Επικίνδυνα παιχνίδια…

Πηγή: sofokleous10

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 20. Μαΐου 2010

viliardos@kbanalysis.com 

Η υπερβολική απληστία, οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, η σκόπιμη δημιουργία κρίσεων, η απορρύθμιση της οικονομίας, οι κίνδυνοι ύφεσης και η αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης

Αναμφίβολα βιώνουμε μία εποχή, στην οποία επικρατεί η απόλυτη αστάθεια – μία κατάσταση που, αν και φαινομενικά δεν επιθυμούμε, ουσιαστικά επιδιώκουμε αφού, μέσα από αυτήν, επιτυγχάνεται η «άμετρη» υπερβολή (μαξιμαλισμός) σε όλες τις επί μέρους «περιοχές» της ζωής μας. Ανατρέποντας τις αξίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες η ποιότητα της ζωής, καθώς επίσης η συνετή «διαχείριση» της, οδηγούσε στην ανθρώπινη ευτυχία, δημιουργήσαμε απεριόριστες ανάγκες, η λογική συνέπεια των οποίων δεν είναι άλλη από την απληστία – η οποία «μετουσιώνεται» κυρίως μέσα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.   

Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ

Κυριακή, 16 Μαΐου 2010 15:12

Πηγή: Εποχή

Των
Ολιβιέ Μπεζανσενό
και Πιερ-Φρανσουά Γκρον*

Ο ελληνικός λαός είναι θύμα ενός αληθινού εκβιασμού

Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας αφορούν όλους. Ο πληθυσμός πληρώνει μια κρίση και ένα χρέος που δεν είναι δικά του. Σήμερα είναι η σειρά του ελληνικού λαού, αύριο θα ακολουθήσουν άλλοι καθώς οι ίδιες αιτίες θα προκαλέσουν τις ίδιες συνέπειες αν δεν αντιδράσουμε.

Καταρχάς και πριν από όλα, εκφράζουμε την πλήρη και ακέραια αλληλεγγύη μας στον πληθυσμό που υποφέρει εξαιτίας ενός, χωρίς προηγούμενο, σχεδίου λιτότητας στο οποίο προστίθεται μια περιφρόνηση και μια αλαζονεία στα όρια του ρατσισμού. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις είναι νόμιμες και τις υποστηρίζουμε. Αυτή δεν είναι η κρίση του ελληνικού λαού, είναι η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτά που υποφέρει ο ελληνικός λαός αποκαλύπτουν το σημερινό καπιταλισμό. Το σχέδιο που υπαγόρευσε η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κουρελιάζει τους πιο στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας. Αν εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, θα προκαλέσει μια κατάρρευση της οικονομίας και των εισοδημάτων του πληθυσμού που δεν θα έχει προηγούμενο στην Ευρώπη από τη δεκαετία του 1930. 

ΔΝΤ: Μετά τον τρίτο κόσμο... στην Ευρώπη

Η λιτότητα επιδεινώνει την κρίση στην ευρωζώνη

Κυριακή, 16 Μαΐου 201

Πηγή: Εποχή 

 

Του
Κώστα  Βεργόπουλου*

Οι ευρωπαϊκές αποφάσεις της 9ης Μαΐου αναιρούν στην πράξη, με εντυπωσιακό τρόπο, την μέχρι σήμερα πολιτική της Ευρωζώνης. Ο,τι διεκήρυσσαν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες πως δήθεν δεν ήταν δυνατόν, σήμερα γίνεται αποδεκτό, παρόλο που ίδιοι συνεχίζουν να μην το ομολογούν Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ιδρύθηκε με τον καταστατικό όρο ότι δεν θα χρηματοδοτεί ποτέ τις δημόσιες δαπάνες των κρατών μελών Δέχονταν μόνον να χρηματοδοτεί τις ιδιωτικές τράπεζες και αποδεχόταν τα κρατικά ομόλογα μόνον ως εγγύηση για τις χρηματοδοτήσεις που προμήθευε στις ιδιωτικές τράπεζες με επιτόκιο 1%. Με αυτόν τον τρόπο, εξωθούσε τα κράτη μέλη να δανείζονται από τις αγορές χρήματος με αυξημένα επιτόκια και να εκτίθενται έτσι στην ανοικτή κερδοσκοπία των αγορών Υπολόγιζε έτσι ότι η αύξηση του κόστους δανεισμού θα λειτουργούσε σωφρονιστικά επάνω στα κράτη, ώστε να περικόπτουν τις δαπάνες τους και να δανείζονται λιγότερο Όμως, με την τροπή που έλαβε το ελληνικό πείραμα και την υψηλή ανησυχία που μεταδόθηκε στις ευρωπαϊκές αγορές σχετικά με την σταθερότητα του ευρώ, η ευρωπαϊκή πολιτική βρέθηκε μπροστά σε θανάσιμο κίνδυνο για το νομισμά της.

Μέσα σε 24 ώρες αναθεώρησε την πολιτική της και επέτρεψε στην ΕΚΤ να αγοράζει κρατικά ομόλογα και μάλιστα χωρίς ποσοτικούς περιορισμούς Έτσι, η ΕΚΤ γίνεται επιτελούς κανονική κεντρική τράπεζα για όλες τις χώρες μέλη, αγοράζει κρατικά ομόλογα, δηλαδή δανείζει τα κράτη μέλη με χαμηλό επιτόκιο, όπως ακριβώς η Αμερικανική, η Βρετανική και όλες οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου Αυτό ήδη αρκεί για να αποκόψει την σχέση των κρατών με τις αγορές, δηλαδή να καταστήσει την κερδοσκοπία άνευ αντικείμενου, εφόσον στο εξής τα κράτη θα μπορούν να δανείζονται εκτός χρηματαγορών

Το νέο ελληνικό «αντι-κράτος»

«Θα μας διοικούν πλέον οι πιστωτές»

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr./

Αναζητήσαμε έναν από τους αμερικανούς καθηγητές που δεν είχε μέχρι στιγμής την τύχη να συμβουλέψει τον έλληνα πρωθυπουργό, αλλά είναι ειδικός στα ζητήματα της σημερινής κρίσης. Εχει χρόνια εργαστεί ως σύμβουλος της Wall Street και φημίζεται για τις ακριβείς προβλέψεις του (βλ. σχετ. την τρίτη σελίδα του «Ιού»).

Αθήνα, 6.5.2010

Ο κ. Μάικλ Χάτσον μας παραχώρησε με προθυμία την ανάλυσή του για την Ελλάδα, με την οποία τοποθετεί το ελληνικό πρόβλημα σε ένα ευρύτερο ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο. Το σημαντικό είναι ότι ο κ. Χάτσον δεν παραλείπει να αποδώσει στις κοινωνικές αντιδράσεις τη σημασία που τους αξίζει. Στη συνέχεια παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα στοιχεία των θέσεών του.

Τι είναι η «ελληνική διάσωση»;

- Η «ελληνική διάσωση» θα 'πρεπε να λέγεται με το όνομά της. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) για τους γερμανούς και τους άλλους ευρωπαίους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους της παγκόσμιας νομισματικής κυκλοφορίας (σ.σ.: TARP είναι το πρόγραμμα που εφάρμοσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ το 2008, αγοράζοντας μετοχές και περιουσιακά στοιχεία από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για να τους διασώσει μετά την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων). Τα χρήματα για τη διάσωση παρέχονται από άλλες κυβερνήσεις (τα περισσότερα από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο περιορίζει ανάλογα τις δαπάνες του στο εσωτερικό της χώρας) σε ένα είδος τριτεγγύησης ώστε να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει τους ξένους κατόχους ομολόγων, οι οποίοι τα αγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές τις τελευταίες βδομάδες.

Αυτοί θα κερδίσουν για τα καλά, όπως και οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι κερδοσκόποι των ευρω-ομολόγων και άλλοι παίκτες του καπιταλιστικού καζίνου. Οσοι χάνουν απ' αυτές τις ανταλλαγές (swap) πρέπει με τη σειρά τους να «διασωθούν» κι αυτό θα συνεχίζεται μέχρι το άπειρο.

Ένας άμεσος πολιτικός στόχος για την αριστερά

Πηγή: Αυγή
Βενιος Αγγελοπουλος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/05/2010

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=544557

1) Η κρίση βαθαίνει διεθνώς, και θα συνεχίσει για πολύ, καθώς πολύ πλασματικό χρήμα κυκλοφορεί στον πλανήτη. Οι «κερδοσκόποι» (δηλαδή το χρηματιστηριακό κεφάλαιο) χτυπούν τη μια χώρα μετά την άλλη επιβάλλοντας συσσώρευση του χρήματος και της εξουσίας στα χέρια των ολίγων. Οι κυβερνήσεις το παρουσιάζουν σα φυσική καταστροφή, κάτι σαν τσουνάμι ή σεισμό, λες και οι παντοδύναμες και ανεξέλεγκτες «αγορές» είναι φυσικό φαινόμενο και όχι ανθρώπινο δημιούργημα, κοινωνική κατασκευή.

2) Σε μεγάλο βαθμό ο κόσμος εισπράττει την κρίση σαν σοκ, οι βεβαιότητες και οι ασφάλειές του πάνε περίπατο, τα αντανακλαστικά του πέφτουν, αποδέχεται με μοιρολατρία μέτρα που τα θεωρούσε αδιανόητα λίγους μήνες πριν. Σε συνθήκες πρωτόγνωρες δεν ξέρει πώς να αντιδράσει, του μιλάν για πόλεμο, αλλά τα μέτωπα είναι αδιευκρίνιστα, και οι στρατηγοί (η κυβέρνηση) ανεπαρκείς, ίσως και με το μέρος του εχθρού. Και καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει, καθώς η αίσθηση της συλλογικότητας είναι μειωμένη, κινδυνεύουμε να πέσουμε σε φαινόμενα γενικευμένης τυφλής απολίτικης βίας (λεηλασίες, ληστείες, δολοφονίες, λυντσαρίσματα κ.λπ.) από διάφορες πλευρές (μη εξαιρουμένης της εξουσίας), μπροστά στα οποία ο προπέρσινος Δεκέμβρης θα μοιάζει με παιδική χαρά. Κάποιοι μάλιστα θα τα επιδιώξουν, ώστε να οδηγηθούμε σε αναζήτηση ενός σωτήρα. Και ίσως, ανάμεσα στη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και τη στιγμή που δημοσιεύονται, όπου μεσολαβεί η απεργία της 20ής Μαΐου, να έχουν ήδη υπάρξει γεγονότα που ξεπερνούν τη σημερινή φαντασία.

Ο ψευτο- «μονόδρομος» και η Αριστερά

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οπως προσπάθησα να δείξω επανειλημμένα από τη στήλη αυτή, τα ληστρικά μέτρα στην πραγματικότητα έχουν μόνο ένα στόχο: να μη χάσουν οι δανειστές μας ούτε δεκάρα.

Και αυτό, παρά τα παραμυθιάσματα του αρχηγού της κοινοβουλευτικής χούντας, η οποία κυβερνά τον τόπο με τη βοήθεια της αγέλης του κοινοβουλευτικού λόχου, που υφάρπαξαν την ψήφο του λαού, καταφεύγοντας στην καθαρή απάτη και τη διατηρούν σήμερα με την κατ' εξακολούθηση απάτη των ΜΜΕ των ελίτ που στους στηρίζουν, αλλά και την αστυνομο-τρομοκρατία που εντείνεται. Ετσι, τα λαϊκά στρώματα καταδικάζονται στην ανεργία και τη στέρηση, ενώ όλο και περισσότεροι ξεπερνούν τη μαζική πλύση εγκεφάλου περί δήθεν «μονόδρομου» των μέτρων, τη στιγμή που γίνεται πια κοινή συνείδηση ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Δηλαδή, μια λύση που θα υποχρέωνε τις ξένες και ντόπιες ελίτ, οι οποίες, άλλωστε, δημιούργησαν το Χρέος, να το πληρώσουν οι ίδιες και όχι τα λαϊκά στρώματα που εισέπραξαν κάποια ψίχουλα από αυτό. Η λύση αυτή, όπως την περιέγραψα σε σειρά άρθρων, θεμελιώνεται σε δύο βασικούς πυλώνες: πρώτον, τη μονομερή έξοδο από την ευρω-ζώνη και την επανεισαγωγή και υποτίμηση μιας νέας δραχμής (με παράλληλη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων για να προστατευθούν από την υποτίμηση) και, δεύτερον, την επανεισαγωγή αυστηρών κοινωνικών ελέγχων στις αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας, ώστε να προστατευθεί η κοινωνία από τις αγορές. Τα υπόλοιπα εναλλακτικά μέτρα είναι παρεπόμενα των δύο αυτών πυλώνων: δραχμοποίηση του Χρέους και στη συνέχεια επαναδιαπραγμάτευσή του με βάση τους δικούς μας όρους (συρρίκνωση και επιμήκυνση χρόνου πληρωμής, με την απειλή ολοσχερούς στάσης πληρωμών), κοινωνικοποίηση τραπεζών και βαριά φορολογία στην κινητή και ακίνητη μεγάλη περιουσία, ώστε να πληρώσουν το Χρέος μόνο τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που το δημιούργησαν και βασικά ωφελήθηκαν από αυτό.

Δυο Κείμενα για τη Σοισαλδημοκρατία

Πηγή: ciaoant1

Το άδοξο τέλος του «Τρίτου Δρόμου»

Η ήττα των Εργατικών και η παραίτηση του Μπράουν έκλεισαν την αυλαία μιας ολόκληρης πολιτικής εποχής του δυτικού κόσμου.

Είχε προηγηθεί το εφιαλτικό οικονομικό «τσουνάμι» της Ανατολικής Ασίας, που προκάλεσε την πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ενώ μεγάλα απεργιακά κύματα ανέτρεπαν τις συντηρητικές κυβερνήσεις του Ζιπέ στη Γαλλία και του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Οι ηγέτες της επελαύνουσας Κεντροαριστεράς ήρθαν στην εξουσία εν μέσω πληθωρικών ελπίδων ότι όχι μόνο το πολιτικό, αλλά και το κοινωνικό εκκρεμές θα στρεφόταν τώρα προς τα αριστερά και ότι μια γενναία αναδιανομή του πλούτου θα ισοστάθμιζε τις οδυνηρές απώλειες που είχαν επιφέρει δύο δεκαετίες ρεϊγκανισμού - θατσερισμού.

Πολύ γρήγορα, αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για όνειρα θερινής νυκτός. Οι νέας κοπής, φωτογενείς εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας ελάχιστη σχέση είχαν με τους παραδοσιακούς ηγέτες των ιστορικών, εργατικών κομμάτων.

ΑΡΘΡΟ-1

Πιο κοντά η ελεγχόμενη πτώχευση

Το σκίτσο του Πάνου δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 20.5.2010 

Πηγή: Ανεμογκάστρι

Την Τετάρτη 19.5 διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία μια είδηση... «παραπεταμένη» ανάμεσα στις άλλες οικονομικές, η οποία μας μεταφέρει μια απόφαση του αμερικάνικουΚογκρέσου που μας αφορά ποικιλοτρόπως. 

Γράφει λοιπόν ο ανταποκριτής Θ. Τσίτσας ότι η Γερουσία των ΗΠΑ, με το συντριπτικό σκορ 94-0, αποφάσισε, δεδομένου ότι η χώρα αυτή έχει δικαίωμα βέτο στο ΔΝΤ, πως το Νομισματικό Ταμείο δεν θα μπορεί να χορηγεί δάνεια («πακέτα διάσωσης») σε χώρες οι οποίες, λόγω υψηλού χρέους, άνω του 100% του ΑΕΠ, θα κρίνεται πως δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια αυτά του ΔΝΤ. 

«Την εισήγηση έκανε ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστήςΤζον Κορν και αποφασίστηκε πως ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ θα αποφασίζει αν είναι πιθανή η εξόφληση από χώρες των οποίων το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ. Εάν κρίνει ότι το δάνειο μάλλον δεν θα επιστραφεί, τότε θα μπορεί να ασκεί το δικαίωμα βέτο. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΔΝΤ (17%), με μερίδιο συμμετοχής στις χορηγήσεις δανείων 54 δισ. δολαρίων. 

Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου νομοσχεδίου για τις αλλαγές στη Γουόλ Στριτ και την εποπτεία των χρηματοοικονομικών αγορών. Ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Κρις Τοντ είπε ότι στηρίζει τη "ρήτρα ΔΝΤ", αλλά προσέθεσε ότι ίσως θα πρέπει να γίνουν ορισμένες τροποποιήσεις».

Το γιατί αυτή η απόφαση μας αφορά είναι μάλλον προφανές: Και το 100% του ΑΕΠ υπερβαίνει το ελληνικό χρέος και οι προοπτικές αποπληρωμής των δανείων του «μηχανισμού βοήθειας» προς τη χώρα μας είναι μάλλον σκοτεινές. 

Το κρίσιμο για την Ελλάδα σημείο είναι ότι, αν ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ κρίνει πως η αποπληρωμή του δανείου είναι επισφαλής, τότε θα παύσει ο περαιτέρω δανεισμός της Ελλάδας από το Ταμείο. Μια τέτοια εξέλιξη προφανώς ακυρώνει το πακέτο του «μηχανισμού στήριξης», καθώς αυτός έχει συσταθεί με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την απόπειρα της «διάσωσης» της Ελλάδας. 

Το Ελληνικό χρέος πρέπει να αναδιαρθρωθεί

Πηγή: grsail

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας – και της Ευρωζώνης - δεν έχουν λυθεί και ούτε μπορούν να λυθούν με το μεγάλο πακέτο οικονομικής ενίσχυσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) – European Central Bank (ECB) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) – International Monetary Fund (IMF). Η Ελληνική κυβέρνηση κλήθηκε να λάβει μέτρα λιτότητας που θα προκαλέσουν σημαντική μείωση των εισοδημάτων και της απασχόλησης και που όχι μόνο δεν θα διορθώσουν τα υπάρχοντα οικονομικά προβλήματα της χώρας αλλά στην πραγματικότητα θα τα χειροτερέψουν.

Οι βαθιά χρεωμένες φτωχές χώρες (Heavily Indebted Poor Countries – HIPCs) της Αφρικής θα μπορούσαν να εξηγήσουν στους Έλληνες ένα δύο πράγματα γι αυτή την διαδικασία. Θα μπορούσαν να τους πουν με ποιο τρόπο τα αποπληθωριστικά μέτρα που επιβάλλονται στις κυβερνήσεις σπρώχνουν την οικονομία σε ένα σπιράλ από-ανάπτυξης που καταστρέφει τις υπάρχουσες παραγωγικές δομές μαζί με κάθε προοπτική μελλοντικής ανάκαμψης σπρώχνοντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε μια εύθραυστη και ανασφαλή θέση.

Θα μπορούσαν να τους εξηγήσουν για ποιο λόγο τέτοια μέτρα είναι θεμελιωδώς αναποτελεσματικά διότι η μείωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) κάνει ακόμη ποιο δύσκολη την εξυπηρέτηση του χρέους το οποίο με την σειρά του όχι μόνο εμφανίζει αυξητικές τάσεις αλλά και μεγεθύνεται, αφού οι τόκοι προστίθενται στο κεφάλαιο οπότε το χρέος αυξάνεται ακόμη και αν δεν υπάρξει νέος δανεισμός.

Λασπωμένα ευρώ

Date: 2010.05.21 

Πηγή: Techie Chan

Όταν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Ισπανοί είπαν στους Αγγλοσάξωνες πως σκέφτονται να περιορίσουν τον καζίνο καπιταλισμό των Hedge Funds , των αναξιόπιστων CDS και των γυμνών ανοιχτών πωλήσεων (naked short selling), οι τελευταίοι αντέδρασαν επιφυλακτικά. Πρέπει να προσέξουμε να μη διαταράξουμε την ισορροπία των αγορών, έλεγαν λες και υπάρχει έστω κι ένα ψήγμα ισορροπίας στις αγορές τα τελευταία 7 χρόνια. Ή λες και η ισορροπία των αγορών είναι μια φυσική κατάσταση που δεν επηρεάζεται από τους κανόνες και τις πολιτικές αποφάσεις.

Στην πραγματικότητα ήθελαν να ξεφύγουν από την άβολη θέση να τους υπενθυμίζουν διαρκώς, πως η κρίση που περνάμε είναι αποτέλεσμα του τρόπου που λειτουργούσε ο χρηματο-οικονομικός τομέας.

Όταν όμως την Τρίτη, η Γερμανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς απαγόρευσε σε πρώτη φάση το γυμνό σορτάρισμα στα ομόλογα της ευρωζώνης, στα CDS και τις μετοχές των μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας, ο οργή των Αγγλοσαξώνων ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

Ο άλλος αποπληθωρισμός

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/05/2010

Πηγή: Αυγή

Του Ηλία Ιωακείμογλου*

Η λογική των αποφάσεων που ελήφθησαν από την κυβέρνηση στα πλαίσια ενεργοποίησης του μηχανισμού "διάσωσης" της ελληνικής οικονομίας αναφέρεται, πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής, στην ανάγκη να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των εγχώριων αγαθών και υπηρεσιών μέσω μιας διαδικασίας που πολλοί αποκαλούν "εσωτερική υποτίμηση" ή "ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό". Πρόκειται για μια σωρευτική διαδικασία διαδοχικών κύκλων μείωσης των μισθών και των τιμών, που οδηγούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, στην αύξηση των καθαρών εξαγωγών και μέσω αυτών στη βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου στο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών. 

Η έναρξη της διαδικασίας αυτής είναι η ύφεση της οικονομίας και η άνοδος της ανεργίας προκειμένου να υποχωρήσουν οι μισθοί, με τη βοήθεια και των διαρθρωτικών αλλαγών στις αγορές εργασίας, όπως η διευκόλυνση των απολύσεων, η μείωση της αποζημίωσης της απόλυσης, η αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων και όλες οι θεσμικές προϋποθέσεις για τη μετατροπή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ επιχειρήσεων και εργαζόμενων προς όφελος των πρώτων. Η άνοδος του ποσοστού ανεργίας που επιδιώκεται έτσι αναμένεται να μειώσει τους μισθούς και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Υποθέτοντας ότι εν συνεχεία οι επιχειρήσεις θα διατηρήσουν σταθερά τα περιθώρια κέρδους τους, οι τιμές θα μειωθούν και αυτές ακολουθώντας τη μείωση των μισθών. Έτσι, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, θα αυξηθούν οι καθαρές εξαγωγές και συνακόλουθα η ζήτηση.

Υπάρχει εναλλακτική λύση

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤου ΝΙΚΟΥ ΓΑΛΑΝΗ*

Ζούμε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική κατάσταση. Κρίσιμη, γιατί είτε θα οδηγήσει στην εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού είτε θα ακυρωθεί μέσα από μαζικούς, πολύπλευρους και ανυποχώρητους αγώνες.

Το αμετάφραστο κείμενο, που στις 5/5/2010 έγινε νόμος από μια κυβέρνηση που βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας, δεν επικυρώνει μια απλή επιτήρηση και κατοχή από τα αρπακτικά του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Δεν πρόκειται απλώς για κάποια αντιλαϊκά μέτρα. Πρόκειται για την κήρυξη ενός άγριου κοινωνικού πολέμου, για το τέλος μιας εποχής 35 και πλέον χρόνων, για την επιστροφή στην Ελλάδα της μετανάστευσης, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της βάρβαρης βίας και της καταστολής.

Ο κοινωνικός πόλεμος έχει στόχο τους εργαζόμενους, την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα. Στο κέντρο του στόχου βρίσκεται ο ανθός, η ελπίδα της κοινωνίας, η νεολαία. Δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει πρόοδος, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια για τη νέα γενιά.

Τέλος εποχής ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, της όποιας εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας, που εκφωνήθηκε και στην ιδρυτική του ΠΑΣΟΚ.

Εγκυμονείται μια νέα κατάσταση, όχι κατ' ανάγκην θετική. Παρακολουθούμε μια μαζική αμφισβήτηση ιδεών, αξιών, κατεστημένης γλώσσας, πολιτικής εκπροσώπησης.

Είναι θυμός, αγανάκτηση, αντίσταση. Σίγουρα πρόκειται για τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για μια υπόκωφη σήμερα, πιο φανερή αύριο, μάχη ανάμεσα στο παλιό και το νέο σε όλα τα επίπεδα, μια μάχη που θα κρίνει νικητές και νικημένους, που θα κρίνει την κοινωνική απελευθέρωση και προκοπή.

Ρουμανία: Μαζικό "όχι" στη λιτότητα

Ρουμάνα νοσοκόμα ανεμίζει τη σημαία του συνδικάτου της χθες στη μεγάλη διαδήλωση στο Βουκουρέστι κατά της λιτότητας που έχει επιβάλλει κι εκεί το ΔΝΤ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/05/2010

Πηγή: Αυγή

Τρίκκας Μιχάλης

Τουλάχιστον 60.000 άτομα από όλες τις κατηγορίες επαγγελματιών και από όλη τη Ρουμανία συγκεντρώθηκαν χθες στην πλατεία Βικτοριέι του Βουκουρεστίου για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα λιτότητας που έχει εξαγγείλει η ρουμανική κυβέρνηση. Διαδηλωτές απ’ όλη τη χώρα, ιατρικό προσωπικό, εκπαιδευτικοί, σωφρονιστικοί υπάλληλοι, αστυνομικοί, συνοριοφύλακες, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες και στα ταχυδρομεία, μεταλλωρύχοι, εργαζόμενοι στις σιδηροδρομικές, τις αεροπορικές μεταφορές και τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, συνταξιούχοι και φοιτητές πήγαν στο Βουκουρέστι για να λάβουν μέρος στο συλλαλητήριο, το οποίο, σύμφωνα με παρατηρητές, ήταν το μεγαλύτερο από την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1989.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των εργατικών συνδικάτων, στη συγκέντρωση και την πορεία διαμαρτυρίας συμμετείχαν περίπου 60.000 πολίτες. Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει μείωση κατά 25% στους μισθούς στον δημόσιο τομέα, περικοπές της τάξης του 15% στις συντάξεις, μείωση κατά 15% των επιδομάτων ανεργίας, «ψαλίδισμα» των οικογενειακών επιδομάτων και μείωση στους μισθούς των εργαζόμενων σε κρατικές εταιρείες. Στην κινητοποίηση μετέχουν και οι ενώσεις εργαζομένων στα ΜΜΕ. Η Ομοσπονδία Δημοσιογράφων της Ρουμανίας MediaSind ανακοίνωσε ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ συμμετέχουν στη διαμαρτυρία επειδή θεωρούν ότι θυσιάζονται τα δικαιώματα των μελών των εργατικών συνδικάτων παράνομα και ότι παραβιάζονται το σύνταγμα, ο εργατικός κώδικας, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και οι εσωτερικοί και διεθνείς κανονισμοί εργασίας.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΄΄ΣΤΗΡΙΞΗΣ''ΤΗς ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Η βαθειά κρίση στην οποία οδήγησε την παγκόσμια οικονομία η νεοφιλελεύθερη στρατηγική οφείλεται σε δύο σοβαρές επιλογές. Στη συνεχή αφενός αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών και των λαϊκών τάξεων, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του πλούτου των ανώτερων τάξεων, και με αποτέλεσμα τη μείωση της ενεργού ζήτησης. Στην επίσης συνεχή αύξηση του ιδιωτικού και δημοσίου χρέους της οικονομίας με στόχο την αντιστάθμιση με αυτό τον τρόπο της στασιμότητας ή μείωσης της ζήτησης από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας.

Η κυρίαρχη σήμερα προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κρίσης, η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τελικά η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, είναι αυτή που υποστηρίζει την εξασφάλιση πάση θυσία ακόμα και της εκβιαστικής κερδοφορίας του τραπεζικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου, διαμέσου και πάλι της αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών, των κατώτερων εισοδημάτων, ειδικότερα των νέων, και φυσικά των ανέργων.

VIDEO: Συνέντευξη με τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου

 Οικονομική Κρίση και Αριστερά

PAPACONSTANTINOU from blog www.aformi.wordpress.com on Vimeo.

Πηγή: Aformi Blog

Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).

Στα πλαίσια της σειράς συνεντεύξεων του aformi με θέμα την οικονομική κρίση, σας παρουσιάζουμε τη συνέντευξη με τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου. Στη συνέντευξη εκτός από τα «στενά» οικονομικά θέματα, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου αναπτύσσει την προβληματική του για την πολιτική απάντηση που πρέπει να δώσει η Αριστερά, για το πως μπορεί η αντισυστημική-αντικαπιταλιστική Αριστερά να συνδεθεί με το μαζικό κίνημα, για την κομμουνιστική προοπτική και αρκετά ακόμα. Δείτε την πυκνή αυτή συνέντευξη. Τη θεωρούμε εξαιρετικά χρήσιμη για όσους εμπλέκονται στο αριστερό κίνημα σήμερα, ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας που μπορεί να έχουν με τον συνεντευξιαζόμενο.

Ποιος ευθύνεται για την κατάσταση της χώρας;

Δ. Καζάκης

Οικονομολόγος - Αναλυτής

Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 

20-5-2010

Σε μια συνέντευξή του ο υπουργός οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου διατύπωσε την εξής ενδιαφέρουσα άποψη: «Καμία χώρα με τόσο μεγάλες ανάγκες δανεισμού, με τόσο μεγάλη εξάρτηση από δανεικά κεφάλαια για να λειτουργήσει δεν είναι κατ’ ουσίαν ελεύθερη. Οι πιστωτές – είτε άμεσα είτε έμμεσα – ζητούν λογαριασμό για το τι κάνεις τα λεφτά που σε δανείζουν, όχι απαραίτητα γιατί θέλουν να επιβάλουν την οικονομική τους πολιτική, αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα που σου δανείζουν θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω, γιατί είναι χρήματα φορολογουμένων και ασφαλισμένων σε Ταμεία άλλων χωρών και μετόχων στους οποίους λογοδοτούν.» (Κόσμος του Επενδυτή, 15-16/5) Ας αφήσουμε κατά μέρος την αναφορά σε «φορολογούμενους και ασφαλισμένους σε Ταμεία άλλων χωρών», όπου υποτίθεται ότι λογοδοτούν οι πιστωτές της χώρας μας. Πρόκειται για τις συνήθεις ανοησίες με τις οποίες διανθίζει, τόσο ο κύριος υπουργός, όσο και ο πρωθυπουργός της χώρας, τις λιγοστές αλήθειες που αναγκάζονται να ομολογήσουν. Άλλωστε δεν μπορεί να μην ξέρει κοτζάμ υπουργός οικονομικών ότι σε ασφαλιστικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες ανήκει μόλις το 15% των ελληνικών ομολόγων. Κι αυτοί που διαχειρίζονται τα λεφτά των «φορολογουμένων και ασφαλισμένων» λογοδοτούν σ’ αυτούς, όσο λογοδοτούν και οι διαχειριστές των δικών μας ασφαλιστικών ταμείων, οι οποίοι καθ’ υπόδειξη των κυβερνήσεων, αλλά και γνωστών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, έχουν φορτώσει τα ταμεία με κάθε λογής ομόλογα και άλλες ανάλογου τύπου επενδύσεις χωρίς αντίκρισμα.

Η αλήθεια είναι ότι οι πιστωτές του κράτους δεν είναι κάποιοι έντιμοι διαχειριστές του υστερήματος των φορολογουμένων και των ασφαλισμένων άλλων χωρών, αλλά επενδυτικά κεφάλαια και τράπεζες που ειδικεύονται στην διεθνή τοκογλυφία και κερδοσκοπία. Και δανείζουν την Ελλάδα γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά. Πάντα με την αμέριστη βοήθεια των εκάστοτε κυβερνήσεων αυτής της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, 1974-2009, η Ελλάδα έχει πληρώσει σε εξυπηρέτηση χρέους πάνω από 640 δις ευρώ για ένα κυλιόμενο δημόσιο χρέος των 300 δις ευρώ το 2009. Πρόκειται για μια μέση απόδοση της τάξης του 215%! Ποια άλλη επιχείρηση μπορεί να υπερηφανευτεί για τέτοιες αποδόσεις; Γιατί λοιπόν να μην φορτώσουν με δάνεια τη χώρα;

Διάλογος για την Αριστερά: "Ελευθεροτυπία"

Πηγή: Ελευθεροτυπία

19 Μάιου 10 

Από την Κυριακή 16 Μαΐου, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ανοίγει το Διάλογο για την Αριστερά. Η Αριστερά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με την πολιτική που ασκείται με αφορμή την οικονομική κρίση.

 Το πού θα οδηγήσει η κρίση δεν είναι ακόμη σαφές. Ωστόσο, όπως εξηγεί ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Μαργαρίτης, υπάρχει πλούσια εμπειρία από τον προηγούμενο αιώνα. Και όπως καταλήγει στο άρθρο «δεν υπάρχει κανείς λόγος να θεωρήσουμε ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν έχει θέση η εμπειρία των ανατροπών που πέτυχαν τα κομμουνιστικά κόμματα». Η ευρωβουλευτής του κόμματος «Μπλόκο της Αριστεράς», από την Πορτογαλία, Μαρίζα Ματίας θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξει συντονισμός των κινημάτων και των κομμάτων της Αριστεράς στην Ευρώπη. «Να δώσουν την απάντηση που δεν δίνουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας που συναινούν με την πολιτική που τους επιβλήθηκε», όπως λέει. «Το ελληνικό πρόβλημα είναι αδύνατο να κατανοηθεί, εάν δεν ενταχθεί στις εξελίξεις της τελευταίας τριετίας τόσο στην ευρωζώνη, όσο και διεθνώς», υποστηρίζει από την πλευρά του ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση. Ενώ εξηγεί ότι ο δανεισμός της Ελλάδας είναι «χρηματοπιστωτική διάσωση και όχι οικονομική».
Αλλοι μιλούν για «τέλος εποχής του πολιτικού συστήματος» και άλλοι, εντός του συστήματος εξουσίας, υποβάλλουν προτάσεις για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση. Για άλλους η διακυβέρνηση δεν πρέπει να είναι στόχος και για άλλους η Αριστερά δεν πρέπει να μένει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Οι αντιθέσεις αυτές καταγράφονται και στα άρθρα των Φώτη Κουβέλη, Ανδρέα Πανταζόπουλου και Γιάννη Μπαλάφα.

Mr Bundesbank: Η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ!

Πηγή:Sofokleous10

Την ώρα που το ευρώ καταρρέει στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Απρίλιο του 2006 και η γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εσπευσμένα επιβάλλει νέες απαγορεύσεις στο shortselling μετοχών και στα «γυμνά» CDS, ο MrBundesbank, Καρλ Ότο Πελ, με μια βαρυσήμαντη συνέντευξη στο “Spiegel” προφητεύει ακόμη χειρότερες ημέρες για το κοινό νόμισμα, αλλά και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη!

Η εμβληματική μορφή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, που ηγήθηκε της BuBa στην κρίσιμη περίοδο από το 1980 έως το 1991 και είχε μαζί με τον Χέλμουτ Κολ το γενικό πρόσταγμα στη διαδικασία πολιτικής και νομισματικής ενοποίησης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, χωρίς περιστροφές λέει όσα θα ήθελαν να πουν δημόσια οι περισσότεροι Γερμανοί κεντρικοί τραπεζίτες:

-         «Υπάρχει κίνδυνος το ευρώ να γίνει ασθενές νόμισμα. Τα θεμέλια του ευρώ μετακινήθηκαν, όταν αποφασίσθηκε από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τη νομισματική ένωση σε μια ένωση μεταβιβαστικών πληρωμών (σ.σ: εννοεί από τα ισχυρότερα κράτη στα ασθενέστερα, με το «πακέτο» των 750 δις. ευρώ).  Παραβιάζονται όλοι οι κανόνες… Αντίθετα με όλες τις δεσμεύσεις της και παρά τη ρητή απαγόρευση στο καταστατικό της, η ΕΚΤ έχει εμπλακεί στη χρηματοδότηση των κρατών. Προφανώς, όλα αυτά θα έχουν επιπτώσεις(σ.σ.: στην ισοτιμία του ευρώ).

Μονόδρομος ή διαπραγμάτευση; Τι δεν κατάλαβε η κυβέρνηση

9-5-2010

Ν. Κοτζιάς

Πηγή: epirusgate

επίσης: Herr K.

Οι υποστηρικτές του ΔΝΤ, της μονόπλευρης λιτότητας, του περιορισμού της δημοκρατίας, υποστηρίζουν ότι οι πρόσφατες επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης είναι μονόδρομος. Υποστηρικτικά γίνεται επίκληση του επιχειρήματος, ότι η Ελλάδα είναι «από κάτω» και δεν μπορεί να θέτει όρους στους δανειστές της. Με άλλα λόγια ότι όποιος χρωστά και ζητά δεν μπορεί να διεκδικεί. Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του επιχειρήματος. Η σημασία του είναι μεγάλη. Όχι μόνο για αυτό που ήδη έγινε, αλλά πολύ περισσότερο για τα μελλούμενα. Αν η κυβέρνηση δεν μάθε με επάρκεια από τα λάθη που έκανε το τελευταίο εξάμηνο, τότε ο κίνδυνος επανάληψης των ίδιων λαθών σε καταστάσεις πιο δύσκολες, είναι μεγάλος. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να φωτιστεί το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης στις σημερινές συνθήκες. Διαπραγμάτευση χωρίς εναλλακτικές;

Η κυβέρνηση, εκτιμώ, ότι,

Α) δεν αναζήτησε έγκαιρα λύσεις, όταν μπορούσε να αγοράσει ακόμα φτηνά δάνεια. Απόφυγε να δανειστεί από τις αναδυόμενες αγορές, εκεί από όπου δανείζονται ακόμα και οι Αμερικανοί. Η κυβέρνηση διέθετε εναλλακτικές, ιδιαίτερα στην αγορά ταμείων της Κίνας, ορισμένων αραβικών κρατών και ρωσικών κεφαλαίων. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά επέτρεψε να καούν αυτές οι εναλλακτικές. Τις διέψευσε δημόσια και δήλωσε ότι δεν είχε καν τέτοια πρόθεση. Με αυτό τον τρόπο, έστω και άθελά της, έστειλε μήνυμα σε ΕΕ και ΔΝΤ ότι δεν διαθέτει άλλες εναλλακτικές. 

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ! (PETITION)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ,ΤΗΝ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΡΕΙΑ,ΓΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ:  ΕΔΩ

ΔΝΤ σημαίνει φτώχεια ανεργία, κατοχή κι επικυριαρχία

Δραματική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων προοιωνίζεται η προσφυγή στο ΔΝΤ και το μηχανισμό διάσωσης της ΕΕ. Με αφορμή την δυσκολία δανεισμού του δημοσίου, επιχειρείται ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά δεδομένα πλήγμα στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από ένα καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων, κ.α.), με το μνημόνιο που ψήφισε στη Βουλή, φέρεται αποφασισμένη να επιβάλλει: καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, δραματική συρρίκνωση σε βαθμό εξαφάνισης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση του ορίου απολύσεων που θα οδηγήσει σε έκρηξη την ανεργία, περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας κ.α.

Ωστόσο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκλέχτηκε με δέκα μονάδες διαφορά από τη ΝΔ τον Οκτώβρη υποσχόμενη αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και πράττει ακριβώς τ’ αντίθετο. Επομένως, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους στο σφαγείο του ΔΝΤ και του (κατ’ ευφημισμό) μηχανισμού διάσωσης της ΕΕ. 

Ένα σχεδιάγραμμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/05/2010

Πηγή: Αυγή

του Γιωργου Σταθακη

Η δημιουργία του ελληνικού δημόσιου χρέους

Τα αίτια του δημοσιονομικού προβλήματος προκύπτουν από μερικά βασικά δεδομένα που φωτίζουν, ίσως με απόλυτη διαύγεια, το πρόβλημα.

Πρώτον, το χρέος είναι δημιούργημα της δεκαετίας του 1980. Το 1980 το χρέος ήταν μόλις 20% του ΑΕΠ, το 1990 ήταν 80% και το 1993 ήταν 120%. Έκτοτε περιστρέφεται γύρω στο 100-120% του ΑΕΠ.

Δεύτερον, το χρέος προέκυψε από την επέκταση του κράτους στην οικονομία. Οι δημόσιες δαπάνες επεκτάθηκαν τότε από το 25% στο 40% του ΑΕΠ και λίγο αργότερα έφθασαν στο 45%, στο οποίο και μονιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα. Η επέκταση του κράτους έγινε για «καλό σκοπό», καθώς αφορούσε πρωτίστως την επέκταση των κοινωνικών δαπανών: της υγείας, της παιδείας και των συντάξεων. Επιπρόσθετα στη δεκαετία του 1980 το κράτος ανέλαβε τη διαχείριση του προβλήματος της «αποβιομηχάνισης» και των «προβληματικών».

Τρίτον, η αύξηση των δημόσιων εσόδων υστερούσε πάντα των δαπανών. Για την ακρίβεια, ο ελληνικός προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός για τριάντα συνεχή χρόνια, με διακυμάνσεις από -5 (1999) έως -16% (1990), κατά μέσο όρο γύρω στο -7% του ΑΕΠ. Το γεγονός ότι το χρέος δεν είναι ακόμα μεγαλύτερο οφείλεται στις περιόδους χαμηλών επιτοκίων.

Συνεπώς, το βασικό ερώτημα είναι γιατί τα έσοδα υστερούν πάντοτε των δαπανών, γιατί τελικά δεν σταθεροποιήθηκαν και αυτά στο 45% του ΑΕΠ, αλλά γύρω στο 35-40% του ΑΕΠ. Η απάντηση είναι απλή. Τα φορολογικά έσοδα προέρχονται από φόρους κατανάλωσης κατά τα δύο τρίτα και από άμεσους φόρους των μισθωτών στρωμάτων. Φόρους δεν πληρώνουν οι επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές, και τα ελεύθερα επαγγέλματα, επιστημονικά και μη. Καθώς το 20-30% των πιο ευκατάστατων στρωμάτων που ελέγχουν το 50% του ΑΕΠ δεν πληρώνουν φόρους, είναι αδύνατο να αυξηθούν τα έσοδα στο επιθυμητό ή το αναγκαίο επίπεδο.

Δασκαλόπουλε που δίδασκες…

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 18/05/2010

Του Θανάση Καρτερού

 Πηγή: Αυγή

Το πρόβλημα με τον Δασκαλόπουλο δεν είναι τόσο το ύφος του μεγάλου αφεντικού, με το οποίο ξεφουρνίζει τα πολιτικά του καρβέλια. Είναι κοινό μυστικό ότι επί δεκαετίες η συμπαθής τάξη των Ελλήνων βιομηχάνων είναι τα μεγάλα αφεντικά, λύνουν και δένουν, κατεβάζουν κυβερνήσεις και ανεβάζουν πολιτικούς, διαθέτουν υπαλληλικό προσωπικό στα βουλευτικά έδρανα -ο καθείς τους δικούς του...- αφοσιωμένους κρατικούς λειτουργούς, δημοσιογραφική στήριξη και φυσικά ένα ολόκληρο νομικό οπλοστάσιο, που τους κρατάει κοντά στα δημόσια ταμεία και μακριά από τις εφορίες.

Το πρόβλημα μ' αυτόν τον τύπο είναι ότι εκφράζει με ένα τρόπο χοντροκομμένο, ακόμα και ανόητο -από μικρό κι από χαζό...- μια άποψη που διακινείται τον τελευταίο καιρό σε επιχειρηματικούς κύκλους και όχι μόνο. Άποψη που τη βλέπουμε να ξεπηδάει, τη μια με τα ακροβατικά του Βγενόπουλου, την άλλη με τις «παραινέσεις» από τραπεζίτες, την τρίτη από τον όμορφο κόσμο του ΣΕΒ. Και η οποία, εν ονόματι της κατάρρευσης ενός πολιτικού συστήματος που έφαγε τα ψωμιά του, επιχειρεί να μας ψήσει για την απευθείας ανάθεση, στις «παραγωγικές τάξεις», της πολιτικής διακυβέρνησης, έστω και με μαγιονέζα από ρηξικέλευθους πολιτικούς και τεχνοκράτες της σχολής ΛΑΟΣ -ΔΝΤ.