ΠΗΓΗ: Banks'newsΤο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους συζητούν ανοικτά πλέον στην ευρωζώνη, αλλά ακόμη και στην Μ. Βρετανία, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να… ζήσει το μύθο της, ότι μπορεί να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, την εξοικονόμηση 22 δις. ευρώ (!) με λιτότητα και 50 δις. ευρώ (!) με ιδιωτικοποιήσεις.
Το θέατρο παραλόγου, που υπονομεύει την εμπιστοσύνη όχι μόνο στο Δημόσιο, αλλά και στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο αντιμετωπίζει την προοπτική μακράς διαρκείας αποκλεισμού από τη διατραπεζική αγορά, επισφραγίζεται από πλήθος δηλώσεων και εκτιμήσεων των τελευταίων ημερών, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η παραδοχή, ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα είναι τελικά αναπόφευκτο:
n Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), ο Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε σε επιτροπή του γερμανικού Κοινοβουλίου, ότι είναι πολύ νωρίς για να κριθεί αν χρειάζεται ή όχι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο, ενώ ως τώρα ήταν σταθερός στις δημόσιες τοποθετήσεις του, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν θα χρειασθεί αναδιάρθρωση.
n Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi, Γουίλεμ Μπίτερ, που έχει υπηρετήσει στο παρελθόν και στην Τράπεζα της Αγγλίας, ήταν χθες απολύτως κατηγορηματικός στην εκτίμησή του (μιλώντας στο “Bloomberg”), ότι ο μόνος τρόπος για να λήξει η κρίση χρέους στην Ευρώπη θα είναι να συνδυασθεί η αναδιάρθρωση χρεών σε δύο χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία) με μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης των κεφαλαίων των ευρωπαϊκών τραπεζών, για να μπορέσουν να αντέξουν στις πιέσεις. Τα μέτρα που λαμβάνονται ως τώρα, τόνισε ο Μπίτερ, απλώς μεταθέτουν χρονικά το πρόβλημα, χωρίς να το λύνουν.
n Η βρετανική Financial Services Authority (FSA), που έχει την ευθύνη εποπτείας του τραπεζικού κλάδου, ανακοίνωσε χθες ότι οι βρετανικές τράπεζες είναι σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, συγκριτικά με την εποχή κορύφωσης της κρίσης, αλλά θα πρέπει να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση, καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους, όπως η αναδιάρθρωση χρέους χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης.
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έδωσε χθες με ανακοίνωσή της την έγκρισή της στα σχέδια των ηγετών της ευρωζώνης για την ενίσχυση των διαθέσιμων κεφαλαίων του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), ο οποίος θα τεθεί σε λειτουργία από τον Ιούνιο του 2013 και μετά. Στο ESM οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν εξαιρετικά πιθανό ότι θα χρειασθεί να προσφύγει το 2013 η Ελλάδα, μόλις λήξει το σημερινό μνημόνιο, για να λάβει νέο δάνειο, καθώς θα παραμένει αποκλεισμένη από την αγορά, λόγω υψηλού χρέους.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΚΤ «δείχνει» με τη χθεσινή της ανακοίνωση προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης του χρέους όσων χωρών ζητήσουν δάνειο από το ESM, χωρίς να έχουν αποδεδειγμένα τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν με βιώσιμο τρόπο το χρέος τους. Η ΕΚΤ ζητά να καθιερωθούν ισχυρές ασφαλιστικές δικλίδες στη λειτουργία του ESM, με κυριότερη την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην αξιολόγηση της φερεγγυότητας των χωρών που θα ζητούν δάνεια από το μόνιμο μηχανισμό. Εκτός απίθανου απροόπτου, δηλαδή να έχει συντελεστεί στο μεταξύ κάποιο οικονομικό θαύμα στην Ελλάδα, η χώρα μας θεωρείται από τους αναλυτές ότι θα είναι αδύνατο να περάσει το 2013 ένα αυστηρό τεστ φερεγγυότητας με τα κριτήρια του ΔΝΤ, γι’ αυτό και θα χρειασθεί να μειωθεί το χρέος της πριν πάρει δάνειο από το ESM, με ένα «κούρεμα» των πιστωτών, που θα καθιστά βιώσιμη την εξυπηρέτηση του χρέους.
Επιπλέον, η ΕΚΤ τονίζει, ότι για τα δάνεια που θα χορηγούνται από το ESM θα πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά οι ίδιες διαδικασίες διαπραγμάτευσης και αυστηρής επιτήρησης, που εφαρμόζονται από το ΔΝΤ στα δικά του προγράμματα. Συνεπώς, η ΕΚΤ ζητά για την Ελλάδα και όσες άλλες χώρες ζητήσουν στήριξη από τοESM, να υποβληθούν εκ νέου στις διαδικασίες που εφαρμόσθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με το μνημόνιο, που επιτηρείται κατά την εφαρμογή του από το ΔΝΤ.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η Ευρώπη το έχει… τούμπανο, ότι το μνημόνιο και τα μέτρα χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας (επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου δανεισμού) δεν οδηγούν τη χώρα πίσω στις αγορές, αλλά σε μια αναδιάρθρωση του χρέους το 2013. Σε αυτό το πλαίσιο, για τις ελληνικές τράπεζες το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό: μπορεί οι συνεχείς «μεταγγίσεις» ρευστότητας να προστατεύουν τους καταθέτες από τα χειρότερα, αλλά η αργή και βασανιστική πορεία προς την όλο και πιθανότερη αναδιάρθρωση του χρέους το 2013 δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για τους μετόχους τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου