Έχουμε την καθημερινή εφημερίδα Ταξική Πάλη, την οποία ξεκινήσαμε το 1969. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η εφημερίδα προηγήθηκε του κόμματος, καθώς αποφασίσαμε πως η ύπαρξη ενός οργάνου για τη διάδοση των απόψεών μας ήταν ουσιώδες ζήτημα προκειμένου να συμμετέχουμε στη δημόσια πολιτική συζήτηση. Μετά από αρκετές οικονομικές καμπάνιες, που κάναμε τη δεκαετία του ’70, καταφέραμε να κάνουμε την εφημερίδα αρχικά εβδομαδιαία το 1974 και τελικά το 1977 ημερήσια.

Φοροεπιδρομή και φοροδιαφυγή

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ | Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Το υπουργείο Οικονομικών κάλεσε τους πολίτες να υποβάλλουν βίντεο με ιδέες τους για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Εκτιμά το υπουργείο ότι θα υπάρξει έτσι μια ενίσχυση της φορολογικής συνείδησης ώστε να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Κάποιοι ασφαλώς και θα υποβάλουν τέτοιες ιδέες και ίσως οι ίδιοι και μερικοί ακόμη να ενισχύσουν τη φορολογική τους συνείδηση. Ομως η τάση στην κοινωνία είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Πριν από έξι ή εννέα μήνες όλοι ήθελαν να συμβάλουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, διαμορφώθηκε το κίνημα των αποδείξεων και όλοι είχαν αποφασίσει να δώσουν ό,τι μπορούν στην Εφορία για να σωθεί η χώρα. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πολίτες έχουν αγανακτήσει από τη φοροεπιδρομή, η ζήτηση και η κατανάλωση έχουν μειωθεί σημαντικά, μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, τα χρήματα δεν φτάνουν για να πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις. Και καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν είναι σε θέση να αποταμιεύσει και πνίγεται στα χρέη, αυξάνονται αυτοί που είτε δεν έχουν είτε δεν θέλουν να πληρώσουν άλλους φόρους. 

Δεν φθάσαμε στην άκρη του τούνελ

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Paul Krugman

Aυτό που ζούμε σήμερα στις ΗΠΑ δεν είναι οικονομική ανάκαμψη, σε καμία περίπτωση. Και αυτοί που χαράζουν την πολιτική θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να το αλλάξουν αυτό. Το μικρό ίχνος αλήθειας στους ισχυρισμούς τους περί συνεχιζόμενης ανάκαμψης είναι το γεγονός ότι το ΑΕΠ εξακολουθεί να ανεβαίνει: δεν είμαστε σε μια κλασική ύφεση, όπου όλοι οι δείκτες παρουσιάζουν πτώση. Και λοιπόν; 

Το σημαντικό ερώτημα είναι αν η ανάπτυξη γίνεται αρκετά γρήγορα για να μπορέσει να συγκρατήσει την ανεργία που έχει φθάσει στα ύψη. Χρειαζόμαστε περίπου ρυθμό ανάπτυξης 2,5% μόνο και μόνο για να συγκρατήσουμε την άνοδο της ανεργίας και πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς για να τη μειώσουμε σημαντικά. 

Επιπλέον, η ανάπτυξη βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο 1%-2%, με αρκετές πιθανότητες για περαιτέρω καθήλωσή της τους μήνες που θα ακολουθήσουν. Θα κάνει η οικονομία διπλή βουτιά με το ΑΕΠ της συρρικνούμενο; Ποιος νοιάζεται; Αν η ανεργία αυξηθεί ως το τέλος του έτους, κάτι που είναι πιθανό, δεν θα έχουν σημασία τα νούμερα του ΑΕΠ, είτε είναι λίγο πιο θετικά είτε λίγο πιο αρνητικά. Ολα αυτά είναι προφανή. Αλλά αυτοί που χαράζουν πολιτική τα αρνούνται. 

Η χρεωκοπία της οικονομίας επιβάλλει αναδιαπραγμάτευση χρέους

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ του Κ. Καλλωνιάτη Όταν ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει πως δεν τίθεται ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους λέγει στην πραγματικότητα τη μισή αλήθεια. Ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους δεν θέτει βεβαίως σήμερα η κυβέρνηση. Τίθεται, όμως, εκ των πραγμάτων. Από τον ίδιο τον χαρακτήρα της κρίσης και της αδυναμίας εναλλακτικής αντιμετώπισής της. Αρκετοί αριστεροί αναλυτές θεωρούν αντιμετωπίσιμη την ελληνική δημοσιονομική κρίση καταλογίζοντάς την στους κακούς κυβερνητικούς χειρισμούς και την ενδοτικότητα στις επιλογές της τρόικας. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται έτσι συγκλίνουν μεθοδολογικά με την επίσημη ερμηνεία πως το κλειδί για την επίλυση της κρίσης βρίσκεται στο να πεισθούν οι αγορές πως η Ελλάδα επιτέλους προσαρμόζεται και όλα τελούν υπό έλεγχο. Δυστυχώς, όμως, ο κοινός στις δύο αυτές προσεγγίσεις, υποκειμενικός χαρακτήρας της κρίσης επισκιάζεται από το πραγματικό αντικειμενικό βάρος της. Η ελληνική κρίση είναι τριπλή και γι’ αυτό εξαιρετικά σύνθετη. Είναι προϊόν της διεθνούς υπερχρέωσης που έχει οδηγήσει στις σημερινές συνθήκες αυξανόμενης πιστωτικής ασφυξίας και ένδειας ρευστότητας των αγορών. Είναι αποτέλεσμα ενός εγχώριου δημοσιονομικού εκτροχιασμού δεκαετιών. Και είναι, επίσης, κατάληξη της χρόνιας έλλειψης ανταγωνιστικότητας ενός αναχρονιστικού μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας.

Οι ΗΠΑ συμπαρασύρουν την παγκόσμια οικονομία

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Τσερεζόλε Ε.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/08/2010

Σκοτεινιάζει επικίνδυνα ο ορίζοντας της διεθνούς οικονομίας, καθώς οι "ατμομηχανές" της, δηλαδή οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Ιαπωνία, αλλά και η Κίνα, φαίνεται ότι εισέρχονται σε νέο κύκλο ύφεσης, προαναγγέλλοντας ίσως μια νέα οικονομική κρίση... Έτσι, αυτό που την άνοιξη οι αναλυτές χαρακτήριζαν "αρχή της ανάκαμψης" της παγκόσμιας οικονομίας δείχνει πλέον σοβαρά σημάδια υποχώρησης, με τις μεγάλες χρηματιστηριακές αγορές σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία να καταγράφουν περισσότερες απώλειες τις τελευταίες εβδομάδες... Καθοριστικό ρόλο στη διεθνή οικονομική σκηνή παίζουν βέβαια οι ΗΠΑ, από τις οποίες οι ειδήσεις τις τελευταίες εβδομάδες είναι εξόχως ανησυχητικές. Έτσι, πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η αμερικανική οικονομία ξαναπέφτει σε φάση ύφεσης και μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν ότι "σε ποσοστό 40%, οδεύουμε προς νέα διεθνή οικονομική ύφεση", υιοθετώντας έτσι τις θέσεις του γνωστού από την πρόβλεψή του για την κρίση του 2008, Νούριελ Ρουμπίνι. Η ίδια η FED δεν έχει σταματήσει να υπενθυμιζει ότι η ύφεση που προκάλεσε η "φούσκα" στα ακίνητα το 2007 υπήρξε τόσο μεγάλη και βαθειά, ώστε η ανάκαμψη που επιχειρείται "θα είναι πολύ επώδυνη", όσο και "άτονη".

Έτσι, μετά από τη μείωση των πωλήσεων κατοικιών (μειώθηκαν κατά 27,2% τον Ιούλιο σε σύγκριση με ένα μήνα πριν, φθάνοντας σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο της δεκαετίας), τη συρρίκνωση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης και με το ποσοστό της ανεργίας να εξακολουθεί να φλερτάρει το 10%, χθες ήταν η σειρά της αναθεώρησης προς τα κάτω της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους.