Η φυλή των gourmet, μια “μπουρζουαζία” χωρίς καμιά ...κρυφή γοητεία

Πηγή: Κατερίνα

Αγροίκος πλούτος vs tredy νεοπλουτισμού.

Πατιτσολάτρες vs Πατιτσοεξολοθρευτών

Δυο τόσο ίδιες φυλές που πιάστηκαν μαλλιά με μαλλιά. Για να γελάσει το χείλι του κάθε πικραμένου.

Και στις δύο φυλές, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, οι κώδικες επικοινωνίας , το στήσιμο, οι ατάκες, η σκέψη, η γνώση, το είναι και το φαίνεσθαι, έχουν άγραφους μεν, αλλά πολύ αυστηρούς κανόνες. Και την απαρέγκλιτη τήρηση τους, θα την ζήλευε ακόμα και παλαιάς κοπής γυμνασιάρχης.

Ο αγροίκος πλούτος ξεχείλισε προσφάτως στα τηλεπαράθυρα. Η κ. Πατίτσα τον ανέδειξε με …περηφάνια, στις χαρές του παιδιού της. Εκείνη η ξανθιά καούκα ντυμένη με τον μωβ λιλά ταφτά του maitre Ares Mares Koukounares, έκανε το χειλάκι μας και γέλασε.

Μπορείτε να με πείτε και ασεβή αλλά δεν πιστεύω ότι ο Κουντουριώτης ....σοκαρίστηκε, εδώ αντέχει άλλα κι άλλα η ψυχούλα του, σιγά μην τον πείραξε ο ...Λεό που παντρεύτηκε την Σταχτοπούτα των τηλεσκουπιδιών με φόντο τα κανόνια...

Αλλά πεδίον δόξης λαμπρό στάθηκε η κ. Πατίτσα, για την άλλη φυλή. Τη φυλή του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, του κ. Πάσχου Μανδραβέλη, του κ. Κασιμάτη, της κ. Όλγας, του κ. Χατζηνικολάου, του κ. Γεωργελέ, κάτι Athens Voice, κάτι Lifo, κάτι protagon, όλος αυτός ο συρφετός της... δημοσιογραφίας, που επιδόθηκε σε εμπεριστατωμένες μελέτες για το …καυτό θέμα. Ο δε κ. Άρης Δαβαράκης, το πήρε πολύ βαριά, κόντεψε να ξαναπέσει στα ...βαριά από το σοκ και κατέφυγε στον πνευματικό του.

Και μόλις συνήλθε η φυλή, από το πολιτισμικό σοκ που τους προκάλεσε η κ. Πατίτσα, νάσου ο εθνικός κώλος να ...διεισδύει στο Πολεμικό Μουσείο. Λες και είναι η πρώτη πουτάνα που διάβηκε τις πύλες στρατώνα. Πωπωπω, εξεμάνη η φυλή των Πατιτσοεξολοθρευτών...τα άγια τοις κυσί!!!

Τώρα τον κώλο της εθνικής πουτάνας – πάντα εξαιρετικός, α, τα καλά να λέγονται- τον έχουμε δει ανφάς, προφίλ, ¾ , δεν μπορώ να πω ότι μας εξέπληξε, κατα την εισοδο του στο Πολεμικό Μουσείο. Αλλά η καρώ σωβρακιά-ροζ-μωβ-λαχανί-με λεπτή άσπρη ρίγα- του υιού Ζαγορίτη... όλα τα λεφτά. Συνδυασμένη με Cayenne…έργο τέχνης. Pas possible!!!!...ανέκραξε και έκραξε η φυλή των gourmet.

Την ώρα λοιπόν, που η φυλή του αγροίκου πλούτου, απολαμβάνει με το παρά της, τα «όσια και τα ιερά» αυτού του τόπου, η φυλή των trendy νεόπλουτων, η φυλή των Bourgeois με την πιο χυδαία Μολιερική έννοια του όρου, που υποδύονται ανεπιτυχώς τους Gentilshommes, κανιβαλίζει ΕΞΙΣΟΥ τα πιο όσια από τα όσια και τα πιο ιερά από τα ιερά αυτής της χώρας. Τους ανθρώπους της, την αξιοπρέπεια τους, την εργασία τους, το μεροκάματο τους. Αυτή η φυλή που ξανακάνει τόσο επικαιρο τον Ψαθά και την Μαντάμ Σουσού του, φιλοδοξεί να φτάσει εκεί που οι πραγματικοί μπάτσοι δεν μπορούν να εισχωρήσουν, στο μυαλό και στην συνείδηση των ανθρώπων. Βαποράκια ηλιθιότητας, πιτσαδόροι άσπρης...δωρεάν.

Τα πιο μικρά ψαράκια της φυλής, αναπαράγουν όλο αυτό το κιτσαριό, μάλλον αθέλητα. Στην πλειοψηφία τους, γεροντοφρικιά μιας χαμένης γενιάς που σέρνονται στο συρμό παλεύοντας αποτυχημένα, να παπαγαλίσουν, να αναπαράγουν με γκροτέσκο τρόπο την αστική κουλτούρα του Ζάχου Χατζηφωτίου ...αλλά στον 21ο, ...αλλά στην πιο...εναλλακτική της μορφή. Και μαϊμουδίζοντας, αγοράζοντας φτηνιάρικα μια κουλτούρα που ποτέ δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα, παρά μόνο στους αυλικούς, απλά καταλήγουν στην αηδιαστική κατηγορία των χυδαίων γενίτσαρων. Μια μπουρζουαζία χωρίς την παραμικρή...κρυφή γοητεία.

Την φυλή αυτή των ξαναμμένων φαν της νεωτερικής Αθήνας, περιγράφει εξαιρετικά ο Νικόλας Σεβαστάκης βαφτίζοντας τους, «νέους φιλελευθέρους», και εξίσου καλά ο Πανταζόπουλος χαρακτηρίζοντας τους, «εξτρεμιστές του κέντρου».

Απλούστερα: Οι «αν δεν είσαι αυτό που είσαι, τι θα ήθελες να είσαι».

Η φυλή αυτή έχει πολλά παρακλάδια, πολλούς groupies και υποτακτικούς. Ίσως όχι τόσο αναγνωρίσιμους, αν και αυτοί πιστεύουν ότι είναι, τουλάχιστον στα ...γκαρσόνια.

Η φυλή διαθέτει την ψευτοεστέτ «κομψότητα» του γαστρονόμου- η μαγειρική έχει αναδειχθεί σε μέγα θέμα των απανταχού μελών της φυλής, αλλά έτσι στο πιο glamorous στο πιο extravagant, από ότι η κυρία Βέφα, με το ταγιέρ κλαρωτό καναπέ και το animal print μαγιο.

Η φυλή διαθέτει την καλλιέργεια μπαρμπουνιού (ναι η γνωστή και αιώνια απορία για τις φυσιολογικές λειτουργίες ...το κόκκινου αυτού ψαριού) και dress code που επιβάλει στολή αγορασμένη μεταξύ Paramour και Eponymo και κινούμενη απο Yamamoto μέχρι Sonia Rykiel. Παπούτσι κλασικά Ferragamo. Αντε ένα Bally,για κάτι πολύ casual. Ας πούμε σε κανένα ένα πανηγύρι, απο αυτά που γίνονται στην Αγια Φανερωμένη, στο Λιόπεσι και η φυλή συμμετέχει χαρακτηρίζοντας τα έθνικ. Όχι, τα Laboutin και τα Manolo, τα παραχωρούν στις Πατίτσες

Η φυλή έκανε ευαγγέλιο το editorial του «Ευ ζην», με... ευαγγελιστές τον Πεσκιά και τον Λαζάρου, ανέδειξε με φανατισμό νεοφώτιστου το σταμναγκάθι, τη σελινόριζα, το κόλιαντρο, το φιλέτο πάπιας, ελαφιού ή παγωνιού, η φυλή παραγγέλνει ...φαγητό ή ποτό, με φωνή αποφασιστική και επιβλητική- να ακούν και οι δίπλα- δίνοντας τις ακριβείς- αλλά μιλάμε για ακρίβεια χειρούργου- οδηγίες στο γκαρσόνι. Τα μέλη της φυλής ανταλλάσσουν μεταξύ τους συνταγές με τον ενθουσιασμό που υποθέτω ότι θα είχαν ο Crick και ο Watson, όταν ανακάλυπταν την διπλή έλικα του DNA. Ταράζεσαι συνειδητοποιώντας τι χάνεις, μη εντρυφώντας στο εξαιρετικό ενδιαφέρον που μπορεί να έχει ένας γαύρος ή μια αγκινάρα.

Η φυλή που ξόρκισε τη ρετσίνα και το κοκκινέλι της ταβέρνας του παππού, η φυλή που φρικάρει με το χύμα, και που έπεσε με τα μούτρα στη Rioja- θεωρώντας έγκλημα καθοσιώσεως το ...λάθος ποτήρι και την ...λάθος θερμοκρασία-, βρήκε επιτέλους πολιτική πλατφόρμα να εκφραστεί. Την πλατφόρμα του Γιωργάκη. Θα μου πεις γιατί η πολιτική πλατφόρμα του Κωστάκη ήταν διαφορετική; Όχι βρε συχωριανοί μου, αλλά άλλο ...classe. O Κωστάκης πολύ παϊδάκι ρε παιδί μου, πολύ Μπαϊρακτάρης, πολύ ρετσίνα, πολύ vulgaire για τα γούστα τους. Μη μου πεις τώρα ότι η Νατάσσα, η νηπιαγωγός αγγειοχειρουργος, δεν είναι η μέλουσα ...Πατίτσα αλλά στο πιο όμορφο;

Ενώ ...η μεσογειακή διατροφή; Επιτέλους μακαρίτη Λάσκαρη, ΖΕΙΣ. Τώρα δικαιώνεσαι, η πάλη των τάξεων επιτέλους καταργήθηκε. Σήμερα έχουμε την τάξη του ...οργανικού αυγού, της bio σοκολάτας και της αγγινάρας baby. Μπορεί να είναι και junior θα σας γελάσω. 

Διότι συχωριανοί μου, άλλη αισθητική αυτή της η κ. Πατίτσα που σέρνει τους καλαματιάνους στο κατάστρωμα του Αβερωφ για να γιορτάσει το γάμο του Λεό της , κι άλλη της κ. Τσόκλη που βγάζει τις κορασίδες να μοιράζουν στα λιμάνια βιολογικές μαρμελάδες μούσμουλου, από τα ...χεράκια των ιθαγενών. Η φυλή που έφτανε σε διαδοχικούς οργασμούς με τον εθελοντισμό στους Ολυμπιακούς, μόνο αυτόν τον ακτιβισμό- της μαρμελάδας- θεωρεί κοινωνικά αποδεκτό.

Η φυλή των νεωτερικών νεόπλουτων, ευαισθητοποιείται ισχυρά από ασυνάρτητη «οικολογία» της προστασίας του πουά καλαμαριού, του ποδηλατοδρόμου και του υβριδικού αυτοκινήτου. Πάντως ο Λεό και οι φίλοι του, θα μείνουν σταθεροί στην Porsche τους, γεγονός που θεωρείται εξωφρενικά κιτς από την κ. Χαραμή.

Η φυλή χρησιμοποιεί πάντα οικολογικές λάμπες και αρωματικά χειροποίητα κεριά, και συγχύζεται ...μέχρι εγκεφαλικού με τον σκουπιδιάρη που ανακατεύει τα ανακυκλωμένα σκουπίδια της με τα συμβατικά. Η φυλή απαιτεί άμεσα την διακοπή της σύμβασης του, και αυτοδικαιώνονται μεταξύ τους, για τις βλαβερές συνέπειες του Κράτους, άλλωστε κάτι τέτοιοι άθλιοι τύποι σαν τους συμβασιούχους σκουπιδιάρηδες, διαδηλώνουν στην Αθήνα και δυσκολεύουν τη ζωή τους. Υποβαθμίζουν το petit café, το petit gâteau, το brunch, το shopping…την πόλη τους, ρε αδερφέ.

Η φυλή θα ...υπερασπιστεί τον μετανάστη...αλλά σαν φολκλόρ. Το ...σκούρο δεν τους ενοχλεί, αντίθετα αν η φτώχεια και η ανέχεια του μετανάστη, ακουμπάει στο περιθώριο και έχει και κάτι πιο ...εξωτικό, πιο ποιητικό, θα γείρουν στοργικά το κεφάλι, αλλά το πενηνταευρο τους δεν θα το δώσουν ποτέ στο δίκτυο μεταναστών. Το χρήμα ...διαφθείρει, θα σου πουν. Αρκεί...που τον καταλαβαίνουν. Και βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην ζητιανεύει ο μετανάστης την ώρα που διαπραγματεύονται με τον maître για την ακριβή ποσότητα μαϊντανού και σπυριών ρόδιου στο πιάτο τους, να μην περιφέρεται ασκόπως στην Πειραιώς απέναντι από το ανακαινισμένο Εθνικό και ...ασφαλώς να μην φτύνει το παρμπρίζ του αυτοκίνητου τους, αν δεν του δώσουν το ένα ευρώ. Γενικώς μακριά και αγαπημένοι.

Θα αγανακτήσουν με το γεγονός ότι ο Πετρίδης είναι συμβασιούχος 35 χρόνια, αλλά θα συνομιλήσουν ...χαλαρά για το αναπόφευκτο της ανεργίας των ...ατάλαντων, και θα πωρωθούν άγρια με τους stagiaires των 500 ανασφάλιστων ευρώ. Αν και κοσμοπολίτες, η πατρίδα είναι σήμερα très à la mode, και η φυλή τους υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την εθνική κουζίνα. Άλλωστε μαγειρεύουν πατριωτικά και «επικοινωνούν» στους φίλους τους στο Μανχάταν-παράδεισο της γαστριμαργίας- το αυγοτάραχο Μεσολογγίου...

Τα μέλη της φυλής, έχουν καυλώσει σαν νεαρά πουλάρια με την οικονομική κρίση, την οποία θεωρούν μια κατ’ εξοχήν γόνιμη περίοδο για να κάνουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι μια ουσιαστική ενδοσκόπηση. Και καλούν τα πλήθη, να ξεπεράσουν τις πληγές που δημιουργεί, η μείωση έως και η απώλεια εισοδημάτων, ανακαλύπτοντας τις μικρές και παραγνωρισμένες χαρές της ζωής, που ο άγριος πλουτισμός των 1500 ευρώ μηνιαίως καθώς και ο υπερκαταναλωτισμός στο Zara, στέρησε από τους συμπολίτες τους.

Οι νέοι ιεραπόστολοι έχουν βρει το φάρμακο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Καλούν τα πλήθη, να ανταλλάσσουν χαρούμενες καλημέρες, να γνωρίζουν τους γείτονες τους, να φυτεύουν στις γλάστρες ρόκες και iceberg, πλατύφυλλους βασιλικούς και δεντρολίβανα, να καλούν ολημερίς και ολονυχτίς φίλους στο σπίτι, να μαγειρεύουν, να βγάζουν τα λινά τραπεζομάντιλα – που σημειωτέον καλό θα ήταν να πλένονται με αλισίβα και ποτάσα, γιατί το πλυντήριο καίει ρεύμα. Άλλωστε , η Τίνα έκλεισε και μια λιγνιτική και ώσπου να βρούμε πως θα μοιραστούν οι μίζες για τις ανεμογεννήτριες, καλό θα είναι να χρησιμοποιούμε το ρεύμα με φειδώ.

Επίσης οι άνεργες μπορούν να πάνε να ξεστραβωθούν και να μάθουν να φτιάχνουν κανένα χειροποίητο κεράκι, να στολίζουν τα τραπέζια που θα τρώει η περιχαρής πια οικογένεια με τα γελαστά παιδιά της. Μπορούν επίσης τις μακριές νύχτες του χειμώνα να κάνουν οικογενειακώς εξαιρετικά έργα τέχνης με τα καύκαλα από τις χελώνες που ...θα κουρεύουν τις μέρες, γιατί πρέπει επιτέλους οι άθλιοι συμπολίτες της φυλής να εκπολιτίσουν τον ουρανίσκο τους, άσε που μια χελωνόσουπα συνδυάζεται άνετα με την σύνταξη επίδομα. Ζητούν από τον άνεργο να μην κατσουφιάζει γιατί χαλάει το mood της πόλης, και να αισιοδοξεί γιατί επιτέλους σε αυτήν την χώρα είχε παρατραβήξει το βιολί, ...αφεντικά και δούλοι, σκατά γινήκαμε ούλοι.

Κατόπιν όλων αυτών, δηλώνω υπευθύνως και με γνώση των συνεπειών, ότι το πατσουλί της κ. Πατίτσα και των φίλων της, ήταν μια ανάσα δροσιάς από άλλο αυτό το...Mandragore που μποχάει στη πόλη μας. Όσο για την Εθνική Τζούλια, αυτό που η μεγαλόψυχη φύση, της χάρισε γενναιόδωρα το πουλάει μάλλον πιο έντιμα, και σίγουρα λιγότερο υποκριτικά και σουσουδιστικα– ακόμα και στους υιούς χλιμίτζουρες- από όλους αυτούς τους γελοίους Πάσχους, Σταύρους, και λοιπούς συγγενείς των «εξτρεμιστών του κέντρου». Η φυλή που, για πέντε δεκάρες και ένα ελάφι με σουφλέ μπαχαρικών και juniper sauce, διαλαλεί με χυδαιότητα την ευτελή νεοπλουτίστικη πραμάτεια της. Μολιέρο...πέθανες νωρίς.