ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
ciaoant1
Πλέον όλα τα media, ακόμα και μερικά γερμανικά, πόσο μάλλον το αμερικάνικα/αγγλικά, συζητούν ανοιχτά αυτό που μέχρι πριν από λίγα χρόνια τους φαινόταν "αδιανόητο": Τη διάλυση της ευρωζώνης. Είναι όμως έτσι; Ήρθε το τέλος για το ευρώ; Ή μήπως όχι;
Ας δούμε καταρχήν ένα μικρό απόσπασμα από ένα σχετικό άρθρο του Economist, που συνοδεύτηκε από το παραπάνω εξώφυλλο στο τελευταίο τεύχος του, και προκάλεσε αίσθηση:
[...] Θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποτραπεί η καταστροφή; Η απάντηση εξακολουθεί να είναι θετική, όμως η κλίμακα της απαιτούμενης δράσης αυξάνεται ακόμα περισσότερο, καθώς εξαντλούνται τα χρονικά περιθώρια. Το μόνο θεσμικό όργανο που θα μπορούσε να παράσχει άμεση ανακούφιση είναι η ΕΚΤ. Ως ο δανειστής της έσχατης λύσης, θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να σώσει τις τράπεζες, προσφέροντάς τους απεριόριστη ρευστότητα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Εάν η ΕΚΤ θέλει να εκπληρώσει την εντολή που έχει λάβει για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, θα πρέπει να εμποδίσει μια πτώση των τιμών. Αυτό σημαίνει τη μείωση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και την έναρξη ενός προγράμματος μεγάλης κλίμακας «ποσοτικής χαλάρωσης» (αγοράς ομολόγων). Η μαζική νομισματική χαλάρωση θα μπορέσει να μετριάσει την ύφεση και να αγοράσει πολύτιμο χρόνο. Ωστόσο, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η προσέλκυση των επενδυτών πίσω στις αγορές κρατικών ομολόγων χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη στήριξη της ΕΚΤ, και αυτό, όσο φιλόδοξο και να ακούγεται, είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και οι μεταρρυθμίσεις σε Ιταλία και Ισπανία. Εκτός αυτού, σημαίνει τη δημιουργία ενός εργαλείου χρέους στο οποίο θα μπορούν να πιστεύουν οι επενδυτές. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί μια πολιτική συμφωνία, την οικονομική ενίσχυση που χρειάζονται οι περιφερειακές χώρες σε αντάλλαγμα με τις αλλαγές στους κανονισμούς που η Γερμανία και οι άλλοι ζητούν. Αυτό το εργαλείο θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποια κοινή ευθύνη για τα χρέη των κυβερνήσεων. Η πρόταση των ευρωομολόγων έχει αποκλειστεί από την Αγκελα Μέρκελ.
Η στάση της Γερμανίας είτε θα πρέπει να αλλάξει, είτε θα υπάρξει διάσπαση του ευρώ.
Αυτά που μας λέει το Economist είναι λίγο-πολύ γνωστά: Οι τράπεζες χρειάζονται "απεριόριστη ρευστότητα" για να μη χρεωκοπήσουν, και άρα η ΕΚΤ θα πρέπει να τυπώσει ευρώ και να τους τα χαρίσει, ώστε να γλιτώσουν και να μη χρεωκοπήσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Η Γερμανία -προς το παρόν- αρνείται να το δεχτεί αυτό, και αν δεν αλλάξει γνώμη "θα γίνει χαμός" και θα υπάρξει διάσπαση του ευρώ.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που δεν το αναφέρει το Economist, αλλά έχει μεγάλη αξία, είναι πως πλέον τα ποσοστά απόρριψης του ευρώ έχουν μεγαλώσει πολύ σε όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις. Οι λαοί δεν θέλουν ευρώ, οι Γερμανοί δε θέλουν άλλα "πακέτα σωτηρίας" (διότι βομβαρδίζονται με προπαγάνδα ότι τάχα "χρηματοδοτούν τους τεμπέληδες Έλληνες", ενώ στην πραγματικότητα τα λεφτά αυτά πάνε στις τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι γερμανικές), και βέβαια ούτε η ηγεσία, αλλά ούτε και ο λαός στη Γερμανία θέλει να ακούσει για ευρωομόλογα (γιατί τότε όντως θα επιδοτούσε χώρες όπως η Ελλάδα όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα).
Καθώς λοιπόν τα ποσοστά απόρριψης του ευρώ μεγαλώνουν, είτε από δεξιά (εθνικιστική) είτε από αριστερή σκοπιά, είναι ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα το ευρώ πράγματι θα διασπαστεί, όπως άλλωστε έχουμε προβλέψει εδώ και αρκετά χρόνια. Ακόμα και στο πλαίσιο του καπιταλισμού, είναι εκτός πραγματικότητας να περιμένει κανείς ότι θα υπάρχουν ένα σωρό κράτη που θα δέχονται για πολύ ακόμα να έχουν ένα νόμισμα πολύ πιο "σκληρό" από αυτό που αντέχουν προκειμένου να είναι "ανταγωνιστικές" οι εξαγωγές τους, και άρα θα μαραζώνει διαρκώς η παραγωγική τους βάση.
Η διάλυση όμως του ευρώ δεν θα γίνει άμεσα - τουλάχιστον όχι με τη μορφή της πλήρης κατάρρευσης όπως φαντάζονται πολλοί. "Ποτέ μη λες ποτέ" βέβαια, καθώς δεν είμαστε μέντιουμ για να προβλέψουμε με 100% ακρίβεια της κινήσεις της Γερμανίας, των υπόλοιπων κρατών ή των λαών.
Ωστόσο, η Γερμανία θέλει το ευρωσύστημα, και δε θα το αφήσει - εξ ου και η πρόταση για "ευρώ δύο ταχυτήτων", ώστε να κρατήσει όσο τον δυνατόν περισσότερους μέσα και υπό τον έλεγχο της. Για την Ελλάδα, έχουν ήδη βέβαια προετοιμάσει το δρόμο για μια "εθελοντική έξοδο" από την ευρωζώνη, μέσω σχετικών ψηφισμάτων (πχ δείτε εδώ), ενώ και οι σύμμαχοί τους κινούνται αναλόγως (πχ η Φινλανδία προτείνει και αυτή τη δημιουργία ενός "σκληρού πυρήνα" στην ευρωζώνη).
Χθες μάλιστα ο "σκληρός" αυτός πυρήνας της Γερμανίας και των συμμάχων της έκανε μια σύσκεψη, και κάλεσαν το ΔΝΤ να καλύψει αυτό τα χρέη των πιο "αδύναμων" κρατών, ώστε η ΕΚΤ να μην τυπώσει αυτή χρήμα:
Οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας, Ολλανδίας και Φινλανδίας συμφώνησαν ότι είναι απαραίτητες ορισμένες μεταρρυθμίσεις στην ευρωπαϊκή Συνθήκη, ανακοινώθηκε κατόπιν συνάντησης των ανώτατων οικονομικών αξιωματούχων του «πυρήνα» της ευρωζώνης.
Κατόπιν της συνάντησης, ο Γερμανός υπουργός Wolfgang Schaeuble δήλωσε κατ’αρχήν ότι η απόφαση για την 6η δόση του δανείου βοηθείας προς την Ελλάδα θα αποφασιστεί στο Eurogroup με βάση την έκθεση της Τρόικα.
Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν αποκλείεται να υπάρξουν συνομιλίες στις Βρυξέλλες σχετικά με τον νέο μηχανισμό διασώσεων ESM, αλλά πάντως οι βασικές αρχές λειτουργίας του ταμείου έχουν αποφασιστεί από τον Μαιο.
Στο κοινό ανακοινωθέν τους, οι τρεις υπουργοί ζητούν αύξηση των πόρων του ΔΝΤ. Ο Ολλανδός κ. Jan Kees de Jager σημείωσε ότι αν αυξηθούν οι πόροι του διεθνούς οργανισμού, θα αυξηθούν και τα μέσα καταπολέμησης της κρίσης χρεών, χωρίς να χρειαστεί προσφυγή στα ευρω-ομόλογα ή σε αυξημένο ρόλο της ΕΚΤ.
«Συζητήσαμε για την μόχλευση του EFSF, αλλά το ιδιωτικό χρήμα είναι ο ένας δρόμος» ενώ ο αυξημένος ρόλος του ΔΝΤ θα ανοίξει ένα δεύτερο δρόμο. Υπάρχουν πιέσεις για ευρωομόλογα ή χρηματοδότηση από την ΕΚΤ αλλά έχουμε δηλώσει όχι σε αυτά,» δήλωσε ο κ. De Jager.
Από την πλευρά του, η Φινλανδή ΥΠΟΙΚ Jutta Urpilainen δήλωσε ότι «αν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις» στις απόπειρες επίλυσης της κρίσης χρεών, ενδεχομένως να συζητηθεί αυξημένη παρέμβαση από μέρους της ΕΚΤ αλλά τόνισε ότι η χώρα του συνεχίζεται να τάσσεται κατά των εκδόσεων κοινών ευρωομολόγων.
Ακόμα και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως ο Όλι Ρεν, καταγγέλλουν πλέον τη "δικτατορία δύο χωρών" (Γερμανία-Γαλλία) στην Ευρώπη, καθώς πλέον δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα, ούτε βέβαια νοιάζονται για τις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις τους για τους λαούς. Όχι πως ο Όλι Ρεν νοιάζεται, απλά ουσιαστικά τον έχουν παραγκωνίσει από τα κέντρα αποφάσεων, και προφανώς του κακοφαίνεται:
«Ναι» στην στενότερη ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά «όχι» σε μια... δικτατορία δυο ή περισσότερων χωρών είπε ο Όλι Ρεν σε μια έμμεση μομφή του κατά του τρόπου με τον οποίο επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους η Γερμανία και η Γαλλία.
Μιλώντας στο ιταλικό κοινοβούλιο ο επίτροπος νομισματικών και οικονομικών υποθέσεων τάχθηκε σαφώς υπέρ της έκδοσης ενός ευρω-ομολόγου και τόνισε ότι στην κατεύθυνση αυτή είναι κρίσιμης σημασίας να πειστεί και η Γερμανία.
Η Γερμανία δεν υποχωρεί μέχρι να γονατίσουν οι πάντες στην εξουσία της, και να δεχτούν να προτεκτορατοποιηθούν. Προς το παρόν, τους αφήνει να σιγοψήνονται, και το τέλος θα αλλάξει και τις συνθήκες της Ευρώπης, ώστε να πάρει αυτή στα χέρια της όλη την εξουσία. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Bundesbank για την περίπτωση της Ιταλίας:
Την πεποίθησή του ότι η Ιταλία μπορεί να αντέξει αύξηση αποδόσεων των ομολόγων της πάνω από το 7% εξέφρασε την Παρασκευή σε συνέντευξή του ο επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank), Γενς Βάιντμαν.
«Μόλις αυξηθούν οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων, όλοι αρχίζουν να προβλέπουν το τέλος του κόσμου», φέρεται να δήλωσε ο Weidmann.
Ο επικεφαλής της Bundesbank πρόσθεσε ότι είναι «αισιόδοξος πως οι Ιταλοί μπορούν να αντέξουν για λίγο με αποδόσεις άνω του 7%», ενώ πρόσθεσε ότι οι χώρες του πυρήνα της Ευρώπης δεν κινδυνεύουν από την κρίση χρέους.
Αυτή η δήλωση είναι νομίζω "κλειδί' για να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης και το σχέδιο των Γερμανών: Οι άνθρωποι το ξέρουν ότι ρημάζουν τους πάντες, απλά δεν υπολογίζουν ούτε λαούς ούτε τίποτα. Αφήνουν λοιπόν την Ιταλία να "βράζει στο ζουμί της" για όσο περισσότερο μπορούν, και μετά θα τη "σώσουν", προτεκτορατοποιώντας την. Και το ίδιο για την Ισπανία, κτλ (η Ισπανία μάλιστα ετοιμάζεται και αυτή για το ΔΝΤ, και για εφαρμογή των γνωστών προγραμμάτων "κινεζοποίησης" των εργατών - η τακτική των Γερμανών ήδη δηλαδή δουλεύει, καθώς τα κράτη, το ένα μετά το άλλο, "γονατίζουν") Στο τέλος, οι Γερμανοί θα τυπώσουν χρήμα, και μάλιστα πολύ, γιατί αλλιώς θα χρεωκοπήσουν και οι δικές τους τράπεζες. Προς το παρόν όμως, "άστους λίγο ακόμα να παιδεύονται, διότι...αντέχουν λίγο ακόμα!" όπως λέει και ο πρόεδρος της Bundesbank.
Το ότι οι λαοί επιστρέφουν σε φτώχεια μεσαιωνικού τύπου δε σημαίνει τίποτα για τους τραπεζίτες. Οι άνθρωποι ούτε σχέση με τους εργάτες έχουν, ούτε καν με την παραγωγή. Θέλουν την νομισματική-οικονομική κυριαρχία, και μπροστά σε αυτό δε διστάζουν πουθενά και σε τίποτα. Και αν οι λαοί διστάσουν να τους ανατρέψουν, αν διστάσουν να τους τσακίσουν, αυτοί θα συνεχίζουν. Δυστυχώς όλοι προς το παρόν γκρινιάζουν, αλλά όταν πχ εκβιάζουν με την "6η δόση", τότε όλοι φοβούνται, αντί να προχωρήσουν σε στάση πληρωμών και να κάνουν έτσι το πρώτο μεγάλο βήμα για να αποδεσμευτούν από την τυραννία τους.
Όταν η Γερμανία είχε χάσει τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, της είχαν επιβληθεί εξοντωτικές αποζημιώσεις που έπρεπε να καταβάλει στους νικητές. Η γερμανική κοινωνία εξαθλιώθηκε, και τελικά υπερπληθώρισε το νόμισμα. Τώρα αυτοί έχουν στο μυαλό τους τον υπερπληθωρισμό, χωρίς να πολυλογαριάζουν ότι η εκτύπωση χρήματος ήταν το τελικό αποτέλεσμα (όχι η γενεσιουργός αιτία) του υπερπληθωρισμού, καθώς προηγήθηκε η καταστροφή της παραγωγικής βάσης.
Έτσι, η Γερμανία κάνει σήμερα αυτό που κάποτε της έκαναν οι άλλοι: Καταστρέφει την παραγωγική βάση όλων των άλλων (η οποία βέβαια ήταν ήδη μισοδιαλυμένη εδώ και χρόνια), και έτσι όλοι ζητούν να εκτυπωθεί χρήμα γιατί δεν είναι έτοιμοι να ανατρέψουν το καπιταλιστικό σύστημα, μόνο που ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει το σύστημα αυτό είναι...να κόψουν χρήμα υπερπληθωρίζοντας το νόμισμα. Έτσι, έχουμε ουσιαστικά μια "αυτοεκπληρούμενη προφητεία".
Οι εντάσεις στην ευρωζώνη μάλιστα συνεχίζονται, καθώς η Γαλλία, η Ιταλία αλλά και όλες οι μικρότερες χώρες αποφάσισαν να "ανταποδώσουν τα πυρά" που δέχονται από τη Γερμανία, και το Reuters δημοσίευσε χθες μια είδηση, σύμφωνα με την οποία αρνούνται πλέον να συμμετέχουν οι "ιδιώτες" (δηλαδή οι τράπεζες και οι λοιποί πιστωτές) στα κουρέματα.
Αν θυμάστε, η Γερμανία πίεζε να συμμετέχουν, και ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ σε αυτή της την πρόταση, διότι όντως οι τραπεζίτες οφείλουν και αυτοί να πληρώσουν αντί να τη "βγάλουν καθαρή". Όμως, οι τραπεζίτες προφανώς δε θέλουν να πληρώσουν, γιατί δεν αντέχουν κουρέματα του χρέους. Τελικά, αφού πρώτα πήραν αμυθητά ποσά ως 'πακέτα σωτηρίας' και μπάλωσαν έτσι τις τρύπες των ισολογισμών τους, οι τραπεζίτες συμφώνησαν να δεχτούν μερικά "κουρέματα" του χρέους, μιας και πλέον τα αντέχουν.
Τώρα όμως που η Γερμανία τους εκβιάζει, τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης, με πρώτες και καλύτερες τη Γαλλία και την Ιταλία, εκβιάζουν και αυτές τη Γερμανία, λέγοντας της ότι "αν δεν εκτυπώσεις χρήμα, τότε και εμείς δε δεχόμαστε τα κουρέματα για τους τραπεζίτες", κάτι που σημαίνει ότι ακυρώνονται οι σχετικές συμφωνίες, και η Γερμανία θα κληθεί να καλύψει ακόμα μεγαλύτερα χρέη, ή αλλιώς θα συμβούν "ανεξέλεγκτες χρεωκοπίες" (αντί για "ελεγχόμενες χρεωκοπίες" όπως θα ήθελε η Γερμανία), μιας και τα χρέη των κρατών θα μείνουν "ακούρευτα", και αφού οι τραπεζίτες δε θα κληθούν να πληρώσουν τίποτα, θα πρέπει να πληρώσει η Γερμανία για τα πάντα, ή να αφήσει όλες τις χώρες να καταρρεύσουν:
Θέμα ακύρωσης της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο Μηχανισμό Στήριξης ανακινούν Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και "άλλες" χώρες της περιφέρειας. Στον αέρα το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους
"Κίνημα" κατά της μελλοντικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, το οποίο απειλεί να ανατρέψει τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, εκδηλώθηκε στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, σύμφωνα με πληροφορίες του Reuters.
Ως ηγέτες του "κινήματος" φέρονται η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, χώρες που είδαν το κόστος δανεισμού τους να εκτοξεύεται στα ύψη τις τελευταίες δυο εβδομάδες, ενώ σύμφωνα με το Reuters, μαζί τους τάσσονται και "άλλες" χώρες της περιφέρειας, χωρίς να κατονομάζονται.
Το θέμα προέκυψε στις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο των ευρύτερων διαπραγματεύσεων για την αλλαγή των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατεύθυνση της εφαρμογής αυστηρότερων δημοσιονομικών κανόνων, όπως επιθυμεί η Γερμανία.
Το Βερολίνο επέμενε οι θεσμικοί επενδυτές του ιδιωτικού τομέα -οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες δηλαδή- να αναλάβουν μέρος των ζημιών για τη διάσωση της Ελλάδας. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και αποτυπώθηκε στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, η οποία προέβλεπε εθελοντικό "κούρεμα" του ελληνικού χρέους κατά 50%.
Ωστόσο, έναν μήνα μετά τη συμφωνία, οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης στην πλειονότητά τους ζητούν να ακυρωθεί αυτό το σκέλος της συμφωνίας, γεγονός που από μόνο του δυναμιτίζει τις όποιες διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τις τράπεζες για το εθελοντικό "κούρεμα" στο χρέος τους.
Ο λόγος της αλλαγής στάσης των χωρών της περιφέρειας (Γερμανία, Ολλανδία και Φιλανδία επιμένουν στο PSI) δεν έχει γίνει επισήμως γνωστώς, όμως εικάζεται ότι είναι η δυσαρέσκειά τους για τη γερμανική αδιαλλαξία στο θέμα της έκδοσης ευρω-ομολόγου και της στήριξης των τραπεζών τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Με άλλα λόγια φαίνεται να λένε στο Βερολίνο: "Αφού δεν επιτρέπεις την εκτύπωση χρήματος και καταδικάζεις εμάς σε δυσβάσταχτα επιτόκια δανεισμού και τις τράπεζές μας στην κατάρρευση, βγάλτα πέρα μόνο σου με ανεξέλεγκτες χρεοκοπίες στην Ευρωζώνη".
Η πίεση προς τη Γερμανία αυξάνεται για να τυπώσει χρήμα. Και παρότι το ευρωσύστημα όπως το ξέραμε ως τώρα δεν έχει μέλλον, η Γερμανία θα τυπώσει χρήμα στο τέλος, προκειμένου να το διατηρήσει, έστω και "ευρώ δύο ταχυτήτων". Και αυτό διότι στην καρδιά του νομισματικού προβλήματος ΔΕΝ βρίσκεται το ευρώ, αλλά το δολάριο.
Πριν λίγους μήνες, όλοι συζητούσαν για την αντικατάσταση του από παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και τώρα όλοι το έχουν "ξεχάσει", καθώς η κοινή γνώμη "άγεται και φέρεται". Όμως, η ΗΠΑ πέφτουν, και αυτή είναι η #1 εξέλιξη σε παγκόσμια κλίμακα. Το δολάριο έγινε κυρίαρχο όταν οι οικονομία των ΗΠΑ άκμαζε (την εποχή του Μπρέτον Γουντς, μετά το Β' Παγκόσμιο, οι ΗΠΑ έκαναν πάνω από το 50% των παγκόσμιων εξαγωγών). Πλέον, η ισχύς των ΗΠΑ πέφτει, και το δολάριο δε μπορεί να σταθεί στην κορυφή. Αυτό το ξέρουν οι υπόλοιποι "παίχτες", η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, κτλ. Και ξέρουν ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα πρέπει κάποια στιγμή να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να δημιουργήσουν ένα νέο νομισματικό σύστημα, που θα αντικατοπτρίζει τους νέους συσχετισμούς δύναμης.
Εκεί λοιπόν, η Γερμανία θέλει να έχει το ευρωσύστημα ως "άσσο στο μανίκι της", μιας και το ευρωσύστημα συνδυάζει όλα τα αποθεματικά χρυσού όλων των χωρών-μελών, και αυτό χαρίζει στη Γερμανία τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκοσμίως. Χώρια βέβαια το 'καθημερινό" πλεονέκτημα του ευρώ, που επέτρεψε στις γερμανικές εξαγωγές να ανθίσουν, σε βάρος όλης της υπόλοιπης ευρωζώνης, που δεν αντέχει αυτές τις υψηλές ισοτιμίες. Γι' αυτό και δε θα αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει πλήρως ή ανεξέλεγκτα, και τελικά θα τυπώσει, όπως τυπώνουν και οι ΗΠΑ, και η Ιαπωνία, και η Αγγλία, και όλοι οι άλλοι. Αυτός τουλάχιστον είναι ο στόχος της, προκειμένου να πετύχει νομισματική-οικονομική κυριαρχία, και δε θα διστάζει να γυρίσει την Ευρώπη σε κοινωνικό Μεσαίωνα, πολιτικό φασισμό, οικονομική "κινεζοποίηση" και προτεκτορατοποίηση των πάντων αν δε σταματηθεί, τόσο αυτή όσο και οι άλλοι υπέρμαχοι του καπιταλιστικού συστήματος, ντόπιοι και ξένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου