Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Ποιο είναι το αληθινό μήνυμα των εκλογών;

του Δημήτρη Καζάκη   (8/11/2010)

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Κι αυτό ανεξάρτητα από το πότε θα γίνουν οι επίσημες εκλογές. Μπορεί ο πρωθυπουργός να μπλόφαρε, αλλά τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής θέτουν από μόνα τους θέμα εκλογών. Όχι με την έννοια που τις εννοούν τα κόμματα και οι εκλογολόγοι, αλλά με την έννοια της δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυρίαρχης πολιτικής. Ο επίσημος δικομματισμός συγκεντρώνει γύρω στο 40% του εκλογικού σώματος, ποσοστό που δεν επιτρέπει στις κυρίαρχες δυνάμεις να αναζητήσουν την έστω και τυπική νομιμοποίηση της προκαθορισμένης έξωθεν και άνωθεν πολιτικής. Για πρώτη φορά στην περίοδο της μεταπολίτευσης μπροστά σε εκβιαστικά και καταπιεστικά διλήμματα ένας στους δύο ψηφοφόρους αρνήθηκε να νομιμοποιήσει με την ψήφο του την νέα κατάσταση που έχει επιβληθεί στη χώρα, είτε με το λευκό, το άκυρο και την αποχή, είτε ψηφίζοντας πολιτικές προτάσεις που, στα μάτια τουλάχιστον του κόσμου, ταυτίζονται καθαρά με την άρνηση του χρέους και την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος.
Το βράδι των εκλογών ο κ. Παπανδρέου δήλωσε: «Ξέρουμε ότι η αλλαγή δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, αλλά γι’ αυτή την αλλαγή, ο Ελληνικός λαός μάς έφερε στην εξουσία, ένα χρόνο πριν. Και σήμερα, επιβεβαίωσε ξανά ότι, αυτή την αλλαγή θέλει και τώρα, αυτή την αλλαγή ζητά και τώρα. Από αύριο συνεχίζουμε τη δουλειά μας, μένοντας απόλυτα προσηλωμένοι στον μεγάλο κοινό μας στόχο.» Με τη δήλωση αυτή ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό ότι η ψήφος του δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ώστε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα να δεχθεί το όποιο «μήνυμα» θέλουν να του στείλουν οι πολίτες.
Οι παραδοσιακοί τρόποι έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας έφτασαν στο τέλος τους. Ο τυπικός κοινοβουλευτισμός πνέει τα λοίσθια, προδομένος από τις δυνάμεις εκείνες που για χρόνια τον χρησιμοποιούσαν για να εναλλάσσονται στην διακυβέρνηση, για να συγκαλύπτουν ένα απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας. Ακόμη κι αυτός αποδεικνύεται πολύ στενός και επικίνδυνος για τις επιλογές και τις στοχεύσεις των κυρίαρχων κύκλων, ντόπιων και ξένων. Δεν υπάρχει περιθώριο πια ούτε καν για δημαγωγική αντιπολίτευση.
Δεν είναι τυχαίο που ο μεγαλύτερος εφιάλτης του κ. Σαμαρά και της ηγεσίας της ΝΔ από την Κυριακή το βράδυ είναι η προσφυγή σε εκλογές. Στη δήλωσή του το βράδι των εκλογών είπε: «Σήμερα απάντησαν στην Κυβέρνηση όλοι εκείνοι που υπέστησαν προσβολές, εκβιασμούς και ανοικτή παραπλάνηση, από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όλοι εκείνοι που ζουν στο φάσμα της ανεργίας και των λουκέτων. Όσοι ψήφισαν, στην πλειοψηφία τους, καταδίκασαν την πολιτική του κ. Παπανδρέου. Κι όσοι απείχαν, απέρριψαν τον εκλογικό εκβιασμό του. Ο Ελληνικός λαός αποδοκίμασε την Πολιτική του Μνημονίου, ενώ τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ, που πέρσι τον ξεγέλασε και που φέτος επιχείρησε να τον εκβιάσει. Και όσοι στήριξαν το Μνημόνιο πήραν σήμερα το μήνυμα του Ελληνικού λαού. Το εκβιαστικό δίλημμα του Πρωθυπουργού δεν κατάφερε να δώσει στο ΠΑΣΟΚ τη «λευκή επιταγή» που επιζητούσε…»
Αυτό ακριβώς το μήνυμα των εκλογών έχει τρομοκρατήσει και τον ίδιο. Το βασικό πρόβλημα του κ. Σαμαρά είναι πώς θα στηρίξει την πολιτική διάλυσης και εκποίησης της χώρας, χωρίς όμως να την χρεωθεί. Πρόκειται για ένα άλυτο πρόβλημα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για το κόμμα του. Γι’ αυτό και κατάφυγε σε ανέκδοτα: «Ποτέ κόμμα αντιπολίτευσης, μετά από τέτοια ήττα, δεν έχει καταφέρει τέτοιας κλίμακας ολική επαναφορά μέσα σε ένα μόλις χρόνο.» Τώρα τι σόι «ολική επαναφορά» είναι αυτή όταν η ΝΔ έχασε κοντά 600 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2009, αυτό μόνο ο κ. Σαμαράς το γνωρίζει.
Οι εκλογές απέδειξαν ότι η κοινωνική πόλωση που επιφέρει με βίαιο τρόπο το καθεστώς της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, μεταφέρεται πλέον ανοιχτά και στο πολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτό και οι εκπρόσωποι της κρατούσας κατάστασης αφορίζουν μετά βδελυγμίας τις εκλογές. «Δεν αντέχει ο τόπος τις εκλογές», λένε και ξαναλένε με μια φωνή. Αυτό που εννοούν είναι πώς δεν αντέχει η κυρίαρχη πολιτική την έστω και τυπική προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Εκείνοι που έχουν καταργήσει με τον πιο προκλητικό τρόπο κάθε έννοια θεσμοθετημένου δικαίου στη χώρα, που έχουν υποδουλώσει τη χώρα και τον λαό της στα πιο άνομα συμφέροντα της διεθνούς αγοράς, τρέμουν ακόμη και την τυπική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τρέμουν κυριολεκτικά το τι μπορεί να βγάλει η κάλπη.
Αυτό δείχνει και η δήλωση του κ. Δασκαλόπουλου, προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος με περίσσιο θράσος και αλαζονεία είπε: «Ο λαός μας αντιμετώπισε ώριμα τα τεχνητά διλήμματα και το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου.  Έδωσε ψήφο ανοχής και εντολή συνέχισης της δύσκολης προσπάθειας να απαλλαγεί η χώρα από το φάσμα της χρεοκοπίας. Αποδέχεται υπεύθυνα το αναγκαίο κόστος αυτής της προσπάθειας –αλλά, δίκαια και αυτονόητα, αδημονεί να δει το αντίκρυσμά της.  Οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι. Η πολιτική σταθερότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι τομές που χρειάζεται η οικονομία και η κοινωνία μας.  Ωστόσο, πολιτική σταθερότητα χωρίς υγιές πολιτικό κλίμα δεν μπορεί να υπάρξει. Ο λαός ανέλαβε στην κάλπη τις ευθύνες του.  Το πολιτικό σύστημα καλείται τώρα να αναλάβει τις δικές του.»
Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που ο λαός δεν έχει (ακόμη) εξεγερθεί και δεν έχει περιλάβει τον κ. Δασκαλόπουλο και τους ομοίους του, όπως και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, τότε όπως και να εκφραστεί, ό,τι κι αν ψηφίσει, ό,τι κι αν κάνει δηλώνει ανοχή και «εντολή συνέχισης της δύσκολης προσπάθειας να απαλλαγεί η χώρα από το φάσμα της χρεοκοπίας.» Το μόνο που χρειάζεται είναι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν και να ομονοήσουν μεταξύ τους ώστε να μην επιτρέψουν ούτε στο παραμικρό να εκδηλωθεί η διαμαρτυρία, η οργή και η αποστροφή του λαού. Αυτό είναι το ζητούμενο για τον κ. Δασκαλόπουλο, όπως και για τις διεθνείς αγορές. «Ανακούφιση στις διεθνείς αγορές», επιγράφει το ρεπορτάζ της η Deutsche Welle σχετικά με τις αντιδράσεις των μέσων έκφρασης της διεθνούς ολιγαρχίας: «Η απομάκρυνση του ενδεχόμενου πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα ικανοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις αγορές, που τις τελευταίες δέκα ημέρες παρέμεναν αρκετά νευρικές λόγω της διαφαινόμενης πολιτικής αστάθειας, υπογραμμίζει το ΒΒC. Οι Financial Times υπογραμμίζουν πόσο σημαντική είναι η απόφαση του κ. Παπανδρέου τη δεδομένη χρονική στιγμή όταν το τελευταίο που χρειάζεται όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά η ευρωζώνη γενικότερα, είναι ο εκτροχιασμός του προγράμματος σταθερότητας.»
Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι αφορίζοντας τις εκλογές, αφορίζουν κάθε δυνατότητα ακόμη και τυπικής παρέμβασης του λαού, επενδύοντας στα τετελεσμένα ενός απόλυτα διεφθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος. Με τη στάση τους αυτή σπρώχνουν μαζικά τον απλό κόσμο, τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους εμπόρους και γενικά τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού να αντιληφθεί στην πράξη ότι η όλη κατάσταση, όπως κι αν την ερμηνεύει κανείς, ό,τι κι αν πιστεύει κανείς, δεν παρέχει κανένα περιθώριο ακόμη και για τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες και ανησυχίες. Ο λαός συνειδητοποιεί όχι μόνο αυτή την σκληρή πραγματικότητα, αλλά και την πλήρη αδυναμία υπό τις υπάρχουσες συνθήκες να στείλει το όποιο μήνυμά του στην εξουσία. Δεν υπάρχουν πια οι συνθήκες και φυσικά ο παραλήπτης έχει ήδη προκαθορίσει την πορεία του. Αυτό οδηγεί μεγάλες μάζες για πρώτη φορά να καταλάβουν ότι το υπάρχων καθεστώς δεν σώζεται, δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων. Μπορεί μόνο να ανατραπεί. Κι έτσι βρίσκεται πια ανοιχτά προ του διλλήματος: να σκύψει το κεφάλι και να χάσει τα πάντα, ή να εξεγερθεί. Αυτό είναι το πραγματικό δίλλημα που διαπερνά τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Αυτό είναι το αληθινό δίλημμα που αντικατέστησε τις μπλόφες και τους εκβιασμούς του κ. Παπανδρέου.
Το βασικό πρόβλημα των μετεκλογικών εξελίξεων δεν είναι απλά και μόνο τα νέα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα που προετοιμάζει η κυβέρνηση μαζί με την τρόικα. Ούτε απλά η ραγδαία επιδείνωση των όρων εργασίας και βιοπορισμού για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Το βασικό πρόβλημα είναι το «κουστούμι» που έχουν ετοιμάσει για τη χώρα οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε., της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Ένα «κουστούμι» ραφής Μέρκελ και Σαρκοζί, με ετικέτα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Κι αυτό δεν μπορεί να φορεθεί στη χώρα και το λαό της με μόνο όργανο το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνησή του.
Όσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζουν οι όροι και οι συνθήκες επιβολής της ελεγχόμενης πτώχευσης, δηλαδή της αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας, τόσο η στάση απέναντι στο δημόσιο χρέος, η στάση απέναντι στην Ε.Ε. και το ευρώ, η στάση απέναντι στο καθεστώς υποδούλωσης στο χρηματιστικό κεφάλαιο, θα καθορίζει τις νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις λαϊκές δυνάμεις και το πολιτικό σύστημα. Τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζει το τοπίο και μέσα στην ίδια την αριστερά. Οι εκλογές απέδειξαν ότι δεν αρκεί να στρέφεσαι ενάντια στο μνημόνιο για να απευθυνθείς στο λαό. Δεν αρκεί να του λες ότι χρειάζεται «αλλαγή πολιτικής». Πρέπει να του απαντήσεις συγκεκριμένα: Τι θα γίνει με το χρέος; Θα πρέπει να το αναγνωρίσει και να το πληρώσει, ή όχι; Τι θα γίνει με το ευρώ; Υπάρχει έστω και η παραμικρή δυνατότητα εναλλακτικής φιλολαϊκής πολιτικής όντας χειροπόδαρα δεμένος στο άρμα της ΕΚΤ και των τραπεζιτών της ευρωζώνης; Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα τα δικά του και της χώρας αν δεν απαλλαγεί από τα δεσμά και τις δουλείες που του έχουν επιβληθεί;
Κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα, όσο κι αν το ρίχνει στην παλαβή, όσο κι αν επιχειρεί να καλυφθεί πίσω από αντικαπιταλιστικές κορώνες και αριστερές αναφορές. Όσο κι αν επιχαίρεται για τις εκλογικές του επιτυχίες, προσχηματικές ή αληθινές. Η κατάσταση δεν επιτρέπει μεσοβέζικες κουβέντες, ούτε ήξεις-αφήξεις. Η κρίσιμη αναμέτρηση όλο και πλησιάζει. Κι αυτή θα κρίνει την τύχη όχι μόνο της χώρας και του λαού της, αλλά του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων. Όποιος νομίζει ότι στη σημερινή κατάσταση τα εκλογικά ποσοστά εξασφαλίζουν την πολιτική του επιβίωση, ετοιμάζεται για πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
Το βασικό πεδίο αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο στο αμέσως επόμενο διάστημα δεν θα είναι τα επιμέρους μέτρα και συνέπειες της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά το αν υπάρχει άμεση πρόταση διεξόδου απέναντι στο μονόδρομο της χρεοκοπίας που μας έχει επιβληθεί. Κι αυτή η μάχη δεν θα δοθεί μόνο με όρους αναμέτρησης σε επίπεδο επεξεργασίας αιτημάτων, αλλά πρώτα και κύρια με όρους οργανωμένης πάλης ενός μαζικού πλειοψηφικού λαϊκού κινήματος το οποίο είναι σε θέση να επιβάλει εδώ και τώρα αυτά τα αιτήματα.
Με τις εκλογές αυτές ο λαός έκανε ένα πρώτο βήμα λύτρωσης από τις πολιτικές εξαρτήσεις του, από τα κόμματα που διαχειρίζονται ή φλερτάρουν το κυρίαρχο σύστημα. Μένει το δεύτερο και πιο αποφασιστικό βήμα: να δημιουργηθεί εκείνη η συλλογική έκφραση που μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία του λαού, να λειτουργήσει καταλυτικά στην οργανωμένη πάλη του και να προτάξει εκείνα τα άμεσα αιτήματα που απαντούν στην καρδιά του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού ζητήματος της χώρας σήμερα. Μόνο που για να γίνει αυτό δεν αρκεί η συνεργασία κάποιων πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς, ούτε φυσικά η «ενότητα της αριστεράς», η οποία ενταφιάστηκε πανηγυρικά με αυτές τις εκλογές. Χρειάζεται ένα ευρύ παλλαϊκό μέτωπο που να μπορεί να ξεπερνά τους διαχωρισμούς δεξιάς και αριστεράς μέσα στο λαό, να αναδεικνύει το κοινό συμφέρον όλων των εργαζομένων μέσα από τον αγώνα για την μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους, για την έξοδο από το ευρώ, για την εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την κατάκτηση της δημοκρατίας στον τόπο μας μέσα από την κατοχύρωση στην πράξη της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πεστα ρε Καζάκη γιατι εχουμε πηξει στις μπαρουφες!!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ

skywaiker είπε...

Ανεξαρτησία- Λαϊκή κυριαρχία κάπου τα έχουμε ξανακούσει.Είναι για αιθεροβάμονες μικροαστούς.
Προλεταριακός Διεθνισμός και Κομμουνισμός να λες από δω και πέρα.

Ανώνυμος είπε...

"Ανεξαρτησία- Λαϊκή κυριαρχία κάπου τα έχουμε ξανακούσει." Προφανώς και τα έχεις ξανακούσει. Ήταν τα συνθήματα που ξεσήκωσαν τον κόσμο την εποχή του ΕΑΜ. Ήταν τα συνθήματα που υπερασπίστηκαν με το όπλο στο χέρι οι αντάρτες του ΔΣΕ. Ήταν τα συνθήματα που ταυτίστηκαν με τους κομμουνιστές μέχρι το ΠΑΣΟΚ να τα υιοθετήσει και να τα ξεφτιλίσει. Ήταν και παραμένουν τα συνθήματα που αναδεικνύουν την εργατική τάξη σε ηγεμονική δύναμη. Αντίθετα ο προλεταριακός διεθνισμός και κομμουνισμός, πέρα από τα αλήστου μνήμης σοβιετικά εγχειρίδια, τη μόνη φορά που απασχόλησαν σοβαρά το κίνημα, ήταν όταν ο Τιρίμος και η παρέα του στην κομαντατούρ της κατοχής τα πρώτασαν εναντίον των "εθνικιστών" που συγκροτούσαν το ΕΑΜ. Μάθε ποιος ήταν ο Τιρίμος και ποια ήταν η τύχη του και τα λέμε. Εκτός πάλι κι αν είσαι αναχωρητής οπαδός του Στίνα.

skywaiker είπε...

Οι μικροαστικές αυταπάτες δεν θα μας εμποδίσουν από τον δρόμο του Μαρξ και του Λενιν.

στελιος είπε...

Πάντως τα παθήματα και τα μαρτύρια που υπέστησαν οι αγωνιστές του ΕΑΜ γιατί αγωνίστηκαν μόνοι χωρίς Διεθνιστική βοήθεια δεν πρέπει να επαναληφθούν.
Ο Ριζοσπάστης έχει αντιλιφθεί την ουτοπικές μικροαστικές θέσεις του Καζάκη και τον περιποιήθηκε δεόντως.
Μην μπλέκουμε τις άμεσες επιθυμίες μας με το αδύνατο.
Μόνο μια διεθνιστική κίνηση των Ευρωπαίων εργαζομένων έχει πιθανότητες να αλλάξουν τα πράγματα.
Αυτό δεν σημαίνει ότi δεν πρέπει να δουλεύουμε στην Ελλάδα , αλλά πρέπει να είμαστε σε συντονισμό και με τους Ευρωπαίους εργαζόμενους,

Ανώνυμος είπε...

Εσείσ λοιπον που δεν είστε μικροαστοι και δεν τρέφετε αυταπάτες μικροαστικες πέστε μας τι πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!! ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΡΑ. Πρέπει να μείνουμε στον ζουρλομανδία του ευρό ΤΩΡΑ? Μπορουμε να παραγουμε ανταγωνιστικά προιοντα με το ευρό ΤΩΡΑ?Πρέπει να φάμε στη μάπα το σχέδιο για ελενχομενη χρεωκοπια που μας ετοιμλαζουν? Πρέπει να αφήσουμε να βγουν όλα τα ευρο στο εξωτερικο και να μας αφήσουν μονο τα κουφαρια τους οι τράπεζεσ?Πρέπει να πληρώσουμε το χρέος?Πρέπει να περιμένουμε να να εκδηλωθει η διεθνιστική βοήθεια και μέχρι τότε η χώρα να βουλιάζει ολο και πιο κάτω?Μέχρι ο κόσμος να πεισθει για την λαικη εξουσια και το σοσιαλισμό τι πρέπει να κάνουμε ?Να περιμένουμε να μας μαμίσουν οι αγορές?Το να μεταθέτεις τις απαντήσεις αυτών των άμεσων προβλημάτων του ελληνικού λαου, στον παράδεισο της λαικης εξουσίας και του σοσιαλισμου το μόνο που κάνεις είναι να αρνείσαι να ξεστραβώσεις τον λαικο κοσμάκι που ψαχνει λυση για τισ άμεσες ανάγκες που τον καινε ΤΩΡΑ και δεν του την δινει κανεις. ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ!!
ΜΗ ΤΟΥ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟ ΔΕΚΑ!!
Ο ΠΡΩΤΟς ΑΝΩΝΥΜΟΣ

στελιος είπε...

Μην σας πιάνει η διαβόητη μικροαστική ανυπομονησία.
Θα ακούτε προσεκτικά τους πιο σοβαρούς πολιτικούς της Αριστεράς.
Αν δε σας αρέσει ο Αλέξης τουλάχιστον την Αλέκα.
Oι υπόλοιποι εχουν για την ώρα τρικυμία εν κρανίω.

Ανώνυμος είπε...

Αλλα αντι αλλων !!Απαντησεις δεν βλέπω!
Ο πρωτοσ ΑΝΩΝΥΜΟΣ

στελιος είπε...

Δεν ακούς για ενίσχυση των συνδικάτων?για ενίσχυση των ταξικών συσχετισμών? για διαγραφή του χρέους? για φορολογία της πλουτοκρατίας? για κοινούς στόχους με τους εργαζόμενους των άλλων χωρών?
Που βρίσκεσε?

KOKKINH OΡΧΗΣΤΡΑ είπε...

Οι ναζιστές της χρυσής αυγής στο δημοτικό συμβούλιο, η Ελευθεροτυπία καταργεί τον Ιό

Τα δύο παραπάνω γεγονότα, χωρίς να έχουν την ίδια βαρύτητα, σχετίζονται με έναν τρόπο μεταξύ τους. Αντανακλούν την αλλαγή των ιδεολογικών συσχετισμών της Μεταπολίτευσης, μια διαδικασία που έχει κορυφωθεί την τελευταία διετία. Την καθεστωτική αντιεξέγερση του Γενάρη του 2009 (δόγμα Μαρκογιαννάκη), που είχε ως άμεσο στόχο την αποκατάσταση του κύρους των κατασταλτικών μηχανισμών και ευρύτερα της κρατικής νομιμότητας, ακολούθησε η ρατσιστική πολιτική ατζέντα των Ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2009 και η πέρα από κάθε προηγούμενο προβολή και αποδοχή από τον τηλεοπτικό συρφετό των θέσεων της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
http://avantgarde2009.wordpress.com/

Ανώνυμος είπε...

Ο σ. Στέλιος είναι πραγματικά περίπτωση! Ο συνδυασμός Αλέξη και Αλέκας είναι πραγματικά εντυπωσιακός! Δεν ξέρω που βολοδέρνει ο εν λόγω, αλλά να μιλά για συνδικάτα και δράση μέσα στον κόσμο, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να απαντήσει στα ερωτήματα που βάζει κάθε απλός εργαζόμενος(τι θα γίνει με το χρέος; Τι θα γίνει με το ευρώ; Γιατί πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα κερατιάτικα των τραπεζών και της ΕΕ;)δείχνει μάλλον καρεκλοκένταυρο της Κουμουνδούρου...
Όσο για τον Μαρξ και τον Λένιν, έλεος αδέρφια, αφήστε τα εικονογραφημένα εγχειρίδια απ' όπου διδάσκεται "μαρξισμό-λενινισμό" η Παπαρήγα και προσγειωθείτε στην πραγματικότητα. Ή με την εργατική τάξη και τα άλλα λαικά στρώματα για την διαγραφή του χρέους εδώ και τώρα, για την έξοδο από το ευρώ στην προοπτική αποδέσμευσης από την Ε.Ε., ή με το χρηματιστικό κεφάλαιο, τις τράπεζες και το πολιτικό τους προσωπικό. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Όλες οι άλλες αντικαπιταλιστικές φλυαρίες και τα δήθεν διεθνιστικά δεν είναι παρά για να κρύψουν την συνθηκολόγηση με τον ιμπεριαλισμό και τα διεθνή του όργανα.

Βάσω είπε...

Λυπάμαι που θα σας πώ, ότι το άρθρο αυτό αναρτήθηκε για πώτη φορά (πρώτη δημοσίευση ) στην ιστοσελίδα inprecor, στις 9/11/2010, που σημαίνει ότι εσείς το αναδημοσιεύετε... Μήπως , λοπόν, η δημοσιογραφική δεοντολογία υπαγορεύει να εμφανίζετε την πηγή ;;

Βάσω

cynical είπε...

Αγαπητη βασω, αν εκανες τον κοπο να κανεις κλικ πάνω στο ονομα του Καζάκη, το οποιο ειναι εμφανες οτι οδηγει καπου απο την αλλαγη χρωματος, θα εβλεπες οτι πηγαινει κατ' ευθειαν στην ιστοσελίδα που αναφερεις.

Απο δεοντολογια παντως σκιζουμε, οπως μπορεις να διαπιστωσεις απο τις 1350 αναρτησεις αυτου του βλογ. Ουτε μια δεν ειναι ορφανη...

Ανώνυμος είπε...

Κυνική δεν έχεις δίκιο.Γιατί κάποιος να πατήσει το όνομα του Καζάκη;Συνήθως βάζεις και την πηγή κάτω από το όνομα του συγγραφέα.Αυτή τη φορά σου ξέφυγε.Παραδέξου το και άσε τις αλαζονίες.

You Pay Your Crisis είπε...

Αλλου τα μαθηματα αγαπητη μου...

spooky είπε...

Βασούλα, εδώ δεν είναι δημοσιογραφικό ιστολόγιο. Κι αν τα δημοσιογράφα σέβονταν αυτήν τη δεοντολογία που επικαλούνται όποτε θέλουν, θα φέρονταν ΑΛΛΙΩΣ.

Ανώνυμος είπε...

Κυνική και Αιρετικέ ,πειράζει που έχω μούσι;Αυθεντίες της δεοντολογιας μου γίνατε,κιεσύ αιρετικέ συμψηφισμό κάνεις;Ηρεμήστε.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε (μουσάτη Βάσω), οι περισσότεροι εδώ μέσα κάτι περισσότερο ξέρουμε από δεοντολογία από ό,τι εσύ. Αλλού τα συκοφαντικά παραμύθια σου, γιατί εδώ δεν περνάνε.

Μια και μίλησες για δημοσιογραφική δεοντολογία.

Ε λοιπόν, όπως σωστά σου είπαν και η Κυνική και ο Αιρετικός, λάθος πόρτα χτυπάς, γιατί σ'αυτό το ιστολόγιο (που σας έχει τσούξει άσχημα όλους - και τους μνημονιακούς και τους ακροδεξιούς) ΔΕΝ συμμετέχουν δημοσιογράφοι. Αν λοιπόν επιχειρείς να βγάλεις λαγό και να το συσχετίσεις με αηδίες όπως press-gr, Τρωκτικό (το Τ με Π) και άλλες τέτοιες μπούρδες, την πάτησες.

Και πάλι όμως, εδώ αναφέρεται ρητά η πηγή κάθε άρθρου - που οι δημοσιογραφάρες συχνά αποφεύγουν να κάνουν. Κι επίσης, η πλειοψηφία των δημοσιογραφικών ιστολογίων, όταν ένα άρθρο αποδεικνύεται λάθος, αντί να το παραδεχτούν, να το αφήσουν εκεί να φαίνεται και να μπορεί να συγκριθεί με το σωστό, το ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ.

Αυτά λοιπόν περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Τώρα τράβα να κλαφτείς πουθενά αλλού.

You Pay Your Crisis είπε...

Σας παρακαλω να τελειωνει εδω. Δεν αξιζει τον κοπο.