Τεμαχισμός - διάλυση και ξεπούλημα

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Δημήτρη Μυ

Το σχέδιο διόλου πρωτότυπο, αλλά δοκιμασμένο και αποτελεσματικό, έχει δρομολογηθεί: Υπονόμευση, τεμαχισμός- διάλυση και ξεπούλημα. Αυτή είναι η διεθνής πρακτική της νεοφιλελεύθερης επέλασης,  σε αυτήν την πορεία έχει τοποθετηθεί – από τους επόπτες της—η κυβέρνηση «εθνικής ευθύνης».

Όπως διαβάζουμε (Sofokleousin.gr) «ο κύβος ερρίφθη για την ΑΤΕ Bank καθώς αποφασίστηκε η διάσπασή της σε Bad Bank και Good Bank και η πώληση του υγειούς σκέλους σε κάποια ιδιωτική τράπεζα».

Κάτι που αξίζει να υπογραμμιστεί είναι—όπως διαβάσαμε στο Sofokleousin.gr-- πως «το σενάριο αυτό εκτός από επιδίωξη της τρόικας αποτελεί μια βολική έκβαση και για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ καθώς σε δεύτερη φάση και σε βάθος χρόνου φιλοδοξούν να μειώσουν αν όχι να απορρίψουν το δανεισμό τους που ανέρχεται συνδυαστικά στα €230 εκατ».

Με άλλα λόγια, με έναν σπάρο δυο τρυγόνια για τα συνεταιράκια στην  κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και του μνημονίου: Και τη δουλειά των εποπτών τους προωθούν και τα χρέη τους σβήνουν...

Θα μπορούσε κάποιος να αναφωνήσει, μπράβο παιδιά, εις ανώτερα. Και δικαίως, όπως αποδεικνύεται από τις δρομολογημένες διαδικασίες για το ξεπούλημα της ΔΕΗ (λεπτομερές ρεπορτάζ στο έντυπο Ποντίκι αύριο Πέμπτη). Και εκεί οι υπεύθυνοι κυβερνήτες μας ακολουθούν την ίδια ακριβώς μέθοδο. Υπονόμευση, τεμαχισμός, διάλυση και ξεπούλημα. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, σχεδιάζουν να πουλήσουν  τη ΔΕΗ. Δηλαδή, τη βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρισμού, μαζί με την τεράστια προίκα της: Το εθνικό καύσιμο, τον λιγνίτη του οποίου τα ποσοτικά  αποθέματα στην Ελλάδα  βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις παγκοσμίως...

Η ανάγκη για λιτότητα και άλλες ιστορίες

Πηγή: sofokleous 10

Και αν όλα όσα ακούμε τους τελευταίους μήνες αποτελούν απλά τη λάθος προσέγγιση; Oικονομολόγοι τώρα καταρρίπτουν τις απλοϊκές νεοφιλελεύθερες τακτικές και εξηγούν γιατί το φάρμακο δεν βοηθάει τον ασθενή.

1.Για να σωθεί το ευρώ θα πρέπει να γίνει η πολιτική ένωση της Ευρώπης με βάση τη λιτότητα; ΟΧΙ

Ασφαλώς όχι, αν ως πολιτική ένωση της Ευρώπης εννοούμε αυτό που επανειλημμένα έχει τονίσει η Άνγκελα Μέρκελ. Η Ευρώπη της Μέρκελ δημιουργεί σοβαρά προβλήματα αφού απαλλοτριώνεται οριστικά το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να αποφασίζουν σε θέματα προϋπολογισμού, που θα τα διαχειρίζονται οι Βρυξέλλες. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία προτείνει ένα " ταμείο σωτηρίας" στο οποίο οι χώρες θα συλλογικοποιήσουν το μέρος του χρέους τους που υπερβαίνει το 60 τοις εκατό του ΑΕΠ τους, με την υπόσχεση να το επιστρέψουν σε είκοσι χρόνια.

Τίποτα περισσότερο από μια ενισχυμένη εκδοχή του λεγόμενου Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότηταςπου ήδη έχει επιβάλει το Βερολίνο: δύο δεκαετίες εξασφαλισμένης λιτότητας σε μια Ευρώπη διαιρεμένη σε πλούσιους και φτωχούς. Πρόκειται για μια προοπτική απαράδεκτη και καταστροφική. Περισσότερη Ευρώπη, ωστόσο, θα βοηθούσε αν ο στόχος ήταν να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη των πλέον υποβαθμισμένων περιοχών της.

ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ του Β. Βιλιάρδου

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Xωρίς να σημαίνει πως δεν κάνουμε λάθος έχουμε την εντύπωση ότι, είμαστε αντιμέτωποι με μία ακόμη μεταβατική κυβέρνηση – αφού η μη τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων, η οποία αποτελεί τον προάγγελο των πολιτικών αλλαγών, είναι μάλλον δεδομένη...

Η κυβέρνηση, δια του διορισμένου, μη εκλεγμένου και συμπαθέστατου υπουργού οικονομικών (καλώς ή κακώς, αιτιολογημένα ή μη, ελάχιστοι είναι αυτοί που πίστευαν ότι, θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει τέτοιες ευθύνες το συγκεκριμένο άτομο), έχει θέσει σαν απόλυτη προτεραιότητα της

(α)  τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων (νεοφιλελεύθερο δόγμα), χωρίς απολύτως καμία στρατηγική και στη χειρότερη εποχή διεθνώς,  καθώς επίσης

(β)  την πιστή εφαρμογή του μνημονίου (δόγμα λιτότητας) - παρά το ότι, ο συνδυασμός των δύο αυτών «δεινών» οδηγεί με ασφάλεια στην εξαθλίωση, στη χρεοκοπία, στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη δραχμή.

Οι νέες δουλοπρεπείς υποκλίσεις δε στη Γερμανία, έτσι όπως μεταδόθηκαν από τα ΜΜΕ, είναι κάτι παραπάνω από «αποκαλυπτικές των προθέσεων».

Άσφαιρα μέσα, λάθος στόχος. Του Γιάννη Βαρουφάκη

Πηγή: protagon.gr (via tvxs.gr)

Την τελευταία εβδομάδα απείχα από τον σχολιασμό της οικονομικής πολιτικής της νέας μας κυβέρνησης επειδή ήθελα να αφουγκραστώ το σκεπτικό και τις στρατηγικές της επιλογές. Μετά και το Eurogroup είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων έχει επιλέξει λανθασμένο στόχο, τον οποίο θα προσπαθήσει να επιτύχει με αναποτελεσματικά μέσα.

O λάθος στόχος της επιμήκυνσης

Ο δεδηλωμένος πλέον στόχος του Υπουργείου Οικονομικών είναι η επίτευξη συμφωνίας επιμήκυνσης του «προγράμματος», κάτι που μεταφράζεται σε πιο αργές αποπληρωμές των δανείων (χωρίς μείωση επιτοκίου – καθώς επιμήκυνση με μείωση επιτοκίου παραπέμπει σε αναδιάρθωση, όπως θα θυμάστε) και μικρότερο ρυθμό μείωσης των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων. Αυτή η επιμήκυνση παρουσιάζεται (ξανά) στο ελληνικό κοινό ως εξασφάλιση περισσότερου χρόνου για να πετύχει το «πρόγραμμα». Δυστυχώς, όπως και η επιμήκυνση που πέτυχε (σε σχέση με το πρώτο Μνημόνιο) ο κ. Γ. Παπανδρέου τον Μάρτιο του 2011, έτσι και αυτή η επιμήκυνση (αν επιτευχθεί) δεν πρόκειται να προσφέρει στην χώρα μας (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) περισσότερο χρόνο να πετύχει αλλά περισσότερο σχοινί για να κρεμαστεί.