Γιατί η Ελλάδα "καίει" τις ΗΠΑ

Πηγή: euro2day

Για τη φρασεολογία που χρησιμοποιεί συνήθως ο Λευκός Οίκος, ο Πρόεδρος κ. Μπαράκ Ομπάμα ήταν ξεκάθαρος. "Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις καλύτερες ιδέες για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος", δήλωσε μετά τη συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο, κ. Μέρκελ, αφού πριν είχε αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας ως καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία.

Τι κάνει τον Αμερικανό Πρόεδρο να νοιάζεται τόσο πολύ για το πώς θα καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες της χώρας μας την περίοδο 2012-14;

Με τρεις λέξεις: το credit event.

Τα στατιστικά στοιχεία που αποκάλυψε η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements), στην αρχή της εβδομάδας, μιλούν από μόνα τους. Μπορεί οι ευρωπαϊκές τράπεζες να κατέχουν το 64% των κρατικών ομολόγων προβληματικών χωρών-μελών της ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, όσον αφορά όμως στο έμμεσο άνοιγμα, παράγωγα προϊόντα, δηλαδή, όπως τα CDSs, οι αμερικανικές τράπεζες έχουν κυρίαρχη θέση.

Σύμφωνα με στοιχεία της BIS, όπως μεταφέρονται σε blog των "F.T.", οι διεθνείς πιστωτές έχουν ποικίλα ανοίγματα στα ομόλογα των προβληματικών κρατών της ευρωπεριφέρειας και αυτό το γεγονός δημιουργεί διαφορετικά και συγκρουόμενα συμφέροντα όσο εξελίσσονται οι συζητήσεις για τη μετακύλιση του ελληνικού χρέους.
Για παράδειγμα, οι αμερικανικές τράπεζες και ασφαλιστικές είναι άκρως ικανοποιημένες από τις συζητήσεις για ήπια αναδιάρθρωση, οικειοθελή ανανέωση, δηλαδή, ομολόγων που λήγουν, καθώς μια τέτοια περίπτωση δεν θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός και θα πλήξει κατά κύριο λόγο τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα και τα funds που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους.

Αντιθέτως, στους Ευρωπαίους πιστωτές θα μπορούσε να συμφέρει, υπό προϋποθέσεις "σκληρή" αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας. Και αυτό επειδή θα συμμετάσχουν στο κόστος και οι αμερικανικές τράπεζες, που έχουν πουλήσει, σύμφωνα με την BIS, στους πελάτες τους τα περισσότερα ασφάλιστρα κινδύνου (CDSs). Επομένως, θα πρέπει να πληρώσουν τα ασφάλιστρα στους κατόχους των ομολόγων, στους οποίους περιλαμβάνονται και Ευρωπαίοι.

Όσον αφορά στα μεγέθη, κατ' αρχάς, η BIS για πρώτη φορά ανέλυσε τα στοιχεία με βάση αφενός την άμεση έκθεση, που ουσιαστικώς σημαίνει ότι ο πιστωτής κατέχει ομόλογα της χώρας, και αφετέρου την έμμεση έκθεση, η οποία κατά κύριο λόγο αφορά στα credit default swaps.

Συνοπτικά, το 30% περίπου του συνολικού ανοίγματος διεθνών πιστωτών στις χώρες PIG (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα) καλύπτεται από CDSs. Αυτό σημαίνει ότι, αν γίνει στάση πληρωμών, οι πιστωτές που κατέχουν τα ομόλογα θα απορροφήσουν το 70% των ζημιών, ενώ οι κάτοχοι CDSs περίπου το 30%.

Στους πίνακες της BIS προκύπτουν επίσης οι μεγάλες αποκλίσεις για το πώς ενδεχομένως θα πληγούν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πιστωτές σε περίπτωση στάσης πληρωμών μιας χώρας.

Στην περίπτωση της Ελλάδα, για παράδειγμα, το 94% των άμεσων ζημιών θα πέσει στους Ευρωπαίους πιστωτές και μόνο το 5% στους Αμερικανούς. Όμως, οι αμερικανικές τράπεζες και ασφαλιστικές θα πρέπει να καλύψουν το 56% των υποχρεώσεων που απορρέουν από τα CDSs, ενώ οι Ευρωπαίοι μόνο το 43%.

Στο σύνολο των χωρών PIG (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα), η Βρετανία εμφανίζεται να κατέχει το 21,4% των πρωτογενών χρεογράφων, οι ΗΠΑ το 7,8% και η υπόλοιπη Ευρώπη το 63,6%. Στα CDSs οι αναλογίες αλλάζουν και αντιστοιχούν στο 2,2% για τη Βρετανία, στο 60,2% για τις ΗΠΑ και στο 36% για την Ευρώπη.

Αν στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία προστεθεί και η Ισπανία, τότε το ποσοστό των απαιτήσεων από CDSs που αναλογεί σε αμερικανικές τράπεζες εκτινάσσεται στο 64,7% και αν προστεθεί και η Ιταλία στο 68%.