Περιδιαβάζοντας την εφημερίδα Έθνος πέφτω σε έναν τίτλο που έβγαζε μάτι. Κάθε ώρα και 11 διακηρύξεις. Είναι αλήθεια πως μετά την αναστολή της έκδοσης της Ελευθεροτυπίας δεν έχω τι να διαβάσω. Αλλά όπως είμαι εξαρτημένος «εφημεριδάκιας», αναγκαστικά μπήκα σε ένα πρόγραμμα «μεθαδόνης του Τύπου», που είχε όμως πολλές παρενέργειες, λόγω υψηλών δόσεων Μνημονίου. Και έτσι περισσότερο τις ξεφυλλίζω, παρά τις διαβάζω. Και ό,τι αρπάξει το μάτι μου. Και αυτός ο τίτλος σήκωνε τσιγάρο. Αφήνω κατά μέρος την εφημερίδα και αρχίζω να διερωτώμαι: Είναι δυνατόν τόσες πολλές διακηρύξεις ενότητας; Έτσι το προσέλαβα, γιατί αν η Αριστερά είναι σε κάτι πολύ παραγωγική, είναι σε δηλώσεις, διακηρύξεις και μανιφέστα.
Ο Γλέζος είχε μετρήσει σχεδόν πενήντα οργανώσεις της Αριστεράς. Οι αναρχικές οργανώσεις να μην είναι άλλες τόσες; Και για λόγους ισοτιμίας ας υποθέσουμε πως οι οικολόγοι διαθέτουν και αυτοί στο στρατόπεδό τους άλλες πενήντα. Σύνολο εκατό πενήντα διακηρύξεις. Μικρό νούμερο που δεν αντιστοιχεί με τον αριθμό που έδινε η εφημερίδα και υποδήλωνε ένα μαζικό κίνημα διακηρύξεων.