Τρίτη 24 Απριλίου 2012

H μεγαλύτερη μεταπολεμική επίθεση ενάντια στους λαούς της Eυρώπης



Του Σήφη Σταυρίδη*

Mε πομπώδεις διακηρύξεις και με απλόχερες υποσχέσεις περί «ισόρροπης και σταθερής οικονομικής προόδου και κοινωνικής συνοχής», επενδύθηκε η δημιουργία της EE, κάτω από τον εφιάλτη των αντιδραστικών Συνθηκών του Mάαστριχτ, του Άμστερνταμ και της Λισαβόνας. Σήμερα, τριάντα ένα χρόνια μετά, εκείνο που περονιάζει μέχρι το μεδούλι όλο αυτό το αντιδραστικό μόρφωμα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, είναι η καταπάτηση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, η απαξίωση των εργαζομένων και συνταξιούχων και η απάνθρωπη μεταχείριση των ευρωπαϊκών λαών προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του δυτικοευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
H ίδια η Eυρωζώνη παρουσιάζει έκδηλα τα σημάδια της ύφεσης. H συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και την άνοδο των τιμών δημιουργούν μία ζοφερή κατάσταση που επιδεινώνεται από την άρνηση των τραπεζών, ­παρά τα τρισεκατομμύρια ευρώ της χρηματοδότησής του­ς, να εξασφαλίσουν ρευστότητα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κατά εκατοντάδες καθημερινά αναστέλλουν τις δραστηριότητές τους. H παγκόσμια κρίση έδωσε μία μοναδική ευκαιρία για την παραπέρα μείωση του μισθού εργασίας και τη λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων από το μεγάλο δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο. Άλλωστε, όπως διακήρυξαν οι ηγέτες της EE: «... η κρίση τονίζει την ανάγκη για τη συνέχιση και επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Kαι μόνη η διατύπωση αυτή δίνει το στίγμα του τι πρόκειται να επακολουθήσει στα επόμενα χρόνια. 

Overtveldt: Τα μνημόνια δεν οδηγούν πουθενά



ΠΗΓΗ: Κουτί Πανδώρας

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ AvantiPopolo: Οι Γερμανοί σύμβουλοι της Ελλάδας στην ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών!



ΠΗΓΗ: avanti popolo


Την Deutche Bank AG της Μέρκελ και του Άκερμαν έβαλε η ελληνική κυβέρνηση ως σύμβουλό της για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών! 

Με το έγγραφο που αποκαλύπτει το avantipopolo.gr αποφασίζεται ότι η ανάθεση στηνDeutche Bank AG, με έδρα το Λονδίνο, της παροχής υπηρεσιών συμβούλου του Υπουργείου Οικονομικών με αντικείμενο την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών Τραπεζών.

Απ’ ότι γνωρίζουμε πρόκειται για πρόταση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Ηλία Πλασκοβίτη. Τώρα πώς αποφασίσθηκε να γίνει η συγκεκριμένη πρόταση, από ποιους και γιατί στο Λονδίνο, ο Θεός και η ψυχή τους.
Η Deutche Bank AG θα παρέχει χρηματοοικονομικές συμβουλές και βοήθεια, η οποία μπορεί ενδεχομένως να περιλαμβάνει συμβουλές και βοήθεια για την διάρθρωση, τον προγραμματισμό και την συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις. Η Deutche BankAG θα πληρωθεί με 36.900 ευρώ, αλλά το ενδιαφέρον είναι η εκ των έσω γνώση της κατάστασης των τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας που θα αποκομίσει καθώς
-θα διατυπώνει και θα αναλύει τις ενδεχόμενες τραπεζικές δομές ανακεφαλαιοποίησης για την προετοιμασία εκθέσεων σχετικά με τις επιπτώσεις που θα έχουν οι διάφορες δομές ανακεφαλαιοποίησης και οι άλλες παράμετροι που σχετίζονται με την οικονομική θέση της Ελλάδας.
-θα προβαίνει σε συστάσεις στο Υπουργείο Οικονομικών για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των σχεδίων ανακεφαλαιοποίησης.
-θα συνεργάζεται με το Υπουργείο Οικονομικών, το Γραφείο του Πρωθυπουργού, την Τράπεζα της Ελλάδας, την Τρόικα, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Μια μαρξιστική οπτική για την κρίση του χρέους



ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ
Tου
Γιάννη Μηλιού*

Η παρούσα παγκόσμια κρίση αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες κρίσεις μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή είναι μια βαθιά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Ξεκίνησε από τη χρηματοπιστωτική σφαίρα και σε σύντομο διάστημα έπληξε τις τράπεζες σε ΗΠΑ, Ευρώπη κλπ. Από τη στιγμή που τα κράτη αρχίζουν να δημιουργούν μηχανισμούς προστασίας για τις τράπεζες, η κρίση εξελίσσεται σε κρίση δημόσιου χρέους.
Η κρίση δημόσιου χρέους ξεσπά πρώτα στο Ντουμπάι, μετά στην Ευρωζώνη και μετά σε όλες τις χώρες. Το χρέος εκτινάσσεται. Στην Ιαπωνία είναι πάνω από 200% του ΑΕΠ. Στην Ευρωζώνη αυτό το μεγάλο χρέος (καίτοι μικρότερο της Ιαπωνίας) αρχίζει να εκδηλώνει χαρακτηριστικά χρηματοπιστωτικής αφερεγγυότητας (insolvency). Τι σημαίνει αυτό; Ότι στην Ευρώπη, αυτοί που δανείζουν τα κράτη / τους κρατικούς προϋπολογισμούς, δεν θέλουν πια να δανείσουν. Στην Ιαπωνία δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, και παρά το μέγεθος του χρέους τα επιτόκια παραμένουν πολύ χαμηλά, διότι οι κάθε λογής κάτοχοι χρήματος εξακολουθούν να δανείζουν το ιαπωνικό δημόσιο, και το χρέος παραμένει διαχειρίσιμο.
Διότι στην Ιαπωνία το δημόσιο έχει την αρωγή της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία εγγυάται το 100% του κρατικού χρέους και δανείζει στο κράτος τα ποσά που απαιτούνται, έναντι ισόποσης αξίας ομολόγων που εκδίδει. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο στην Ευρώπη; Διότι η απόλυτα νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΕΕ, δηλαδή οι συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας κλπ., απαιτεί ότι όλα τα προβλήματα σχετικά με το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών θα τα επιλύουν άμεσα οι απελευθερωμένες χρηματαγορές, χωρίς την προστατευτική παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Χριστόφορος Βερναρδάκης: Οι εκλογές θα μας βάλουν σε μια νέα ιστορική περίοδο



ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
Την εκτίμησή του ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα διαιρετική τομή στο πολιτικό σύστημα, για πρώτη φορά τόσο έντονη μετά τον εμφύλιο, εκφράζει ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης και επιστημονικός σύμβουλος της VPRC, μιλώντας στον Δρόμο, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και πολιτικά η Αριστερά στην αντιμνημονιακή πτέρυγα του πολιτικού σκηνικού. Τέλος, επισημαίνει τη νέα δυναμική που θα δώσει το εκλογικό αποτέλεσμα στην σύμπτυξη των δυνάμεων της Αριστεράς, κάτω από την πίεση της κοινωνικής πραγματικότητας.
Να ξεκινήσουμε με την ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος έτσι όπως το ξέραμε. Ποια είναι η εκτίμησή σας, είμαστε όντως μπροστά σε μια νέα κατάσταση;
Ναι, είμαστε μπροστά σε ρευστοποίηση του κομματικού συστήματος διότι οι βασικές συντεταγμένες που παρήγαγε από το ’74 και μετά, ή τουλάχιστον από το ’77 και μετά, αναθεωρούνται. Είχαμε ένα ισχυρό δικομματισμό, που ήταν το θεμελιακό εργαλείο λειτουργίας αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποίο ήταν αποδοτικό για την λειτουργία του μεταπολιτευτικού συστήματος.

Γ. Βαρουφάκης: Η Ευρώπη χρειάζεται σύστημα ανακύκλωσης πλεονασμάτων



ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 23/4/2012
Συνέντευξη στην εφημερίδα «Die Tageszeitung»
Πρέπει να αλλάξει συθέμελα η αρχιτεκτονική του ευρώ, τονίζει σε συνέντευξή του στην  εφημερίδα «Die Tageszeitung» ο έλληνας οικονομολόγος. Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης: 
«Στην τρόικα υπάρχουν δύο παρατάξεις. Η μία αποτελείται από κυνικούς και η άλλη από ανόητους. Οι ανόητοι θεωρούν ότι θα είχαν λύσει πράγματι το πρόβλημα. Οι κυνικοί γνωρίζουν ότι όλα τα πακέτα διάσωσης και τα προγράμματα λιτότητας δεν θα φέρουν λύση, τους έφεραν όμως αυτό που οι ίδιοι ήθελαν, δηλαδή να κερδίσουν χρόνο. Χρόνο προκειμένου να επεξεργαστούν μια λύση. Το πράγμα είναι απλό: εάν κάποιος έχει χρεοκοπήσει, δεν μπορώ εγώ να τον σώσω δίδοντάς του ένα τεράστιο δάνειο υπό όρους που μειώνουν το εισόδημά του. Στις αρχές του 2010 ήταν ξεκάθαρο ότι το ελληνικό κράτος είχε χρεοκοπήσει. Η Ευρώπη είχε μία απλή επιλογή: είτε να επιτρέψει στη χρεοκοπημένη χώρα να κηρύξει χρεοκοπία είτε να κατανοήσει ότι ένα τέτοιου είδους πρόβλημα μίας χώρας της Ευρώπης έχει επιπτώσεις κάπου αλλού στην Ευρώπη. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι, όσο η Ελλάδα αύξανε τα ιδιωτικά και κρατικά χρέη της, κάποια άλλη χώρα, όπως η Γερμανία, λόγω και της πολιτικής των χαμηλών μισθών, ήταν σε θέση να “χτίζει” τον οικονομικό ηγετικό της ρόλο. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει κανείς να αλλάξει την αρχιτεκτονική του ευρώ. Δεν έγινε τίποτε από τα δύο». 

ΝΕΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!



Πηγή: Ναυτεμπορική (via Iskra)

ΑΜΕΙΛΙΚΤΕΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ 2ΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΜΕ ΨΕΥΔΟ-ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ Α. ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ!
Απολύσεις από το Δημόσιο και νέες μειώσεις αποδοχών για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους-πέραν των ειδικών μισθολογίων- δρομολογούνται αμέσως μετά τις εκλογές, από τον προσεχή Ιούνιο, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για τις περικοπές ύψους 11,5 δισ. ευρώ, που προβλέπει η νέα δανειακή σύμβαση!
Παρά τις διαβεβαιώσεις, που δίνονται στην προεκλογική περίοδο, η μισθολογική δαπάνη στο δημόσιο τομέα, με οποιοδήποτε τρόπο πρέπει ναμειωθεί κατά 1% του ΑΕΠ ή κατά 2,06 δισ. ευρώ, στη διετία 2013-2014, που σημαίνει ετήσια εξοικονόμηση κατά 1 δισ. ευρώ.
Επιστρέφει η τρόικα
Όπως σημειώνουν αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν γνώση των απόψεων της τρόικας, στόχος των ελεγκτών, που επανέρχονται στα μέσα Μαΐου για έλεγχο και διαβουλεύσεις με τη νέα κυβέρνηση, είναι η μείωση της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο τομέα, που σήμερα καλύπτει το 42% των πρωτογενών δαπανών του προϋπολογισμού, ή το 32,5% των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού (πλην χρεολυσίων).

European turmoil, American collateral




ΠΗΓΗ: Guardian
Robin Wells

For the US, the risk of damage from the eurozone's crises is not primarily economic, but political. But there is opportunity, too


Yet another ugly day in financial markets: around the world stocks fell, the euro weakened, and commodity prices fell on fears that world growth will stall. The source of the problems was, again, Europe.

In the Netherlands, the center-right government of Mark Rutte fell, unable to cobble together a coalition to pass budget cuts required by EU fiscal rules – rules that mandate that eurozone countries run annual deficits no more than 3% of GDP, which would force stringent austerity upon the Dutch to bring down a deficit that is currently projected to be 4.6% of GDP in 2012. Rutte, along with Merkel of Germany, was a hardline advocate of the 3% fiscal discipline rules.

Παιχνίδια στο Ελληνικό




Ένα νέο βεγγαλικό, με έντονη προεκλογική λάμψη, έσκασε το απόγευμα της Τρίτης με την ανακοίνωση εννέα συμμετοχών ενδιαφέροντος για την πρώτη φάση της διαδικασίας για την αξιοποίηση του Ελληνικού.

Τα ονόματα θα διευκρινιστούν αργότερα, αλλά αυτό δεν απέτρεψε τους αρμόδιους από το να μιλήσουν για «έντονο ενδιαφέρον, υψηλό ανταγωνισμό και επιβράβευση των προσπαθειών». Έτσι, για μία ακόμη φορά, φάνηκε πως για το περιβόητο αυτό έργο θα πρέπει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι.

Πίσω από τον θριαμβευτικό τόνο που επιχείρησε να δώσει το ΤΑΙΠΕΔ και ο αρμόδιος υπουργός ΠΕΚΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνιου (που, ας μην ξεχνάμε, εκεί κοντά πολιτεύεται) τα πραγματικά δεδομένα δίνουν μια διαφορετική εικόνα για την πρώτη αυτή φάση. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία ολοκληρώθηκε χωρίς κανέναν δεσμευτικό όρο συμμετοχής. Δηλαδή οι ενδιαφερόμενοι δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ για να συμμετάσχουν. Και βέβαια, δεν παρέλαβαν καν τον επενδυτικό φάκελο, ενώ δεν εξέφρασαν καμία δέσμευση σε ό,τι αφορά την περαιτέρω εμπλοκή τους.

Κρίση πολιτικής νομιμότητας στην Ευρώπη



foto: http://www.lukasvasilikos.com/

Πηγή: FT (via Euro2day)
by Tony Barber (London)

Η καθησυχαστική σκέψη που έκανε η Ευρώπη για το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008 ήταν πως επρόκειτο για μια κρίση που εισήχθη από τις ΗΠΑ, τη χώρα των ασύδοτων πανίσχυρων τραπεζιτών και των ανάξιων δανειοληπτών. 

Ο μύθος του άχρηστου και επικίνδυνου "Άλλου" στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού εξυπηρετούσε τον προφανή στόχο της ευρωπαϊκής ελίτ να χτίσει μια ενιαία, υπερεθνική ταυτότητα. 

Αλίμονο για την Ευρώπη, αυτός ο μύθος δεν έμελλε να κουκουλώσει για πολύ την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Και η σημερινή πραγματικότητα είναι ότι η χρηματοπιστωτική κρίση, ανεξάρτητα από την προέλευσή της, προκαλεί μια ίσως πολύ βαθιά κρίση νομιμότητας στο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης. 

Sinn του Ifo: Πιο ανταγωνιστική η Ελλάδα εκτός ευρώ



φωτο:  http://bleeps.gr
Πηγή: www.capital.gr

Η ικανότητα της Ελλάδας να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα της θα περιοριστεί σημαντικά αν συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ευρώ, σημειώνει ο επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου Ifo ενώ εκτιμά ότι και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης θα αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα. 

"Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική όσο θα είναι στην Ευρωζώνη", δήλωσε ο Hans-Werner Sinn, πρόεδρος του Ifo σε ομιλία του στη Νέα Υόρκη. 

"Εάν η Ελλάδα μείνει στην Ευρωζώνη θα υπάρχει συνεχιζόμενη και μαζική ανεργία. Ωστόσο, αν  βγει θα γνωρίσει μια απότομη ανάκαμψη" καθώς οι χαμηλότερες τιμές θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της, εκτίμησε όπως αναφέρει το Reuters. 

Προειδοποίησε ότι μεγάλους κινδύνους αντιμετωπίζουν και άλλες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης που είναι υποχρεωμένες να μειώσουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τους φόρους. 

"Οι περικοπές στους μισθούς και τις τιμές στο βαθμό που χρειάζεται σε ορισμένες από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι κάτι που είναι αδύνατο, ότι και να λένε οι πολιτικού", δήλωσε ο Sinn και πρόσθεσε: "Η πολιτική δεν μπορεί να ξεπεράσει τους νόμους των οικονομικών".


Πηγή:www.capital.gr

Γ. Αυγερόπουλος: “Περισσότεροι οι ναυαγοί, παρά οι ναυτικοί”




ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ 22/4/2012

Τα ντοκιμαντέρ του Εξάντα, ψυχή του οποίου είναι ο Γιώργος Αυγερόπουλος (δημιουργός ντοκιμαντέρ και δημοσιογράφος), από την Αργεντινή και τη Γουατεμάλα, μέχρι την Ιρλανδία και την Ισλανδία, έφεραν στις οθόνες μας όψεις της αντίστασης, έδειξαν το κόστος της «ανάπτυξης» και τους υπαίτιους της κρίσης και ότι τα Μνημόνια δεν αποτελούν μονόδρομο. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε καταθέτει την εμπειρία του για τον άγριο καπιταλισμό της εποχής μας.

– Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ για την Γουατεμάλα, Υπέροχη μακροοικονομία, ξεχείλιζε ειρωνεία. Ποια αντίθεση θέλατε να υπογραμμίσετε επιλέγοντας αυτό τον τίτλο;

– Νομίζω πως ο όρος «ανάπτυξη» θα πρέπει να επανεξεταστεί από τη διεθνή κοινότητα. Ζούμε στη μαγική εποχή όπου τα νούμερα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή. Δεν είναι δυνατόν να μιλάς για «ανάπτυξη» και ο πληθυσμός να λιμοκτονεί ή να ζει σε άθλιες συνθήκες. Στην περίπτωση της Γουατεμάλας, η κυβέρνηση δηλώνει περήφανη για μια ανάπτυξη που φτάνει το 4% και την ίδια στιγμή το 50% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται. Να τη βράσω λοιπόν τέτοια «ανάπτυξη»! Νομίζω πως μια ανάπτυξη που δεν καταμετρά κοινωνικούς παράγοντες και περιβαλλοντικούς παράγοντες μεταξύ άλλων, είναι ψεύτικα νούμερα σε ένα χαρτί χωρίς καμιά αξία απολύτως.

Ρίχνει κυβερνήσεις η λιτότητα...


ΠΗΓΗ: sofokleous 10

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που οδηγείται σε δύο εβδομάδες σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες μετά βεβαιότητας θα είναι η πιο απρόβλεπτες της μεταπολίτευσης. Σε τουλάχιστον δύο χώρες ακόμη οι περικοπές κοινωνικών δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό αποτέλεσαν την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, μετατρέποντας σε κομμάτια και θρύψαλα τις εύθραυστες κυβερνητικές πλειοψηφίες. Αφορμή για την κορύφωση που δέχονται οι πολιτικές αντιπαραθέσεις σχετικά με την λιτότητα είναι η προθεσμία την οποία έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την επόμενη Δευτέρα, στις 30 Απριλίου, οπότε πρέπει τα κράτη – μέλη να παραδώσουν τα σχέδια περικοπών που έχουν ζητήσει οι Βρυξέλλες.

Η πρώτη χώρα που δοκιμάζεται λόγω της λιτότητας είναι η Τσεχία, που μετά την αναγγελία περικοπών στον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 3 δις. δολ. και αυξήσεων στους φόρους γνώρισε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στην Πράγα από το 1989 και την λεγόμενη Βελούδινη Επανάσταση. Τα πανό των συγκεντρωμένων όμως τώρα έγραφαν «όχι στη λιτότητα» και επίσης «κάτω οι κλέφτες». Οι διαδηλωτές, ειδικότερα, ζητούν να απομακρυνθεί από την κυβέρνηση συμμαχίας, ένα από τα τρία κεντροδεξιά κόμματα, με την επωνυμία «Δημόσιες Υποθέσεις», του οποίου ηγείται ένας ζάπλουτος επιχειρηματίας , ο οποίος κατηγορείται για κατάχρηση δημόσιου χρήματος. Οι τριγμοί που σημειώθηκαν στο συγκεκριμένο κόμμα οδήγησαν τον πρωθυπουργό Πετρ Νέκας να απειλήσει με πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο στην περίπτωση που χάσει την δεδηλωμένη

Ποιος Χρηματοδοτούσε τον Χίτλερ-Ξένες μεγάλες τράπεζες χρηματοδότες των ναζί



του Μωυσή Λίτση

Τόνοι χαρτιού έχουν γραφτεί για το πώς και γιατί της ανόδου του Χίτλερ στην Γερμανία του Μεσοπολέμου, που έφερε τους ναζί στην εξουσία προκαλώντας την μεγαλύτερη ανθρώπινη φρίκη του 20ο αιώνα.
 Πέρα όμως από τα πολιτικά, κοινωνικά και άλλα αίτια, ο Χίτλερ και οι ναζί δεν θα αποκτούσαν ίσως τόσο μεγάλη στρατιωτική δύναμη αν κάποιος δεν τους χρηματοδοτούσε. Και δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί τραπεζίτες και βιομήχανοι.
 Μέρες που είναι με την άνοδο της Χρυσής Αυγής και το αυγό του φιδιού να εκκολάπτεται επικίνδυνα σε μία Ευρώπη που ζει καταστάσεις ανάλογες με αυτές της Μεγάλης Κρίσης του ’30, βρήκαμε ενδιαφέροντα στοιχεία για το ρόλο ξένων τραπεζών στη χρηματοδότηση του Χίτλερ.
 Στην κορυφή μάλιστα φιγουράρει η και σήμερα «τράπεζα των τραπεζών», η ελβετική Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η οποία δημιουργήθηκε το 1930 από τον τότε διοικητή της τράπεζας της Αγγλίας Montagu Norman και τον Γερμανό ομολόγο του Hjalmar Schacht που έγινε αργότερα υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ. Αρχικός στόχος της τράπεζας ήταν να διευκολύνει την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων που είχαν επιβληθεί στην Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών μετά το τέλος του  A’ Παγκοσμίου Πολέμου.

High Frequency Economics: Δύσκολα θα δεχτούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την ελληνική συνταγή λιτότητας – Τα αδιέξοδα από την επιμονή της Γερμανίας θα απειλήσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα το καλοκαίρι



foto: http://www.lukasvasilikos.com/

www.bankingnews.gr

Καλοκαίρι αναταραχών και κλιμάκωσης της κρίσης προβλέπουν μπροστά οι αναλυτές για την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικοί της ευρωζώνης κάνουν σημαντικές προσπάθειες να βρουν λύση στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Οι κινήσεις της ΕΚΤ, με το 1 τρισ. ευρώ στον τραπεζικό κλάδο, η αύξηση της δύναμης πυρός του μηχανισμού στήριξης της ευρωζώνης, καθώς και η αύξηση των πόρων του ΔΝΤ, φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά για να μπορέσει να ανακοπεί η μετάδοση της κρίσης από την Ελλάδα στις υπόλοιπες αδύναμες χώρες της Ζώνης. 
Το κόστος δεκαετούς δανεισμού της ισπανικής κυβέρνησης είναι τώρα στο 6% ενώ ο IBEX 35 στη Μαδρίτη έχει δει την τεράστια πτώση καθώς οι επενδυτές αμφισβητούν τη βιωσιμότητα των ισπανικών τιμών των κατοικιών και το κρατικό χρέος που κατέχουν οι τράπεζες.
"Γίνεται όλο και πιο πιθανό το σενάριο να υπάρξει κάποιου είδους προγράμματος στήριξης για την Ισπανία", δήλωσε ο Carl Weinberg, επικεφαλής οικονομολόγος της High Frequency Economics. «Η απόδοση στα 10ετή ισπανικά ομόλογα είναι αποσταθεροποιητική, με τους Ευρωπαίους να δείχνουν σημαντική απροθυμία να εφαρμόσουν την γερμανική συνταγή λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ποιος ορίζει τον ορθολογισμό;


foto: http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 23/4/2012
Tου Nικου Γ. Ξυδακη
Τώρα δίνεται η μάχη των δυνάμεων της αλλαγής, των μεταρρυθμίσεων, του ορθολογισμού, εναντίον των δυνάμεων του θυμού, της ανυπακοής και της αδράνειας. Ο φίλος μού περιέγραφε αυτή τη μάχη με πάθος, με πίστη. Μιλήσαμε πολλή ώρα, διαφωνώντας και συμφωνώντας, για το πού βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, πού βρίσκεται η Ευρώπη, τι είδους μετασχηματισμοί συμβαίνουν, πώς φανταζόμαστε το μέλλον, τι συμβαίνει στη γειτονιά του, τον Αγιο Παντελεήμονα. Δεν με έπεισε, δεν τον έπεισα, άλλωστε δεν θέλαμε να πειστούμε, να συναντηθούμε θέλαμε, σαν φίλοι από παλιά, και να αναγνωρίσουμε πάλι κοινά καταγωγικά ίχνη, διαβάσματα, αναζητήσεις.
Μείναμε αρκετά στο δίπολο «θυμός–νηφαλιότητα». Με συμβούλεψε να μην έχω θυμό. Δεν είχα, εκείνη την ώρα τουλάχιστον. Είχα όμως πολλά ερωτήματα, αμφιβολίες, απορίες, που μου προκαλούσαν δυσφορία· θα προτιμούσα να μπορώ να αποδεχτώ ένα σχήμα που τα εξηγεί όλα, όπως αυτό το διπολικό «ορθολογισμός εναντίον θυμικού» ή «μεταρρυθμίσεις εναντίον αδράνειας». Ενστικτωδώς, όμως, διακρίνω σε αυτά τα διπολικά σχήματα μια τεράστια αυθαιρεσία κατά τον ορισμό των πόλων, αφενός, και κατά το γέμισμά τους με περιεχόμενο, με υποκείμενα, αφετέρου.

Αυτοί που δεν χρηματίστηκαν από την Ιστορία



του Δ. Σεβαστάκη

Ζεις έναν ισχυρό και παρόντα πόνο, που δεν σε αφήνει να θρηνήσεις. Η επέτειος της 21ης Απριλίου είναι μια ανεπίδοτη ιστορική επιστολή που δημιουργεί μια δεύτερη ορφάνια στους πολιτικά ορφανούς. Ο σκοτεινός στρατοπεδικός όρμος της Λέρου, το ιταλικό υπόλειμμα που αντισταθμίστηκε από τους ενωμοτάρχες και τους στρατιωτικούς, παραμένει 45 χρόνια από την ίδρυσή του, πολιτικά, ανενεργό. Σα να μην κληροδότησε τίποτα. Σαν να έφερε ένα τίποτα στη χαμηλή πολιτική ποιότητα που συγκροτεί τη σημερινή σκηνή. Αλήθεια, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο τόπος αν η Αριστερά -σύμπασα, παρ' όλες τις φανατικές διαφορές- δεν εισήγαγε τον θεσμό της πεισματικής αντίστασης, της κουζουλής άρνησης για υπογραφή ή μετάνοια, της αξιοπρεπούς στενοκεφαλιάς, του ολέθρια επικού ανορθολογισμού; Τί θα πάθαινε η πραγματικότητα της γλοιώδους αυθαίρετης δόμησης, της ύψιστης δουλοπρέπειας προς τον κομματάρχη ή τον ηγεμόνα της τοπικής οργάνωσης ή τον λαμόγιο του ευρωπαϊκού προγράμματος και της «άκρης», αν ο αριστερός γυρνούσε σπίτι το ίδιο βράδυ που τον συνέλαβαν; Αν η Καίτη πίεζε τον σύντροφό της να υποχωρήσει γιατί «έχει τρία παιδιά»; Αν κάθε αριστερός ζύγιζε και μέτραγε και αποτιμούσε με τους όρους της μικροαστικής αυτοσυντήρησης; Τι θα στοίχιζε στην Ελλάδα αν δεν υπήρχε η παρένθεση της αντίστασης, αν δεν υπήρχε ο παράδρομος της υπεράσπισης ενός βουνίσιου, αντάρτικου, ανορθόδοξου μηδέν; Πόσο χειρότερη θα ήταν η πραγματικότητα αν στο μάτι του καριερίστα κομματικού δεν στέκονταν σαν λεκές ο «τρελός» του κινήματος, ο λάτρης της απότομης πλαγιάς, ο μαύρος και αχρημάτιστος της Ιστορίας;

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Ούτε τώρα είναι αλλιώς: Περί της αποτυχίας των νομισματικών ενώσεων



foto: http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 22/4/2012

Του Ιασονα Mανωλοπουλου*

Η πολιτική των στελεχών των μεγάλων κομμάτων εστιάζεται στην παραμονή στο ευρώ. Ευγενής βραχυπρόθεσμος στόχος, πλην όμως άσχετος με τις μακροπρόθεσμες οικονομικές επιδόσεις. Η Ελλάδα θα έπρεπε να δίνει προτεραιότητα στην αναζωογόνηση της παραγωγικής της οικονομίας· όμως, της έχει γίνει εμμονή η παραμονή σε μια προσωρινή νομισματική ένωση. Οι νομισματικές ενώσεις έρχονται και παρέρχονται: Στη νεότερη ιστορία της η Ελλάδα έχει διατελέσει μέλος διαφόρων τέτοιων ενώσεων - το 1865 εντάχθηκε στη Λατινική Νομισματική Ενωση. Απ’ όπου εκδιώχθηκε το 1908.
Για την Ελλάδα η πρόκληση είναι να αναπτύξει τον επιχειρηματικό και εξαγωγικό της τομέα. Για την Ευρώπη η πρόκληση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με το γεγονός ότι χωρίς πολιτική ένωση όλες, ανεξαιρέτως, οι νομισματικές ενώσεις διαλύονται. Προκειμένου να επιβιώσει, ένα νόμισμα χρειάζεται ισχυρό κράτος, που διαθέτει τη βούληση να ενσταλάξει την απαραίτητη πειθαρχία. Αυτό μας έχουν διδάξει τα νομίσματα που άντεξαν στον χρόνο, όπως η στερλίνα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, το δολάριο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και το μάρκο στην ενοποιημένη Γερμανία - όπως και οι προσπάθειες που απέτυχαν, παραδείγματος χάριν η Σκανδιναβική και η Λατινική Νομισματική Ενωση, που αμφότερες διήρκεσαν από τα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα.

Διάλογος: Για ποια Ευρώπη;Κώστας Λαπαβίτσας- Μισέλ Ισόν (β΄)




Μια αριστερή στρατηγική για την Ευρώπη[1]
Απάντηση  στον Μισέλ Ισόν 
Του Κώστα Λαπαβίτσα*

1. Κρίση και λιτότητα
 Οι ρίζες της αναταραχής   στην Ευρώπη βρίσκονται  στην παγκόσμια κρίση που άρχισε το 2007. Για να το θέσουμε συνοπτικά, η πτώχευση της Lehman Brothers το Σεπτέμβρη του 2008 δημιούργησε  μια τραπεζική κρίση, που οδήγησε σε παγκόσμια  ύφεση.  Οι Ευρωπαϊκές οικονομίες χτυπήθηκαν  από τις εξαγωγές που κατέρρεαν  και την σύναψη πιστωτικών συμβάσεων.   Το χειρότερο απεφεύχθη μέσω της κρατικής παρέμβασης, εν μέρει με τη στήριξη των τραπεζών, εν μέρει με την διατήρηση  της συνολικής ζήτησης . Αλλά η κρατική παρέμβαση οδήγησε στο επόμενο και σοβαρότερο στάδιο της κρίσης, αυτό του δημόσιου χρέους. Και όσο η κρίση του δημοσίου χρέους γίνονταν βαθύτερη, τόσο απειλούσε με την αναθέρμανση της τραπεζικής κρίσης.
Δε μπορεί να μην τονισθεί , ωστόσο, ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας και η αγριότητα της  Ευρωπαϊκής αναταραχής  οφείλονται  στην νομισματική ένωση . Το ευρώ έδρασε σαν διαμεσολαβητής  για την παγκόσμια κρίση στην Ευρώπη. Από την σκοπιά της Μαρξιστικής θεωρίας, αυτό δεν είναι έκπληξη, μια και το ευρώ είναι μια μορφή παγκόσμιου χρήματος και όχι μόνο ένα κοινό  νόμισμα . Το ευρώ είναι σχεδιασμένο να ενεργεί σαν μέσο πληρωμής και σαν απόθεμα στην παγκόσμια αγορά , ή, στην τρέχουσα γλώσσα των επίσημων οικονομικών, σαν εφεδρικό νόμισμα.  Εξυπηρετεί τα συμφέροντα των σημαντικότερων κρατών  που το ελέγχουν, εξίσου καλά με τις ευρύτερες οικονομικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις που  το προωθούν  διεθνώς. Αλλά, με το  ίδιο σκεπτικό, το ευρώ αποκρυσταλλώνει τις τάσεις  και ανισορροπίες του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού, δρώντας σαν επίκεντρο της κρίσης. Αυτό αποτελεί  κλασσικό χαρακτηριστικό  του παγκόσμιου χρήματος, από τότε που ο χρυσός έπαιζε αυτό το ρόλο και υπαγόρευε  το ρυθμό  της κρίσεων μέσα απ’ το δικό του απόθεμα εισροής και εκροής κεφαλαίων.

Διάλογος: Για ποια Ευρώπη; Μισέλ Ισόν-Κώστας Λαπαβίτσας (α΄)




Ο Μισέλ Ισόν παίρνει μέρος στο διάλογο για τον τρόπο με τον οποίο η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να απαντήσει στην οικονομική κρίση και υποστηρίζει ότι η εγκατάλειψη του ευρώ στην παρούσα συγκυρία δεν αποτελεί ορθή επιλογή για τις χώρες της ευρωζώνης
 Του Μισέλ Ισόν*
Οι συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης επιδεινώθηκαν λόγω των εξελίξεων στην Ευρώπη. Επί τριάντα χρόνια, ο καπιταλισμός ξεπερνούσε τις αντιφάσεις του μέσω μιας τεράστιας συσσώρευσης ανύπαρκτων δικαιωμάτων επί της παραγόμενης υπεραξίας. Η κρίση απείλησε να τα καταστρέψει και γι’ αυτό οι αστικές κυβερνήσεις αποφάσισαν να τα υπερασπιστούν, ισχυριζόμενες ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σώσουμε τις τράπεζες. Ανέλαβαν, λοιπόν, τα χρέη των τραπεζών χωρίς να ζητήσουν απολύτως τίποτα σε αντάλλαγμα, ενώ αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν ήταν να θέσουν συγκεκριμένους όρους για τη διάσωσή τους. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να καταργήσουν τα κερδοσκοπικά εργαλεία του χρηματοπιστωτικού τομέα και να κλείσουν τα παραθυράκια των φοροαπαλλαγών. Θα μπορούσαν, επίσης, να είχαν υποχρεώσει τις τράπεζες να αναλάβουν την ευθύνη για ένα μέρος του δημόσιου χρέους που δημιουργήθηκε λόγω της διάσωσής τους.

Δείτε πώς αυγάτισε η περιουσία του Βενιζέλου μέσα σε 13 χρόνια




1996: 3 γραφεία, 1 εξοχικό, 2 οικόπεδα, περίπου 130.000 ευρώ καταθέσεις και εισόδημα 55.000 ευρώ.
Ο υπουργός δικαιοσύνης έχει ένα γραφείο και ένα οικόπεδο στη Θεσσαλονίκη, και ένα... αγροτεμάχιο στη Χαλκιδική καθώς και ένα Ι.Χ. 1.400 κυβικά. Από κοινού με τη σύζυγό του έχουν 12 εκατομμύρια δρχ. 1.500 δολάρια Ηνωμένων Πολιτειών και 2.000 γαλλικά φράγκα.

Η σύζυγος του κ. Βενιζέλου έχει δύο γραφεία και μία εξοχική κατοικία και σε κοινό λογαριασμό με την κόρη της 6,5 εκατομμύρια δρχ. και 142.000 γερμανικά μάρκα. Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε εισόδημα 18.788.190 δρχ.

2009: 17 ακίνητα, 2,7 εκ ευρώ καταθέσεις, 130.000 μετοχές και εισόδημα 106.000 αυτός και 74.000 η σύζυγος

Οι τράπεζες φαλίρισαν, εθνικοποιήστε τις!



ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

Σοκ και δέος προκαλούν τα πρώτα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Παρασκευή το μεσημέρι (κι αφού έκλεισε το Xρηματιστήριο...) για το μέγεθος των ζημιών του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, εξαιτίας της συμμετοχής του στο πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων. Αθροιστικά, οι ζημιές πέντε μόνο τραπεζών (Εθνική, Άλφα, Πειραιώς, Γιούρομπανκ και Άτικα) υπερβαίνουν τα 28 δισ. ευρώ! Ειδικότερα, οι ζημιές των Άλφα και Γιούρομπανκ (9,3 δισ. ευρώ αθροιστικά) είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από τη χρηματιστηριακή τους αξία. Πρακτικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι νεκρό
! Οι ελληνικές τράπεζες έχουν φαλιρίσει και το επόμενο μάλιστα διάστημα οι ζημιές τους θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο, καθώς οι πελάτες τους (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους λόγω της κρίσης.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΑΚΡΥ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ



ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ (21/4/2012)
Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΑΚΛΑΜΠΑΝΗ

Παρακράτος, κρυφές χρηματοδοτήσεις και πολλά άλλα συνθέτουν το παζλ του νεοναζιστικού μορφώματος.

''Και φυσικά είναι σύμπτωση ότι θα παρουσιάσουμε τα ψηφοδέλτιά μας την 21η Απριλίου. Όλες τις εκδηλώσεις μας τις κάνουμε το Σάββατο, έτσι έτυχε και η συγκεκριμένη μέρα έπεσε Σάββατο. Δεν έχω πρόβλημα και δεν θα το κρύψω, συμφωνούμε σε πολλά με την 21η Απριλίου''.(Νίκος Μιχαλολιάκος, στον τηλεοπτικό σταθμό Κόντρα, Πέμπτη 19 Απριλίου 2012)

Τον Γενάρη του 2011 η Χρυσή Αυγή καταλαμβάνει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, μία θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου της Αθήνας. Ο «φίρερ» της, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι και «συναγωνιστές του», από τις πρώτες μέρες προκαλεί. Σε μία αντιπαράθεσή του σηκώνεται και γεμάτος τιμή και καμάρι χαιρετά ναζιστικά μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής μέχρι και το 2010 παρέμενε στο εκλογικό περιθώριο. Τα αστικά ακροδεξιά κόμματα με τον «στρογγυλεμένο» λόγο ήταν αυτά που έπαιρναν το πλειοψηφικό μέρος των συντηρητικών-εθνικιστικών ψήφων.

Το σχεδιάγραμμα της αποτυχίας του Μνημονίου 2



του Γ. Σταθάκη

Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και το πρόγραμμα πλεονασματικού προϋπολογισμού είναι αδύνατον να εξυπηρετήσουν το δημόσιο χρέος. Τα νούμερα είναι φανταστικά. Το ίδιο και η επάνοδος της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης το 2013 και με ρυθμούς 3,5-4% τον χρόνο μέχρι το 2020. Το δημόσιο χρέος το 2020 θα πλησιάζει το 200% του ΑΕΠ, ενώ θα έχει προηγηθεί νέα αναχρηματοδότηση και αναδιάρθρωσή του.

Η τελευταία Έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα προετοιμάζει τους αποδέκτες του για την πιθανή αποτυχία του ελληνικού προγράμματος. Οι συμπερασματικές διατυπώσεις είναι αποκαλυπτικές. “Το ελληνικό πρόγραμμα υπόκειται σε υψηλούς κινδύνους”. “Με το χρέος να παραμένει υψηλό για πολύ καιρό, η Ελλάδα θα παραμένει 'επιρρεπής σε ατυχήματα'”. “Οι διαδοχικές επισκοπήσεις της κατάστασης της οικονομίας στο μέλλον,[...] μπορεί να οδηγήσουν σε νέα επιπρόσθετη βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους, με όρους ακόμα πιο ευνοϊκούς από αυτούς που προβλέπονται τώρα και/ή με μία ακόμα αναδιάρθρωση του χρέους” (IMF, Country Report, no 12/57, March 2012).

10 χαράτσια έρχονται μετά τις κάλπες



του Θ. Παναγόπουλου

Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά συνολικά 10 διαφορετικά φορολογικά χαράτσια θα κληθούν να πληρώσουν μετά τις εκλογές περίπου 5,5 εκατομμύρια Έλληνες φορολογούμενοι. Η προεκλογική... “περίοδος χάριτος” παραχωρεί τη θέση της στις έκτακτες εισφορές, στο τέλος επιτηδεύματος, στον φόρο εισοδήματος και έτσι, αντί για την παραδοσιακή μετεκλογική “ευφορία” προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, από την 7η Μαΐου ξεκινά η μετεκλογική... “εφορία”.
Τα χαράτσια που θα κληθούν να πληρώσουν από τις επόμενες ημέρες των εκλογών τα ελληνικά νοικοκυριά είναι απόρροια των δύο Μνημονίων που έχει υπογράψει ως τώρα η κυβέρνηση με την τρόικα και αναμένεται να πλήξουν όλα τα εισοδήματα ακόμη και αν πρόκειται για οικογένειες είτε των μισθωτών είτε των συνταξιούχων είτε των αυτοαπασχολούμενων είτε των αγροτών.