Λουκάς Παπαδήμος: Αυγείας και όχι Ηρακλής (Unfollow, #1)

ΠΗΓΗ: Unfollow#1

του Λ. Βατικιώτη

Ο Λουκάς Παπαδήμος αν πιστέψουμε τις αγιογραφίες που συνόδευσαν την προσγείωσή του στο Μαξίμου αποτελεί την δημιουργική υπέρβαση, την θετική απάντηση σε τρία τουλάχιστον διλήμματα, υπαρξιακής φύσης για το πολιτικό σύστημα, που με βιαιότητα τέθηκαν το τελευταίο διάστημα: Ανάμεσα στη συνέχεια και την τομή στην πορεία της πολιτικής ζωής, ανάμεσα στην «εθνική προσπάθεια» αναβάθμισης της θέσης της Ελλάδας και τη διεθνή καταξίωση με την σταδιοδρομία του να αποτελεί εγγύηση και ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, αποτελώντας ο ίδιος πάλι το σημείο τομής τους όπου η μια δίνει τη θέση της στην άλλη. Αρκεί όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα επιτεύγματά του για να καταλάβουμε ότι ο από «μηχανής θεός» Λουκάς Παπαδήμος, ο άνθρωπος που ήρθε με την ελπίδα να σώσει την παρτίδα διαχειριζόμενος την τελευταία προσπάθεια να μείνει η Ελλάδα στην ΟΝΕ δεν είναι παρά η συμπύκνωση και όχι η αναίρεση του παρελθόντος, το σημείο συνάντησης του εθνικού επαρχιωτισμού με τον πιο σκοτεινό κοσμοπολιτισμό, που θα ζήλευε και η Ιερή Συμμαχία και η σύμφυση της πολιτικής και της οικονομίας στην πιο οπισθοδρομική της εκδοχή.

Με τρόπο ελληνικό

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 10/1/2012

Tης Χριστινας Κοψινη

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχιζε να επαληθεύεται αυτό που ήδη βίωναν οι αναπτυγμένες οικονομίες. Οι μισθοί άρχισαν να απογειώνονται κατακόρυφα, αρχικώς στις τράπεζες και δη στις ξένες που δέσποζαν στο χρηματοπιστωτικό στερέωμα της Ελλάδας, αλλά και σε δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της μεταποίησης. Η αύξηση των αποδοχών και σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, όπως π.χ. στον «Τιτάνα», δεν ήταν απόρροια των συνδικαλιστικών επιρροών, όπως καθ’ υπερβολή διατείνεται το μύθευμα που λέει ότι για όλα τα κακά της χώρας φταίνε τα συνδικάτα.

Aποτελούσε τη λογική συνέπεια της αυξανόμενης παραγωγικότητας και των τεχνολογικών προσαρμογών που προηγήθηκαν σε εκείνους τους κλάδους «ηγέτες» όπως είθισται να αποκαλούνται οι τομείς που μπορούν να συμπαρασύρουν προς τα πάνω την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Αυτή η άνοδος των μισθών επιβεβαιώθηκε και στη συνέχεια, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 2000 με όλες τις υπερβολές που διαπιστώσαμε στις τράπεζες και ακόμη περισσότερο σε ΔΕΚΟ όπως στη ΔΕΗ και στον ΟΤΕ, αλλά και σε επιχειρήσεις όπως τα ΕΛΠΕ, όπου οι εργαζόμενοι λαμβάνουν και σήμερα 17,8 μισθούς. Βεβαίως, από την άνοδο των μισθών σε αυτούς τους ηγεμονικούς κλάδους και τις επιχειρήσεις ευνοήθηκε το σύνολο του ιδιωτικού τομέα, εν τέλει, καθώς συμπαρασύρθηκαν προς τα πάνω και τα κατώτατα όρια ακόμη και σε κλάδους που από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 άρχισαν να παρακμάζουν.

It's time to cancel unpayable old debts

• 
• • Aditya Chakrabortty
  • guardian.co.uk, Monday 9 January 2012 20.00 GMT
  • Article history

In the week between Christmas and New Year, those bleary few days when the world has better things to do than catch up on news or check its Twitter account, The Guardian carried a story that bears repeating. It was about Dimitris and Christina Gasparinatos and their kids in the Greek port of Patras. For ever hard up, the parents had been pushed by the economic crisis into outright poverty; and just before Christmas Dimitris and Christina put four of their children into care.

Nor is the Gasparinatos' case an isolated one. Greece must be the most family-centric society in western Europe, yet its media is full of reports of newborns dumped outside clinics, or infants shunted into foster homes.

ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑ. Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ

ΠΗΓΗ: eparistera
του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑ. Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ

Επιλέξτε τη χρεοκοπία που επιθυμείτε...

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Καλά, ο Σαμαράς λογικό να θέλει να φύγει – ή τουλάχιστον να κρατήσει τις μέγιστες αποστάσεις – από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ίσως έτσι διατηρήσει μια αχνή ελπίδα να γίνει απευθείας πρωθυπουργός. Ο Καρατζαφέρης, όμως, γιατί θέλει να δικαιώσει το προσωνύμιο ΛΑ(Γ)ΟΣ για το κόμμα του; Αυτός δεν λύσσαξε να γίνει η συγκυβέρνηση; Αυτός δεν θέλει να εξαντλήσει την τετραετία και να γίνει... αντιπρόεδρος; Και όσοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ λένε ότι τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν από τη Βουλή; Τι έπαθαν όλοι τους;

Γιατί τόση βιασύνη; Προφανώς ο γενικευμένος πανικός που διακατέχει το πολιτικό σύστημα δεν είναι τυχαίος. Η συμπεριφορά αγέλης που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του πρέπει να έχει μια λογική εξήγηση.

Κι όμως, το «κούρεμα» των ομολόγων (PSI) βρίσκεται, κατά την Κομισιόν και ελληνικές «πηγές» και «εκτιμήσεις», στα τελευταία του στάδια. 

Ελλάδα: "Επιστροφή στην εξαθλίωση"

 

Νικόλαος Μαυροϊδής, άστεγος, Αθήνα 2011

Πηγή: deutsche-welle

Η έλευση της Τρόικας στην Αθήνα, οι νέες δυσοίωνες προβλέψεις για την ελληνική οικονομία αλλά και οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας απασχολούν σήμερα τον γερμανικό τύπο.

 

«Ο ελληνικός εφιάλτης», είναι ο τίτλος σημερινού άρθρου στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου που σημειώνει: «Η οικονομία συρρικνώνεται, η ανεργία αυξάνεται, οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν: η Αθήνα χρειάζεται και πάλι νέα προγράμματα βοήθειας».

Μία άποψη: Οι παράξενες ιστορίες του ευρώ

Mary Beard
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-15790507

Mετάφραση: Άννα Κόκκαλη

Ενώ το ευρώ κλυδωνίζεται, η  συγγραφέας και ακαδημαϊκός Mary Beard aνaτρέχει σε παλιές ιστορίες από τη μυθολογία και την ιστορία, όπως αποτυπώνονται  στα μεταλλικά νομίσματα.

Εν μέσω όλης αυτής της μακροοικονομικής συζήτησης σχετικά με το ευρώ, από την οποία οι περισσότεροι, για να είμαστε ειλικρινείς δεν καταλαβαίνουμε ούτε λέξη, ανάμεσα σε όλες αυτές τις κουβέντες περί  διασώσεων και ομολόγων, περί στάσης πληρωμών και διπλής ύφεσης , κανείς δεν είχε πολλά να πει για το ίδια τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα. Εννοώ για ό,τι πραγματικά βλέπουμε  στα χαρτονομίσματα του ευρώ, και κυρίως στα  κέρματα του ευρώ.
 Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στην κύρια και στην πίσω όψη των νομισμάτων και θα βρείτε μάλλον μερικές αμήχανες πλευρές της ευρωπαϊκής Ιστορίας και  πολιτικής - και ακόμη μια ιστορία που ανάγεται στην πρώτη προσπάθεια για μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, 2.500 χρόνια πριν.