Αυτή η ξαφνική απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων και μάλιστα κατακαλόκαιρο και υπό καύσωνα με έβαλε σε πολλές σκέψεις.
Επιπλέον είχε και ένα στοιχείο εκβιασμού. Οποιος δεν αυτοαπογραφηθεί μέχρι τις 23 Ιουλίου, δεν θα πληρωθεί τον Αύγουστο. Ποια είναι η χρησιμότητα αυτής της απογραφής δεν είναι ξεκάθαρο. Οι προσωπάρχες δεν ξέρουν τι υπαλλήλους έχουν; Δεν θα αρκούσε μια εγκύκλιος προς αυτούς και να συντάξουν οι ίδιοι μια λίστα με το προσωπικό τους; Ακούμε να λένε για διπλοπληρωμές, για μισθούς σε νεκρούς και άλλα τέτοια. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας διοίκησης είναι διεφθαρμένο. Πώς δικαιολογείται ένας δημόσιος υπάλληλος π.χ. στην Εφορία, στην Πολεοδομία, στην Αστυνομία ή στον Στρατό να ζει σαν μεγιστάνας;
Αν αυτή η καταγραφή ήταν για την πάταξη της διαφθοράς, τότε θα αρκούσε ένα ξαναμελετημένο «Πόθεν Εσχες» και στη δημοτική βέβαια, που θα μπορούσε να είχε ένα προσωρινό τίτλο «Πες μας από πού τα άρπαξες». Και, αν αυτός ο τίτλος είναι προκλητικός και μονόπλευρος, έχω και μια δεύτερη εναλλακτική πρόταση λίγο σεξπιρική: «Τα άρπαξες ή δεν τα άρπαξες; Ιδού η απορία». Τότε θα βλέπαμε ένα νόημα. Η καλή εβδομαδιαία εφημερίδα της Αριστεράς, η «Εποχή», την περασμένη Κυριακή μάς υπενθύμισε πως τον ίδιο μήνα του 1956, επί εθνάρχη Καραμανλή, είχε γίνει μια απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων με τις ίδιες προϋποθέσεις, τους ίδιους όρους και τα ίδια ζητήματα. Μετά την απογραφή, μπήκε το θέμα της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν καλό όνομα στην κοινωνία. Επί δικαίους και αδίκους υπάρχει η κατακραυγή πως πρόκειται για χαραμοφάηδες, τεμπέληδες που το μόνο που κάνουν είναι να παίρνουν κάθε δεκαπενθήμερο τον σίγουρο μισθό τους. Και αυτό ξεκινάει από την ίδρυση του ελληνικού κράτους όταν οι κυβερνήσεις διόριζαν τους ψηφοφόρους τους, χωρίς άλλο προσόν. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Εχουν εκσυγχρονιστεί και το πελατειακό σύστημα έχει πάρει μια πιο εξευγενισμένη μορφή. Εντούτοις, δεν μπορούμε να απαξιώσουμε έναν ολόκληρο κόσμο εργαζομένων γιατί αυτό είναι ρατσισμός... Αλλά το ερώτημα που θέτει η «Εποχή» είναι και δικό μου: θα μάθουμε πόσους υπαλλήλους έχουμε ή πόσους θέλουνε; Κατά την απολύτως προσωπική μου άποψη και αν ήταν να βάλω στοίχημα στο τι θα χρησιμέψει αυτή η απογραφή, θα πόνταρα στην άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και στις μαζικές απολύσεις. Με δεδομένη τη διαίρεση των εργαζομένων, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, οι επιτελείς που σχεδιάζουν αυτή την ενδεχόμενη σφαγή πρέπει να έχουν υπολογίσει πως αυτό το μέτρο μπορεί και να φανεί δημοφιλές. Την ίδια αντιστοιχία μπορούμε να βρούμε, τηρουμένων των αναλογιών, με τα αντισημιτικά πογκρόμ του Χίτλερ, που ήταν βέβαιος πως ανταποκρινόταν στον γενικότερο αντισημιτισμό, κυρίως των λαϊκών στρωμάτων του γερμανικού λαού. Τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης θα μας εξηγούν για τον υπερτροφικό κρατικό τομέα και για το πόσο στοιχίζει στον Ελληνα φορολογούμενο. Το κράτος πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να μηχανογραφηθεί, να γίνει πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό. Και όλα αυτά για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Μια νέα λοιπόν εξυγίανση του Δημοσίου που σίγουρα θα παραχωρήσει διάφορες λειτουργίες του στον ιδιωτικό τομέα.Αν αυτή η υπόθεση επαληθευτεί, θα το δούμε τον Σεπτέμβρη. Το καταστροφικό έργο του κράτους του ΠΑΣΟΚ θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, με άμεσα αποτελέσματα στην πραγματική αγορά, με πολλαπλασιασμό των λουκέτων. Και είναι απορίας άξιον γιατί η ΑΔΕΔΥ δεν έκανε παρόμοιες σκέψεις, που όσο λάθος και να είναι, είναι θεμιτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου