«Υπάρχουν κι άλλοι σκελετοί στη ντουλάπα ή θα βρούμε μέσα μόνο… τον ντουλαπά;», είναι ένα από τα αστεία που κυκλοφόρησαν στους διαδρόμους της Βουλής μετά την γκάφα της διαρροής του ηλεκτρονικού μηνύματος με τον «cabinet man». Το περιστατικό αυτό, εκτός από το πρόβλημα που έχουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος με τα αγγλικά τους, επιβεβαίωσε ότι ο… ανεμιστήρας που έχει τοποθετηθεί μπροστά στη λάσπη των εξεταστικών επιτροπών Siemens και Βατοπεδίου χρησιμοποιείται από τα κόμματα εξουσίας ως βασικό εργαλείο αντιπερισπασμού της κοινής γνώμης από το μείζον πρόβλημα: την ολοκληρωτική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην οποία βυθίζεται η χώρα ως αποτέλεσμα της πλήρους παράδοσης της εξουσίας στην τρόικα ΔΝΤ- Ε.Ε.- ΕΚΤ και στις κυνικές απαιτήσεις της.
Ο Γ. Παπανδρέου, από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες διακυβέρνησης και ιδιαίτερα από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε σε όλη της την έκταση η δημοσιονομική κρίση, δεν έκρυψε τις προθέσεις του να χειριστεί το πρόβλημα ως ζήτημα «ηθικής τάξης», επιρρίπτοντας τις βασικές ευθύνες για την κρίση στη διακυβέρνηση Καραμανλή. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, δεν απέκλειε το ενδεχόμενο απόδοσης «ηθικών ευθυνών» και στη διακυβέρνηση Σημίτη (τουλάχιστον στην «ποσόστωση» που της αναλογεί), γεγονός που θα έφερνε στη «σέντρα» και επίλεκτα στελέχη του εκσυγχρονιστικού μπλοκ. Σε πρώτη φάση, πάντως, τα «φίλια πυρά» θα εξαντλούνταν στα ήδη καμένα «εξαπτέρυγα» του εκσυγχρονισμού που έχουν εμπλακεί στα σκάνδαλα Βατοπεδίου και Siemens (π.χ. Τσουκάτος, Δρυς, Φωτιάδης).