Διάσωση της Ελλάδας ή των Τραπεζών;

Πηγή: Aformi Blog

Ο Lee Sustar αναλύει τον τρόπο με τον οποίο το οικονομικό πρόγραμμα διάσωσης που εξήγγειλε η Ε.Ε. θα έχει ως αποτέλεσμα να κατευθυνθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια προς τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι υφίστανται περικοπές στους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεκινήσει ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα διάσωσης αμερικανικού τύπου: μια πλημμυρίδα κυβερνητικών χρημάτων προς τις τράπεζες και ταυτόχρονα μέτρα που θα κάνουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν το τίμημα, με χαμηλότερους μισθούς, αύξηση της ανεργίας, μείωση των κοινωνικών δαπανών και υψηλότερους φόρους.

«Η επιτυχία του σχεδίου των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ [955 δισεκατομμύρια δολάρια] θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα των κυβερνήσεων να πείσουν τους πολίτες ότι τα οδυνηρά προγράμματα λιτότητας και οικονομικών μεταρρυθμίσεων δεν είναι μόνο το τίμημα της συμμετοχής στην ευρωζώνη, αλλά και η πιο σίγουρη μακροπρόθεσμη εγγύηση ευημερίας», έγραψε ο Tony Barber των Financial Times.

Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι πρέπει να δεχθούν μεγάλες μειώσεις στο βιοτικό τους επίπεδο στο παρόν με την ελπίδα καλύτερων ημερών που θα έρθουν …κάποια μέρα στο μέλλον.

Ήταν η ελληνική κρίση του χρέους που ανάγκασε τους ηγέτες των σημαντικότερων χωρών της Ε.Ε. να κάνουν το μεγάλο βήμα. Παρά την επιβολή ενός άγριου προγράμματος λιτότητας σε αντάλλαγμα ενός πακέτου διάσωσης 146 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ελλάδα, η κερδοσκοπία αυξανόταν από την προσδοκία ότι η ελληνική κυβέρνηση θα χρεοκοπούσε ενώ πυροδοτήθηκε επίθεση στο ευρώ, το κοινό νόμισμα των 16 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία να έχουν συσσωρεύσει μεγάλα χρέη, η επιδείνωση της ελληνικής οικονομικής κρίσης -και παράλληλα η μεγάλη γενική απεργία και οι διαδηλώσεις στη χώρα αυτή- απείλησαν να προκαλέσουν ένα διεθνές οικονομικό πανικό. Τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο βούλιαξαν και η πίστωση στέγνωσε κατά την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου.

H νέα καθεστωτική φάση της μετα-ΔΝΤ εποχής

Πηγή: Εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ
του Κώστα Ανδριανόπουλου 

• 15/5/2010

Προωθούν τη χώρα – μπανανία με κυβερνήσεις ανδρείκελων και πολίτες υπηκόους.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για απώλεια της ανεξαρτησίας, οι περισσότεροι θεώρησαν πως πρόκειται για διπλωματική και πολιτική αποδυνάμωση, που θα περιόριζε τις επιλογές μας ως χώρα και θα εξανάγκαζε σε αποδοχή δυσάρεστων λύσεων. Υποταγμένοι μεν, αυτοδιοίκητοι δε.
Όταν αμέσως μετά υποστήκαμε τη δημοσιονομική προσαρμογή, το σοκ -από την αποκάλυψη όσων πρόκειται να γίνουν- συγκάλυψε την ταπεινωτική εικόνα με τον Όλι Ρεν να απευθύνει καθ’ υπαγόρευση τα μέτρα στον ελληνικό λαό.
Τώρα, μετά την πλήρη υπαγωγή στο ΔΝΤ, νύχτα και στα κρυφά, επικυρώθηκε πως οι αποφάσεις του ΔΝΤ δεν θα μπαίνουν ούτε προς συζήτηση, ούτε προς επικύρωση στη Βουλή. Θα εφαρμόζονται πάραυτα μέσω του Παπακωνσταντίνου. Το κοινοβούλιο με μια πραξικοπηματική τροπολογία –στα πεταχτά- συνέταξη την «εξουσιοδότηση» που απαίτησε το ΔΝΤ.
Για όποιον δεν κατάλαβε, περνάμε σε μια νέα πραγματικότητα. Δεν πρόκειται για μια ακόμα επίπτωση πλάι στις άλλες που ανακύπτουν μέσα στο χαμό των ημερών. Πρόκειται για κεντρικό, κορυφαίο ζήτημα.

ΜΜΕ και πολιτικοί

Πηγή: Ε. Χριστοδούλου

 Η ιδιοκτησία καθορίζει το περιεχόμενο

Το διάστημα των έξι μηνών που πέρασαν , είναι κοινά αποδεκτό απ’ όλους σχεδόν τους πολίτες , πως τα ΜΜΕ έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της άποψης των τελευταίων απέναντι στην «κρίση» , και την «τρομοκρατία».   Εκείνο όμως που προκαλεί μεγάλη περιέργεια είναι η σχέση ΜΜΕ-πολιτικής ,και ο τρόπος που το ένα κομμάτι εξυπηρετεί το άλλο . Αυτό θα προσπαθήσω να αναλύσω όσο μπορώ , με τις λίγες γνώσεις μου , προσπαθώντας να μοιραστώ και με άλλους αυτές τις απόψεις .

          Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τους δημοσιογράφους , που αποτελούν τη βάση αλλά και ταυτόχρονα το εργαλείο των ΜΜΕ . Ο δημοσιογράφος έχει έναν εντελώς δικό του τρόπο θέασης του κόσμου : Προβάλλει την αμεσότερα θεατή άποψη του κοινωνικού κόσμου δηλαδή τα άτομα , τα πεπραγμένα τους και κυρίως τα κακά πεπραγμένα τους , με στόχο την καταγγελία και την κατάκριση .Το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον κλίνει περισσότερο προς τα υποτιθέμενα συμπεράσματα και λιγότερο προς τις διαδικασίες μέσω των οποίων οδηγείται κανείς σε αυτά . Οι ίδιοι λαμβάνουν μέρος σε αυτό που λέμε πολιτικό έλεγχο ή πολιτική παρέμβαση , με το να αποδέχονται το διορισμό συγκεκριμένων προσώπων σε ιθύνουσες θέσεις . Η επαγγελματική αβεβαιότητα οδηγεί στην ενσυνείδητη ή ασυνείδητη συμμόρφωση , απέναντι σε τέτοια μορφή κανόνων και λογοκρισίας , ώστε να μην χρειάζεται να ανακαλείται στην τάξη από άλλους . Αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο στο περιεχόμενο των πληροφοριών που περνούν προς τους ακροατές – θεατές .

Αλεκος Αλαβάνος=''δεν θα γινουμε Αργεντινή και Μεξικό''

Ομιλια Αλεκου Αλαβάνου στην Πάτρα [13Μαίου]

πηγη ΕΟΣ



τι θα γίνει αν φύγει αυτη η κυβέρνηση?