Η αριστερά, η πολιτική συμμαχιών και η κοινωνία

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Χρήστου Δημήτρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/12/2011

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, το ΚΚΕ πιεζόταν να αποκηρύξει τη δικτατορία του προλεταριάτου. Κρίσιμο ζήτημα τότε και κάποια στιγμή σε μια συνέλευση της κομματικής οργάνωσης του “Ριζοσπάστη” πήρε μέρος και ο Χαρίλαος Φλωράκης. Τον άκουσα με προσοχή. “Είμαστε κομμουνιστικό επαναστατικό κόμμα που δραστηριοποιούμεθα σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Έχουμε αποδεχτεί τους κανόνες και με την πολιτική μας, δουλεύουμε να επεκτείνουμε την επιρροή μας και την εκλογική μας δύναμη. Είναι φανερό πως μόνοι μας δεν είναι εύκολο να φτάσουμε σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κατά συνέπεια βασικός άξονας της δράσης μας είναι η πολιτική συνεργασιών με προοδευτικές δυνάμεις σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα αλλαγών στην πορεία με βήματα προς τον σοσιαλισμό με πολιτικά μέσα”. Το ΚΚΕ δεν αποκήρυξε τη δικτατορία του προλεταριάτου, καθώς ποτέ δεν ξέρεις τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά ήταν σαφές πως την είχε αφήσει στην πάντα.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και οι δυνάμεις που διαφωνούσαν με τον Χαρίλαο Φλωράκη, καλά κρυμμένες υπό τον φόβο του ΚΚΣΕ που χάρασσε γραμμή, δούλευαν υπογείως μέχρι να γίνουν εξουσία στη μεγάλη διάσπαση του κόμματος το 1990, ταυτόχρονα με τη διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ανατριχιαστικό ήταν το ρεπορτάζ που διάβασα την Κυριακή για το πόρισμα των... Σουσλόφ του Περισσού που ξεσκόνισαν το εκλογικό πρόγραμμα της Ενωμένης Αριστεράς στην Ισπανία (όπου συμμετέχει και το Κ.Κ.) και το έβγαλαν οπορτουνιστικό διότι “δεν αναφέρει πουθενά στο εκλογικό του πρόγραμμα, ως προϋπόθεση την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού για να υπάρξει λαϊκή ευημερία.” Ο Περισσός τούς κατηγορεί πως “με αυτή την πολιτική εγκλώβισαν τους ψηφοφόρους σε αυταπάτες περί μιας καλύτερης διαχείρισης του συστήματος”. Τους φουκαράδες τους Ισπανούς συντρόφους. Είχαν δύο βουλευτές και τώρα που έβγαλαν 11 κατέστρεψαν τις σοσιαλιστικές προοπτικές της Ισπανίας!

Η ΗΓΕΣΙΑ του ΚΚΕ δεν έχει καταλάβει τίποτα από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έπεσε σαν χάρτινος πύργος χωρίς το προλεταριάτο να τον υπερασπιστεί. Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η μοναδική σοσιαλιστική με τα δικά τους μέτρα και σταθμά χώρα στον κόσμο είναι η Κούβα και δεν είχαν προλάβει να διαβάσουν τη συνέντευξη της κόρης του ηγέτη Ραούλ Κάστρο της Μαριέλ στην "Αυγή" της Κυριακής, που σημείωσε: ”Κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά και αναζητάμε ιδέες και μεθόδους για να προχωρήσουμε”. Στον Περισσό όμως δεν κατοικούν πολιτικοί. Αόμματοι ιερείς των παλαιών δογμάτων που, παρ' ότι έχουν παταγωδώς αποτύχει στην κοινωνία, γίνονται ακόμα πιο φανατικοί.

ΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ είναι αυτή η “αυτοτελής” σοσιαλιστική λύση που ευαγγελίζεται η κ. Παπαρήγα και η οποία θα γίνει χωρίς να σπάσει τζάμι; Και κυρίως, πότε θα γίνει όταν το 10% του εκλογικού σώματος που ψηφίζει το ΚΚΕ ως δύναμη διαμαρτυρίας και όχι σαν εναλλακτική λύση εξουσίας, είναι αδύνατον να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα χωρίς πολιτική συνεργασιών. Ποιος τους έχει πειράξει τα μυαλά για να πιστεύουν ότι σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικό, νεοφιλελεύθερο, με τις δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας απόλυτα ελεγχόμενες, μπορούν να κάνουν σάλτο και να καταλάβουν την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν τη δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς προλεταριάτο;

ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ νησίδα που όλοι θα δουλεύουμε για να παράγουμε αγαθά και υπηρεσίες για τα οποία κανείς δεν θα ενδιαφέρεται. Μπορεί το κόμμα να έχει δικά του πιεστήρια και να τυπώνει δραχμές, μνα ή γρόσια, όπως είπε και φίλος μας ο Σπύρος Χαλβατζής, αλλά δεν δουλεύουν έτσι οι οικονομίες, ειδικά μέσα σε αυτό το διεθνές παγκοσμιοποιημένο σκηνικό. Ευτυχώς που αυτό είναι αδύνατο να συμβεί και έτσι θα γλιτώσουν την οργή της κοινωνίας για την καταστροφή που θα προκαλούσαν με τους ιερατικούς δογματισμούς τους.

ΕΧΩ μια μακροχρόνια πάγια απορία προς όλα τα πολιτικά στελέχη της αριστεράς. Για ποιον κάνουμε πολιτική; Για τον εαυτό μας, την παρέα μας ή για την κοινωνία; Και αφού θα μου απαντήσετε για την κοινωνία, σας ρωτώ λοιπόν, πόσο καλά γνωρίζετε τις ανάγκες της, τους φόβους της, τς προκαταλήψεις, τα συντηρητικά ανακλαστικά, τη διάθεσή της, πρώτα να δει δείγμα γραφής και αποδείξεις σεβασμού γι' αυτά που χρειάζεται και τις υπόσχεστε; Ποιος σας είπε ότι θα σας δώσουμε μια ψήφο και δεν θα ασκούμε έλεγχο για όσα κάνετε ή δεν κάνετε. Ποιος σας είπε ότι θα σας ψηφίσουμε για να πάρετε αποφάσεις με ρίσκο, για το οποίο δεν είστε σε θέση να εγγυηθείτε την ασφάλειά μας;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χωράει δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ; Δυνάμεις που αντιστάθηκαν στο Μνημόνιο και στη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα; Θα συνεργαστούμε μαζί τους μετά; Τι μας εμποδίζει να συνεργαστούμε στο πλαίσιο αυτού του ανοιχτού πολιτικού σχήματος που έχουμε; Αλλοιώνει τον επαναστατικό μας χαρακτήρα; Το έχετε μετρήσει και καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι κινδυνεύει;

Σας αρέσουν τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά που στο μεγαλύτερο μέρος τους προέρχονται από το αριστερό κοινό του ΠΑΣΟΚ, αλλά απορρίπτετε αυτούς που μπορούν να τα εκπροσωπήσουν μαζί μας; Τι πολιτική συμμαχιών είναι αυτή, και κυρίως για ποιο σκοπό;

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν απορρίπτω την πιθανότητα να φτάσουμε σε σημείο όπου η έξοδος από το ευρώ να είναι αναγκαία. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω πώς, μόνο εξ αυτού του γεγονότος, θα πολλαπλασιαστούν οι δυνατότητες κυριαρχίας της αριστεράς; Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο; Έχει ξανασυμβεί στην παγκόσμια ιστορία; Πού; Και αν κάνουμε λάθος και η χώρα σε λίγο θυμίζει τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, ποιος θα φάει το ξύλο από τους αγανακτισμένους πολίτες; Αρκεί μήπως ένα συγγνώμη; Να πούμε νομίζαμε πως ήταν για καλό, αλλά κάναμε λάθος; Αφού λοιπόν κάνουμε πολιτική για την κοινωνία, να ρωτάμε και την κοινωνία πριν ανοίγουμε το στόμα μας για τόσο κρίσιμα, για την κοινωνία, ζητήματα.

d.xristοu@avgi.gr