Πανωλεθρία χωρίς προηγούμενο

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όσο πλησιάζουμε στην 6η Μαΐου τόσο περισσότερο η μιζέρια κυριεύει τα επιτελεία των δύο εταίρων του «δικομματισμού». Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι το ταξίδι τους προς την Κόλαση είναι... μονόδρομος – όσο μονόδρομος ισχυρίζονταν ότι είναι τα μνημόνια που ψήφισαν για να μας «σώσουν». Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι το αποτέλεσμα της κάλπης θα είναι μια σαφέστατη καταδίκη τους. Ίσως δε κάτι ακόμη χειρότερο. Μια πανωλεθρία χωρίς προηγούμενο.

Ακόμη και οι φανατικότεροι υποστηρικτές του απερχόμενου μοντέλου εξουσίας – ανεξαρτήτως της «μνημονιακής» ή «αντιμνημονιακής» ρητορικής τους – διαπιστώνουν ότι τα κόμματα της συγκυβέρνησης δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τη λάσπη, όση λάσπη και αν εκτοξεύσουν στους αντιπάλους τους, κυρίως προς τα αριστερά τους.

Δύο οι άμεσοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη - Την πιθανότητα κατάρρευσης τύπου Lehman και την ίδια την ύφεση - Αυτοκαταστροφικός ο κύκλος λιτότητας ειδικά για Ελλάδα

Πηγή: bankingnew.gr

Τον αυτοκαστροφικό κύκλο λιτότητας στον οποίο έχει εισέλθει η ευρωζώνη, καθώς και τα δύο πιο άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ένωση, αναλύει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian, σημειώνοντας ότι η ΕΚΤ μπορεί - αλλά δεν θέλει - να τερματίσει αμέσως την κρίση. 

'Οπως επισημαίνει το σχετικό δημοσίευμα, το πρώτο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η πιθανότητα μιας οξείας χρηματοοικονομικής κατάρρευσης, όπως αυτή που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. 

Βέβαια, προσθέτει, η ΕΚΤ με τον Μάριο Ντράγκι στο τιμόνι, έχει προσπαθήσει σκληρά να αποφύγει τέτοιου τύπου σχεδόν μοιραίες εμπειρίες. Μέσω των LTROs, άλλωστε, έχει μειώσει σημαντικά την πιθανότητα μιας έντονης τραπεζικής κρίσης. 

ΟΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΕ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΟΛΑ ΤΑ VIDEOS ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΟΥΝΤΙΚΟ
ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΗ ΕΔΩ

http://jungle-report.blogspot.com/2012/04/blog-post_29.html

ΠΡΕΖΑ TV
29-4-2012

Spiegel: Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή!

ΠΗΓΗ: pheme.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ 

Εκτενές άρθρο για την ελληνική πολιτική ελίτ δημοσιεύεται αύριο στο γερμανικό περιοδικό.

Γίνεται οι πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα "στο γκρεμό" να υπόσχονται αλλαγή; Το ερώτημα αυτό θέτει το γερμανικό περιοδικό, σκιαγραφώντας το προφίλ των αρχηγών των δυο κομμάτων εξουσίας.

"Όλα θα αλλάξουν υπόσχονται οι πολιτικοί, με πρώτους εκείνους που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος τους γκρεμού", επισημαίνει η αρθογράφος του Spiegel.

Όπως υπογραμμίζει η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει, κάτι το οποίο καθίσταται σαφές από τα πρόσωπα των επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

"Ο Αντώνης Σαμαράς εξαγγέλλει νέο ξεκίνημα και βάζει μπροστά τον προκάτοχό του", τονίζεται στο σχετικό άρθρο. "Επί δυόμισι χρόνια, μετά την ήττα από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2009, ο Κώστας Καραμανλής σιωπά. Δεν υπάρχει καμία δήλωσή του, ούτε για την κρίση, αλλά ούτε και για πλήθος παραλείψεων κατά την περίοδο διακυβέρνησής του. Τώρα κάνει και πάλι την εμφάνισή του και διεξάγει προεκλογικό αγώνα υπέρ της παράταξής του. Σαν να μη συνέβη τίποτα"!

Can Greece get out of the crisis?

Speaker(s): 

Dimitris Daskalopoulos, (ο γνωστος)
Moritz Kraemer, (από S&P)
Vicky Pryce,
Poul Thomsen (επισης γνωριμός μας)

Chair: Professor Kevin Featherstone

Recorded on 28 March 2012 in Old Theatre, Old Building, LSE

This is a very timely discussion of whether Greece can get out of its current economic crisis. The financial markets show concern that the recent bailout will not be enough and a further rescue may be needed. There is renewed international concern that other euro members will find themselves in difficulty prompting further action – Portugal, it is feared, may need another bailout. The rescue strategy for Greece is clearly the ‘test case’ that will shape the response to any further problem. So, can it work? What must the ‘Troika’ and Greece do to return the economy to growth? The panel debate brings together key experts and protagonists.

Dimitris Daskalopoulos is chairman of the board of the Hellenic Federation of Enterprises (SEV).

Moritz Kraemer is managing director EMEA, analytical manager (Sovereign Ratings) at Standard & Poor's.

Vicky Pryce is senior managing director-economics of FTI Economics.

Poul Thomsen is deputy director, in the European Department of the International Monetary Fund and and head of the Troika Programme for Greece.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 29/4

της Νάντιας Βαλαβάνη

Η διαφαινόμενη επικράτηση του Φρανσουά Ολάντ στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών αναζωπύρωσε τη συζήτηση για την κρίση στην ευρωζώνη και τις προοπτικές της.

Τα τέσσερα σημεία που προβάλλει ο Ολάντ για την αναθεώρηση του συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας αφορούν το «ευρωομόλογο για τη χρηματοδότηση βιομηχανικών σχεδίων υποδομής», την «αύξηση των δυνατοτήτων χρηματοδότησης στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων», ένα είδος «φόρου Τόμπιν» και την «πλήρη αξιοποίηση των αποθεμάτων των διαρθρωτικών ταμείων». Οι ιδέες αυτές προς το παρόν είναι προεκλογικές υποσχέσεις. Οι πραγματικές δυνατότητες εφαρμογής τους στην ΕΕ των «27» με τις 20 δεξιές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις είναι πρόβλημα που η λύση του εξασφαλίζει βραβείο Νομπέλ. Το πιθανότερο είναι, αν τελικά προωθηθούν με συνέπεια, βοηθούσης και της έντασης των κρισιακών φαινομένων, να υπάρξουν ορισμένες οριακές αλλαγές - που δεν θα θίγουν τον πυρήνα του συμφώνου.

Είναι η δραχμή διαρθρωτική αλλαγή;

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 29/4

Του. Π. Παπαδόπουλου

Οι ηγεσίες του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζουν ότι μόνο ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να συγκριθεί με το μνημόνιο από την άποψη της επίδρασης στην ελληνική οικονομία. Η λιτότητα μείωσε την κατανάλωση, εκτόξευσε την ανεργία, βάθυνε την ύφεση και θρυμμάτισε τη συναίνεση που είναι προϋπόθεση για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Η μεγέθυνση της ύφεσης ανέστειλε τις επενδύσεις, ματαίωσε τις ιδιωτικοποιήσεις και σάπισε τις τράπεζες, οι οποίες, φορτωμένες με «κόκκινα» δάνεια και «κουρεμένα» κρατικά ομόλογα, περιόρισαν τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Οταν επικρατούν τέτοιες συνθήκες, καμία οικονομία δεν ανακάμπτει, ακόμη και αν πραγματοποιηθούν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές μέσα σε μία νύχτα.

Μαζί με τους Ελληνες, οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, ακόμη και οι Γάλλοι, αντιλαμβάνονται ότι η πρόταση της Γερμανίας για την Ευρώπη ισοδυναμεί με τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν το αντιλαμβάνονται στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ όπου δεν έχουν τίποτε να προτείνουν πέρα από αμήχανες διακηρύξεις και δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν πέρα από... τον Πύρρο Δήμα (ΠαΣοΚ) και τον Αντώνη Ρέμο (ΝΔ).

Σε διπλό αδιέξοδο η Ευρωζώνη

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ 28/4/2012

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.  

Η νεοφιλελεύθερη συνταγή της αποτυγχάνει να βάλει φρένο στην κρίση χρέους και κλυδωνίζεται πολιτικά - Ακόμη και η «διόρθωση» τίποτε θετικό δεν προοιωνίζεται για τις κοινωνίες.

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον τους. Το δημοσιονομικό σύμφωνο αμφισβητείται, έστω και αν οι προτάσεις του υποψήφιου για τη γαλλική προεδρία Φρανσουά Ολάντ εξαντλούνται σε ένα απλό αναπτυξιακό λίφτινγκ. Η Ισπανία ακολουθεί τον δρόμο των αυτοεκπληρούμενων προφητειών τρέχοντας ταχύτατα προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, μετά την πιστοληπτική της υποβάθμιση από την S&P. Η Ολλανδία απειλείται με απώλεια της άριστης πιστοληπτικής βαθμολογίας, ανοίγοντας ρήγμα στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαρακτηρίζει ανεπαρκή τη θεσμική θωράκιση της ΟΝΕ και αναζητεί αυτόνομο μηχανισμό διάσωσης των τραπεζών. Κι όλοι κρατούν την ανάσα τους για τα αποτελέσματα της επόμενης Κυριακής, πρωτίστως σε Ελλάδα και δευτερευόντως στη Γαλλία. 

Επτά επίδικα ερωτήματα για τις εκλογές

Του Γ. Τόλιου


E-mail: tolios@syn.gr
Blog: http://ytoliosblog.wordpress.com

Συνέντευξη στην ΙΣΚΡΑ

Κάθε φορά «εν όψει εκλογών» μιλάμε για την «κρισιμότητα» τους. Σε τι ακριβώς συνίσταται η σημασία αυτών της 6ης Μαΐου ’12; Ποια είναι τα επίδικα;

Τα γεγονότα που βιώνουμε συμβαίνουν μόνο 1-2 φορές στη διάρκεια ενός αιώνα στη ζωή μιας χώρας.! Οι πολιτικές «Μνημονίου» που εφαρμόζονται με ευθύνη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και όλων των αστικών δυνάμεων, μαζί και της «τρόϊκας» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), έχουν φέρει τη χώρα και τον ελληνικό στην εξώπορτα του…Άδη.! Κατά συνέπεια το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα συνεχιστεί ο κατήφορος ή θα….«ανακρούσουμε πρύμναν». Δηλαδή ριζική στροφή πορείας. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα των εκλογών. Το μήνυμα που θα δώσει η κάλπη.!

Ο ελληνικός λαός δηλαδή καλείται να αποδοκιμάσει ή να στηρίξει τα κόμματα, ανάλογα με τη στάση τους στο «Μνημόνιο»; 

6 Μαΐου 2012: Η ώρα της έλλογης οργής

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

Πηγή: Καθημερινή 29/4

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

«Πρέπει να επαινείται όποιος οργίζεται για τα πράγματα που πρέπει, με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει, και για όσο πρέπει.»

Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (1125b-1126a)

Οσο οι εκλογές πλησιάζουν, τόσο τα διλήμματα εντείνονται: «Αυτοδυναμία ή ακυβερνησία» δηλώνει ο Σαμαράς, «ευρώ ή δραχμή;» ρωτάει πονηρά ο Βενιζέλος. Πληθαίνουν και τα μετεκλογικά «σενάρια χάους». Οι τεχνικοί της εξουσίας πασχίζουν να μετατρέψουν την αγωνία μας για το μέλλον της χώρας σε ανασφάλεια και φόβο.

Μερικοί αξιόλογοι αρθρογράφοι καλούν να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», να αποφύγουμε την τιμωρητική ψήφο. Ορθολογικά σκεπτόμενοι, λένε, πρέπει να βάλουμε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας, αντί απλώς να εκφράσουμε συναισθήματα θυμού. Αν η «ψυχρή λογική» υποδεικνύει ότι, σε τελική ανάλυση, το συμφέρον της χώρας υπηρετείται ψηφίζοντας ένα από τα κόμματα της φαυλότητας, ας είναι. Δεν είναι επιθυμητό, είναι όμως το μικρότερο κακό.

Ο θάνατος του δόγματος της λιτότητας

του P. Krugman

TO BHMA - NEW YORK TIMES

Την τελευταία διετία οι περισσότεροι ιθύνοντες στην Ευρώπη και πολλοί πολιτικοί και ειδήμονες στην Αμερική είναι δεσμώτες ενός καταστροφικού οικονομικού δόγματος. Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, οι κυβερνήσεις οφείλουν να αντιμετωπίζουν μια οικονομία σε βαθιά ύφεση όχι όπως προστάζουν τα διδακτικά εγχειρίδια _ δηλαδή, ξοδεύοντας περισσότερα για να αντισταθμίσουν την πτώση της ιδιωτικής ζήτησης _ αλλά με δημοσιονομική λιτότητα, περικόπτοντας τις δαπάνες σε μια προσπάθεια να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους.

Οι επικριτές προειδοποίησαν εξ αρχής ότι η λιτότητα απέναντι στην ύφεση το μόνο που θα έκανε ήταν να επιδεινώσει την ύφεση. Οι υπέρμαχοι της λιτότητας όμως επέμεναν ότι θα συνέβαινε το αντίθετο. Γιατί; Η εμπιστοσύνη! 

«Πολιτικές που εμπνέουν εμπιστοσύνη θα ενισχύσουν και δεν θα εμποδίσουν την οικονομική ανάκαμψη», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ _ άποψη με την οποία συμφώνησαν οι Ρεπουμπλικανοί στο αμερικανικό Κογκρέσο. Ή, όπως το είχα θέσει τότε, η νεράιδα της εμπιστοσύνης θα ερχόταν για να ανταμείψει τους πολιτικούς για την δημοσιονομική τους αρετή.

Παντού υπάρχει ένας Βενιζέλος

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Με πολύ ενδιαφέρουσα ύλη κυκλοφόρησε σήμερα το πρώτο τεύχος του περιοδικού HOT DOC που εκδίδει ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες μας και ευχόμαστε στον Κ. Βαξεβάνη να πάει καλά το εκδοτικό του εγχείρημα.

Απ’ τα περιεχόμενα του περιοδικού ξεχωρίσαμε δυο απολύτως τεκμηριωμένα κείμενα. Το πρώτο τιτλοφορείτε «Σφαίρες, πύραυλοι και μίζες για τον "αθώο" Ακη» και το δεύτερο «ΣΔΟΕ "καίει" ΕΥΠ και Αντιτρομοκρατική».

Για να δώσουμε μια γεύση απ’ αυτό το αξιόλογο –κατά την άποψη μας- περιοδικό δημοσιεύουμε δυο κείμενα του:

Παντού υπάρχει ένας Βενιζέλος 

Δύο σκάνδαλα έχουν αποκαλυφθεί με πρωταγωνιστές τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον κύκλο του. Και στα δύο ο Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανίζεται εκ των υστέρων να διαχειρίζεται πολιτικά τις υποθέσεις. Είτε για να μην πετύχουν τον Άκη τα «βλήματα» των TOR Μι είτε για να μην πνίξουν τα απόνερα του σκανδάλου την εταιρεία των υποβρυχίων. Στη δεύτερη περίπτωση, λειτουργεί μάλλον σαν περισκόπιο για τη σωτηρία της HDW.

Anti-austerity movements gaining momentum across Europe

ΠΗΓΗ: GUARDIAN

From the anti-austerity firebrands of Greece's imminent elections to the corruption crusaders in Prague, from the Pirates of Berlin to the populists who scored well in France's presidential election, a new wave of anti-establishment parties are on the rise across Europe, posing a threat to the political elite.

Their causes vary – some are from the left, some from the right. But in many cases austerity is their bete noire, and this week governments in Netherlands and Romania were toppled because of opposition to programmes of budget cuts. They may not be the last.

Greece

Greece, the country that triggered Europe's debt crisis, is gearing up for a general election that is likely to see extremist parties win seats on a wave of anti-austerity sentiment.

With barely a week before Greeks cast their ballots, analysts are describing the May 6th poll as "the most unpredictable" in recent history. The only certainty, they say, is that the vote will result in a hung parliament with as many as ten parties entering the 300-seat House – an outcome likely to engulf the crisis-hit nation in debilitating political instability.

Διεθνής Τύπος: Η «κρίση της ευρωζώνης» και το δίλημμα «λιτότητα ή δραχμή»

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Την υπεράσπιση του ευρώ ενάντια στις «κραυγές των ευρωσκεπτικιστών» ζήτησε με σημερινές του δηλώσεις ο πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, ενώ δημοσιεύματα του  διεθνή Τύπου επισημαίνουν πως «η κρίση της ευρωζώνης βαθαίνει» και συνδέουν το ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας με το αποτέλεσμα των εκλογών, επαναφέροντας το δίλημμα «λιτότητα ή δραχμή», ενώ οι συζητήσεις για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη αναζωπυρώνονται προεκλογικά.  

Το Bloomberg σε δημοσίευμά του  αναφέρεται στα σενάρια συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την επομένη των εκλογών, ελλείψει αυτοδυναμίας, εκτιμώντας ωστόσο, επικαλούμενο τελευταίες δημοσκοπήσεις, πως αυτή η κυβερνητική συνεργασία ενδέχεται να μην αρκεί για τη δημιουργία πλειοψηφικής κυβέρνησης.

«Για να επιτευχθεί η πολιτική νομιμοποίηση της εκλεγείσας κυβέρνησης, η διαφορά υποστήριξης πρέπει να είναι ισχυρή», δηλώνει η οικονομολόγος, Σάρα Χιούιν, επισημαίνοντας πως «η υποστήριξη στα μειοψηφούντα κόμματα κρατά».

Δεν υπάρχουν αθώοι (τρίτο πακέτο)

ΠΗΓΗ: Techie Chan

 Το δεν υπάρχουν αθώοι, η επιστροφή των τζεντάι, δεν θα υπήρχε αν δεν είχαν γραφτεί 550 σχόλια στο προηγούμενο μέρος. Θα ασχοληθεί με τα δύο πράγματα που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση από αυτά τα σχόλια. Το ένα είναι τα γκρουπούσκουλα των φιλελευθέρων τα οποία έχουν ξεπεταχτεί σαν τα μανιτάρια, και το άλλο είναι το κίνημα της αποχής ως πολιτική πράξη απονομιμοποίησης του συστήματος, το οποίο επανέρχεται ξανά και ξανά, αλλά επειδή αδυνατώ να κατανοήσω λέω να το κάνω λίγο ταληράκια. Ας ξεκινήσουμε όμως με τα εύκολα

Τα γκρουπούσκουλα των φιλελευθέρων.

Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, διότι σε αυτές τις εκλογές έχουμε τρία μικρά κόμματα που το πρόγραμμά τους βασίζεται στον νεο-φιλελευθερισμό. Τα δύο αποτελούνται από πρώην στελέχη της ΝΔ (μάνος, ντόρα), και το τρίτο (δημιουργία ξανά) αποτελεί “μια φρέσκια πρόταση” .

ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ

ΠΗΓΗ: eparistera
Γ. Τριανταφυλλόπουλος

ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ

Στις εκλογές απειλείται το πολιτικό κατεστημένο

ΠΗΓΗ: Stratfor (euro2day)

Η Ελλάδα θα διενεργήσει βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαϊου και, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας της χώρας συγκεντρώνουν ιστορικά χαμηλά ποσοστά. 


Αν τα νούμερα των δημοσκοπήσεων επιβεβαιωθούν, οι εκλογές θα οδηγήσουν σε ένα κατακερματισμένο κοινοβούλιο και σε μια αδύναμη κυβέρνηση, όπου οι παραδοσιακές ελίτ θα πρέπει να μοιραστούν την εξουσία με μικρότερα πολιτικά κόμματα, πολλά από τα οποία αντιτίθενται στα πρόσφατα μέτρα λιτότητας. 


Ως αποτέλεσμα, η νέα κυβέρνηση θα δώσει μάχη να μετριάσει τα μέτρα λιτότητας και ταυτόχρονα να διατηρήσει την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 


Ανάλυση 


Από τα μέσα του 20ου αιώνα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα βρισκόταν στον έλεγχο μερικών ισχυρών οικογενειών, κυρίως της οικογένειας Παπανδρέου και της οικογένειας Καραμανλή. Από το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας στη δεκαετία του 1970, οι οικογένειες αυτές παρέμειναν στην εξουσία ιδρύοντας τα δύο παραδοσιακά ελληνικά κόμματα. Το κεντροαριστερό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τη κεντροδεξία Νεά Δημοκρατία, την οποία ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

Η ύφεση επιβάλλει αναθεώρηση πολιτικής στην Ευρωζώνη

ΠΗΓΗ: avanti popolo

του Κ. Καλλωνιάτη

Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι οι οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας είναι ήδη βαθειά μέσα στην ύφεση και δύο από αυτές (Ελλάδα, Ισπανία) περνούν την μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην μεταπολεμική ιστορία τους, η Βρετανία βρίσκεται πλέον επίσης σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Ολλανδία αντιμετωπίζει ανοιχτή πολιτική κρίση, ενώ η οικονομία της Ευρωζώνης εμφάνισε ακόμη και στον σκληρό πυρήνα της (Γερμανία, Γαλλία) ξεκάθαρες ενδείξεις διολίσθησης επίσης στην ύφεση.

Έτσι, ο δείκτης προμηθειών ΡΜΙ της Markit (σχεδιασμένος για να δείχνει τις συνδυασμένες εξελίξεις σε παραγωγή, απασχόληση και νέες παραγγελίες) για την βιομηχανία τον Απρίλιο ήταν τόσο κακός στη περίπτωση της Γερμανίας που αιφνιδίασε ακόμη και τους απαισιόδοξους αναλυτές. Η γερμανική βιομηχανία εμφάνισε για πρώτη φορά κάμψη της παραγωγής της το 2012 και το ποσοστό κάμψης ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο από την κρίση του Ιουλίου 2009.

Πέτρος Λεωτσάκος: Το διπλό νόμισμα στην Ελλάδα αυτό προετοιμάζουν μεθοδικά

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: Bank Wars

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί ένα δράμα με ιδιαίτερη πλοκή με επίκεντρο την τύχη της ελληνικής οικονομίας.

Η Ελλάδα για να φθάσει στο σήμερα παρακολούθησε πολλά επεισόδια της τραγωδίας που συντελέστηκε.

Παρακολούθησε προς τα spreads από τις 21 μονάδες βάσης έναντι των γερμανικών έφθασαν στις 6-7 χιλ μονάδες βάσης πρόσφατα.

Τότε το πολιτικό σύστημα εξήγησε στην κοινωνία  ότι «οι κακοί κερδοσκόποι φταίνε»

Παρακολούθησε τα spreads από τις 150 μονάδες βάσης στις 7800 μονάδες βάσης.

Τότε το πολιτικό σύστημα εξήγησε στην κοινωνία ότι «οι κακοί κερδοσκόποι και η αδύναμη οικονομίας μας» τα οδήγησαν στα ύψη.

Η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε τα μνημόνια. Παρακολούθησε μια κυβέρνηση που παρέδωσε την χώρα σε μηχανισμούς στήριξης το ονόμασαν «διάσωση της χώρας».

Τα μνημόνια δεν άλλαξαν στο ελάχιστο την τύχη της χώρας απλά επιδείνωσαν το οικονομικό προφίλ των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας.

Το κίνημα «Δεν Πληρώνω» των τραπεζιτών / Κρατικοποίηση «μαϊμού»

ΠΗΓΗ: ΜΟΝΟ

του Χρ. Ιωάννου

Σε αντίθεση με άλλους τομείς της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής, η ανευθυνότητα των ελλήνων τραπεζιτών φαίνεται να εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο και την ατιμωρησία στον πόλεμο της ανακεφαλαιοποίησης.

Την ώρα που η ανεργία διαγράφει υψηλές καμπύλες μεγέθυνσης και η πλειονότητα των νοικοκυριών δυσκολεύεται να εξασφαλίσει τα είδη πρώτης ανάγκης για να ζήσει, υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων που συνεχίζει να διάγει πολυτελή βίο με τα λεφτά των άλλων. Πρόκειται για τους έλληνες τραπεζίτες, οι οποίοι μαζί με τους πολιτικούς ωφελήθηκαν από τη στρεβλή ανάπτυξη της Ελλάδας, συνέβαλαν στη δημιουργία της κρίσης και τώρα παραμένουν στις χρεοκοπημένες τράπεζες. Συνεχίζουν να λαμβάνουν αμοιβές δυσανάλογα μεγάλες για το έργο που διεκπεραιώνουν, συνεχίζουν να ξοδεύουν χρήματα για προβολή και για διαφημίσεις που δεν φέρνουν έσοδα και συνεχίζουν να παίρνουν αμφιλεγόμενες αποφάσεις.

Στην Ευρώπη ξεπουλούν και τα ασημικά

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Ed Hammond

Οι πωλήσεις κτιρίων του Δημοσίου υπερδιπλασιάστηκαν τον προηγούμενο χρόνο στην Ευρώπη, καθώς οι κυβερνήσεις αναζητούν ρευστότητα και παλεύουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους διαθέτοντας το χαρτοφυλάκιο ακινήτων που διαθέτουν. 

Οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου -όπου συμπεριλαμβάνονται σχολεία, νοσοκομεία και φυλακές- ενισχύθηκαν το 2011 στα 2,3 δισ. ευρώ, που είναι και το υψηλότερο επίπεδο από τότε όπου ξεκίνησε η χρηματοοικονομική κρίση, σύμφωνα με έρευνα της συμβουλευτικής CB Richard Ellis. 

Οι πιέσεις για άντληση κεφαλαίων ανάγκασαν τις κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη να εξετάσουν τη λύση της εκποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Η εξέλιξη αυτή αφορά κυρίως χώρες που θεωρούνται λιγότερο επίφοβες από τους επενδυτές. Συγκεκριμένα, η Γερμανία, η Σουηδία, η Ρωσία και η Βρετανία αντιστοιχούν στα δύο τρίτα όλων των πωλήσεων στοιχείων του Δημοσίου της Γηραιάς Ηπείρου. 

Οι 3 λόγοι για τους οποίους οι τράπεζες είναι αδύνατο να χορηγήσουν δάνεια στην οικονομία νωρίτερα από το 2016

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

πηγή: www.bankingnews.gr

Η απόλυτη στρέβλωση είναι γεγονός στην τραπεζική αγορά και συνδέεται με την ρευστότητα, τα επιτόκια, την εξάρτηση από την ΕΚΤ και το ELA της ΤτΕ, την αδυναμία χρηματοδότησης της οικονομίας από τις τράπεζες και τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων.

Αυτό που παρατηρείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι ότι οι τράπεζες που έχουν μεγάλη εξάρτηση από την ΕΚΤ, δηλαδή χρηματοδοτούνται με ιστορικά χαμηλά επιτόκια είναι πιο συντηρητικές στην παροχή δανείων ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τα επιτόκια καταθέσεων και δανείων. 

Ακριβώς το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και στην Ελλάδα. 

Ωστόσο πρέπει να εξηγηθεί γιατί ενώ οι τράπεζες έχουν λάβει 115 δις ευρώ πολύ φθηνής ρευστότητας δεν χρηματοδοτούν την οικονομία. 

Κατά βάση οι λόγοι είναι τρεις 

Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με το γεγονός ότι η ρευστότητα που κατέχουν οι τράπεζες δηλαδή τα 115 δις ευρώ είναι δανεική και πρέπει να επιστραφεί στην ΕΚΤ και την ΤτΕ. Κατά βάση τα 35 με 40 δις είναι μεσοχρόνια διάρκειας έως 3 ετών και η υπόλοιπη ρευστότητα από ΕΚΤ και ΤτΕ είναι μεσοβραχυχρόνια. 

Ταυτόχρονα η καταθετική βάση έχει υποστεί ένα σοκ καθώς διαμορφώνεται στα 164 δις ευρώ έχουν χαθεί 74 δις ευρώ από τις αρχές του 2010. 

Οι τράπεζες λοιπόν το 2009 είχαν ένα χάσμα δανείων προς καταθέσεις μόλις 20 δις ευρώ το οποίο εύκολα έβρισκαν από τις αγορές και ότι παραπάνω συγκέντρωναν σε ρευστότητα δημιουργούσαν αποθέματα.

Παράταση προσαρμογής στις χώρες του μνημονίου

Πηγή: Ναυτεμπορική

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ

Τη σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής, με αποκλειστικό θέμα την εξέταση συγκεκριμένων δράσεων για την ανάπτυξη, σχεδιάζει ο πρόεδρος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, Χέρμαν Βαν Ρόμπεϊ.

Την ίδια στιγμή, εντείνονται οι διαβουλεύσεις, κυρίως σε επίπεδο Κομισιόν αλλά και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για χορήγηση χρονικής παράτασης στις μνημονιακές χώρες προκειμένου να πετύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους.

Οι ραγδαίες εξελίξεις, που σηματοδοτούν αλλαγή πλεύσης της Ευρωζώνης, αποτελούν προϊόν της αποφασιστικότητας του Γάλλου σοσιαλιστή υποψηφίου και φαβορί στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της 6ης Μαΐου, Φρανσουά Ολάντ, να συμπληρωθεί η δημοσιονομική πειθαρχία με ανάπτυξη.

Μάλιστα η θέση αυτή κέρδισε έδαφος μετά και τη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, για ένα «σύμφωνο ανάπτυξης».

Ο αφανής πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ για το ρόλο του ευρώ

foto:http://www.lukasvasilikos.com/
Πηγή: Sofokleous 10

Η κρίση χρέους των δυτικών χωρών ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2008 με τη χρεοκοπία της αμερικάνικής τράπεζας Lehman brothers. Από τότε η κεντρική εκδοτική τράπεζα των ΗΠΑ (FED) «κόβει» αφειδώς πληθωρικό δολάριο, προκειμένου η αμερικανική κυβέρνηση να χρηματοδοτεί τις καταρρέουσες τράπεζές τους (που τις εγκαταλείπουν στην τύχη τους οι πάμπλουτοι τραπεζίτες τους), καθώς και τις χειμαζόμενες επιχειρήσεις τους. Έτσι το χρέος των ΗΠΑ εκτοξεύτηκε αλλά αυτό δεν τους δημιουργεί πρόβλημα, επειδή το δολάριο το στηρίζουν υποχρεωτικά όλες οι χώρες που το κατέχουν (ως το κατ΄ εξοχήν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα), για να διατηρούν σταθερά τα αποθεματικά τους κεφάλαια. Έτσι οι ΗΠΑ, χώρα άκρως ελλειμματική, διατηρείται ως υπερδύναμη, «πουλώντας» δολάρια.

Η αναπόφευκτη υποτίμηση του πληθωρικού δολαρίου έστρεψε τις οικονομικά αναδυόμενες χώρες (Κινα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) και ορισμένες πετρελαιοπαραγωγές (Ιράν, Βενεζουέλα κ.λπ.) προς το ανατιμημένο ευρώ για μέρος των αποθεματικών τους. Εξοστρακισμός του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος θα σήμαινε για τις ΗΠΑ απώλεια του ρόλου τους ως υπερδύναμης. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον ακήρυκτο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ κατά του ευρώ και της Γερμανίας. Οι ΗΠΑ φοβούνται επίσης τις παραδοσιακές ρωσογερμανικές σχέσεις, που έχουν αναβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια με την ενέργεια και τα κοινά αναπτυξιακά σχέδια σε ευρωπαϊκές χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού.

Ο φαύλος κύκλος του χρέους

foto:http://www.lukasvasilikos.com/
ΠΗΓΗ: SOFOKLEOUS 10

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πολλοί αναρωτιούνται γιατί η οικονομική ανάκαμψη αργεί τόσο πολύ. Πράγματι, η βραδύτητα των εξελίξεων έχει προκαλέσει την έκπληξη ακόμα και των ειδικών. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η παγκόσμια οικονομία θα έπρεπε να επιδείξει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 4,4% και του 4,5%το 2011 και το 2012 αντίστοιχα. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η ανάπτυξη έφθασε μόλις το 2,7% το 2011, και θα επιβραδυνθεί φέτος κατά 2,5% - ένα ποσοστό που μπορεί να χρειαστεί να αναθεωρηθεί μάλλον προς τα κάτω.

Υπάρχουν δύο πιθανές αιτίες για την απόκλιση που παρατηρείται. Είτε η ζημιά που προκλήθηκε από τη χρηματοπιστωτική κρίση ήταν πιο σοβαρή από αυτό που πιστεύαν όλοι, είτε το φάρμακο που δόθηκε στις ασθενείς οικονομίες ήταν λιγότερο αποτελεσματικό από αυτό που είχαν προβλέψει οι ειδικοί.

Ιταλία: Ανάπτυξη και ευρωομόλογα θέτουν ως προϋποθέσεις τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Μόντι

Πηγή: Ημερησία

Τα κόμματα που στηρίζουν τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, Μάριο Μόντι, ζητούν να δοθεί, στο εξής, απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη, όπως αναφέρεται στις θέσεις τους για το προσχέδιο του οικονομικού προγραμματισμού της κυβέρνησης.

"Η προτεραιότητα της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου δεν μπορεί παρά να είναι, από αυτή την στιγμή, η ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Ένας στόχος που πρέπει να επιδιωχθεί, τόσο σε εσωτερικό επίπεδο, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με απόλυτη αποφασιστικότητα", αναφέρεται στις θέσεις των κομμάτων της πλειοψηφίας, που πρόκειται να εγκριθούν σήμερα από την βουλή της Ρώμης.

Το προοδευτικό "Δημοκρατικό Κόμμα", ο κεντροδεξιός "Λαός της Ελευθερίας" και η κεντρώα πολιτική δύναμη "Udc", θεωρούν ότι "η επικύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου πρέπει να συνοδευτεί από τη δέσμευση υπέρ μιας πολιτικής επενδύσεων για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και της απασχόλησης, και η υποστήριξη της πολιτικής αυτής μπορεί να περιλαμβάνει την έκδοση Ευρωομολόγων, ομολόγων σταθερότητας (Stability Bond) και ομολόγων που θα χρηματοδοτήσουν τα δημόσια έργα (Project Bond).

Πώς αυξήθηκε το δημόσιο χρέος

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Πριν από δύο χρόνια, την άνοιξη του 2010, η χώρα έφτασε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και αποκόπηκε από τις αγορές, με τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., να ερίζουν για το «τις πταίει». Η λύση που αναζητήθηκε τότε, ήταν το μνημόνιο, που θα οδηγούσε τη χώρα σε καθεστώς δημοσιονομικής ευμάρειας και, με βάση την κεντρική επιδίωξη, η Ελλάδα από τον περασμένο Ιανουάριο θα δανειζόταν ξανά από τις αγορές.

Η πραγματικότητα, δύο χρόνια μετά, μετατρέπει το μνημόνιο σε παραμύθι, αφού δεν κατόρθωσε να επιτύχει κανένα στόχο που τέθηκε, γιατί - όπως υποστηρίζουν οι σχεδιαστές του -, η ύφεση της οικονομίας ήταν ταχύτερη της προβλεπόμενης.

Στο ερώτημα ποιος επιτάχυνε την ύφεση, η προφανής απάντηση είναι η ίδια η πολιτική, αλλά και η ανακύκλωση των προβλέψεων για ύφεση. Οπως εύστοχα παρατήρησε μελέτη της Alpha Bank [ACBr.AT]  , όταν διατυπώνονται συνεχείς προβλέψεις για ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ποιος θα επενδύσει και ποιος θα καταναλώσει πέραν των απαραίτητων για την κάλυψη βασικών του αναγκών;

A Crisis in Full Flight

foto: http://www.lukasvasilikos.com/
ΠΗΓΗ: Project Syndicate

by H-W Sinn

MUNICH – For a while, it looked as if the European Central Bank’s €1 trillion credit program to pump liquidity into Europe’s banking system had calmed global financial markets. But now interest rates for Italian and Spanish government bonds are on the rise again, closing in on about 6%.

Of course, this may not be the breaking point beyond which the debt burden becomes unsustainable. After all, interest rates in Southern Europe were well above 10% in the decade before the euro was introduced. Even Germany at that time had to pay bondholders more than 6%. Nevertheless, the markets are clearly signaling growing doubt about whether Spain and Italy will be willing to bear their debt burden.

Comments

The main problem is Spain, where private and public-sector foreign debt is larger than that of Greece, Portugal, Ireland, and Italy combined, and, as in Greece, is in the neighborhood of 100% of GDP (93% to be precise). A quarter of the labor force and half of Spain’s youth are unemployed, reflecting the country’s loss of competitiveness in the wake of the real-estate bubble inflated by cheap euro credit in the pre-crisis period. The current-account deficit remains at 3.5% of GDP, despite the recession-induced decline in imports, while economic contraction will cause Spain to miss its budget-deficit target again.

To the left: a likely new direction for France and Germany

ΠΗΓΗ: GUARDIAN

Quite suddenly, there is talk of change in the eurozone's economic strategy and, in particular, of the need for urgent action by the European Union to reverse the downward spiral of negative growth and rising unemployment. The likelihood that François Hollande will be elected as president of France next weekend has injected an important note of dissent into the pro-austerity consensus. Even more important than the French elections, however, may be the indications that even the political debate in Germany is now changing its tune.

The opposition German social democratic SPD hopes for election victory in the key state of North Rhine Westphalia on 13 May, as well as in the German general election next year. The SPD has already signalled that it will support the French Socialists in support of an investment-led EU strategy to boost growth and jobs. Moreover, the German social democrats and the German Green party also back the creation of euro-bonds and using the proceeds of a tax on financial transactions to finance a return to growth.

Basta με την ανοησία της λιτότητας

Πηγή: FT (via euro2day)

Basta! Μετά από δύο χρόνια μεταρρυθμίσεων, οι Ισπανοί έχουν πλέον εξοικειωθεί με το τελετουργικό της θανάσιμης ευρωπαϊκής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εγκωμιάζουν κάθε νέο πακέτο μεταρρυθμίσεων που υιοθετείται και μας χτυπούν φιλικά την πλάτη. 

Αργότερα, όταν η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία εκτοξεύεται και τα premium κινδύνου επιμένουν ανοδικά, επιβάλλεται στους Ισπανούς ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Σε όσους αναρωτιούνται εάν η στρατηγική αυτή ισοδυναμεί με αυτοπροκαλούμενη ύφεση, η απάντηση είναι να μην ανησυχούν, να κάνουν υπομονή και να περιμένουν να δουν τους καρπούς των προσπαθειών τους. Με λίγα λόγια, αυτό που ζητείται από τους Ισπανούς είναι να αντικαταστήσουν την πολιτική και την οικονομική ανάλυση με το ρητό «πίστευε (τη λιτότητα) και μη ερεύνα». 

REUTERS: ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ 40 ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ.

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΠΟΥ "ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΑΝ" ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ!

Βαθύτερη ύφεση, εκτόξευση της ανεργίας και πλήρη αποτυχία στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θεωρούν ως επικρατέστερο σενάριο για τις χώρες της ευρωπεριφέρειας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα) 40 οικονομικοί αναλυτές σε δημοσκόπηση του πρακτορείου Reuters.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα θα μείνουν «κολλημένες» σε έναν πολύ βαθύτερο οικονομικό βούρκο από ό, τι είχαν προβλέψει τον Ιανουάριο, μόλις τρεις μήνες πριν.

Οι οικονομολόγοι, που συμμετείχαν στην εν λόγω δημοσκόπηση, είχαν υποστηρίξει με ιδιαίτερο ζήλο την παρέμβαση της ευρωζώνης στην "διόρθωση" των κρατικών προϋπολογισμών. Πλέον, όμως αμφισβητούνδήθεν "τη σοφία της λιτότητας" - τουλάχιστον τη μορφή που υπαγορεύουν σήμερα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Η Γερμανία στο επίκεντρο της κρίσης

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Παρατηρώντας τα δημοσιεύματα των διεθνών ΜΜΕ μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών και την παραίτηση της ολλανδικής κυβέρνησης, το συμπέρασμα είναι ευκρινές: Η Γερμανία βρίσκεται υπό συνεχές σφυροκόπημα. Γιατί όμως; Ήρθε η ώρα της ρεβάνς των ευρωπαϊκών λαών που πυροβολούνται από τη λιτότητα; Ή μήπως ήρθε η ώρα να πιεστεί η Μέρκελ και να υποχωρήσει στις διαθέσεις των αγορών; Η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη.

Από τη μια πλευρά πράγματι η εξέλιξη στα δημοσιονομικά, αλλά και στους κοινωνικούς δείκτες των χωρών που βρίσκονται υπό τη σκέπη των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων είναι τραγική. Το μοντέλο αντιμετώπισης του υπερβολικού δανεισμού με νέα δάνεια και των ελλειμμάτων με λιτότητα αποδείχθηκε ήδη καταστροφικό.

Η κοινωνική καταστροφή όμως πάει πάντα πακέτο με την αμφισβήτηση – ή και την κατάρρευση – της εμπιστοσύνης προς τα κόμματα εξουσίας στις χώρες που επέλεξαν αυτόν τον δρόμο. Καθώς μειώνεται δραματικά η πολιτική νομιμοποίηση αυτών των σχημάτων, πολλά εκ των οποίων έχουν πίσω τους ιστορία δεκαετιών, εκλείπει σταδιακά η δυνατότητα επιβολής και εφαρμογής των συμφωνημένων τερατουργημάτων.

WSJ: «Η Ευρώπη παλεύει σκληρά με επώδυνες δημοσιονομικές θεραπείες».

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 25/4

Η Wall Street Journal τάσσεται συνήθως υπέρ της «λογικής των αγορών», έχοντας κατά καιρούς υποστηρίξει την ανάγκη εξυγίανσης των δημοσιονομικών κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Σε σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της, ωστόσο, η αμερικανική εφημερίδα επισημαίνει τα οικονομικά και πολιτικά δεινά που έχει επιφέρει η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή σε χώρες της Ευρωζώνης, αποκαλύπτοντας ότι σε κύκλους των Βρυξελλών διεξάγονται ήδη «πολιτικώς ευαίσθητες συζητήσεις» για το πώς μπορεί αναθεωρηθεί ο στόχος της «επιστροφής» στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας έως το 2013- συζητήσεις, οι οποίες προσκροούν στην αντίθεση της Γερμανίας. 

«Η δέσμευση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να επαναφέρουν τα φουσκωμένα δημοσιονομικά τους σε όσα επιτάσουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες έως τα τέλη του 2013, προκαλεί οικονομικά δεινά και πολιτική δυσαρέσκεια σε όλη την Ευρώπη», τονίζει η εφημερίδα. «Ο στόχος του 2009 (σ.σ. εξυγίανσης και προσαρμογής στους ευρωπαϊκούς κανόνες ως το 2013) εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι τα δημοσιονομικά δεν θα εκτροχιαστούν όπως συνέβη στο παρελθόν». «Ο στόχος ωστόσο για την επίτευξη των δεσμεύσεων έως το 2013 (που για τις περισσότερες χώρες σημαίνει έλλειμμα που δεν θα ξεπερνά το 3% επί του ΑΕΠ) συνεπάγεται επιπλέον περικοπές των δαπανών, αλλά και αύξηση της φορολογίας», «μέτρα τα οποία θα έρθουν σε μία οικονομία ήδη παραπαίουσα από τη λιτότητα και την κρίση δημοσιονομικού χρέους». «Ηδη η Ευρωζώνη ισορροπεί στο χείλος της ύφεσης και η ανεργία σημειώνει ρεκόρ», επισημαίνει η εφημερίδα. 

Η τελευταία και πιο δυσάρεστη λύση για την ευρωζώνη

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Οι ειδικοί σταδιακά συμφωνούν για το ποιο πρέπει να είναι το πρώτο βήμα για την επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη: ένα σύστημα που να περιλαμβάνει όλη τη ζώνη του ευρώ και να διαχειρίζεται από κοινού την εξυγίανση των τραπεζών, την προληπτική εποπτεία και να εγγυάται συγχρόνως την ασφάλεια των καταθέσεων. Η ιδέα είναι κατ' ουσίαν, να αφαιρεθεί οποιαδήποτε δικαιοδοσία από τις χώρες μέλη όσον αφορά τις τράπεζες και να τεθεί η ευρωζώνη - ή η Ευρωπαϊκή Ένωση – συνολικά αρμόδια. Η έννοια μιας ισπανικής τράπεζας για παράδειγμα δε θα υφίσταται καν.

Είναι από πολλές απόψεις μια πολύ προφανής λύση για ένα μεγάλο μέρος της κρίσης - η αδυναμία των τραπεζών της ευρωζώνης και η τοξική σχέση τους με τις εθνικές κυβερνήσεις. Η ευρωζώνη χρειάζεται και πρόσθετες λύσεις αναφορικά με την αποκλίνουσα ανταγωνιστικότητα της αλλά και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά αυτό θα αποτελούσε σαφώς ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα.

Όσοι πιστοί προσέλθετε… στο "κλαμπ του ευρώ"

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

by Stephen King

Ο αρθρογράφος είναι ανώτατος οικονομολόγος της HSBC Group και μέλος του Financial Times Economists’ Forum. 

Οι νομισματικές ενώσεις επιτυγχάνουν κυρίως όταν είναι ταυτόχρονα και δημοσιονομικές και, τολμώ να πω, πολιτικές ενώσεις. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο (παρότι οι Σκοτσέζοι εθνικιστές θα προτιμούσαν μια διαφορετική συμφωνία) ή τις ΗΠΑ. Η ευρωζώνη δεν απολαμβάνει ακόμη αυτά τα πλεονεκτήματα. 

Με την εμπειρία των ανενεργών πλέον νομισματικών ενώσεων της Λατινικής Αμερικής και της Σκανδιναβικής Χερσονήσου -και από αυτήν την άποψη της ένωσης του ρουβλίου μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης-, η έλλειψη αυτή απειλεί να γίνει το μοιραίο σφάλμα. Το ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνο την περιφέρεια. Με τη Γαλλία και την Ολλανδία να παραμένουν υπό πίεση, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να αναρωτιούνται μήπως η ευρωζώνη είναι σάπια μέχρι την καρδιά. 

My name is Spyros and I am a MALAKAS! (HELLENE??)

Γαλλία: Εάν πρέπει να φύγουμε από το ευρώ… Jacques Sapir

ΠΗΓΗ: contramee

”Το ευρώ είναι ένας θεσμός που – νομικά – είναι ελάσσονος σημασίας για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Εξάλλου 11 χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης (ΕΕ) δεν συμμετέχουν στη ζώνη του ευρώ. Δε θα απειλούσε λοιπόν η έκρηξή του το κοινοτικό οικοδόμημα. Από την άλλη πλευρά, αν η έξοδος μίας ή περισσότερων χωρών από αυτή τη ζώνη θα ήταν ικανή να γκρεμίσει τα θεμέλια της ΕΕ, θα έπρεπε τότε οι θιασώτες του ευρώ ν’ ανησυχούν σοβαρά για τη σταθερότητά της και να αναγνωρίσουν ότι αυτή έχει υπονομευθεί από μία κρίση που ξεπερνάει κατά πολύ το απλό ζήτημα της νομισματικής ένωσης.”

Και στη Γαλλία συζητούν την έξοδο από τη ευρωζώνη

Μήπως είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί μία διεθνής ομάδα επιστημόνων- μελετητών , που συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις;

Σας παρουσιάζουμε, συνοπτικά, τη σημαντική μελέτη του Jacques Sapir*με τίτλο: S’il faut sortir de l’euro…

Στο τέλος, θα βρείτε τη μελέτη στα γαλλικά καθώς  και αρθρογραφία του γάλλου διανοητή.