ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΓΗΠΕΔΑ

Πηγή: ΙΣΚΡΑ

Του ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ*

Μια ιδιαίτερη ευχάριστη νότα, η εμφάνιση πολιτικών συνθημάτων στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, ανά την Ελλάδα την προηγούμενη αγωνιστική.

Δεν κρίνω το περιεχόμενο των συνθημάτων, έξαλλου κάτι τέτοιο σχετίζεται με την ιδεολογική προσέγγιση του καθενός.

Όχι ότι και το περιεχόμενο μας αφήνει αδιάφορους αλλά η σημασία είναι ότι δειλά - δειλά, η πολιτικοποίηση φτάνει και σε «άβατα», όπου η αριστεράεθεωρείτο «γραφική» για να μη πω «ξένο σώμα».

Να θυμίσω ότι η «ποδοσφαιρομάνα» Αργεντινή, πολύ πριν από τα πέτρινα χρόνια του ΔΝΤ την δεκαετία του '90, στο γήπεδο της doble visera, της Ινδεπενδιέντε, στην Αβεγιανέδα, (ομάδα με αριστερή και ταξική καταγωγή που ιδρύθηκε σε εργοστάσιο στις το 1905) στο 

πρώτο ματς με την Τσακαρίτα (που τότε η ονομασία της ομάδας ήταν «Μάρτυρες του Σικάγο»), διεξήχθη μετά τη δολοφονία του Che στις 9/10 του 1967, κατά τη διάρκεια της χούντας του Ονγκανία, όταν η ομάδα μπήκε στο γήπεδο ολόκληρο το γήπεδο φώναζε ρυθμικά το όνομα του Che,ενώ μετά τραγουδήθηκε η Διεθνή. Ακόμα και οι φίλαθλοι της άλλης ομάδας μπήκαν στο χορό των πολιτικών συνθημάτων. Η αστυνομία αμήχανη να χειριστεί το γεγονός αυτό, έβαλε την πυροσβεστική να καταβρέξει τις κερκίδες με νερό. Το τραγούδι συνεχίστηκε και οι κόκκινες σημαίες της κερκίδας της Ινδεπενδιέντε, που (είναι και το χρώμα της φανέλας) δεν ήταν πια οι σημαίες του ποδοσφαιρικής ομάδας αλλά οι σημαίες τον αγώνωντου λαού!

Με την επέλαση του ΔΝΤ στη χώρα, κάθε γήπεδο, κάθε ομάδα είχε τα δικά τους κλισέ ενάντια στηνδικτατορία των αγορών, ενάντια στην ανεργία και των κομμάτων που στήριζαν τις ανάλγητες αυτές πολιτικές. Στο αποκορύφωμα των αγώνων του λαού για να εκδιώξει την κυβέρνηση Ντε λα Ρουα και τις πολιτικές των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών έλεγχου της χώρας, το συνδικάτο των ποδοσφαιριστών της Αργεντινής της Α και Β κατηγορίας, έθετε όλα τα μέλη του σε αγωνιστική συμπαράσταση στους αγώνες των κινημάτων. Στα γκολ που φώναζαν οι παίκτες σήκωναν την φανέλα της ομάδας τους και από κάτω είχαν συνθήματα κατά των ιδιωτικοποιήσεων, κατά της λιμοκτονίας των μικρών παιδιών, των άστεγων κ.λ.π.

Μπορεί η FIFA, οι αθλητικοί παράγοντες και συντάκτεςπου υπηρετούν πιστά τα μεγάλα συμφέροντα, μαζί με τους σπόνσορες της Coca Cola και της MasterCard, να κατατάσσουν και να απαγορεύουν τα πολιτικά συνθήματα ως ανεπιθύμητα, «μη κοινωνικά ορθά»συμβάντα στα γήπεδα, αλλά δεν θα σταματήσουν αυτό που ξεκινά. Κανένας χώρος δεν θα είναι άβατο πια για την φωνή του λαού.

Μπορεί να υπήρχε σχέδιο "αμερικανοποίησης" καιαποχαύνωσης της κοινής γνώμης στην χώρα μας σε«συνθήκες κοινωνικής γενοκτονίας». Τα σχέδια επί χάρτου τις περισσότερες φορές μένουν στα χαρτιά. Τα νεοφιλελεύθερα πειράματα σε «κλειστά εργαστήρια» δεν σχετίζονται με την ίδια τη ζωή και την πραγματικότητα.

Δεν θα αργήσει η μέρα που σε επόμενες αγωνιστικές θα δούμε κόκκινες σημαίες να κυματίζουν, ανεξάρτητα από το χρώμα τις φανέλας που υποστηρίζουμε, τα σύμβολα του Che και του Άρη, όσο και κάποιοι να θεωρούν ότι η ακροδεξιά είναι ιδιόκτητης των γηπέδων.

Δεν θα αργήσει η μέρα που FIFA δεν θα μπορεί να φυλακίζει τις ιδέες και τις φωνές κατά τις κοινωνικής αδικίας στα γήπεδα. Ακόμα και το ποδόσφαιρο που είναι το επικερδέστερο άθλημα των μονοπωλίων αλλά και η προσπάθεια δικτατορικών καθεστώτων παλιότερα που θεωρούσαν ότι μπορεί να μετατραπεί σε«όπιο» του λαού, έχει πραγματικούς ιδιοκτήτες του ίδιους τους φιλάθλους, τους ίδιους τουποδοσφαιριστές, που ούτε και αυτοί θα μείνουν άφωνοι και θεατές.

Η ζωή αλλιώς τα φέρνει και έτσι μετατρέπονται τα γήπεδα σε συγκεντρώσεις συνειδητοποιημένων φιλάθλων, που και αυτοί είναι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι. Η «μπάλα» είναι και πολιτικοποιημένη και ταξική. Στις πιο φτωχές γειτονιές του κόσμου οι καλύτεροι "μπαλαδόροι" είναι συνήθως τα παιδιά της εργατιάς και της αγροτιάς. Η ζωή γεννά τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις, στα εργαστήρια γεννιούνται οι πιο φρικαλέες «ανακαλύψεις».

*Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, γεννήθηκε και μεγάλωσε το Κίλμες, στο νότιο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.