Παράλληλες βεβαιότητες

Πηγή: Καθημερινή 30/11/11

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δελτίο ειδήσεων. Σε ιδιωτικό κανάλι. Πρώτα παρουσιάζονται τα σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης, δηλαδή οι σκέψεις των Γερμανών να δημιουργηθεί μια «Ευρωζώνη της ελίτ», η οποία, αφού θέσει εκποδών τις χώρες που πληρώνουν ακριβά τη μεσογειακότητά τους, θα λειτουργεί με πρωσική πειθαρχία. Ακολουθεί ερώτηση για τις συνέπειες που θα έχει για την Ελλάδα ενδεχόμενη συγκρότηση της ελιτοζώνης, η οποία υποβάλλεται σε κατά τεκμήριο ειδήμονες. Σε τρεις καθηγητές πανεπιστημίου που διδάσκουν οικονομικά στην Αθήνα, στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη.

Θα ήταν χρήσιμο να βρίσκονταν και οι τρεις στον ίδιο χώρο, για να κουβεντιάσουν ήρεμα και με επιχειρήματα, απαγκιστρωμένοι από τυχόν ιδεολογήματα και δίχως τις σοφιστείες του πολιτικαντισμού. Θα μπορούσαμε έτσι κάτι να καταλάβουμε κι εμείς οι πάμπολλοι αδαείς ή ημιφωτισμένοι, που δεν ξέρουμε από ποιο αισιόδοξο σενάριο να αρπαχτούμε ή σε ποια εκδοχή χρεοκοπίας να ποντάρουμε τα ρέστα μας σε παράνομα στοιχήματα μαλαισιανού τύπου, μπας και κερδίσουμε χάνοντας. Οι καθηγητές όμως μιλούν από το γραφείο τους, δεν ανταλλάσσουν απόψεις, δεν συγκρούονται. Ετσι μένει ο καθένας στη σιγουριά της άποψής του, δεν μπαίνει σε δεύτερη σκέψη. Ο τηλεθεατής λοιπόν ακούει τον πρώτο να λέει ότι πιθανή Ευρωζώνη της ελίτ θα ευνοήσει την Ελλάδα, διότι... Ο δεύτερος εμφανίζεται βέβαιος ότι τίποτα καλό δεν θα προκύψει για την Ελλάδα, αλλά και τίποτα κακό, διότι... Κατηγορηματικός και ο τρίτος, αποφαίνεται ότι αν φτιαχτεί Ευρωζώνη των ευγενών, οι συμφορές μας θα πληθύνουν, διότι...

Ξεκρέμαστα έμειναν τα τρία καθηγητικά «διότι». Δεν διασταυρώθηκαν, δεν καβγάδισαν – και όχι βέβαια με το θεαματικό στυλ των τηλεφωστήρων που ξυπνούν σεισμολόγοι, μεσημεριάζουν συνταγματολόγοι, πίνουν απογευματινό καφέ σαν επιδημιολόγοι και πλαγιάζουν σαν θρησκειολόγοι. Και ο τηλεθεατής; Που δεν κατέχει τα οικονομολογικά και μπερδεύεται με όλα αυτά τα σκοτεινά αρκτικόλεξα και τους αμετάφραστους όρους, που οι μισοί μένουν αμεταγλώττιστοι από ξιπασιά και οι άλλοι από οκνηρία ή αμηχανία; Ο τηλεθεατής που δεν ξέρει (ούτε νοιάζεται να τις μάθει) τις πολιτικές απόψεις κάθε καθηγητή ώστε να υποθέσει (δίκαια ή άδικα) ότι οι ισχυρισμοί του απορρέουν από την ιδεολογία του παρά από την επιστήμη του; Πώς να ζυγίσει, πώς να κρίνει και να συγκρίνει, ώστε κάτι να συμπεράνει, κάτι που να μη γεννιέται από τα δικά του ιδεολογήματα και τις πολιτικές του πεποιθήσεις, που συχνά του φορούν παρωπίδες; Ποιον να εμπιστευτεί, όταν το ίδιο ερώτημα οδηγεί σε τρεις διαφορετικές απαντήσεις από σεβαστούς ειδήμονες; Σε αμηχανία βρισκόταν και πριν, σε βαρύτερη τώρα. Σαν τον ασθενή που ο ένας γιατρός τού μιλάει για πνευμονία, ο άλλος για αρχόμενη περιοδοντίτιδα, ενώ ο τρίτος τον βεβαιώνει πως είναι περδίκι. Με ποιον να πάει και ποιον ν’ αφήσει;