Εκπαιδεύοντας όχι για το Kέρδος...

ΠΗΓΗ: CYNICAL

«Η μεγαλύτερη κρίση, που αυτή τη στιγμή περνάει σχεδόν απαρατήρητη, και η οποία θα αποδειχθεί πολύ πιο καταστροφική για το μέλλον της δημοκρατικής αυτο-κυβέρνησης, ακόμα κι από την οικονομική κρίση, είναι η κρίση στην εκπαίδευση». Αυτά γράφει η Martha Nussbaum σε ένα από τα άρθρα της με τίτλο «Εκπαιδεύονται όχι για το Kέρδος, Εκπαιδεύοντας για την Eλευθερία».

Στη συνέχεια θα αναφερθούμε σε αποσπάσματα του εκτεταμένου αυτού άρθρου. Περιέχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία, και άλλα τα οποία δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, όπως για παράδειγμα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ από ιδιώτες στους οποίους αποδίδει τα αγνότερα των κινήτρων. Παρά ταύτα, αξίζει να διαβαστεί για την ουσιαστική κριτική της στη λογική του εκπαιδευτικού συστήματος των περισσότερων χωρών σήμερα.

«Ριζικές αλλαγές συμβαίνουν σ' αυτά που οι δημοκρατικές κοινωνίες διδάσκουν στους νέους, και τα οποία δεν έχουν καλοσκεφτεί. Πρόθυμα για κέρδος, τα κράτη και τα εκπαιδευτικά τους συστήματα, χαραμίζουν αστόχαστα δεξιότητες, οι οποίες είναι απαραίτητες για να κρατούν τη δημοκρατία ζωντανή. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, τα κράτη σε όλο τον κόσμο σύντομα θα ικανοποιούν τις φριχτές προβλέψεις του Rabindranath Tagor, με το να παράγουν γενιές χρήσιμων μηχανών, παρά πολίτες οι οποίοι μπορούν να σκεφτούν από μόνοι τους, να κρίνουν την παράδοση και να κατανοούν τη σημασία της δυστυχίας και των κατορθωμάτων των άλλων ανθρώπων.

Κίνηση 136: για την εξαγορά από τους πολίτες του 40% της ΕΥΑΘ

Κίνηση 136

Πηγή: 136

Συμπολίτη – Συμπολίτισσα,

Οι κυβερνήσεις έχουν αποδείξει περίτρανα ότι παρά τις εξαγγελίες τους, οι πολιτικές που εφαρμόζουν δεν έχουν σαν σκοπό τους το καλύτερο αύριο των πολιτών και των παιδιών μας. Ενώ οι χρηματιστηριακές οικονομίες καταρρέουν οι κυβερνήσεις στον βωμό των τραπεζών θυσιάζουν θέσεις εργασίας, μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία και όλα τα κοινωνικά αγαθά.

Ακόμη και το νερό που πίνουμε έχει γίνει πεδίο κερδοσκοπίας. Δεν έχει μείνει πλέον ιερό και όσιο. Υπό το βάρος των εξελίξεων και έχοντας γνώση της παγκόσμιας εμπειρίας, οι εργαζόμενοι της εταιρείας ύδρευσης αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ ΑΕ), συλλογικότητες της πόλης και απλοί πολίτες  συνεδριάσαμε εχθές Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011 και αποφασίσαμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε οποιονδήποτε να παίζει με το νερό που πίνουμε εμείς και οι οικογένειές μας.  Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα συμφέρον, εγχώριο ή ξένο, να κερδοσκοπήσει από το νερό μας  και να κάνει παιχνίδια με την δημόσια υγεία και το περιβάλλον της περιοχής μας. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΕΥΑΘ  είναι πλέον θέμα  δράσης των πολιτών της Θεσσαλονίκης.

Κοινό ανακοινωθέν ομάδων-συνελεύσεων οικονομίας ΣΟΛ-ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Πηγή: http://madrid.tomalaplaza.net/2011/08/29/comunicado-conjunto-sol-syntagma/

Οι πολίτες της Πλατείας δελ Σολ και του Συντάγματος διαδηλώνουμε την αγανάκτησή μας και προσκαλούμε όλους τους αγανακτισμένους να συσπειρωθούν σε όλες τις πλατείες.

Από τις ΗΠΑ μέχρι τις Βρυξέλλες, από την Ελλάδα μέχρι τη Βολιβία, από την Ισπανία μέχρι την Τυνησία, η κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει. Yπεύθυνοι, είναι εκείνοι που μας επιβάλλουν συνταγές, για να την ξεπεράσουμε. Ποιες είναι αυτές; Η μεταφορά δημόσιων πόρων, σε ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, την ίδια ώρα που βάζουν τους λαούς να πληρώνουν το λογαριασμό ,με σχέδια προσαρμογής, που όχι μόνο δεν μας βγάζουν από τη κρίση, αλλά μας βυθίζουν περισσότερο σε αυτήν.

Η πολιτική συγκυρία και το κίνημα των «αγανακτισμένων»

Πηγή: aformi

του Αγγελου Καλοδούκα

Είναι πλέον στον καθένα προφανές ότι οι μέρες και οι βδομάδες που έρχονται θα είναι καθοριστικές, τόσο για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του κόσμου της εργασίας όσο και για τις εξελίξεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.

Το φάντασμα της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού διαρκώς επανέρχεται στο προσκήνιο. Η Standard & Poor’s (και δεν είναι η μόνη…) εκτιμά ότι:

«Η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία μέχρι το τέλος του 2011, εκτίμησε το στέλεχος της Standard & Poor’s, Ντέιβιντ Μπιρς, σε δηλώσεις που έκανε την Δευτέρα στο Πεκίνο.

[…]

Η S&P είχε πει τον Ιούλιο ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε μερική χρεοκοπία όταν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προωθήσουν το σχέδιο για την αναδιάταξη του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.

[…]

Η Ελλάδα και η «ευρωπαϊκή ενοποίηση»

Πηγή: stopeuroee.wordpress.com

Του Σταύρου Δ. Μαυρουδέα*

Τμήμα Οικονομικών Παν. Μακεδονίας

Η στάση απέναντι στην ΕΟΚ (παλιότερα) και στην ΕΕ (σήμερα) αποτελεί κυριολεκτικά την διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δυνάμεων που περιορίζονται στα όρια της αστικής στρατηγικής και αυτών που επιδιώκουν να την ανατρέψουν. Το κριτήριο αυτό έχει σημαδέψει όλη την μεταπολιτευτική περίοδο και σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.

Η λεγόμενη «ευρωπαϊκή ενοποίηση» – ή ακριβέστερα η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού μπλοκ – αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα αλλά και βολονταριστικά μεταπολεμικά εγχειρήματα του καπιταλισμού. Ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο, με αμερικανικές ευλογίες, για να αντιμετωπίσει τον ανατολικό κίνδυνο και ταυτόχρονα να δεσμεύσει την απαραίτητη γερμανική ανασυγκρότηση έτσι ώστε να μην ξεφύγει σε μία τρίτη (μετά από αυτές των δύο παγκ. πολέμων) διεκδίκηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Άρχισε από ένα πυρήνα αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών αλλά μετά από διαδοχικές διευρύνσεις κατέληξε να συμπεριλάβει και μία σειρά λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες. Με αυτή την έννοια η «ευρωπαϊκή ενοποίηση» δεν αποτέλεσε ποτέ το κοινό σπίτι των λαών της Ευρώπης – αντίθετα με ότι εκ του πονηρού διάφορες «αριστερές» απόψεις πρόβαλλαν – και ούτε φυσικά μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι τέτοιο. 

FT: Ευρωομόλογο τώρα ή ποτέ!

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Wolfgang Munchau

Δημοσιεύθηκε: 12:12 - 29/08/11

Η καθολική εμπειρία από τη διαχείριση της χρηματοοικονομικής κρίσης είναι πως όσο περισσότερο αναβάλουμε την αντιμετώπισή της τόσο πιο δαπανηρή θα είναι τελικά. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα στην ευρωζώνη. Πριν από δύο μήνες, λέγανε ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν η μετάδοση της κρίσης στην Ιταλία και στην Ισπανία με παράλληλη καθυστέρηση της οικονομικής ανάκαμψης. 

Η κρίση έχει πλέον μεταδοθεί στην Ιταλία και στην Ισπανία, ενώ η ανάπτυξη στην ευρωζώνη έχει επιβραδυνθεί. Το επόμενο κεφάλαιο σε αυτήν την τραγωδία θα ήταν η επιστροφή στην ύφεση. Και δεν πρόκειται για ένα απομακρυσμένο σενάριο. Η κ. Christine Lagarde, η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προειδοποίησε, αυτό το σαββατοκύριακο, με ενθαρρυντική ειλικρίνεια ότι ο κίνδυνος ύφεσης είναι σημαντικός και ζήτησε άμεση πολιτική δράση. Η κρίση έχει πλέον τέτοια δυναμική που καθιστά μη λειτουργικό τον μηχανισμό αντιμετώπισης. Το ευρωπαϊκό ταμείο χρηματοοικονομικής σταθερότητας (EFSF) δημιουργήθηκε για τον χειρισμό των προβλημάτων σε μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. 

Εκτός ΔΝΤ η Ισλανδία

 Εκφράζονται ανοιχτά αμφιβολίες για τις... «συνταγές» της

Πηγή: newsbeast

Εκφράζοντας έντονες ανησυχίες για τα προτεινόμενα μέτρα «εξυγίανσης» του ΔΝΤ σε Λατινική Αμερική και Άπω Ανατολή, η πολιτική ηγεσία της Ισλανδίας ανακοίνωσε την αποχώρηση του ΔΝΤ από τη χώρα.

Τρία χρόνια μετά την εμπλοκή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού στα οικονομικά δρώμενα της χώρας, η πρωθυπουργός της Ισλανδίας, Johanna Siguroardottir, ανακοίνωσε την διακοπή της «συνεργασίας» και την αποχώρηση του αρμόδιου κλιμακίου από τη χώρα.

Ο υπουργός Οικονομικών, Arni Pall Arnason, ο οποίος παραβρέθηκε στη συνέντευξη Τύπου, εξηγώντας τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση απεμπλοκής του ΔΝΤ από την οικονομική πολιτική της Ισλανδίας, σημείωσε ότι θεωρεί… αμφισβητούμενα τα προτεινόμενα μέτρα (walfare state) που εφαρμόζει το Ταμείο στη Λατινική Αμερική και την Άπω Ανατολή.

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ, Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Πηγή: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Οι ιδιαιτερότητες του Ελληνικού χρέους, η Ουρουγουάη πριν από την κρίση, το ξέσπασμα της καταιγίδας, η διαχείριση της, η αναδιάρθρωση των τραπεζών με τη βοήθεια του ΔΝΤ, ο αντίθετος δρόμος της Αργεντινής και συμπεράσματα για την Ελλάδα

“Πρέπει να αγαπάμε την αρετή – καλό όμως είναι να γνωρίζουμε πως δεν είναι παρά ένα τέχνασμα, επινοημένο από τους ανθρώπους, για να κάνουν βολική τη συμβίωση τους. Αυτό που αποκαλούμε ηθική δεν είναι παρά ένα εγχείρημα απόγνωσης των ομοίων μας, ενάντια στην παγκόσμια τάξη – η οποία είναι η πάλη, η σφαγή και η τυφλή σύγκρουση των αντίθετων δυνάμεων” (Anatole France).

Ουσιαστικά, στη σύνοδο κορυφής της 21^ης Ιουλίου αποφασίσθηκε η αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους (εάν φυσικά εφαρμοσθεί – άρθρο μας), μεταξύ άλλων η μείωση του σε ποσοστό της τάξης του 21%. Επειδή τώρα αρκετοί συγκρίνουν τη συγκεκριμένη «διαδικασία» που επιλέχθηκε, με την αντίστοιχη επιτυχημένη στην περίπτωση της Ουρουγουάης, θεωρούμε σκόπιμη μία μικρή ανάλυση της κρίσης της λατινοαμερικανικής χώρας – η οποία, κατά την άποψη μας, ήταν εντελώς διαφορετική.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

EΘNIKO KAI KAΠOΔIΣTPIAKO ΠANEΠIΣTHMIO AΘHNΩN: ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ

EΘNIKO KAI KAΠOΔIΣTPIAKO

ΠANEΠIΣTHMIO AΘHNΩN

____________

Δ E Λ T I O T Y Π O Y

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ

Η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)

έχει επανειλημμένα εκφράσει με αποφάσεις της την αντίθεσή της στο νομοσχέδιο για

την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, το οποίο τελικά ψηφίστηκε από τη Βουλή. Έχει

εγκαίρως και συστηματικά επισημάνει ότι ο νέος νόμος:

· αποδομεί το δημόσιο και δημοκρατικό Πανεπιστήμιο

· εισάγει επιχειρηματικές λογικές στη λειτουργία και τον προσανατολισμό του

· υποβαθμίζει τις σπουδές και τα πτυχία που απονέμονται διαλύοντας τον ενιαίο

χαρακτήρα των επιστημονικών αντικειμένων, όπως αυτά εκφράζονται και

υπηρετούνται από τις υπάρχουσες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δομές

Επιστρέφει η δουλεία

ΠΗΓΗ: ΠΟΝΤΙΚΙ

Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου – Αναλυτή

Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, και τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο άμεσο ενδεχόμενο ενός νέου, ακόμη πιο καταστροφικού κραχ.

● Τέσσερα χρόνια μετά, και το κύριο καταστροφικό δυναμικό της κρίσης δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί, ούτε έχει εκτονωθεί.

● Τέσσερα χρόνια μετά, και η κοινωνία αντιμετωπίζει ίσως τη χειρότερη κρίση που έχει βιώσει ποτέ. Κι αυτό διότι, μπορεί έως τώρα να μην είχαμε επίσημες πτωχεύσεις κρατών, αλλά οι συνθήκες κοινωνικής πτώχευσης και δυστυχίας που κυριαρχούν – πλέον, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες –, είναι κυριολεκτικά πρωτοφανείς.

Τα 45 εκατ. φτάνει ο αριθμός στις ΗΠΑ όσων δεν πεθαίνουν της πείνας χάρη στα κρατικά κουπόνια διατροφής. Το 50% αυτού του αριθμού είναι παιδιά και 20% υπερήλικοι χωρίς στον ήλιο μοίρα. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια, με ή χωρίς «ανάπτυξη». Είναι αυτό που οι οικονομικοί αναλυτές ονομάζουν «jobless recovery», δηλαδή «ανάκαμψη χωρίς δουλειές». Όχι, όμως, μόνο χωρίς δουλειές, αλλά και χωρίς απολαβές, χωρίς εγγυήσεις έναντι της εξαθλίωσης, χωρίς ούτε εικονική άνοδο του βιοτικού επιπέδου για την συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.

«Ένα εναίο ευρωπαϊκό κράτος είναι η μοναδική διέξοδος από την κρίση»

 Πηγή: dw-world.de

Η ευρωκρίση και τα εθνικά κοινοβούλια είναι κυρίαρχο θέμα στον γερμανικό τύπο. Η διαχείριση του χρέους στην ευρωζώνη περνά από αλλαγές στην κυριαρχία των χωρών-μελών της ΕΕ. Μήπως είναι η ώρα για τις ΗΠ της Ευρώπης;

Η είδηση για την αναμενόμενη συγχώνευση της Alpha Bank και Eurobank αναφέρεται σε όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Να ξεκινήσουμε από αυτήν. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Γκερντ Χέλερ με τίτλο «Με ενωμένες δυνάμεις» στην εφημερίδα Tagesspiegel:
«Η κρίση χρέους επιταχύνει την διαδικασία σύγκλισης στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Με τη συγχώνευση μπορούν τα δύο χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους και να διαχειριστούν καλύτερα το πρόβλημα ρευστότητας.
Οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας λόγω της άθλιας πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας. Έτσι εξαρτάται ουσιαστικά η αναχρηματοδότηση και διαχείριση των πιστώσεών τους σχεδόν αποκλειστικά από την ΕΚΤ και από τις ενέσεις ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδας…»
 

Αλ. Παπαρήγα: Θα βάλουμε εμπόδια στην εφαρμογή του νόμου

 

ΠΗΓΗ: redfly planet

Ολόκληρη η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση για το νόμο - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση, την περασμένη Τετάρτη, στην ολομέλεια της Βουλής

«Κυρίες και κύριοι Βουλευτές χτες ακούσαμε τον πρωθυπουργό να κατηγορεί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα - δεν ξέρω αν έλεγε για ολόκληρο ή αν αναφερόταν μόνο στα πανεπιστήμια, μάλλον μόνο στα πανεπιστήμια - ως ένα σύστημα σοβιετοποιημένο, σοβιετικού τύπου, σοβιετικό μοντέλο που πρέπει να καταργηθεί.

Τι να σας πω; Είτε είναι μακριά νυχτωμένος ο πρωθυπουργός, είτε σκόπιμα αλλοιώνει την πραγματικότητα, την αντιστρέφει, προκειμένου με ιδεολογική τρομοκρατία - γιατί αυτή είναι σκοπιμότητα - να κάμψει σοβαρές, σημαντικές αντιδράσεις, έως και συντεχνιακές, που υπάρχουν στο χώρο του πανεπιστημίου.
Ολόπλευρη μόρφωση και δουλειά για όλους

ΣΥΓΧΩΝΕΥΟΝΤΑΙ ALPHA BANK - EUROBANK, ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ!

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΥΜΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΟ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ!

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΑΘΡΟΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ!

Με τις ευλογίες της κυβέρνησης έκλεισε το deal μεταξύ Alpha και Eurobank, με το οποίο στην ουσία η νέα τράπεζα παραδίδεται στον έλεγχο του κράτους του Κατάρ!

Το κράτος του Κατάρ θα είναι ο μεγάλος μέτοχος του νέου σχήματος που δημιουργείται με την συγχώνευση της Alpha Bank και της Eurobank. Το deal έκλεισε νωρίς το πρωί του Σαββάτου και οι επίσημες ανακοινώσεις για τους ακριβείς όρους της συμφωνίας θα ανακοινωθούν την Δευτέρα.

 Οι συζητήσεις μεταξύ των τριών πλευρών διαρκούν εδώ και εβδομάδες, μετά από το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις Εθνικής και Alpha Bank. Η αύξηση κεφαλαίου κρίθηκε απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που έφερε η κρίση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Το fund του Κατάρ που συμμετέχει ήδη στο μετοχικό κεφάλαιο της Alpha Bank με ποσοστό λίγο χαμηλότερο του 5% έθεσε από την αρχή υποψηφιότητα για να παίξει τον ρόλο του χρηματοδότη και να αναλάβει έτσι πρωταγωνιστικό ρόλο στο νέο σχήμα.

Οι ακολουθούμενες πολιτικές φλερτάρουν με μια κρίση τύπου 1930...

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/08/2011

Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Η αμφισβήτηση του αξιόχρεου της Ιταλίας και της Ισπανίας, μέσω της ανόδου των επιτοκίων των ομολόγων, και η συζητούμενη (και εν πολλοίς αναμενόμενη) υποβάθμιση της πιστωτικής αξιοπιστίας της Γαλλίας αποτελούν αφενός μεν αναμενόμενα αποτελέσματα της στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης που ακολουθείται στην ευρωζώνη, αφετέρου δε γεγονότα που δείχνουν τα όρια της υλοποίησης αυτής της στρατηγικής. Πλέον καθίσταται ορατό ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές φλερτάρουν με μία παγκόσμια κρίση τύπου 1930 ψηλαφώντας τα κατώφλια έναρξής της.

Το ερώτημα που δημιουργείται από αυτό τον κίνδυνο και από το γεγονός ότι ο τρόπος παραγωγής αποφάσεων στην Ευρωζώνη ακολουθεί το πρότυπο: πιστωτικά γεγονότα στις αγορές χρέους - Σύνοδος Κορυφής η οποία δεν αντιμετωπίζει το κύριο ζήτημα αλλά δευτερεύουσες πλευρές, υιοθετώντας μέτρα τα οποία αποκηρύσσονταν προηγουμένως - αμφισβήτηση αυτών των αποφάσεων από τις αγορές, είναι αν οι διαμορφωτές πολιτικής στην Ευρώπη καταλαβαίνουν την κατάσταση ή αν δεν θέλουν να κάνουν ό,τι γνωρίζουν πως πρέπει.

Η πρόβλεψη της κρίσης από τους μαρξιστές (συζητώντας ξανά για τον ιμπεριαλισμό)

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Πηγή aristeroblog

Οι σκέψεις που διατυπώνονται σε αυτό το σημείωμα βασίζονται σε ένα ξαναδιάβασμα εκτιμήσεων του Ντ. Χάρβεϊ για τον ιμπεριαλισμό και την κρίση, πριν αυτή εκδηλωθεί. Ο Ντ. Χάρβεϊ, είναι καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το έργο του είναι αρκετά γνωστό στο ελληνικό κοινό, καθώς έχουν εκδοθεί πολλά από τα βιβλία του στην Ελλάδα. Στο έργο του ‘’Ο νέος ιμπεριαλισμός’’(2003), επιχειρεί να διατυπώσει μια νέα θεωρία για τον ιμπεριαλισμό και να τον ερμηνεύσει υπό τις παρούσες, εξαιρετικά σύνθετες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες πλευρές, που πρέπει να συζητηθούν ξανά και τίθενται με πρωτότυπο τρόπο. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το βιβλίο γράφηκε όχι μόνο πριν από την πρόσφατη εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και πριν ακόμη εκδηλωθεί ο πόλεμος των αμερικανών στο Ιράκ. Η αντοχή πολλών μεθοδολογικών παρατηρήσεων και εκτιμήσεων στο χρόνο και την αδυσώπητη κρίση των μετέπειτα θυελλωδών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, τονίζει το στέρεο βάθρο των προσεγγίσεων του Ντ. Χάρβεϊ.

H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Θάνατος για την Κύπρο η υπαγωγή της σε Μνημόνιο!

Πηγή: ΕΠΙΚΑΙΡΑ

(via online-press)

του Γιώργου Δελαστίκ

Σαν ύαινες ετοιμάζονται να κατασπαράξουν την Κύπρο οι ηγετικές χώρες της ΕΕ, με πρώτες τη Γερμανία και τη Βρετανία, ενώ οι τράπεζές τους, όπως και άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, είναι ήδη σε στάση εφόρμησης για να λεηλατήσουν τις πλουσιότατες καταθέσεις του κυπριακού τραπεζικού τομέα. Το μέσον με το οποίο επιχειρούν να κατακρεουργήσουν εθνικά και οικονομικά την Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο εξαναγκασμός της Λευκωσίας να υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, ακολουθώντας το επονείδιστο παράδειγμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Στην περίπτωση της Κύπρου, το επαίσχυντο καθεστώς Μνημονίου δεν θα επιφέρει μόνο τον οικονομικό εξανδραποδισμό του κυπριακού λαού, αλλά και το οριστικό τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διεθνή νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής στο μισό νησί.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κα Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

του Γ. Τριμπέρη

Αξιότιμη κα Υπουργέ,

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά αλλά παρακολουθώ τα ευδιάκριτα ίχνη που

αφήνετε πληγώνοντας ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κορμό της χώρας μας. Αυτές τις ημέρες

εσείς και η κυβέρνησή σας αποφασίσατε, συνεπικουρούμενη από τις υπόλοιπες δυνάμεις

της συντήρησης και του αυταρχισμού, να αποτελειώσετε την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Παρακολούθησα προσεκτικά την συζήτηση στην «Επιτροπή Μορφωτικών

Υποθέσεων» και την τραγική εξέλιξη της «συζήτησης» στην ολομέλεια της Βουλής. Υπήρξα

αυτήκοος μάρτυρας του πολιτικού κανιβαλισμού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ: Συμπεράσματα από την Βρετανική και Αυστραλιανή Εμπειρία με την «Αξιολόγηση» του Πανεπιστημιακού Έργου, του Γιάννη Βαρουφάκη

ΠΗΓΗ: alfavita

του Γιάννη Βαρουφάκη

1. Εισαγωγή - και δύο προβλέψεις

Με δεδομένη την επιθετική διείσδυση της αγοράς σε ολοένα και ευρύτερο πεδίο κοινωνικών δραστηριοτήτων, είναι θεμιτό να προσδοκούμε πως, αργά ή γρήγορα, το επόμενο λάφυρο της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» θα είναι το Πανεπιστήμιο. Όσοι πρεσβεύουν την μεταρρύθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας με γνώμονα τη λογική της αγοράς δεν έχουν παρά να περιμένουν. Το παρόν άρθρο δεν απευθύνεται σε αυτούς αλλά σε όσους θεωρούν μια τέτοια προοπτική εφιαλτική1. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές τούτες, ο δημόσιος διάλογος περί ανώτατης παιδείας ορίζεται από την αντιπαράθεση μεταξύ του Υπουργείου και ενός φαινομενικά συμπαγούς μετώπου αντιπάλων της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Αν και το φλέγον ζήτημα των ημερών είναι το νομοσχέδιο για τη θεσμική αναβάθμιση των Τ.Ε.Ι., οι «αντιφρονούντες» (από τους φοιτητικούς συλλόγους μέχρι πολλούς από τους πρυτάνεις) συχνά μέμφονται το υπουργείο ότι το επίμαχο νομοσχέδιο είναι το πρώτο στάδιο προσχεδιασμένης υποβάθμισης της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας (ιδίως του πρώτου πτυχίου) και εμπορευματοποίησής της2.

Έρμαια των αγορών

Πηγή: lifo (via antifono)

Ο  Κωνσταντίνος Τσουκαλάς  εξηγεί πώς οι συγκυρίες γεννούν μέτριους πολιτικούς ηγέτες και πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της.

Mια και στην επικαιρότητα βρίσκεται το εκπαιδευτικό ζήτημα, είστε από αυτούς που υποστηρίζουν πως με τα νέα μέτρα χάνεται ο ακαδημαϊκός χαρακτήρας του πανεπιστημίου;

Αυτό που ξέρω είναι πως απ’ τη μια μεριά υπάρχει απόλυτη ανάγκη ν’ αλλάξουν πολλά στα πανεπιστήμια. Απ’ την άλλη, όμως, είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστήμιου, η οποία εντάσσεται σε μια διαδικασία μακροπρόθεσμης ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Εδώ και πολλά χρόνια η κοινή γνώμη εθίζεται στην ιδέα ότι τα ΑΕΙ πάσχουν αθεράπευτα. Στόχος είναι να αρθεί η συνταγματική απαγόρευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων με τη βαθμιαία εισβολή κερδοφόρων επιχειρήσεων στην παιδεία. Αυτό καθαυτό το γεγονός δεν θα ήταν, βέβαια, τραγικό. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν μπορούν να απειλούν το καλό δημόσιο πανεπιστήμιο. Πολύ περισσότερο, δε, που τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία θα δημιουργηθούν θα είναι δεύτερης διαλογής. Και δεν θα θυμίζουν το Χάρβαρντ ή τη Σορβόννη. Σε όλες τις χώρες που είναι σαν την Ελλάδα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν αποκλειστικό στόχο το κέρδος. Με αυτή την έννοια, η ιδιωτικοποίηση θα έχει ως συνέπεια την κατάρρευση του επιπέδου των σπουδών, αν ταυτόχρονα το δημόσιο πανεπιστήμιο στερηθεί κάτι από τους πόρους και την αυτονομία του.

Η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας

Πηγή: Ελευθεροτυπία 26/8/2011Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Το δόγμα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας διατυπώθηκε από τον Γερμανό υπουργό Σόιμπλε: η υπερχρέωση μιας χώρας οδηγεί αφεύκτως σε παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους πιστωτές. Η διατύπωση προκαλεί με τον κυνισμό της.

Ωστόσο, το δόγμα δεν ήταν άγνωστο στην οικονομική ιστορία ούτε στην ιδιαίτερη ιστορία μας από το 19ο αιώνα. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες ήσαν ταυτόχρονα και πιστωτές. Τα αισθήματα δεν απέκλιναν ποτέ από τις υλικές βλέψεις. Στη σημερινή παγκόσμια σκηνή δεν υπάρχει υπερχρεωμένη χώρα που να μην παραδίδεται βορά στις λέσχες πιστωτών. Για όσους πίστευαν ότι με την εταιρική σχέση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης κάτι αλλάζει, η υπόμνηση του Γερμανού υπουργού είναι απομυθοποιητική: να μην ανησυχεί κανείς, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα.

Οι ταξικές στρατηγικές έχουν γίνει φανερές. Ας το εκμεταλλευτούμε!

Ημερομηνία δημοσίευσης: 21/08/2011

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

TOY ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

1. Το τέλος του «τέλους της πολιτικής» …

Ο νεοφιλελευθερισμός επαγγέλθηκε το «τέλος της πολιτικής» και (στο όνομα της «ελευθερίας», των «αυτορυθμιζόμενων αγορών», της «παγκοσμιοποίησης») το «τέλος του κράτους». Οι στρατηγικές επιλογές που προωθούσε υποτίθεται ότι απέρρεαν από τη λογική της (μόνης δυνατής) «ορθολογικής διαχείρισης». Η κρίση διέλυσε αυτό τον μύθο, καθώς έφερε στο προσκήνιο έναν άνευ προηγουμένου κρατικό παρεμβατισμό: Από την αγορά εργασίας και το συνταξιοδοτικό σύστημα, μέχρι τα προγράμματα στήριξης των τραπεζών και τους «μηχανισμούς στήριξης».

Σε μία ιστορική συγκυρία με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή, ο Πολάνι (Karl Polanyi) επισήμανε ότι όταν το φιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης βρίσκεται σε κρίση, έχει την ανάγκη ενός είδους συντηρητικού (ή αυταρχικού) παρεμβατισμού ώστε να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του.¹ Σήμερα ζούμε ακριβώς σε μία τέτοια φάση. Τα κράτη και οι υπερεθνικοί μηχανισμοί δεν φαίνονται πια ως «αδύναμοι» παίκτες, όπως ισχυρίζονταν οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί και ιδεολόγοι πριν από την κρίση. Παρεμβαίνουν δραστικά σε μεγάλη κλίμακα, ώστε να αναζωογονήσουν τη δυναμική των αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οικοδομώντας μηχανισμούς και θεσμούς που συμπιέζουν ακόμα περισσότερο τα εργατικά εισοδήματα και τις δημόσιες παροχές και αναδομούν τους όρους εργασίας. 

Ο δρόμος προς τη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία. Του Μάικλ Χάντσον.

Πηγή: Δρόμος

Κατ' αρχάς τίθεται το προφανές ερώτημα: Εάν οι κυβερνήσεις διατηρούν χρέη, όταν εφαρμόζουν προγράμματα που ήδη έχει εγκρίνει το Κογκρέσο, γιατί το Κογκρέσο πρέπει να έχει την επιλογή να παύει αυτές τις εγκεκριμένες κυβερνητικές δαπάνες, αρνούμενο να αυξήσει την οροφή του Χρέους;
Η απάντηση είναι, επίσης, προφανής αν εξετάσει κανείς γιατί εφαρμόζεται αυτός ο αποτυχημένος έλεγχος σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας ο πόλεμος ήταν η βασική αιτία αύξησης των εθνικών χρεών. Στις περιόδους ειρήνης οι περισσότερες κυβερνήσεις λειτουργούν με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, χρηματοδοτώντας τις δαπάνες τους και τις επενδύσεις τους με τους φόρους και τη χρέωση αμοιβών χρήσης. Οι έκτακτες ανάγκες του πολέμου δημιουργούν ελλείμματα - κάποτε για αμυντικούς πολέμους, άλλες φορές για επιθετικούς.