Καπιταλισμός Ζόμπι: Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η επικαιρότητα του Μαρξ

Νέα έκδοση από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο

Καπιταλισμός  Ζόμπι: Η παγκόσμια  καπιταλιστική κρίση  και η επικαιρότητα του Μαρξ

Συγγραφείς: Κρις Χάρμαν
Εκδόσεις: Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Σελίδες: 560
Τιμή: 22 €

Αντιμέτωποι με τη χρηματοπιστωτική κρίση  που ξεκίνησε το 2007, κάποιοι οικονομικοί  σχολιαστές άρχισαν να μιλούν για  «τράπεζες ζόμπι»: για χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που βρίσκονταν σε μια  «απέθαντη» κατάσταση και είναι  ανίκανοι να επιτελέσουν οποιαδήποτε  θετική λειτουργία, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν  απειλή για κάθε τι ζωντανό που  υπάρχει στον πλανήτη.

  Όμως, όχι μόνο οι τράπεζες αλλά συνολικά ο καπιταλισμός στον 21ο αιώνα είναι ένα σύστημα  ζόμπι: ένα νεκροζώντανο σύστημα, ανίκανο να ικανοποιήσει οποιαδήποτε ανθρώπινη ανάγκη και συναίσθημα, αλλά ικανό για απότομες εκρήξεις που σπέρνουν παντού το χάος και τη δυστυχία.

  Ο Chris Harman δείχνει το γιατί η αντίληψη του Μαρξ για τον καπιταλισμό αποτελεί τη βάση για κάθε ερμηνεία του κόσμου, όπως αυτός αναδύθηκε και εξελίχθηκε τον τελευταίο ενάμισο αιώνα. Αποδεικνύει γιατί οι ρίζες της σημερινής οικονομικής κρίσης δεν βρίσκονται στη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία, αλλά πολύ βαθύτερα, στην κρίση κερδοφορίας που τριάντα χρόνια νεοφιλελεύθερης επίθεσης δεν έχουν κατορθώσει να αντιστρέψουν.

Τρία + μισό βέτο για βοήθεια προς την Ελλάδα

Πηγή: euro2day
της Αγγ. Παπαμιλτιάδου

Δεν κατάφερε τελικά ο πρωθυπουργός να αποσπάσει την συναίνεση της Αγγελα Μέρκελ, ώστε να αποσυνδεθεί η επικύρωση της απόφασης για την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου, από το συνολικό πακέτο της ευρω-λύσης.


Ετσι η Ελληνική πλευρά εξακολουθεί να αγωνιά για το τι θα γίνει σε περίπτωση που οι 27 δεν καταλήξουν σε αποφάσεις στην σύνοδο του Μαρτίου. Στην συνάντηση του πρωθυπουργού με την γερμανίδα καγκελάριο, η οποία χαρακτηρίστηκε «σκληρή» λόγω των θεμάτων που συζητήθηκαν, η κ. Μέρκελ δεν έχασε χρόνο και έθεσε όρους, ώστε να πει το ναι στην επιμήκυνση του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ για 7+4 χρόνια, πιθανότατα με ευνοϊκότερο επιτόκιο.
Να υπενθυμίσουμε, ωστόσο, ότι βάση της συμφωνίας του eurogroup του Νοεμβρίου, η απόφαση για την επιμήκυνση έπρεπε να θεωρείται διαδικαστικό θέμα και όχι να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαριού.

Πώς θα χρεοκοπούν οι χώρες της Ευρωζώνης

Πηγή: Sofokleous 10

Όχι σε ευρωομόλογο, δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, ναι σε ‘κούρεμα’ για τα ελληνικά  ομόλογα και  επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή

Όχι στο ευρωομόλογο, όχι στην ένωση δημοσιονομικών μεταβιβάσεων, όχι σε περαιτέρω ευρωπαϊκή στήριξη της Ελλάδας: αυτό είναι το απόσταγμα της ετήσιας έκθεσης του λεγόμενου European Economic Advisory Group. Η έκθεση υπογράφεται από 7 ακαδημαϊκούς προερχόμενους από 7 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες: μεταξύ άλλων τον Χανς Βέρνερ Σιν, του Ινστιτούτου Ifo για την Οικονομική Έρευνα του Μονάχου από τη Γερμανία και τον Τζιανκάρλο Κορσέτι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ από την Ιταλία. Ωστόσο ως προς τις λύσεις που προτείνει, ακολουθεί πλήρως το γερμανικό πνεύμα, συνιστά δε την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη χρεοκοπία των κρατών μελών της Ευρωζώνης με επιβολή ζημιών στους κατόχους κρατικών ομολόγων, ενώ  προτείνει την εισαγωγή ενός Μηχανισμού Διάσωσης που έχει σαν στόχο την απαλλαγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το ρόλο της ως ‘δανειστή εσχάτου καταφυγίου’.

Το σχέδιο Μέρκελ για την Ελλάδα

Πηγή: Sofokleous 10

«Ταφόπλακα» στις προσδοκίες της κυβέρνησης για οριστικό τέλος του ελληνικού δράματος μέσα στον Μάρτιο έβαλε η Άνγκελα Μέρκελ στις συνομιλίες της με τον Πρωθυπουργό στο Βερολίνο. Η Γερμανίδα καγκελάριος, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του “S10” διαμηνύει στην κυβέρνηση ότι οι ευνοϊκές αποφάσεις για ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα ληφθούν μόνο όταν ψηφισθεί από τη Βουλή το σχέδιο βαριάς λιτότητας μέχρι και το 2014.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Μέρκελ ξεκαθάρισε στον Έλληνα πρωθυπουργό, ότι στις δύο Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι η επιμήκυνση του δανείου των 110 δις. ευρώ και μια μείωση του επιτοκίου δανεισμού, κατά 1-1,5%. Ακόμη και αυτή η ευνοϊκή εξέλιξη, όμως, προϋποθέτει συνολικό συμβιβασμό για τη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, ο οποίος σήμερα δεν φαίνεται καθόλου βέβαιος, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων πολλών πρωτευουσών στις γερμανικές προτάσεις για «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας».

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία…

Του Δημήτρη Καζάκη

Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 23/2/2011

Με τον πρωθυπουργό στη γύρα για μια ακόμη φορά προκειμένου να ξεπουλήσει όσο-όσο ότι έχει απομείνει από την κυριαρχία και την περιουσία της χώρας, συνεχίζονται σε επίπεδο Ε.Ε. οι παρασκηνιακές κινήσεις, τα ποικίλα πάρε-δώσε για την «τελική λύση» τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την ευρωζώνη. Ωστόσο, όποια κι αν είναι αυτή η «τελική λύση», το σίγουρο είναι ότι θα είναι η απαρχή ενός νέου γύρου βαθέματος της κρίσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και η «αρχιτεκτονική» του ευρώ πάσχει εκ θεμελίων και επομένως δεν σώζεται με καμιά αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού και της εσωτερικής διαρρύθμισης.

Δεν μπορεί η υιοθέτηση ενός ανελαστικού και σκληρού κοινού νομίσματος, όπως και η αναγωγή των πάντων στην πάση θυσία τήρηση των 3 ή 4 κριτηρίων του Μάαστριχτ, να έχει οδηγήσει στη χειρότερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη τουλάχιστον μεταπολεμικά και οι δημιουργοί όλων αυτών να περιμένουν πώς αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά θα υπάρξει διέξοδος. Πρόκειται για τον ορισμό του παραλογισμού. Η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει γιατί οι αρχιτέκτονες του ευρώ κατήργησαν τα βασικά μακροοικονομικά εργαλεία με τα οποία μια εθνική οικονομία μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια η λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το ευρώ, αποτέλεσε τον καταλύτη της σημερινής κρίσης και την εγγύηση δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον για τις πιο αδύναμες οικονομίες. 

«Τζαμπατζήδες», πολιτικοί επιστήμονες και ο Αντώνης Κανάκης

Πηγή: Rednotebook
του Στ. Παναγιωτίδη

Έχουμε μπροστά μας τη χρήση μίας εξόχως απολίτικης αντίληψης (με σαφή όμως, εδώ, πολιτική στόχευση) για τη σχέση πολιτών – κομμάτων, που αναπαράγει τους επιφανειακούς τηλεοπτικούς αφορισμούς που εκτοξεύονται από περσόνες τύπου Αντώνη Κανάκη

Τις μέρες της Δεκεμβριανής εξέγερσης του 2008, μετά την περίφημη ανάρτηση στην Ακρόπολη του πανό που έγραφε τη λέξη «Αντίσταση», ο Γιάννης Πρετεντέρης σχολίαζε στο Βήμα σκωπτικά (πώς αλλιώς;) πως η προτροπή αυτή στερούταν νοήματος: «Όταν ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη και μας κάλεσε σε αγώνα, η λέξη “αντίσταση” είχε νόημα διότι είχε κόστος. Σήμερα, που η χώρα μας είναι μια ελεύθερη και δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα, δεν καταλαβαίνω απέναντι σε τι πρέπει να αντισταθούμε», έγραφε με επιτηδευμένη αφέλεια. Ο Μανώλης Γλέζος, βεβαίως, είχε επικροτήσει την ενέργεια, αλλά ο Πρετεντέρης φαίνεται πως ήξερε καλύτερα κι από αυτόν!

Έλλειμμα νομιμοποίησης προκαλεί την αντίδραση του «Δεν»

Πηγή: TVXS

Την έννοια κινημάτων όπως το «Δεν πληρώνω» ως δράση «τζαμπατζήδων» αποδόμησαν ομιλητές σε εκδήλωση με θέμα «H αντίδραση του 'Δεν' στην εποχή του ΔΝΤ». Συμμετείχαν ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης, ο εγκληματολόγος Γιάννης Πανούσης, η δημοσιογράφος Σίλα Αλεξίου, ο ηθοποιούς Δημήτρης Πιατάς και ο υποψήφιος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Θοδωρής Σχινάς.

«Το κράτος δεν οφείλει μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της ανασφάλειας», σημειώσε ο κ. Δραγασάκης, ο οποίος παρατήρησε ότι «η αντίσταση στις αυξήσεις των τιμών και η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες υποδομές δεν είναι μια ακόμη εθνική ιδιομορφία, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κομματικού δακτύλου ούτε είναι έργο κάποιων ‘τζαμπατζήδων’, όπως ορισμένοι υποστηρίζουν μυωπικά».

Ο μύθος περί «αξιοποίησης» της περιουσίας του Δημοσίου

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤου ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Συζήτηση για το αν η εκποίηση -συγνώμη αξιοποίηση- της δημόσιας περιουσίας βοηθά τα δημοσιονομικά του κράτους δεν έγινε.

Ούτε χρησιμοποιήθηκε η μεγάλη εμπειρία που έχουν πολλά κράτη τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την αποτελεσματικότητα αυτής της στρατηγικής. Ως συνήθως, ο δημόσιος διάλογος έμεινε στο επίπεδο της εικόνας που ήθελε η κυβέρνηση να δώσει για την πατριωτική της στάση.

Πολλές φορές επιχειρηματικοί και εκσυγχρονιστικοί κύκλοι παίρνουν ένα «time out», αποσύρονται σε ένα ξενοδοχείο για ένα Σαββατοκύριακο και συζητούν προβληματισμούς και λύσεις για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Εχω μια πρόταση για ένα τέτοιο μάζεμα για τους υπεύθυνους οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Να πάρουν μαζί τους το πρόσφατο βιβλίο του John Quiggin «Zombie Economics: How dead ideas still walk among us» (Princeton University Press, 2010) και να εξετάσουν τι έχει να πει ο συγγραφέας περί του θέματος. Θυμίζω ότι τα ζόμπι είναι όντα που όσες φορές και να τα σκοτώσεις, επιστρέφουν δριμύτερα για νέες καταστροφές. Κατά τον Quiggin, η ιδέα ότι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας βοηθά τα δημοσιονομικά των κρατών είναι μια από τις κυρίαρχες ζόμπι ιδέες της εποχής μας.