Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!

Πηγή: βλέμμα

Ημέρα παθών, σε έτος παθών. Ημέρες οργής, που δεν ψάλλονται από χορωδίες ρομαντικές σε γοτθικούς ναούς, αλλά σιγοκαίνε βουβές στα λαρύγγια πλήθους νεόπτωχων, διαψευσμένων, χωρίς μάχη ηττημένων. Καθολικών του Βορρά, Ορθοδόξων και Καθολικών του Νότου. Στον κάθε τόπο άλλης τονικότητας δοξασία, αλλά το αποτέλεσμα ένα: ενοχοποίηση του πλήθους με κρίσιμους μετατονισμούς του ίδιου τροπαρίου: ”Μαζί τα φάγαμε”, ”εμείς φταίμε”, ”όλοι είμαστε ένοχοι”.

Μα είναι αληθές το τροπάριο; Κάθε τροπάριο περιέχει την αλήθεια του κυρίαρχου, του συνθέτη που το επιβάλλει ως κοινό άσμα και κοινή δόξα, ως μόνη αλήθεια. Μα ο κυρίαρχος είναι ο πρώτος που εγκαταλείπει το τροπάρι του, όταν δεν τον εξυπρετεί πια, και επιβάλλει νέο, νέα, πιο βολική αλήθεια.

Το Μνημόνιο σαρώνει και την υγεία.

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Έλενα Κατσαρού

Αλλάζει ριζικά ο νοσοκομειακός χάρτης της χώρας, αφού υπό τις διαταγές της τρόικας κλείνουν πάνω από τα 2/3 των νοσοκομείων πανελλαδικά. Πρόκειται για το μεγαλύτερο βήμα στην ιδιωτικοποίηση της υγείας και μέσω αυτού ολοκληρώνεται ένα βαθύ χτύπημα σε έναν από τους δύο βασικούς πυλώνες του, ως τώρα υποτιθέμενου, κοινωνικού κράτους.
Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, 2 έως και 5 νοσοκομεία ενοποιούνται κάτω από μία διοίκηση ενώ δημιουργούνται 5 ομάδες υγειονομικών μονάδων. Πρόκειται για 5 μορφές συγχωνεύσεων, οι οποίες θα έχουν ως άξονες «κοινό διοικητή, κοινή διοίκηση, συγχώνευση μονάδων στο εσωτερικό νοσοκομείων, συνεργασίες μεταξύ νοσοκομείων και μετατροπή μικρών νοσοκομείων σε ιατρεία πλήρους εξειδίκευσης». Μέσω αυτού του ψαλιδίσματος οι νοσοκομειακές διοικήσεις από 158, πλέον δε θα ξεπερνούν τις 40 πανελλαδικά.

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

Του

Ανδρέα Αβραμίδη*

Σε κωμωδία εξελίσσεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκεράσει τις διαφορετικές απόψεις υπουργών της για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Οι διαφωνίες μεταξύ της Τ. Μπιρμπίλη και του υπουργείου οικονομικών δεν αφορούν διαφορετικές πολιτικές, αλλά την ταχύτητα υλοποίησης της ίδιας πολιτικής. Συγκεκριμένα, διαφωνούν για το αν θα πρέπει να παραδοθεί η ΔΕΗ στους κερδοσκόπους τώρα που η τιμή της μετοχής της είναι χαμηλή ή αργότερα. Επίσης διαφωνούν και για το αν θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα Δίκτυα στο σύνολό τους ή μήπως πρέπει να διατηρήσει το Κράτος τον έλεγχό τους. Εν τέλει εκείνο που επιδιώκουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι η εκποίηση των Δημόσιων ηλεκτρενεργειακών υποδομών και δραστηριοτήτων, υπακούοντας στις εντολές της ΕΕ και των πολυεθνικών της ενέργειας.

ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ (ΚΑΙ) ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ!

Πηγή: ISKRA

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΤΑ € 2 ΔΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΟ Η ΚΑΘΑΡΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ!

Πριν από ένα χρόνο η επιβολή του μνημονιακού προγράμματος και ειδικότερα το κούρσεμα του εργατικού εισοδήματος, στηρίχθηκε πάνω στον ισχυρισμό πως η τόνωση της ανταγωνιστικότητας κόστους θα αυξήσει αποφασιστικάτις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών.

Ένα χρόνο όμως μετά το Μνημόνιο, αποδεικνύεται πως ο παραπάνω ισχυρισμός δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μιαπροπαγάνδα της κατώτατης υποστάθμης!

Μια πολύ καλή απόδειξη του ισχυρισμού μας είναι τα στοιχεία σχετικά με το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, κατά το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου, που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας την Τετάρτη 20 Απρίλη (δείτε το σχετικό πίνακα πατώντας εδώ).

Συγκεντρωτικά, το έλλειμμα εμφανίζεται μειωμένο κατά 29,7% (€4,74 δις από 6,75δις), σε σχέση με το αντίστοιχο δίμηνο του 2010, οδηγώντας τα κυρίαρχα ΜΜΕ, σε πανηγυρισμούς και σε υπονοούμενα πως το Μνημόνιο έχει και οφέλη!

Μια όμως πιο ενδελεχής μελέτη των στοιχείων που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδος, δείχνει ποια είναι η πραγματικότητα.

Σχέδιο Μπρέιντι ή σχέδιο Μπέικερ για την Ελλάδα;

Πηγή: Καθημερινή (The Economist)

Εκ πρώτης όψεως, η κρίση χρέους της Ελλάδας έχει επιδεινωθεί. Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων της έχουν εκτιναχθεί, με την αύξηση εκείνων για τα διετή ομόλογα να ξεπερνά το 20% στις 18 Απριλίου. Ωστόσο, οι φαινομενικά κακές ειδήσεις μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καλές.

Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων εκτινάσσονται γιατί οι χαράσσοντες την ευρωπαϊκή πολιτική φαίνονται τώρα να παραδέχονται αυτό που επί μακρόν χαρακτήριζε αναπόφευκτο ο Economist: ότι το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μοιάζει ανοιχτός στην ιδέα.

Η επίσημη γραμμή, πράγματι, εξακολουθεί να θεωρεί απαράδεκτη την αναδιάρθρωση, ενώ η ΕΚΤ ακόμα εθελοτυφλεί. Ωστόσο, η συζήτηση στην Ευρώπη επιτέλους στρέφεται από τους τρόπους αποφυγής της αναδιάρθρωσης στους τρόπους πραγματοποίησής της.

Αυτό είναι ευχάριστο, με κάποιες επιφυλάξεις: παρότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν να εξετάζουν την αναδιάρθρωση, υπάρχουν ανησυχητικές ενδείξεις ότι δεν θα φανούν αρκετά τολμηροί. Και αυτό γιατί οι πολιτικοί της Γηραιάς Ηπείρου δεν έχουν βασικό κίνητρο τη μείωση του ελληνικού χρέους σε διατηρήσιμα επίπεδα. Ιδίως οι Γερμανοί έχουν δύο δικά τους προβλήματα να λύσουν. Πρώτον, να ελαχιστοποιήσουν την ανάγκη των Ελλήνων για επιπλέον ρευστό από Γερμανούς φορολογούμενους. Δεύτερον, να προστατεύσουν τις γερμανικές τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων και είναι διστακτικές απέναντι σε οποιαδήποτε διαγραφή χρέους. Τα προβλήματα αυτά «δείχνουν» προς ένα μέτριο ανασχεδιασμό, που θα επεκτείνει τη διάρκεια αποπληρωμής του χρέους της Ελλάδας, όμως δεν θα αποκαταστήσει και τη φερεγγυότητά της...