ΣΥΡΙΖΑ: Οι τράπεζες δεν θα "ρίξουν" ούτε ένα ευρώ από τα 25 δισ. στην αγορά Πηγή:www.capital.gr

ΠΗΓΗ: www.capital.gr

"Στις σημερινές συνθήκες βαθιάς ύφεσης και ενώ το σύνολο των μισθωτών και συνταξιούχων βλέπουν να εξανεμίζεται το εισόδημά τους και φθάνουν στο σημείο να μη μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, οι τραπεζίτες έχουν ήδη εισπράξει 25 δις από το ΤΧΣ και με την αναμενόμενη δόση των 31,5 δις περιμένουν να εισπράξουν τα υπόλοιπα για την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τους, διατηρώντας παράλληλα και το management, αφοί οι όροι που θα τεθούν θα είναι ευνοϊκοί". Αυτο αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι εκπρόσωποι της εσωτερικής τρόικας στις εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ υπερασπίζονται τα δικαιώματα των τραπεζιτών, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι δεν είναι υπαίτιοι οι ίδιοι για την κατάρρευση των τραπεζών τους αλλά η πτώχευση της ελληνικής οικονομίας, που προκάλεσε την υποβάθμιση των τραπεζών με αποτέλεσμα αυτές να αποκλειστούν από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων. Ακόμη υποστηρίζουν ότι τα κεφάλαια, που θα μπουν στο τραπεζικό σύστημα από αυτή τη διαδικασία, θα ενισχύσουν την τελείως « στεγνή» εσωτερική αγορά, και έτσι θα έχει θετική επίπτωση στην εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης. 

Βαρουφάκης: Για να μην πάει χαμένη

Πηγή: protagon gr

του Γ. Βαρουφάκη

Τι θα γίνει με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αν ενστερνιστεί η κυβέρνηση την πρόταση για αλλαγή πορείας που κατέθεσα εδώ το Σάββατο; Προφανώς η επανακεφαλαιοποίηση της τάξης των 23 με 30 δις που θα χρηματοδοτούνταν από την επόμενη δόση, εφόσον ψηφιστούν τα μέτρα, θα αναβληθεί επ’ αόριστον (συγκεκριμένα μέχρι να ολοκληρωθεί μια νέα συμφωνία με την ΕΕ στο πλαίσιο της οποίας η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει άμεσα από την Ευρώπη, όπως προβλέπει η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου).

«Δεν είναι τραγικό αυτό;», ρωτούν πολλοί. Όχι, δεν είναι. Για την ακρίβεια, παρόλο που η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι απαραίτητη, δεν πρέπει επ’ ουδενί να γίνει από τα χρήματα και με τους όρους της επόμενης δόσης. Αν γίνει έτσι, θα πάει χαμένη. Θα οδηγήσει σε περισσότερα προβλήματα από εκείνα που θα λύσει.

Έστω ότι τα μέτρα περνάνε από την Βουλή (όπως μάλλον θα συμβεί) και η δόση καταβάλλεται, αν και κουτσουρεμένη, ώστε να δοθούν πάνω από 20 δις στις τράπεζες (και τα υπόλοιπα να χρησιμοποιηθούν για αποπληρωμή παλαιών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ συν κάποια ψίχουλα για τις ανάγκες του Δημοσίου). Η κυβέρνηση μας λέει ότι αυτά τα νέα κεφάλαια θα βρουν τον δρόμο τους, υπό την μορφή δανείων, προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Μακάρι να ήταν έτσι. Δεν είναι όμως.

Το γεγονός ότι τα κεφάλαια αυτά θα προστεθούν στο ήδη μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, σημαίνει ότι οι επενδυτές (έλληνες και ξένοι) θα αποφύγουν να αγοράσουν μετοχές των τραπεζών. Ποιός επενδυτής αγοράζει μετοχές τραπεζών που εδρεύουν σε ένα κράτος το οποίο τελεί, και πάλι, υπό προσεχή πτώχευση; Το ίδιο και οι καταθέτες. Γιατί να φέρουν πίσω τα ξενητεμένα χρήματά τους όσο βλέπουν και διαβάζουν ότι το δημόσιο χρέος βρίσκεται σε εκρηκτική πορεία (δεδομένης μάλιστα της κοινής γνώσης ότι οι τράπεζές μας επιβιώνουν λόγω της γενναιοδωρίας του εν λόγω, υπό πτώχευση, κράτους);

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΦΩΤΗ ? (δείτε το προεκλογικό spot της ΔΗΜΑΡ στις πρόσφατες εκλογές του 2012)

ΠΗΓΗ: Για την Κοινωνική Αριστερά

" Οι προϋποθέσεις που θέτουμε (για κυβέρνηση συνεργασίας) είναι:

- Σύμπτωση σε προοδευτικό πρόγραμμα.

- Φερέγγυες πολιτικές και αξιόπιστα πρόσωπα για την εφαρμογή του.

Την πρότασή μας αυτή την απευθύνουμε σε όλες τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου."

Ο κόσμος των πολυεθνικών “εκ των έσω”

ΠΗΓΗ: Πολιτική Οικονομία

του Νίκου Προγούλη

Όσο οι μνήμες μου είναι ακόμη ξεκάθαρες, θα ήθελα να καταγράψω με συνοπτικό τρόπο εμπειρίες και σκέψεις από τη 17ετή θητεία μου σε πολυεθνικές εταιρείες. Υπάρχουν φυσικά αναρίθμητοι “πολυεθνικάριοι” με πολύ πιο πλούσιες εμπειρίες από εμένα. Αυτοί θα θεωρήσουν κοινότοπα και καθημερινά τα όσα αναφέρω. Εδώ, απευθύνομαι κυρίως σε όσους αγνοούν τον εσωτερικό κόσμο των πολυεθνικών, αλλά και σε εκείνους που, χωρίς να τον αγνοούν, δεν τον είδαν απ΄τη δική μου σκοπιά.

Χωρίζω το κειμενάκι αυτό σε 5 μικρές ενότητες:

1. Ένα σύντομο προσωπικό ιστορικό, και ένας προβληματισμός: Τι σημαίνει “πολυεθνική” εταιρεία;

2. Μια ειδική κατηγορία πολυεθνικάριων: Οι πολίτες του κόσμου

3. Η αποτελεσματικότητα των πολυεθνικών

4. Εταιρικός πατριωτισμός και πλύση εγκεφάλου

5. Η αντιστροφή της ηθικής

1. Ένα σύντομο προσωπικό ιστορικό, και ένας προβληματισμός: Τι σημαίνει “πολυεθνική” εταιρεία;

Η πρώτη μου επαφή με πολυεθνική εταιρεία ήταν στις αρχές της 10ετίας του ΄90, όταν εργάστηκα στη Γερμανία για μια αμερικανική εταιρεία hardware εισηγμένη στον NASDAQ. Από τις ΗΠΑ προέρχονταν τα κεφάλαια, εκεί βρισκόταν η ανώτατη διοίκηση κι εκεί γινόταν η έρευνα. Η παραγωγή γινόταν εν μέρει στις ΗΠΑ και, κυρίως την Κίνα. Οι πωλήσεις της δικής μας θυγατρικής γινόταν μόνο στη Γερμανία. Ήμουν ο μοναδικός Έλληνας σε μια εταιρεία όπου οι περισσότεροι συνάδελφοι ήταν Γερμανοί αλλά υπήρχαν και άλλοι από Τσεχία, Πολωνία, Κροατία, και Ολλανδία. Για την επικοινωνία στο εσωτερικό της εταιρείας ήταν απαραίτητη, (και αρκούσε), η γερμανική γλώσσα. Ορισμένες από τις αναφορές μου πήγαιναν σε ΗΠΑ και ΗΒ, και ήταν στα αγγλικά, όπως στα αγγλικά, φυσικά, επικοινωνούσα και με κάποιους Κινέζους.

Τότε είχα την αίσθηση ότι δούλευα σε μια πολυεθνική εταιρεία.