Μνημόνιο-πολιορκητικός κριός

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ένας χρόνος κυβέρνησης του Γιωργάκη… Τσολάκογλου

Βεβαίως! Αυτή ήταν η απάντηση του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, όταν τον ρωτήσαμε το μεσημέρι της Πέμπτης στο Μέγαρο Μαξίμου, αν είναι ικανοποιημένος από την πορεία της οικονομίας με αφορμή την άνοδο των σπρεντ! Να σημειωθεί πως η διαφορά των επιτοκίων των πενταετών ελληνικών ομολόγων από τα γερμανικά έχει φθάσει στα ίδια ακριβώς επίπεδα που ήταν και τον Μάη, όταν η κυβέρνηση επικαλέστηκε την άνοδό τους για να μας οδηγήσει στο σφαγείο του μνημονίου ΔΝΤ – ΕΕ. Αυτή τη φορά όμως η άνοδός του δεν συνοδεύτηκε από κινδυνολογίες, αλλά από μια μακρά σιγή ιχθύος. Διαφορετικά, θα έπρεπε να πουν ότι η διαβόητη σταθερότητα που υποτίθεται πως θα εξασφάλιζαν ΔΝΤ και ΕΕ αποτελεί κιόλας μια παταγώδη αποτυχία!

Στα 434,3 δισ. ευρώ το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της Ελλάδας

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αυξήθηκε κατά 21,3 δισ. ευρώ το συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας, δημόσιων και ιδιωτικών φορέων το δεύτερο τρίμηνο του 2010, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος.

Έτσι, το Ακαθάριστο Εξωτερικό Χρέος έφτασε το δεύτερο τρίμηνο στα 434,3 δισ. ευρώ από 413 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2010. Δηλαδή άγγιξε το 187% του ΑΕΠ.

Το εξωτερικό χρέος της χώρας, όπως το μετρά η ΤτΕ, δεν αποτυπώνει την πορεία του χρέους γενικής κυβέρνησης που παρακολουθείται από την Τρόικα. Περιλαμβάνει τις συνολικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι των άλλων χωρών, ανά τομέα της οικονομίας (Γενική Κυβέρνηση, Τράπεζες κλπ).

Αποτυπώνει κατά κύριο λόγο τη συνολική αξία του δανεισμού των φορέων αυτών στο εξωτερικό.

Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, το λεγόμενο "δημόσιο χρέος" σε ταμειακή βάση (η τρόικα λαμβάνει υπόψη το δημόσιο χρέος σε δημοσιονομική βάση, δηλαδή στο λογιστικό κλείσιμο κάθε περιόδου), περιλαμβάνει την τρέχουσα αξία των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία βρίσκονται στα χέρια μη κατοίκων και διαμορφώθηκε στις 30 Ιουνίου σε 184 δισ. ευρώ, μειωμένο σε σύγκριση με τον Μάρτιο που ήταν 213,1 δισ. ευρώ. Η μείωση αυτή όμως δεν σημαίνει ότι βελτιώθηκε η επίδοση της Ελλάδος. Απλά αντανακλά κατά κύριο λόγο την μεγάλη υποχώρηση των αγοραίων τιμών των ελληνικών ομολόγων στη διάρκεια της παραπάνω περιόδου.

Για μια παρέμβαση της αριστεράς στο πεδίο των αξιών

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ1 και ΕΠΟΧΗ2

Του
Νικόλα Σεβαστάκη

Υπάρχουν δυο «σχολές» ερμηνείας της κρίσης – προσέγγισης στα φαινόμενα – οι οποίες συνδέονται με αντίστοιχα πολιτικά και αξιακά διλήμματα του σήμερα. Η πρώτη «σχολή» επενδύει στην ιδέα πως οι ρίζες της σημερινής κρίσης είναι κυρίως ηθικές και πολιτισμικές. Σ’ αυτή τη «σχολή» συναντώνται πολύ λίγες σοβαρές και περισσότερες επιδερμικές και προσχηματικές αναλύσεις, σχετικά με φαινόμενα γνωστά απ’ το παρελθόν, που επανέρχονται στην αρθρογραφία και τις συζητήσεις, όπως: Η κοινωνία που καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα παράγει, τα αστικά κοινωνικά πρότυπα, το ζήτημα της ατροφίας του ορθολογισμού στις ατομικές συμπεριφορές, αλλά και στη λειτουργία των θεσμών. Οι προσεγγίσεις αυτές καταλήγουν στο γενικό συμπέρασμα ότι σήμερα πληρώνουμε ότι παραλείψαμε να πράξουμε στο παρελθόν και ότι οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση πρέπει ν’ αποδοθούν σ’ ένα πλήθος παραγόντων, που κανένας τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κυρίαρχος και καθοριστικός. Σύμφωνα μ’ αυτές τις προσεγγίσεις ο πυρήνας του κακού δεν βρίσκεται τόσο στις παθογένειες ενός συστήματος αξιών και πρακτικών, όσο σε διάχυτες μικροπαθολογίες, που κάποια στιγμή γίνονται επικίνδυνες, όταν συνδυάζονται με την ανεπάρκεια των ηγεσιών ή τον λαϊκισμό αντιπολιτεύσεων κ.ο.κ.

Ο κατακερματισμένος κόσμος

 

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ  (2/10/2010)

Κουβεντιάζαμε τις προάλλες με φίλους -ομοϊδεάτες και ομοιοπαθείς της ελεγχόμενης χρεοκοπίας- τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, τι σχέση έχει με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη, στον κόσμο, πώς συμπεριφέρονται οι τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα, ποια συμφέροντα συντίθενται ή αντιτίθενται σε κάθε επί μέρους πρόβλημα, πώς μεταφράζονται όλα αυτά στην οικονομία, τι σημαίνουν για την πολιτική και πώς ερμηνεύουν τις συμπεριφορές των κομμάτων, των πολιτικών ελίτ. Τακτοποιημένες κι εύκολες όλες οι επιμέρους απαντήσεις μπαίνουν στα «κουτάκια» τους. Έχουμε πολλά κομμάτια της εικόνας, άψογα φιλοτεχνημένα. Αλλά ολόκληρη την εικόνα δεν την έχουμε. Η κουβέντα έφτασε πάλι σε εκείνο το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο φανατικός χομπίστας που αποφασίσει να ανασυνθέσει ένα puzzle 10.000 τεμαχίων, αλλά χωρίς να έχει ιδέα για την πρωτότυπη εικόνα. Από πού ν’ αρχίσει; Ποια είναι η συνολική εικόνα που πρέπει να συνθέσει; Χρειάζεται μια ιδέα, μια βάση για την «ολιστική» σύλληψη της πραγματικότητας που εμφανίζεται κατακερματισμένη, αντιφατική, χαοτική. 

Το "θαύμα" της Αργεντινής, οι νέοι κίνδυνοι και η Ελλάδα

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
του Κ. Καλλωνιάτη

Η Αργεντινή πέρασε μια πολυετή κρίση (1998-2002), η οποία κατέληξε στη μεγαλύτερη μεταπολεμική χρεωκοπία κράτους. Από την κρίση αυτή εξήλθε θριαμβικά σχεδόν με μονομερή παύση πληρωμών, υποτίμηση του πέσο κατά 67% και δυναμική αναδιαπραγμάτευση και ακύρωση μεγάλου μέρους του χρέους της. Αποτέλεσμα: αποξενώθηκε από τις ξένες αγορές κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της, αλλά εισήλθε σε μια δυναμική ανάπτυξη που εξάλειψε ουσιαστικά τα ελλείμματα αυτά και επέτρεψε τη μείωση των χρεών και του ποσοστού ανεργίας της.

Η κρίση της Αργεντινής μοιάζει με αυτήν της Ελλάδας και αυτός είναι ο λόγος που όχι μόνον πρέπει να παρακολουθείται στενά η πορεία της οικονομίας της, αλλά το μείγμα πολιτικής που εκείνη ακολούθησε έχει ουσιαστικά υιοθετήσει με παραλλαγές ένα μέρος της αριστεράς στη χώρα μας ως προγραμματική θέση και πρόταση για την έξοδο από την ελληνική κρίση. Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να εξετάσουμε τη πορεία της στη μετά την κρίση περίοδο πριν σχολιάσουμε το «αργεντίνικο υπόδειγμα» για την Ελλάδα.

Γιώργος Κασιμάτης: Το Μνημόνιο είναι ευθεία αμφισβήτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Καλυβιώτη Μαρία

Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/10/2010

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΥΒΙΩΤΟΥ

Στις 8 του τρέχοντος μηνός συζητείται στο Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή 10 επιστημονικών, επαγγελματικών κ.ά. φορέων, καθώς και 22 μεμονωμένων πολιτών, που ζητούν την ακύρωση των μέτρων που επιβάλλουν περικοπές σε επιδόματα, μισθούς και συντάξεις. Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επόπτης και συντονιστής της προσφυγής, Γιώργος Κασιμάτης, μιλά στην “Κ.Α.” και υπογραμμίζει ότι “οι Συμφωνίες Δανεισμού δεν έχουν κυρωθεί με νόμο”, κάτι που όπως προειδοποιεί, “αποτελεί σοβαρή συνταγματική ανωμαλία και παραβίαση των αρχών της Δημοκρατίας”. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, ότι “το θέμα της χρεωκοπίας δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικό και οικονομικό”, επισημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε “ μια ευθεία αμφισβήτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και του Συντάγματός μας”. Αξιολογώντας, δε, την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, σημειώνει ότι “δεν είναι κοινωνική... αντίθετα είναι πολιτική που εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα το δάνειο ως δάνειο, δηλαδή την εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας και πολιτική ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων”.