Συνθηκολογημένοι Κεϋνσιανοί (μέρος Α')

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Γ. Βαρουφάκη

Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, το καθήκον μας είναι ένα: να βάλουμε στο μικροσκόπιο όσους θέλουν να μας κυβερνήσουν. Προφανώς πρέπει να σκύψουμε προσεκτικά πάνω από τις διακηρύξεις τους για το τι θα κάνουν την «επόμενη μέρα». Επειδή όμως έχουμε κάθε λόγο να μην βασιζόμαστε απόλυτα στις διακηρύξεις τους αυτές, καλό είναι να βρούμε καινοτόμους τρόπους να τους κρίνουμε. Μία ιδέα είναι να μελετήσουμε πόσο συνεπείς είναι οι διακηρύξεις τους με την ιδεολογία που οι ίδιοι λένε ότι τους βοηθά να κατανοήσουν τον κόσμο ώστε να τον «αλλάξουν» (για να μην πω να του «αλλάξουν τα φώτα» και θεωρηθώ κυνικός). Το λέω αυτό επειδή το πόσο συνεπείς είναι με την ιδεολογία που οι ίδιοι διάλεξαν είναι ένας καλός μπούσουλας για να καταλάβουμε πόσο συνεπείς θα είναι με τις διακηρύξεις τους.

Τρεις είναι οι βασικοί ιδεολογικοί άξονες στους οποίους στηρίζονται μια σειρά από κόμματα που ζητούν την ψήφο μας: (Α) Οι ευθεριάζοντες-νεοφιλελεύθεροι που εναποθέτουν την πίστη τους στην «επιστροφή» σε μια ανόθευτη αγοραία οικονομία όπου το κράτος συρρικνώνεται και οι μειώσεις μισθών και τιμών οδηγούν στην έξοδο από την Κρίση. (Β) Οι Κεϋνσιανοί που, παραδοσιακά, υποστήριζαν ότι έξοδος από την Κρίση δεν γίνεται χωρίς ένα κράτος το οποίο παρεμβαίνει δραστικά για να ρυθμίζει την συνολική ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών. Και (Γ) τους Μαρξιστές που θεωρούν ότι ούτε το Κράτος ούτε και η αγορά δύναται να εκπολιτίσει και να «ρυθμίσει» ένα εξ κατασκευής απολίτιστο, χαοτικό και αναποτελεσματικό σύστημα (τον καπιταλισμό). Όλα τα κόμματα που σε λίγο θα αρχίσουν να μας βομβαρδίζουν με προπαγανδιστικό «υλικό» εμπίπτουν σε ένα από αυτά τα τρία ιδεολογικά ρεύματα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κινούνται λίγο-πολύ στον άξονα Β (με τις μεταξύ τους διαφωνίες να έχουν περιοριστεί στην σφαίρα των πολιτιστικών, ιστορικών και προσωπικών διαφορών). Η Αριστερά, όπως είναι λογικό, τοποθετείται στον άξονα (Γ). Τέλος, κόμματα όπως η Δράση και η Δημοκρατική Συμμαχία προσπαθούν να αρθρώσουν ιδεολογικό λόγο εκπορευόμενο από τον άξονα (Α). Έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο συνεπείς είναι όλοι τους με τον ιδεολογικό άξονα που επέλεξαν.

ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ «ΣΙΩΠΗΡΑΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ»

ΠΗΓΗ: Δρόμος της Αριστεράς, Σάββατο 24 Μαρτίου 

Του Γ. ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μια δεύτερη ανάγνωση στη συνέντευξη - μανιφέστο του πρωθυπουργού στους Financial Times για το ευρώ, τα μνημόνια και το πολιτικό «πεπρωμένο» της ελληνικής κοινωνίας.

Για τον χρόνο διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών, που μέρα με τη μέρα μετατοπίζεται κατά μια εβδομάδα, πλησιάζοντας επικίνδυνα το καλοκαίρι, έχω μια πιο απλή εξήγηση από τα συνήθη σενάρια συνωμοσίας και τα πολύπλοκα τεχνάσματα των τεχνοκρατών της πολιτικής: οι άνθρωποι του Μαξίμου -το οποίο ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός θέλει να εξελίξει σε ένα είδος μικρής καγκελαρίας- βγαίνουν κάθε πρωί στα παράθυρα και τσεκάρουν: «Έχει κόσμο έξω; Μήπως μας έχει περικυκλώσει οργισμένο πλήθος; Μπα, ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Ας φάμε άλλη μια εβδομάδα».

Κάπως έτσι, πλάκα πλάκα, η μεταβατική, προσωρινή, ειδικού χαρακτήρα και επικίνδυνων αποστολών κυβέρνηση έχει ροκανίσει ήδη πέντε μήνες και πάει για έκτο. Και με την ασφάλεια που προσφέρει η απουσία του «οργισμένου πλήθους» έξω από τα παράθυρα της πρωθυπουργικής Βαστίλης, ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος μπορεί να ερμηνεύει κατά βούληση τη θέληση της «σιωπηρής πλειοψηφίας».

Stratfor: Τα χρέη βουλιάζουν την Ισπανία

ΠΗΓΗ: Stratfor (via euro2day)

Η οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ισπανίας είναι εύθραυστη. Η χώρα αντιμετωπίζει μια συνεχιζόμενη οικονομική κάμψη, υψηλά ελλείμματα, αυξανόμενο χρέος και αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Ισπανού πρωθυπουργού Mariano Rajoy βλέπει τη δύναμή της να περιορίζεται σημαντικά από τότε που ανέλαβε, τον Δεκέμβριο του 2011, τάση η οποία πιθανότατα θα συνεχιστεί καθώς το 2012 θα επιδεινωθούν οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες. 

Η επιδεινούμενη οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ισπανία αποτελεί πηγή σημαντικής ανησυχίας για την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ισπανική οικονομία είναι μεγαλύτερη και πιο ενσωματωμένη στην υπόλοιπη Ευρώπη σε σχέση με την ελληνική και αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα στην Ισπανία προκαλούν προβλήματα και αλλού στη Γηραιά Ήπειρο. 

Η κατάσταση της οικονομίας 

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ότι η ισπανική οικονομία θα συρρικνωθεί 1,7% το 2012, έχοντας αυξηθεί 0,7% το 2011. Το δημόσιο χρέος της Μαδρίτης είναι σχετικά χαμηλότερο συγκριτικά με τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες που κινδυνεύουν -δηλαδή με την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Πορτογαλία-, όμως έχει εκτιναχθεί από τότε που ξεκίνησε η κρίση και βρίσκεται πλέον στο 66%, από 40% πριν από την κρίση του 2008. 

Το πραγματικό πρόβλημα για την Ισπανία είναι το χρέος του ιδιωτικού τομέα, το οποίο αντιστοιχεί στο 227% του ΑΕΠ. Από αυτό, το χρέος των νοικοκυριών αντιστοιχεί στο 82% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος των επιχειρήσεων στο 145% του ΑΕΠ. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα, η χώρα ανήκει σε διαφορετική κατηγορία από την Ιταλία ή την Ελλάδα, στις οποίες το μεγάλο ζήτημα είναι το δημόσιο χρέος. 

Εξαφάνισαν τα χρήματα των νοσοκομείων

Εξαφάνισαν τα χρήματα των νοσοκομείων. Για ληστεία κάνουν λόγο οι γιατροί EXCLUSIVE: GREEK GOVERNMENT ROBBED PUBLIC INSTITUTIONS TO COMPLETE BOND SWAP

ΠΗΓΗ:Σεισάχθεια

Άφωνοι έμειναν πολλοί διοικητές νοσοκομείων, πρυτάνεις ΑΕΙ και υπεύθυνοι άλλων οργανισμών του Δημοσίου όταν ανακάλυψαν πως έχει  εξαφανιστεί το 70% των χρημάτων έντοκων λογαριασμών που διατηρούσαν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Οι λογαριασμοί αυτοί δεν είχαν καμία σχέση με ομόλογα– ήταν έντοκοι τραπεζικοί λογαριασμοί στους οποίους «έμπαιναν» επιχορηγήσεις και «έβγαιναν» αναλήψεις για τα έξοδα των οργανισμών.

Όπως έγινε γνωστό από τους νοσοκομειακούς γιατρούς «την μέρα που «έκλεινε» το PSI και μάλλον λίγο πριν τα μεσάνυχτα, κυβέρνηση και διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος αγόρασαν ομόλογα από κατόχους με αυτά τα χρήματα, χωρίς να ρωτήσουν τους καταθέτες των έντοκων λογαριασμών! 

Οι «ομολογιούχοι» αυτοί έτσι γλίτωσαν το κούρεμα, ενώ ταυτόχρονα ληστεύθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από νοσοκομεία, πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς τελείως απαραίτητα για την στοιχειώδη διατήρηση της λειτουργίας τους.»

Δανειακή σύμβαση υποτέλειας. Οι τράπεζες μεγάλοι κερδισμένοι

Με την πληρωμή των συμβολαίων ασφάλισης πιστωτικού κινδύνου (CDS) ύψους 2,5 δισ. ευρώ την Δευτέρα 19 Μαρτίου ολοκληρώθηκε επί τη ουσίας η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων. Τυπικά το θέμα δεν έχει λήξει καθώς η διαδικασία ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί με τους κατόχους ελληνικών ομολόγων που διέπονται από διεθνές δίκαιο.

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους που σύμφωνα με την κυβέρνηση και τους πιστωτές οδήγησε στην διαγραφή χρέους ύψους 105 δις. ευρώ σηματοδότησε όχι μόνο την μεγαλύτερη σε έκταση αναδιάρθρωση χρέους σε ανεπτυγμένη χώρα αλλά και την πιο φιλική προς τους πιστωτές αναδιάρθρωση που έχει ποτέ συμβεί. Αρκεί μια πρώτη ματιά στα ποσά που άλλαξαν χέρια για να φανεί πως ο μεγάλος χαμένος ήταν το ελληνικό δημόσιο που βρίσκεται επιβαρυμένο με ένα πολύ μεγαλύτερο χρέος. Η διάσωση της Ελλάδας από το ΔΝΤ και την ΕΕ ανεβάζει το νέο, συνολικό δανεισμό της στα 247 δισ. ευρώ (73 δισ. ευρώ από το πρώτο δάνειο, 109 από ευρωζώνη, 28 από ΔΝΤ και 37 το υπόλοιπο του πρώτου δανείου των 110 δισ. ευρώ). Να θυμίσουμε ότι η τελευταία εκτίμηση για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το φέρνει στα 361 δισ. ευρώ. Τα δάνεια της διάσωσης επομένως εκπροσωπούν ένα ποσοστό που υπερβαίνει τα δύο τρίτα του συνόλου του δημόσιου χρέους.

Η Goodyear, η Pirelli και τα ψέματα της ΝΔ

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην προσπάθεια να προσδώσει αληθοφάνεια στις συκοφαντίες ενάντια στους εργατικούς αγώνες και το ΚΚΕ, η ΝΔ γράφει, μεταξύ άλλων, στο σημείωμα που διένειμε στα στελέχη του κόμματος η γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού, με τον τίτλο «Οι ευθύνες της αριστεράς»:

«(Η "αριστερά") εξανάγκασε με στοχευμένες κινητοποιήσεις και μαξιμαλιστικές θέσεις μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις να βάλουν "λουκέτο", καταδικάζοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Αναφέρουμε για παράδειγμα ότι στις αρχές της 10ετίας του 1990, Pirelli και Goodyear αποχώρησαν από την Ελλάδα, επειδή τα συνδικάτα δεν δέχθηκαν τη μείωση του προσωπικού κατά 10%. Μέχρι τότε, το 80% των ελαστικών αυτοκινήτων κατασκευαζόταν στην Ελλάδα και γίνονταν και εξαγωγές, ενώ σήμερα εισάγονται όλα».

Ποια είναι η πραγματικότητα; Το παράδειγμα της Goodyear είναι αποκαλυπτικό και ξεσκεπάζει τους εμπνευστές της σπέκουλας σε βάρος των εργατικών αγώνων. Το εργοστάσιο της Goodyear στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης έκλεισε οριστικά το καλοκαίρι του 1996. Εως τότε, διατηρούσε το 50% της ελληνικής αγοράς και ταυτόχρονα έκανε εξαγωγές ύψους 5 δισ. δραχμές (περίπου 15 εκ. ευρώ), ποσό μεγάλο για την εποχή.