ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*
Στις εκλογές 17 Ιουνίου, ο ελληνικός λαός έκανε ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση μιας μεγάλης ειρηνικής ανατροπής. Της ακύρωσης των μέτρων του Μνημονίου. Είπε και πάλι ένα ηχηρό ΟΧΙ στα σχέδια δήμευσης του εισοδήματος του και της δημόσιας περιουσίας και μετατροπής της χώρας σε ένα άθλιο πολιτικό προτεκτοράτο. Με την ενίσχυση του ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε στα πρόθυρα της εξουσίας την Αριστερά, δίνοντας ουσιαστικό νόημα στην αποδοκιμασία του «Μνημονίου». Παρ' ότι δεν πέτυχε την «πρωτιά» έβαλε παρακαταθήκη και γερά θεμέλια για κατάκτηση της στο εγγύς μέλλον.
Προσωρινή ανάπαυλα πριν την τελική νίκη
Η αναγκαστική ανάπαυλα μετά από τη θεαματική του «προέλαση» δεν πρέπει να οδηγήσει σε «άραγμα» και «επανάπαυση», αλλά σε ευκαιρία καλύτερης οργάνωσης των μετόπισθεν, προετοιμάζοντας τις δυνάμεις για τη νικηφόρα έκβαση της νέας αναμέτρησης που θάρθει πολύ σύντομα. Η νέα κυβέρνηση όμηρος της «τρόϊκα» δεν πρόκειται να αλλάξει το «Μνημόνιο» ακόμα κι αν πετύχει μικρή παράταση του χρόνου εφαρμογής. Η υλοποίηση του οδηγεί μοιραία σε φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, τόσο με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων (μετενέργειας), κά, όσο με το ξεπούλημα όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και καλύτερων «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Η οργάνωση της πάλης κατά της πολιτικής δήμευσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού, η συγκρότηση μετώπων αντίστασης και κοινής δράσης των λαϊκών δυνάμεων, η δημιουργία δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και στήριξης των αδύναμων στρωμάτων, αποτελεί πρώτιστο πολιτικό καθήκον της συγκυρίας.
Η αναγκαστική ανάπαυλα μετά από τη θεαματική του «προέλαση» δεν πρέπει να οδηγήσει σε «άραγμα» και «επανάπαυση», αλλά σε ευκαιρία καλύτερης οργάνωσης των μετόπισθεν, προετοιμάζοντας τις δυνάμεις για τη νικηφόρα έκβαση της νέας αναμέτρησης που θάρθει πολύ σύντομα. Η νέα κυβέρνηση όμηρος της «τρόϊκα» δεν πρόκειται να αλλάξει το «Μνημόνιο» ακόμα κι αν πετύχει μικρή παράταση του χρόνου εφαρμογής. Η υλοποίηση του οδηγεί μοιραία σε φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, τόσο με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων (μετενέργειας), κά, όσο με το ξεπούλημα όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και καλύτερων «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Η οργάνωση της πάλης κατά της πολιτικής δήμευσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού, η συγκρότηση μετώπων αντίστασης και κοινής δράσης των λαϊκών δυνάμεων, η δημιουργία δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και στήριξης των αδύναμων στρωμάτων, αποτελεί πρώτιστο πολιτικό καθήκον της συγκυρίας.
Ενιαίος φορέας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Από την άλλη η προσωρινή ανάπαυλα μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για τη βαθύτερη γείωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Η ενίσχυση τα τελευταία χρόνια των δεσμών του με τα λαϊκά στρώματα, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες του, αποτέλεσαν τους κυριότερους συντελεστές που ενίσχυσαν την αξιοπιστία και συνέβαλαν στην απογείωση των εκλογικών του ποσοστών. Ωστόσο από την ποσότητα πρέπει να περάσει στην ποιότητα. Η δημιουργία ενιαίου δημοκρατικού φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με υπέρβαση των «συνιστωσών», οργανωτικό άπλωμα σε κάθε κλάδο οικονομικής δραστηριότητας και τόπο κατοικίας, ένταξη νέων μελών ιδιαίτερα από τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τη νεολαία και τ' άλλα εργαζόμενα στρώματα, η δημοκρατική λειτουργία, η συλλογικότητα στις επιλογές, η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών, κά, προβάλλουν ως αδήριτη ιστορική ανάγκη. Ταυτόχρονα το άνοιγμα στις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, πρέπει να συνοδεύεται από «φραγή εισόδου» στα ποικίλα πολιτικά και οικονομικά «λαμόγια» που βλέπουν το ΣΥΡΙΖΑ ως πεδίο «εξαγνισμού» και «κολυμβήθρα του Σηλωάμ» στο αντιλαϊκό τους έργο.!
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει επίσης να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής Αριστεράς με την ανάδειξη γνήσιων εκπροσώπων των εργαζόμενων στα συνδικάτα, στους αγροτικούς συλλόγους, συνεταιρισμούς και γενικότερα στις κοινωνικές οργανώσεις, ώστε να γίνουν πραγματικά «κάστρα» αντίστασης στις μνημονιακές πολιτικές, γνήσιοι φορείς υπεράσπισης των ιδιαίτερων συμφερόντων τους και κύτταρα δημοκρατικής αναγέννησης της κοινωνίας.
Από την άλλη η προσωρινή ανάπαυλα μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για τη βαθύτερη γείωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Η ενίσχυση τα τελευταία χρόνια των δεσμών του με τα λαϊκά στρώματα, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες του, αποτέλεσαν τους κυριότερους συντελεστές που ενίσχυσαν την αξιοπιστία και συνέβαλαν στην απογείωση των εκλογικών του ποσοστών. Ωστόσο από την ποσότητα πρέπει να περάσει στην ποιότητα. Η δημιουργία ενιαίου δημοκρατικού φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με υπέρβαση των «συνιστωσών», οργανωτικό άπλωμα σε κάθε κλάδο οικονομικής δραστηριότητας και τόπο κατοικίας, ένταξη νέων μελών ιδιαίτερα από τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τη νεολαία και τ' άλλα εργαζόμενα στρώματα, η δημοκρατική λειτουργία, η συλλογικότητα στις επιλογές, η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών, κά, προβάλλουν ως αδήριτη ιστορική ανάγκη. Ταυτόχρονα το άνοιγμα στις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, πρέπει να συνοδεύεται από «φραγή εισόδου» στα ποικίλα πολιτικά και οικονομικά «λαμόγια» που βλέπουν το ΣΥΡΙΖΑ ως πεδίο «εξαγνισμού» και «κολυμβήθρα του Σηλωάμ» στο αντιλαϊκό τους έργο.!
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει επίσης να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής Αριστεράς με την ανάδειξη γνήσιων εκπροσώπων των εργαζόμενων στα συνδικάτα, στους αγροτικούς συλλόγους, συνεταιρισμούς και γενικότερα στις κοινωνικές οργανώσεις, ώστε να γίνουν πραγματικά «κάστρα» αντίστασης στις μνημονιακές πολιτικές, γνήσιοι φορείς υπεράσπισης των ιδιαίτερων συμφερόντων τους και κύτταρα δημοκρατικής αναγέννησης της κοινωνίας.
Εμβάθυνση των προγραμματικών επεξεργασιών
Η κρίση της ελληνικής οικονομίας είναι βαθιά και η έξοδος θα απαιτήσει χρόνο. Οι ευθύνες των κομμάτων και κοινωνικών δυνάμεων που τις τελευταίες δεκαετίες διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας είναι τεράστιες. Βασική προωθητική δύναμη της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εναλλακτική του πρόταση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Ωστόσο χρειάζεται καλύτερη και σφαιρικότερη επεξεργασία. Η παραγωγική ανασυγκρότηση και η αντιμετώπιση της ανεργίας, οι βαθιές τομές στη δημόσια διοίκηση, ο έλεγχος των κέντρων οικονομικής δύναμης, οι νέοι λαϊκοί θεσμοί παρέμβασης και ελέγχου, η συμμετοχή στην ευρωζώνη και η αξιοποίηση της ισότιμης συνεργασίας με άλλες χώρες, το μεταναστευτικό, κά, απαιτούν μεγαλύτερη εμβάθυνση και εξειδικευμένο προγραμματικό λόγο. Επίσης η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να βρει συγκεκριμένη έκφραση στις κοινωνικές δυνάμεις που παίζουν ρόλο «κινητήρα» της μεγάλης ριζοσπαστικής ανατροπής, συνδέοντας τις ανάγκες του σήμερα με τη σοσιαλιστική προοπτική του αύριο. Τα αξιακά φορτία της Αριστεράς (αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, σεβασμός θεμελιωδών δικαιωμάτων, πολιτισμός, προστασία περιβάλλοντος κά), πρέπει επίσης να βρουν την συγκεκριμένη έκφραση τους στον προγραμματικό του λόγο.
Η κρίση της ελληνικής οικονομίας είναι βαθιά και η έξοδος θα απαιτήσει χρόνο. Οι ευθύνες των κομμάτων και κοινωνικών δυνάμεων που τις τελευταίες δεκαετίες διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας είναι τεράστιες. Βασική προωθητική δύναμη της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εναλλακτική του πρόταση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Ωστόσο χρειάζεται καλύτερη και σφαιρικότερη επεξεργασία. Η παραγωγική ανασυγκρότηση και η αντιμετώπιση της ανεργίας, οι βαθιές τομές στη δημόσια διοίκηση, ο έλεγχος των κέντρων οικονομικής δύναμης, οι νέοι λαϊκοί θεσμοί παρέμβασης και ελέγχου, η συμμετοχή στην ευρωζώνη και η αξιοποίηση της ισότιμης συνεργασίας με άλλες χώρες, το μεταναστευτικό, κά, απαιτούν μεγαλύτερη εμβάθυνση και εξειδικευμένο προγραμματικό λόγο. Επίσης η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να βρει συγκεκριμένη έκφραση στις κοινωνικές δυνάμεις που παίζουν ρόλο «κινητήρα» της μεγάλης ριζοσπαστικής ανατροπής, συνδέοντας τις ανάγκες του σήμερα με τη σοσιαλιστική προοπτική του αύριο. Τα αξιακά φορτία της Αριστεράς (αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, σεβασμός θεμελιωδών δικαιωμάτων, πολιτισμός, προστασία περιβάλλοντος κά), πρέπει επίσης να βρουν την συγκεκριμένη έκφραση τους στον προγραμματικό του λόγο.
Κοινή δράση της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μια ακόμα φορά στο προσκήνιο το κρίσιμο ζήτημα της κοινής δράσης και συνεργασίας των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς. Αν είχε επιτευχθεί αυτή η κοινή δράση, σήμερα θα μιλάγαμε για κυβέρνηση της Αριστεράς και τα δεδομένα της πολιτικής ζωής θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ κυριαρχείται από ανεδαφικές εμμονές και στενές θεωρήσεις έξω από τις απαιτήσεις του κινήματος. Χωρίς να σημαίνει ότι κάθε πρόταση ή ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ έχει τη σφραγίδα του «αλάθητου», η σταθερή του στάση για κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς και η ριζοσπαστική εναλλακτική του πρόταση, βρίσκουν απήχηση στην κοινωνία. Η πολιτική αυτή πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί με νέες ενωτικές πρωτοβουλίες. Ταυτόχρονα έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο η ανάγκη αναβάθμισης της κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς, ιδιαίτερα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου κατά των πολιτικών της «ευρωζώνης» που θέτουν τον έναν λαό μετά τον άλλον σε καθεστώς «χημειοθεραπείας». Ανάλογες πρωτοβουλίες πρέπει να γίνουν και στο κοινωνικό πεδίο, για τη δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος ανατροπής των «μηνομονιακών» πολιτικών σε επίπεδο Ευρώπης, έχοντας πάντα ανοικτό τον ορίζοντα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Με αυτήν την στρατηγική υπάρχουν δυνατότητες για ένα ελπιδοφόρο μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μια ακόμα φορά στο προσκήνιο το κρίσιμο ζήτημα της κοινής δράσης και συνεργασίας των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς. Αν είχε επιτευχθεί αυτή η κοινή δράση, σήμερα θα μιλάγαμε για κυβέρνηση της Αριστεράς και τα δεδομένα της πολιτικής ζωής θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ κυριαρχείται από ανεδαφικές εμμονές και στενές θεωρήσεις έξω από τις απαιτήσεις του κινήματος. Χωρίς να σημαίνει ότι κάθε πρόταση ή ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ έχει τη σφραγίδα του «αλάθητου», η σταθερή του στάση για κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς και η ριζοσπαστική εναλλακτική του πρόταση, βρίσκουν απήχηση στην κοινωνία. Η πολιτική αυτή πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί με νέες ενωτικές πρωτοβουλίες. Ταυτόχρονα έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο η ανάγκη αναβάθμισης της κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς, ιδιαίτερα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου κατά των πολιτικών της «ευρωζώνης» που θέτουν τον έναν λαό μετά τον άλλον σε καθεστώς «χημειοθεραπείας». Ανάλογες πρωτοβουλίες πρέπει να γίνουν και στο κοινωνικό πεδίο, για τη δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος ανατροπής των «μηνομονιακών» πολιτικών σε επίπεδο Ευρώπης, έχοντας πάντα ανοικτό τον ορίζοντα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Με αυτήν την στρατηγική υπάρχουν δυνατότητες για ένα ελπιδοφόρο μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.
*Διδάκτωρ οικονομικών, μέλος της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου