WSJ: «Η Ευρώπη παλεύει σκληρά με επώδυνες δημοσιονομικές θεραπείες».

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 25/4

Η Wall Street Journal τάσσεται συνήθως υπέρ της «λογικής των αγορών», έχοντας κατά καιρούς υποστηρίξει την ανάγκη εξυγίανσης των δημοσιονομικών κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Σε σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της, ωστόσο, η αμερικανική εφημερίδα επισημαίνει τα οικονομικά και πολιτικά δεινά που έχει επιφέρει η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή σε χώρες της Ευρωζώνης, αποκαλύπτοντας ότι σε κύκλους των Βρυξελλών διεξάγονται ήδη «πολιτικώς ευαίσθητες συζητήσεις» για το πώς μπορεί αναθεωρηθεί ο στόχος της «επιστροφής» στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας έως το 2013- συζητήσεις, οι οποίες προσκροούν στην αντίθεση της Γερμανίας. 

«Η δέσμευση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να επαναφέρουν τα φουσκωμένα δημοσιονομικά τους σε όσα επιτάσουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες έως τα τέλη του 2013, προκαλεί οικονομικά δεινά και πολιτική δυσαρέσκεια σε όλη την Ευρώπη», τονίζει η εφημερίδα. «Ο στόχος του 2009 (σ.σ. εξυγίανσης και προσαρμογής στους ευρωπαϊκούς κανόνες ως το 2013) εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι τα δημοσιονομικά δεν θα εκτροχιαστούν όπως συνέβη στο παρελθόν». «Ο στόχος ωστόσο για την επίτευξη των δεσμεύσεων έως το 2013 (που για τις περισσότερες χώρες σημαίνει έλλειμμα που δεν θα ξεπερνά το 3% επί του ΑΕΠ) συνεπάγεται επιπλέον περικοπές των δαπανών, αλλά και αύξηση της φορολογίας», «μέτρα τα οποία θα έρθουν σε μία οικονομία ήδη παραπαίουσα από τη λιτότητα και την κρίση δημοσιονομικού χρέους». «Ηδη η Ευρωζώνη ισορροπεί στο χείλος της ύφεσης και η ανεργία σημειώνει ρεκόρ», επισημαίνει η εφημερίδα. 

Η δυσαρέσκεια από τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί είναι έκδηλη στην Ολλανδία, όπου η κυβέρνηση, «από τους κύριους θιασώτες της δημοσιονομικής ορθότητας», όπως γράφει χαρακτηριστικά η WSJ, κατέρρευσε, καθώς αδυνατούσε να συμφωνήσει στα μέτρα που έπρεπε να παρθούν για την μείωση του ελλείμματός της στο 3%, αλλά και στη Γαλλία, όπου ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ μετέτρεψε τη δέσμευση για τη χαλάρωση των μέτρων λιτότητας σε κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας του. 

Αλλά και «στην Ισπανία, η προσφάτως εκλεγμένη κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι (η οποία ήδη συγκρούστηκε με τις Βρυξέλλες γιατί θέλησε να ακολουθήσει μια πιο χαλαρή δημοσιονομική προσαρμογή), βγήκε αναπάντεχα αποδυναμωμένη από τις περιφερειακές εκλογές του περασμένου μήνα- ένδειξη ότι οι Ισπανοί φοβούνται όλο και περισσότερο την ύφεση», γράφει η WSJ.

Το 2009 υπήρχε διάχυτη η ελπίδα ότι η Ευρώπη θα έβγαινε από την κρίση έως το 2011. «Η κρίση δημόσιου χρέους, τα μεγάλα χρέη του ιδιωτικού τομέα, αλλά και οι μη αναμενόμενες επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας έσυραν την Ευρώπη πίσω στην ύφεση». 

Ο κίνδυνος να βυθίσει η αυστηρή προσήλωση στους στόχους που έχουν τεθεί την οικονομία σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, έχει αναγνωριστεί και από ευρωπαίους αξιωματούχους, οι οποίοι ωστόσο διστάζουν να προχωρήσουν σε αλλαγές, φοβούμενοι, κατά την WSJ τις αντιδράσεις των αγορών. Στις όποιες προσπάθειες αναθεώρησης των στόχων που έχουν τεθεί αντιδρά κυρίως- όπως ήταν αναμενόμενο- η Γερμανία. 

Αξιωματούχοι ωστόσο των Βρυξελλών οι οποίοι δεν κατονομάζονται, αποκαλύπτουν στην αμερικανική εφημερίδα ότι «με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θα αναγκαστούμε να προσαρμόσουμε το δρόμο των δημοσιονομικών περικοπών». 

Ηδη το βάρος των συζητήσεων στις Βρυξέλλες έχει ήδη αρχίσει να μετατοπίζεται, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει η συγκεκριμένη εφημερίδα, εξαιτίας της δύσκολης κατάστασης που αντιμετωπίζουν η Γαλλία (η οποία έως το 2013 θα πρέπει να μειώσει το έλλειμμά της στο 3% από το 5,2%), η Ολλανδία (το έλλειμμα της οποίας αναμένεται στο 4,6% του ΑΕΠ το 2013 αν δεν προχωρήσει στη λήψη μέτρων), αλλά και η Βρετανία, η οποία (παρ’ ότι δεν είναι στην Ευρωζώνη) πήρε προθεσμία έναν χρόνο επιπλέον για τη μείωση του ελλείμματός της στο 3%. 

Σύμφωνα με τους συγκεκριμένους αξιωματούχους, η συζήτηση, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε αρχικό στάδιο δεν αποκλείεται να φουντώσει τις προσεχείς εβδομάδες, όταν θα κατατεθούν τα σχέδια προϋπολογισμού των κρατών-μελών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου να αξιολογηθούν τόσο από το εκτελεστικό όργανο της Ε.Ε. όσο και από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις χωρών της Ενωσης. 

Μία από τις προτάσεις που βρίσκονται υπό συζήτηση είναι να εξομειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα με το «διαρθρωτικό έλλειμμα» (το έλλειμμα δηλαδή που θα είχε μία οικονομία αν λειτουργούσε πλήρως και όχι σε συνθήκες ύφεσης). Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί. Στόχος ωστόσο του μέτρου είναι να ληφθεί υπ’ όψη το γεγονός ότι η ύφεση μειώνει τα φορολογικά έσοδα μίας κυβέρνησης και αυξάνει τις δαπάνες, όπως για παράδειγμα, για την καταβολή επιδομάτων ανεργίας. Με το συγκεκριμένο τρόπο, υποστηρίζει η WSJ, «όταν η οικονομία ανακάμψει μία χώρα με διαρθρωτικό έλλειμμα θα δει το πραγματικό έλλειμμά της να συρρικνώνεται δραστικά».