Ο δείκτης του χάμπουργκερ

Το κόστος ενός Big Mac σε 120 χώρες δείχνει τη δίκαιη τιμή του νομίσματος Πηγή: Καθημερινή The Economist Ερωτηθέντες οι αξιωματούχοι στη Δύση πώς προτίθενται να παραγάγουν ανάπτυξη από τις υποτονικές οικονομίες τους, οι περισσότεροι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην αύξηση των εξαγωγών. Η έμφαση αυτή καθιστά τις συναλλαγματικές ισοτιμίες ιδιαιτέρως ευαίσθητο θέμα. Το εξασθενημένο νόμισμα βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα μιας χώρας καθιστώντας φθηνότερες τις εξαγωγές. Ενθαρρύνει επίσης τους εγχώριους καταναλωτές να στραφούν από τα ακριβά εισαγόμενα στα εγχώρια αγαθά. Η κατάταξη συναλλαγματικών ισοτιμιών του Economist, ο δείκτης Big Mac, δείχνει ότι τα νομίσματα συνεχίζουν να είναι φθηνά στον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά το ευρώ παραμένει υπερτιμημένο. Ο δείκτης αυτός είναι μια ανάλαφρη προσπάθεια να υπολογίσουμε πόσο απέχουν τα νομίσματα από την ορθή αξία τους. Στηρίζεται στην ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (ΡΡΡ), σύμφωνα με την οποία, σε βάθος χρόνου, οι ισοτιμίες πρέπει να μετατρέπονται έτσι ώστε να εξισώνουν την τιμή ενός ταυτόσημου καλαθιού αγαθών ανάμεσα σε δύο χώρες. Το καλάθι μας αποτελείται από ένα και μόνο αγαθό, το χάμπουργκερ Big Mac, που παράγεται σχεδόν σε 120 χώρες. Το βαρόμετρο της ορθής αξίας είναι η ισοτιμία βάσει της οποίας το χάμπουργκερ κοστίζει το ίδιο στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση «καταναλώνει» τους πολίτες της

Πηγή: Ποντίκι (25-7-2010)

Του Δημήτρη Καζάκη

Δεν υπάρχει αντεργατικό και αντικοινωνικό μέτρο, από την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση του οκταώρου μέχρι τους «απασχολήσιμους» και την επίθεση κατά της κοινωνικής ασφάλισης, από τη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών του κράτους μέχρι το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, από το χτύπημα της εργατικής νομοθεσίας μέχρι την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και των κατακτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, που πίσω του να μη βρίσκονταισυγκεκριμένες κατευθύνσεις και οδηγίες της Ε.Ε.

Το πλαίσιο της Ε.Ε. είναι απαγορευτικό ακόμη και για μέτρα στοιχειώδους ανακούφισης υπέρ των εργαζομένων. Ιδίως σήμερα, μέσα σε συνθήκες έντασης των πολιτικών λιτότητας και δραστικών περικοπών των κοινωνικών δαπανών σε ολόκληρη την Ε.Ε., προκειμένου να στηριχθούν και να διασωθούν οι τράπεζες. Για παράδειγμα, η παραμικρή ουσιαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων είναι αδιανόητη στο πλαίσιο του «συμφώνου σταθερότητας» και του «ισχυρού νομίσματος», του ευρώ, το οποίο προϋποθέτει μια διαρκή συρρίκνωση του «εργατικού κόστους». Ακόμη και οι πιο στοιχειώδεις, περιθωριακές βελτιώσεις της ζωής των πιο καταπονημένων λαϊκών στρωμάτων, η ίδια η έννοια κάποιου είδους δικαιοσύνης στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της χώρας, είναι παντελώς ασυμβίβαστες με το καθεστώς της Ε.Ε. και του «ισχυρού» ευρώ.

Ο «μονόδρομος» και η καταστροφολογία για την έξοδο από την Ε.Ε.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Τάκη Φωτόπουλου

Ενώ η κοινοβουλευτική χούντα -που ξεπέρασε κάθε προηγούμενη στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού- επιβεβαιώνει παραπέρα τον χουντικό χαρακτήρα της με επιστρατεύσεις απεργών (που επικροτεί και η «δημοκρατική» Ε.Ε.!), γίνεται φανερό ότι ο δήθεν «μονόδρομος» των ληστρικών μέτρων, τα οποία οδηγούν σε μαζική ανεργία και φτώχεια μεγάλα λαϊκά στρώματα, δεν στηρίζεται μόνο από τις ίδιες τις ελίτ και τα ΜΜΕ που ελέγχουν.

Ακόμη σημαντικότερο είναι ότι, ουσιαστικά, στηρίζεται και από μεγάλο τμήμα της «αριστερής» διανόησης και συνακόλουθα της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν τμήμα της αντισυστημικής Αριστεράς (π.χ. «Πρωτοβουλία αριστερών οικονομολόγων», «Αριστερό Βήμα Διαλόγου» κ.λπ.) υποστηρίζει διάφορα εναλλακτικά μέτρα, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τον θεμελιακό νόμο της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών (οι γνωστές «4 ελευθερίες»), τα οποία όμως -εφ' όσον δεν θέτει θέμα εξόδου από την Ε.Ε., που αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή τους- αποτελούν απλώς ευχολόγια! Αντίστοιχα ισχύουν για τις προτάσεις άλλων τμημάτων της αντισυστημικής Αριστεράς για έξοδο από την Ε.Ε. σε συνάρτηση με την «αντικαπιταλιστική αποδέσμευση», που ουσιαστικά παραπέμπουν το επιτακτικό αίτημα για την ανατροπή των καταστροφικών μέτρων, καθώς και της χούντας των ανδρεικέλων της τρόικας, στις ελληνικές καλένδες. Ομως, το αίτημα για μονομερή έξοδο από την Ε.Ε. δεν είναι μόνο αναγκαία και επαρκής συνθήκη για την ανατροπή των ληστρικών μέτρων, αλλά -το κυριότερο- και προϋπόθεση για τη διέξοδο από τη χρόνια δομική κρίση της ελληνικής οικονομίας που δημιούργησε η μεταπολεμική υιοθέτηση του εξωστρεφούς αναπτυξιακού μοντέλου από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, και η μεταπολιτευτική θεσμοθέτησή του με την ένταξή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε. 1

Εν αναμονή του θαύματος

Πηγή: Καθημερινή (29/7/2010)

Του Κωστα Ιορδανιδη

Για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, η χώρα απέκτησε κυβέρνηση φιλελευθέρων αντιλήψεων της πλέον προωθημένης ή ακραίας μορφής. Ούτε η μέντωρ του νεοφιλευθερισμού σε επίπεδο παγκόσμιο, η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Μάργκαρετ Θάτσερ, δεν απετόλμησε τόσο δραστικές αλλαγές, σε τόσο σύντομο διάστημα, όσο ο Eλλην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. Γιώργος Παπανδρέου και το υπουργικό συμβούλιό του.

Εντυπωσιακή υπήρξε και η ταχύτης αποδεσμεύσεως της κυβερνήσεως του κ. Γ. Παπανδρέου από την δουλεία της αντιλήψεως περί πολιτικού κόστους. Από την ανοχή προς τους απεργούς της COSCO ή τους ναυτεργάτες στον Πειραιά, στην πολιτική επιστράτευση των ιδιοκτητών φορτηγών και βυτιοφόρων, ελάχιστος είναι ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει.

Στη μεταπολιτευτική περίοδο, υποτίθεται ότι το κόμμα προαγωγής φιλελευθέρων αντιλήψεων ήταν η Νέα Δημοκρατία, αλλά με εξαίρεση την τριετή και άκαρπη πρωθυπουργία του κ. Κ. Μητσοτάκη, η συντηρητική παράταξη ουδέποτε συμφιλιώθηκε με τον φιλελευθερισμό.

Tρόικα:Ερχεται νέα συρρίκνωση του δημόσιου τομέα

πηγή: Euro2day
της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου

Την διευθέτηση όλων των εκκρεμοτήτων σε όλους τους τομείς της οικονομίας μέχρι το τέλος του έτους, ώστε η Ελλάδα να έχει μπροστά της ένα «καθαρό» 2011, που θεωρείται η πιο κρίσιμη χρονιά του μνημονίου, ζήτησε η τρόικα.

Παράλληλα ζήτησαν ακόμα πιο ευέλικτο δημόσιο τομέα και αναδιάρθρωση του τρόπου διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, αίτημα στο οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση.

Αυτό μεταφράζεται σε νέες μετατάξεις, μεταθέσεις και καταργήσεις θέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ τα υπουργεία έχουν λάβει εντολή να καταθέσουν σχέδια συρρίκνωσης οργανισμών, συμβουλίων και αρμοδιοτήτων που εποπτεύουν, ώστε σταδιακά η διακυβέρνηση να γίνει πιο ευέλικτη άρα να ελέγχεται καλύτερα.

Στόχος η συρρίκνωση να φθάσει το 30% σε ορίζοντας τετραετίας ώστε να εξοικονομηθούν περισσότεροι πόροι.

Το Μνημόνιο λιγόστεψε κατα 110.000 τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 14% Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΛΟΓΩ STAGE, ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΚΡΙΣΗΣ

πηγή: enet
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Κατά 5% αυξήθηκε η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα κατά το α' εξάμηνο του έτους λόγω των μέτρων του Μνημονίου, της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, των υψηλών φόρων και της οικονομικής ύφεσης.

Οδεύουμε προς την εφιαλτική πρόβλεψη Λοβέρδου για 1 εκατ. ανέργους

 Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, οι ασφαλισμένοι του Ιδρύματος μειώθηκαν κατά 110.000 άτομα -σε μέσα επίπεδα- τους πρώτους έξι μήνες του 2010. Και με δεδομένο ότι «πάγωσαν» οι προσλήψεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, έληξαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου στα Νομικά Πρόσωπα, απομακρύνθηκαν πολλοί εργαζόμενοι με συμβάσεις Stage, ενώ καθημερινά αυξάνουν τα «λουκέτα» στην αγορά (ανεργία των ελεύθερων επαγγελματιών) συνεπάγεται ότι η ανεργία δεν κινείται στο 11,5%, που υπολογίζει η Στατιστική Υπηρεσία, αλλά πάνω από 14,1%. (Να σημειωθεί ότι το πρώτο εξάμηνο πέρυσι ήταν 9,1% και φέτος η Στατιστική δίνει 11,7% το α' τρίμηνο, κάτι που οδηγεί σε ποσοστό 11,5% στο εξάμηνο. Τα συγκεντρωτικά στοιχεία για το εξάμηνο θα βγουν σε λίγες ημέρες).

Χώρα υπό Διάλυση με Ευθύνη της τρόικας Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου-Λοβέρδου

Πηγή: "Το Ποντίκι"

via Βαθύ Κόκκινο

Ενώ μέσα στο λιοπύρι του αθηναϊκού καύσωνα προχωρά η πιο ανήκουστη για σύγχρονο κράτος κατεδάφιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων και οργανώνεται ολοκληρωτικό ξεπούλημα, η κυβέρνηση και τα υστερικά παπαγαλάκια της επιτίθενται σε κάθε αντίδραση και απεργία, προστάζοντας τους πάντες να σωφρονιστούν γιατί τα μέτρα τα ζητάει η τρόικα, λες και της αναγνώρισε κανείς δικαιοδοσία. 

Οι ίδιοι που επέλεξαν την τουριστική περίοδο για να προχωρήσει η λεηλασία είναι εκείνοι που βαφτίζουν "συντεχνία" όποιον αντιδρά και του προσάπτουν την κατηγορία ότι ζημιώνει τον τουρισμό και τη χώρα ολόκληρη. 

Κι ενώ βουλιάζουν τους πολίτες αυτής της χώρας στη φτώχεια - μέγιστο δείκτη ανελευθερίας όπου γης - χύνουν ποτάμι τα δάκρυα για τους άμοιρους τουρίστες.

Επιστράτευση: αυτοτελές το επεισόδιο ή σήριαλ;

Και τώρα ποιος έχει σειρά για επίταξη; Μήπως οι ναυτεργάτες σε επόμενη κινητοποίηση; Μήπως οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ; Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας αν τελικά τολμήσουν να ξανασκεφτούν για απεργία; Οι νοσοκομειακοί γιατροί; Οι αγρότες; Όλοι όσοι ανήκουν στα «κλειστά επαγγέλματα» κι έρχεται η ώρα τους;

Οι κρυφές όψεις της καπιταληστρικής εκμετάλλευσης

πηγή: Greek Rider
 29 /7/ 2010

Υποστηρίζω την πλήρη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων για τους εξής λόγους και με την εξής λογική:

1) Ο Βάλερστάιν είχε προτείνει ως στρατηγική να παίρνουμε τα αιτήματα των φιλελευθέρων στην κυριολεκτική τους βάση τραβώντας τα μέχρι τα άκρα ώστε να αποκαλυφθεί στο τέλος ότι οι φιλελεύθεροι δεν είναι και τόσο αθώοι όσο εμφανίζονται.

Δηλαδή, μιλάνε αυτοί για ισότητα και ίσα δικαιώματα; Να λέμε εμείς ισότητα και ένταξη των μεταναστών. Λένε αυτοί λιγότερο κράτος επειδή έμμεσα θέλουν να ευνοήσουν κάποια λόμπι; Να λέμε εμείς ανταγωνισμός των μεγάλων επιχειρήσεων μέχρι τελικής πτώσεως (σημείωση: Αν υπήρχε πραγματικά ελεύθερος ανταγωνισμός οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν από τον αλληλοσπαραγμό και τις μειώσεις τιμών). Λένε αυτοί για θυσίες όλων; Να πούμε ναι, να βρεθεί όμως τρόπος να δώσουν και οι πλούσιοι το ίδιο ποσοστό του πραγματικού εισοδήματός τους που δίνουν και οι φτωχοί.

Eφιάλτης στο δρόμο με την ....''τρόικα''

πηγή: Sofokleous 10

Αν η τέχνη αναζητεί την ομορφιά και η επιστήμη την αλήθεια τότε η πολιτική, ιδιαίτερα στις μέρες μας, φαίνεται να αναζητεί, κυρίως, τον τρόπο της ωραιοποίησης του μη αληθούς. Και αν η τέχνη χρειάζεται την ψυχή και η επιστήμη τη λογική για να λειτουργήσουν, τότε η πολιτική χρειάζεται οτιδήποτε μπορεί να τη βοηθήσει στην επίτευξη του στόχου της, ακόμη και αν αυτό πηγάζει από μία επιστήμη, όπως είναι η ψυχολογία, ή μία τέχνη, όπως είναι ο κινηματογράφος.

Γιατί ακόμη και ο Χίτσκοκ θα ζήλευε το σκηνικό τρόμου που έχει στηθεί στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστές από τη μία την ‘τρόικα’ στο ρόλο του κακού και ενίοτε, σχεδόν, ψυχασθενούς ‘δολοφόνου’ των συντάξεων, των μισθών, των επιδομάτων και άλλων περιουσιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων και από την άλλη των πολιτικών κομμάτων (άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο), στο ρόλο του καλού, του ήρωα που με αυτοθυσία αντιστέκεται στο ‘τέρας’ της φύσης, προκειμένου να σώσει τον ελληνικό λαό ( και γιατί όχι και τον κόσμο ολόκληρο, όπως ειπώθηκε από τα έδρανα της Βουλής) και να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη, την τάξη και την ασφάλεια.

Το μέλλον του ευρώ

πηγή: Hellenic Business News

Η INTERNATIONAL HERALD TRIBUNE σε άρθρο σύνταξης υπό τον τίτλο «Το μέλλον του ευρώ» (The euro’s future) υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πέρασαν από τον «πανικό» της οικονομικής κρίσης στον «εφησυχασμό», γεγονός που κρίνεται «επικίνδυνο» καθώς δεν επιλύει κανένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη και, πρωτίστως, οι αδύναμες χώρες μέλη της.

Στο άρθρο επισημαίνονται τα εξής: «Η δημοσιονομική λιτότητα και η οικονομική ανάκαμψη δεν επαρκούν από μόνες τους» και, κυρίως, χωρίς τη λήψη «δύσκολων» αποφάσεων από τις πλουσιότερες χώρες για τη στήριξη των ασθενέστερων. Οι χώρες με ελλείμματα όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ιρλανδία οφείλουν να κάνουν πολλά κι επίπονα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων της αύξησης των φόρων, της μείωσης των υπηρεσιών και της αναβολής αναγκαίων δημοσίων επενδύσεων. Για να πληρώσουν τα οφειλούμενα θα πρέπει, επίσης, να αυξήσουν σημαντικά τις καθαρές εξαγωγές τους». Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει εάν οι χώρες με αποθέματα στο εμπορικό ισοζύγιο δεν κάνουν μία παράλληλη προσπάθεια για τη συγκράτησή τους.

Aκραίος νεοφιλελευθερισμός απο μεταλλαγμένους σοσιαλιστές

 πηγή: ΔΡΟΜΟΣ
του Γιάννη Κουζή

Για τρικ της κυβέρνησης στο θέμα της διαιτησίας κατά την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, το οποίο αποδεικνύεται με την αντισυνταγματική απόφαση του υπουργού εργασίας να ακυρώσει τις αποφάσεις της διαιτησίας, κάνει λόγο μιλώντας στο Δρόμο, ο Γιάννης Κουζής, αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, σε συνέντευξή του στον Μιχάλη Σιάχο.

Χαρακτηρίζει επικίνδυνες τις πρόσφατες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού για το Σύνταγμα, τονίζοντας ότι «θέτουν σε αμφισβήτηση το περιεχόμενο του Συντάγματος, το οποίο αποτελεί τον υπέρτατο νόμο του κράτους». Αναφερόμενος στις αλλαγές που προωθούναι στο εργασιακό περιβάλλον, σημειώνει ότι «αυτό που συντελείται τους τελευταίους μήνες είναι μια βίαιη απορρύθμιση, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η οποία διαμορφώνει ένα τοπίο εξαιρετικά επισφαλές. Περνάμε σε πρωτοφανή δεδομένα…».

Προσφυγές κατα του Μνημονίου

Πηγή: tvxs, Ελευθεροτυπία

Δέκα φορείς και συνδικάτα καθώς και 22 πολίτες, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι, κατέθεσαν σήμερα στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσφυγή κατά του μνημονίου που έχει υπογράψει η χώρα με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Οι προσφεύγοντες ζητούν να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικά αντίθετα στο ευρωπαϊκό δίκαιο, την ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου και στις διεθνείς συμβάσεις εργασίας τα οικονομικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο του μνημονίου. Παράλληλα,στον ελεγκτικό μηχανισμό της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας προσέφυγε η ΓΣΕΕ εξαιτίας της παραβίασης θεμελιωδών Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας από τα νομοθετικά μέτρα της κυβέρνησης για την εφαρμογή του μνημονίου.

Απελευθέρωση Αδειών Φορτηγών και Βυτιοφόρων. - Μια "ευγενική" προσφορά στα Καρτέλ

ΠΗΓΗ: Iskra

via Τίποτα το Σημαντικό

Παρουσιάζοντας το σχετικό νομοσχέδιο ο Δ. Ρέππας έθεσε θέμα μεταβατικής περιόδου τριών ετών έως ότου απελευθερωθεί η έκδοση αδειών ιδιοκτητών φορτηγών και βυτιοφόρων ,τονίζοντας μάλιστα πως η Ελληνική πλευρά έδωσε μάχη γι' αυτήν την μεταβατική περίοδο.

Κάλεσε μάλιστα τον κλάδο να αντιληφθεί τις υποχρεώσεις του έναντι της κοινωνίας, αλλά και να μελετήσει το νομοσχέδιο, το οποίο είναι προς όφελός του.

Βέβαια τώρα ,τι εννοεί ο Υπουργός με την φράση "να μελετήσει το νομοσχέδιο, το οποίο είναι προς όφελός του", μόνο εκείνος γνωρίζει και η Τρόικα γιατί οι ίδιοι οι επαγγελματίες όπου πλήθος εξ' αυτών είναι υπερχρεωμένοι με Τραπεζικά δάνεια πολλών χιλιάδων ευρώ (100-150-200.000 euro) προκειμένου να αγοράσουν άδεια και αυτοκίνητο ,το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι πώς δεν θα χάσουν οι άδειες τους μόνο την σημερινή αξία τους ,που σαφώς δεν ευθύνονται οι ίδιοι γι' αυτήν ,αλλά πιθανότατα και τα ίδια τους τα σπίτια από τις Τράπεζες ,μιας και γνωρίζουν πολύ καλά πώς με την απελευθέρωση αυτό που θα δημιουργηθεί αυτόματα ,θα είναι η έναρξη μεγάλων μεταφορικών εταιριών με οδηγούς υπαλλήλους ,κι όχι ιδιοκτήτες ,με αποτέλεσμα να βρεθούν αναγκασμένοι είτε να εντάξουν για ένα κομμάτι ψωμί , δουλεύοντας με απίστευτα για τον κλάδο πολλές ώρες στο τιμόνι(το συναντάμε και σήμερα στις Εθνικές Οδούς αυτό),για λογαριασμό της Εταιρείας ,είτε να κορνιζάρουν την άδεια που είχαν στον τοίχο.

Τι είναι η πολιτική επιστράτευση. To επιβεβαιωνει και ο Λοβέρδος!!!

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Ο όρος πολιτική επιστράτευση σημαίνει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, δηλαδή την αναγκαστική - υποχρεωτική παροχή των προσωπικών υπηρεσιών (εργασίας) που επιτάσσονται. Η πολιτική επιστράτευση αποτέλεσε και αποτελεί, για τις εκάστοτε κυβερνήσεις που την έχουν χρησιμοποιήσει, έναν τρόπο αντιμετώπισης μιας απεργίας. Με την πολιτική επιστράτευση οι εργαζόμενοι που απεργούν, υποχρεώνονται να σταματήσουν την απεργία τους και να παρέχουν αναγκαστικά τις υπηρεσίες τους, δηλαδή να εργαστούν υποχρεωτικά.

Η χρήση του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης είναι αντισυνταγματική.

Οι κυβερνήσεις που το εφάρμοσαν επικαλούνται το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 «Περί πολιτικής σχεδιάσεως εκτάκτου ανάγκης», το οποίο όριζε ότι κατάσταση έκτακτης ανάγκης «είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση προκαλούμενη είτε από φυσικά ή από άλλα γεγονότα είτε από ανωμαλίες κάθε φύσης και η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παρακώλυση και την διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας». Το άρθρο 18 του εν λόγω νομοθετικού διατάγματος επέτρεπε την πολιτική επιστράτευση του προσωπικού (την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών) σε περίπτωση πολιτικής κινητοποίησης. Το ΝΔ 17/1974 εκδόθηκε πριν από το Σύνταγμα του 1975 με βάση το Σύνταγμα του 1952.

Εναντίον των λίγων και υπέρ των ελαχίστων

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/07/2010

Η "απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων" προβάλλεται από την κυβέρνηση ως η λυδία λίθος της ανάπτυξης. Ποιος το λέει; Το ΙΟΒΕ επικαλούνται όλοι. Πιθανόν να ισχύει. Αν γινόταν μια αναλογιστική μελέτη -φόρος τιμής στον Γ. Αλογοσκούφη- για την επίδραση που θα είχε στην εθνική οικονομία η απελευθέρωση του τζόγου, της πορνείας και του εμπορίου όπλων και ναρκωτικών, θα διαπιστώναμε ότι το ΑΕΠ θα εκτοξευόταν.

Τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει η δεύτερη φάση της κυβερνητικής επίθεσης στην κοινωνία. Βρισκόμαστε στη φάση των "απελευθερώσεων". "Απελευθέρωση" και στην αγορά ενέργειας προωθεί η κυβέρνηση. Πώς απελευθερώνεται η αγορά; Με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και υποχρεωτική πώληση των μισών εργοστασίων της σε ιδιώτες. Εδώ έχουμε την απελευθέρωση από τις αλυσίδες της κοινής ωφέλειας και την προσχώρηση στην "ελεύθερη αγορά" των ιδιωτών.

Δημοκρατία και Aριστερά

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ένεκεν, τ. 17

του Σπύρου Μαρκέτου

Για να λειτουργήσει η σύνθετη κοινωνία μας χρειάζεται συναίνεση πολύ βαθύτερη απ’ ό,τι οι παλιότερες, που ήταν γεωγραφικά κατακερματισμένες, υλικά και πολιτισμικά φτωχές, σκλάβες του καθημερινού μόχθου και βιομηχανικά υπανάπτυκτες. Στο τωρινό σύστημα, ένα καθεστώς που έχει κινητοποιημένο εναντίον του έναν πληθυσμό μορφωμένο και απαιτητικό δεν αντέχει πολύ. Σήμερα ο ελληνικός λαός συνέρχεται σιγά σιγά από τη νάρκη του δανεισμού και την ονείρωξη της ‘ισχυρής ευρωπαϊκής Ελλάδας’, ενώ συνάμα η αριστερά αρχίζει να κατανοεί τις ιστορικές διαστάσεις της κρίσης, και ότι επείγει να κάνει κεντρικό της στόχο τη μαζική κινητοποίηση. Η κινητοποίηση όμως πρώτα πρώτα θέλει να εξηγηθεί με απλά λόγια τι συμβαίνει και πώς θ’ αποφύγουμε τη μοίρα που μας προδιαγράφουν. Ώστε όλος ο κόσμος να καταλάβει ότι η κυβέρνηση καταστρέφει τη δημοκρατία και την εθνική οικονομία για να εξυπηρετήσει τους πιστωτές της, που σ’ εμάς απαγορεύεται ακόμη και να μάθουμε τα ονόματά τους, αλλά υπάρχει άλλη λύση, η διαγραφή του απεχθούς και τοκογλυφικού χρέους και η επανεκκίνηση της οικονομίας με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι του κεφαλαίου.

Γι’ αυτό πρέπει ν’ αγωνιστούμε αποφασιστικά, στήνοντας μια παλλαϊκή συμμαχία αντίστασης -ένα νέο ΕΑΜ, όπως χαρακτηρίστηκε- που θ’ αγκαλιάσει διάφορους πολιτικούς χώρους, ενώ πυρήνα της λογικά θα έχει την αριστερά. Αλλά ποιά αριστερά; Ποιά είναι σήμερα η αριστερά; Πολιτικοί και διανοούμενοι που παλιότερα ανήκαν σ’ αυτήν συντάσσονται πλέον με το καθεστώς· από την άλλη μεριά μάζες ανθρώπων με συντηρητικές αντιλήψεις ή πολιτικά αδιάφορων ενστερνίζονται ήδη το κομβικό αριστερό αίτημα, να διαγραφεί το χρέος. Μπαίνουμε σε μια περίοδο βίαιων συγκρούσεων, στην οποία τα αντίπαλα στρατόπεδα διαμορφώνονται απ’ την αρχή.

Το τοτέμ της "απελευθέρωσης"

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/07/2010

Μα πού ζούμε; Είναι δυνατόν εν έτει 2010 μια κοινωνική κατηγορία να βραχυκυκλώνει όλες τις υπόλοιπες "στεγνώνοντας" την αγορά; Να ζημειώνεται η οικονομία σε δύσκολες ώρες, να μην κινούνται τα Ι.Χ.; Τι, τέλος πάντων, είναι αυτοί οι φορτηγατζήδες; "Επιχειρηματίες" δεν τους λες, "εργαζόμενους" δεν τους κάνεις. Μήπως έφθασε η ώρα να βγουν από τη μέση;

Αν δεν είναι πρωτοφανής, είναι σπάνια η ομοθυμία με την οποία πολιτική εξουσία, κοινή γνώμη και εκφραστές της καταδικάζουν μια κοινωνική ομάδα και συνηγορούν υπέρ των στόχων της πρώτης. Η καταδίκη φαίνεται να έχει ρατσιστικά χαρακτηριστικά: Υποβάθμιση του "άλλου" για να ανυψωθεί το "εγώ".

Πέραν, όμως, των ρατσιστικών χαρακτηριστικών, που προφανώς δεν είναι χωρίς σημασία, το "δίκιο" είναι όλο με την άλλη πλευρά; Με την κυβέρνηση και τον κ. Μίχαλο;

Σε κάθε περίπτωση "απελευθέρωσης", είτε πρόκειται για "αγορά" είτε για "επάγγελμα", το επιχείρημα είναι το ίδιο και εξαντλείται στο αξίωμα: Με την απελευθέρωση θα τονωθεί ο ανταγωνισμός και θα πέσουν οι τιμές. Τελεία, παύλα.

ΓΚΑΛΜΠΡΕΙΘ: ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΦΙΛΟΥΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ

ΤΕΤΆΡΤΗ, 28 ΙΟΥΛΊΟΥ 2010

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΖΕΙΜΣ ΓΚΑΛΜΠΡΕΙΘ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ

Γιός μιας από τις μεγαλύτερες μορφές των οικονομικών του 20ού αιώνα, του Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, ο αμερικανός οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ συνεχίζει τη σπουδαία παράδοση της οικογένειας στην οικονομική επιστήμη. Καθηγητής στο Lyndon B. Johnson School of Public Affairs, το University of Texas και το Levy Economic Institute του Bard College, δραστηριποιείται στην κίνηση Economists for Peace and Security.

Προοδευτικός οικονομολόγος, σφοδρός επικριτής του νεοφιλελευθερισμού και της παντοδυναμίας των τραπεζών, ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ έγραψε ένα μεγάλο άρθρο στη Monde Dimploatique του Ιουνίου. Με αφορμή την ελληνική-ευρωπαϊκή κρίση, υπογραμμίζει ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί η παρούσα πολιτική της ΕΕ, που οδηγεί σε καταστροφή τις ευρωπαϊκές οικονομίες, κοινωνίες και, εν τέλει, την όποια μορφή πολιτισμού. Προτείνει μεταξύ άλλων νέες βιομηχανικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές πολιτικές στην Ευρώπη, που, εκτιμά, βρίσκεται προ του διλήμματος ΅τραπεζικός ή κοινωνικός ριζοσπαστισμός’.

Οπισθοδρομική φαντασίωση;

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΥπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Το προφανές, δηλαδή το κοινωνικά επαχθές και δυσάρεστο, όπως οι κινητοποιήσεις των φορτηγατζήδων, εύκολα γίνεται βορά της ευκολίας και της προπαγάνδας.

Καθημαγμένη η κοινωνία παίρνει αμέσως φωτιά, μόλις ακούει «έγκυρες μελέτες» και σωρηδόν «στοιχεία» και στρέφεται εναντίον των κινητοποιήσεων ξεχνώντας αμέσως ότι αύριο ένα άλλο κόμμάτι, μια άλλη κοινωνική ομάδα, θα βρεθεί στην ίδια μοίρα: να αμύνεται και να λοιδορείται... Βγήκε λοιπόν μια μελέτη του ΙΟΒΕ, διακινούμενη από τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ κ. Μίχαλο, η οποία διατείνεται ότι η μεταφορά προϊόντων π.χ. από τη Γερμανία στη Θεσσαλονίκη, κοστίζει λιγότερο απ' ό,τι Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Οπερ έδει δείξαι: τα μεταφορικά είναι πανάκριβα στην Ελλάδα και οι ευθύνες φορτηγατζήδων προφανείς... Στον κ. Μίχαλο απάντησε -τηλεοπτικώς- με στοιχεία ο συνδικαλιστής κ. Τζωρτζάτος. Και απέδειξε ότι είναι ανυπόστατοι οι ισχυρισμοί που εμπεριέχονται στη μελέτη. Το δε κέρδος των φορτηγατζήδων κινείται απολύτως στο όριο του ανεκτού... Ο κ. Μίχαλος παραδέχθηκε ότι έχει δίκιο ο κ. Τζωρτζάτος. Αλλά οι εντυπώσεις δύσκολα διαγράφονται... Χθες, ο συνδικαλιστής βρέθηκε πάλι στο στόχαστρο. Τη φορά αυτή επιστρατεύθηκαν στοιχεία που αφορούν τον φόρο μεταβίβασης μιας άδειας, καθώς και τη φορολόγηση των φορτηγατζήδων. Για τον φόρο μεταβίβασης απάντησε τεκμηριωμένα ο κ. Τζωρτζάτος. Οσο για τη φορολόγηση: ουδεμία αντίδραση υπήρξε εκ μέρους των φορτηγατζήδων, όταν η κυβέρνηση προέβη στις νέες ρυθμίσεις. Τις δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα... Ομως, ακόμη και αν δεχθούμε ότι οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες απολάμβαναν φορολογικής προνομίας, ποιος ευθύνεται για το γεγονός; Οι ίδιοι ή το κράτος; Και εν πάση περιπτώσει: τι σχέση έχουν τα εν λόγω στοιχεία με την ουσία της κινητοποίησης; Η απάντηση προφανής: να ενταθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, και η επιθετική αχλύς να καλύψει, να υποβαθμίσει ή να απαξιώσει την κινητοποίηση *** Τώρα τελευταία, υποβολέα, αναπτύσσεται μια δυναμική εναντίον των «κεκτημένων», τα οποία παρουσιάζονται περίπου ως «οπισθοδρομική φαντασίωση», η οποία πρέπει να εκλείψει... Οι εμμανείς του Μνημονίου, εδραίοι και ακατάβλητοι στις επάλξεις τους...

Φάμπρικες μαύρης εργασίας ο τουρισμός

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

TΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΕΡΙΓΙΑΛΛΗ

Μια βιομηχανία ενοικίασης φθηνού εργατικού δυναμικού, που αμείβεται με 200-300 ευρώ το μήνα για πλήρη απασχόλησης έχει στηθεί και λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στον χώρο του τουρισμού. Μέσω αυτής, σήμερα εργάζονται στα ξενοδοχεία παράνομα πάνω από 40.000 άτομα. Την ίδια στιγμή οι νόμιμες θέσεις εργασίας που θα χαθούν φέτος λόγω κρίσης εκτιμώνται σε 70.000, ενώ αυτές που χάθηκαν το 2009 ήταν 55.000.

Η βιομηχανία μαύρης εργασίας στον τουρισμό εκμεταλλεύεται τα «παράθυρα» του νόμου που αφορά την πρακτική άσκηση των φοιτητών τουριστικών σχολών. Συγκεκριμένα, τα ξενοδοχεία, αντί να προσλάβουν φοιτητές και τελειόφοιτους τουριστικών σχολών ως ασκουμένους στα ξενοδοχεία, με όρους και συνθήκες εργασίας που ισχύουν και για τους υπολοίπους κλάδους εργαζομένων, οι επιχειρηματίες «ψωνίζουν» από συγκεκριμένα πρακτορεία, τα οποία βαφτίζονται «εταιρείες εξεύρεσης ασκουμένων» ή «εταιρείες προσωρινής απασχόλησης».

Δυσεξήγητες εμμονές

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΥπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ρητόρευε ο συνάδελφος στο κανάλι του, πλέκοντας το εγκώμιο του «ανταγωνισμού» που «θα ρίξει τις τιμές μετά την απελευθέρωση»... «Δεν μου λέτε», παρενέβη ένας συνδικαλιστής φορτηγατζής, «είδατε να πέφτουν οι τιμές των καυσίμων από τότε που ο Ανδριανόπουλος, υπουργός του Μητσοτάκη, έλεγε ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές;»...

Απάντηση δεν υπήρξε. Φρονίμως ποιών ο συνάδελφος πέταξε την μπάλα εκτός γηπέδου. Ο περιώνυμος «ανταγωνισμός» σπανίως βοηθάει τους θιασώτες και προπαγανδιστές του να βρουν επιχειρήματα, όταν έχει απέναντί του την απτή και ωμή πραγματικότητα... Η προφανής ένδεια υπερασπιστικών επιχειρημάτων -πέραν ενός θεωρητικού εν δυνάμει, το οποίο σε λίγες περιπτώσεις επιβεβαιώνεται -δεν οδηγεί τους υποστηρικτές της «απελευθέρωσης» των επαγγελμάτων στις ράγες του σκεπτικισμού ή ενός δημιουργικού προβληματισμού. Να σκεφτούν, λόγου χάριν, ότι τα ογκούμενα έξοδα των αυτοκινητιστών (φορτηγατζήδων και ταξιτζήδων) σε συνδυασμό με την εσχάτως θεαματική μείωση της δουλειάς, είναι στοιχεία αποτρεπτικά για κάποιον νεοεισερχόμενο επαγγελματία να μειώσει τις τιμές. Οταν οι παλιοί με δυσκολία τα βγάζουν πέρα, πώς θα μπορέσει ο ίδιος να βγάζει μεροκάματο και να αποσβέσει την επένδυση (αγορά του οχήματος) και να επενδύει στη θετική προοπτική της επιλογής του; Πέραν αυτών, είναι προδήλως άδικο για εκείνους που έχουν χρυσοπληρώσει τις άδειες, να χάνουν ξαφνικά τη δυνατότητα αξιοποίησης ενός βασικού περιουσιακού στοιχείου, όπως είναι η άδεια (... Η καταγγελλόμενη αυθαιρεσία των φορτηγατζήδων στα μεταφορικά -γεγονός που επιβαρύνει τις τιμές των προϊόντων- μήπως αντιμετωπίζεται αποτελεσματικότερα με την πάταξη της αισχροκέρδειας και όχι τόσο με την περιώνυμη «απελευθέρωση;» 

Oι ''νεοαποικιοκράτες'' της ''τρόικας''ελέγχουν!''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΕ΄΄

πηγή: iskra

Οι πέντε μεγαλύτερες πολυεθνικές ελεγκτικές εταιρείες (Grand Thornton, Deloitte & Touche, Ernst and Young, KPMG και PriceWaterhouse Coopers), μαζί με τον ΣΟΛ, έχουν αναλάβει, σύμφωνα με τις επιταγές του «νεοαποικιακού» μνημονίου, κάτω από πλήρη αδιαφάνεια, με άγνωστους όρους και με άγνωστους στόχους, καθώς η σχετική Σύμβαση δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, τον έλεγχο της λειτουργίας του κράτους αλλά και του ευρύτερου δημοσίου τομέα.

Πρώτος στόχος Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία και Υπουργεία. Σε καθεστώς πλήρους υποτέλειας η χώρα.

Αυτός ο πρωτοφανής καθολικός, σχεδόν, έλεγχος, αφορά πρωταρχικά τη χρήση πόρων και ιδιαίτερα των ανθρώπινων, την εξοικονόμηση δαπανών, την παραγωγικότητα και την ορθολογική λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, μέχρι την καταλληλότητα και αποτελεσματικότητα των κοινωνικών προγραμμάτων. Οι εταιρείες αυτές θα ελέγχουν και θα συμβάλλουν στην κατάρτιση των προϋπολογισμών-προγραμμάτων των φορέων της γενικής κυβέρνησης που θα έχουν τριετείς προβλέψεις για τις εξελίξεις των οικονομικών τους μεγεθών.

Η Αριστερά για το Μέτωπο

του Γιώργου Σαπουνά*
πηγη ΔΡΟΜΟΣ

Οι προτεραιότητες αλλάζουν όσο αλλάζουν και οι όροι της αναμέτρησης.

Η συζήτηση για την κοινή δράση και την Ανασύνθεση της Αριστεράς τα τελευταία 15 χρόνια βασίστηκε στις διαπιστώσεις για τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού και τις αντίστοιχες προκλήσεις και δυνατότητες για το κίνημα και την Αριστερά και οδήγησε στην συγκρότηση νέων «πλατιών κομμάτων», όπως η γερμανική Αριστερά, το πορτογαλικό Μπλόκο κ.ά. Αντίστοιχα στην Ελλάδα συγκροτήθηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όμως τα τελευταία 2 χρόνια το κοινωνικό πλαίσιο έχει τροποποιηθεί δραματικά, με την επιτάχυνση του ιστορικού χρόνου στις συνθήκες της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού (στεγαστικά δάνεια και τοξικά ομόλογα, διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και σήμερα κρίση των κρατικών χρεών).

Το αόρατο λεξικό της ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων

Πηγή: Alfavita

Κώστας Θεριανός – Χρήστος Κάτσικας

Μια λέξη και τρία συνθήματα συμπυκνώνουν τις επιχειρούμενες αλλαγές στα πανεπιστήμια που εξήγγειλε η υπουργός παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου:

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΒΓΑΛΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΟ ΨΩΜΙ ΣΑΣ – ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΑΣ

Οι εύηχες λέξεις και φράσεις «αυτοτέλεια», «κοινωνική λογοδοσία», «σύνδεση με την οικονομία και την κοινωνία» σημαίνουν την παράδοση της ανώτατης εκπαίδευσης στις βουλές και τους σχεδιασμούς των επιχειρήσεων, αλλά και την υποχρέωση των φοιτητών να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις σπουδές τους. Αυτό δεν είναι μακρινή πραγματικότητα. Ήδη στην χώρα μας οι φοιτητές του Ε.Α.Π. και πολλών μεταπτυχιακών προγραμμάτων πληρώνουν δίδακτρα για τις σπουδές τους. Ήδη παράγοντες και στελέχη του Υπουργείου Παιδείας συζητούν για επιβολή διδάκτρων στους φοιτητές που ξεπερνούν ένα ορισμένο χρόνο σπουδών (ένα ή δυο έτη πέρα από τα προβλεπόμενα). Ο σχεδιασμός είναι το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει σε απογραφή του αριθμού των φοιτητών κατά τμήμα και Ίδρυμα, να χρηματοδοτεί το Πανεπιστήμιο με βάση τους λεγόμενους «ενεργούς φοιτητές» και να αφήσει τις Συγκλήτους ή τα Συμβούλια των ΤΕΙ να καθορίζουν δίδακτρα για όσους καθυστερούν τις σπουδές τους.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη των εργαζομένων στα ΜΜΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο των ΜΜΕ, σε συνέχεια της πρόσφατης απόφασής της στη συνεδρίαση της Παρασκευής 23 Ιουλίου, να αντικρούσει με κάθε τρόπο την επιχειρούμενη από τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Ανδρέα Λοβέρδο, συστηματική και απροκάλυπτη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα και κατακτήσεις, διοργανώνει την Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010 και ώρα 11 το πρωί συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο υπουργείο Εργασίας (οδός Πειραιώς 40).

Η Συντονιστική Επιτροπή αντιδρά στη λειτουργία του Υπουργείου ως «Υπουργείο Προστασίας Εργοδοτών» και καταγγέλλει τη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας του, η οποία, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, προωθεί ένα σχέδιο επιστροφής σε εργατικό Μεσαίωνα και εφαρμόζει μια πολιτική η οποία, με βεβαιότητα, οδηγεί στην κοινωνική αναταραχή και στην εξαθλίωση της ζωής μας.

«Το έθνος είμαι εγώ!»

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Υπάρχουν δύο θέματα με την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει κάθε αύξηση αποδοχών φέτος και να ακυρώσει όλες τις αποφάσεις του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας αναδρομικά (!) που χορηγούν οποιαδήποτε αύξηση, έστω και συμβολικού χαρακτήρα της τάξης του 0,5% ή 1% ή 1,5%. Το πρώτο και σοβαρότερο θέμα είναι φυσικά η ουσία αυτής της απόφασης, η οποία, όπως είναι αυτονόητο, προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων. Το δεύτερο όμως είναι οι απόψεις που μέσα στο κοινοβούλιο εξέφρασε ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος και οι οποίες δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν ασχολίαστες, καθώς υποδηλώνουν μια πολύ επικίνδυνη εκτροπή πολιτικής σκέψης που αγνοούμε αν εκπορεύεται μόνο από τον υπουργό Εργασίας προσωπικά ή αν εκφράζει ολόκληρη την κυβέρνηση, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

«Δεν μπορεί να γίνεται μια εθνική προσπάθεια και κάποιοι να μη στοιχίζονται. Δεν μπορεί κάποιοι να κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους» δήλωσε ο Α. Λοβέρδος, αναφερόμενος σε όσες αποφάσεις του ΟΜΕΔ χορηγούσαν αυξήσεις, χαρακτηρίζοντας «υπονόμευση» και «εμπαιγμό» το φαινόμενο.

Εν πρώτοις ανακύπτει το θέμα της υποτιθέμενης «εθνικής προσπάθειας», το οποίο σκοπίμως επιδιώκει να βαφτίσει την καθαρά κυβερνητική πολιτική του μνημονίου με το ΔΝΤ και την ΕΕ, η οποία έχει αποκλειστικά και μόνο τη στήριξη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ συν της Ντόρας Μπακογιάννη, ως δήθεν «εθνική» προσπάθεια. Από πού κι ως πού αναγορεύεται σε «εθνική» πολιτική μια καθαρά κυβερνητική πολιτική, με την οποία διαφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και άνω του 40% των βουλευτών;

Οι «προνομιούχοι» και οι τιμητές

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (25-7-2010)

του Νικόλα Σεβαστάκη

Η εικόνα κοινωνίας με την οποία πολιτεύεται ο κυρίαρχος λόγος των «επώδυνων αλλά αναγκαίων και σωτήριων τομών» είναι η εξής: ένα άθροισμα συντεχνιών, ένα αρχιπέλαγος προνομίων, ένας γαλαξίας εγωιστικών συμφερόντων. Αυτή άραγε δεν είναι η πραγματικότητα, ρωτούν διάφοροι για να σε «κολλήσουν στον τοίχο» ως ιδεοληπτικό. Η συγκεκριμένη εικόνα βεβαίως είναι αληθινή και συνάμα απατηλή. Γιατί ο γαλαξίας έχει κέντρο και δεν είναι ένα χαοτικό νεφέλωμα παρά το ότι δεν υπακούει σε μια σαφή και απλοϊκή αρχιτεκτονική. Η εικόνα την οποία προβάλλει ο κυρίαρχος λόγος θέλει ωστόσο να μας στρατολογήσει, με τη βία μιας θεολογικής αναγκαιότητας, σε μια ερμηνεία κολακευτική για κάθε είδους αποδομητικό εγχείρημα στη ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων, στην ανώτατη εκπαίδευση, στην εργασία. Και φυσικά η εικόνα, επειδή ανταποκρίνεται σε υπαρκτές τάσεις και φαινόμενα αλλά φτιάχνει ένα ψευδές όλον, τρέφεται από τις μικρές και μεγάλες ενοχλήσεις που ερεθίζουν την καθημερινότητά μας. Όσοι, για παράδειγμα, δεν οδηγούν, και επομένως περπατούν στην πόλη παρατηρώντας πιο προσεκτικά τα πράγματα, εύκολα μπορούν να βγάλουν, ένα τελείως αυθαίρετο παρ' όλα αυτά, συμπέρασμα: τόσο μεγάλα και πολυτελή τζιπ, τόσοι θρονιασμένοι «εισοδηματίες» στα καφέ, τόσες αντιπαθητικές περιπτώσεις για τις οποίες αισθάνεσαι ότι δεν αξίζει τον κόπο να διαδηλώσεις και να σκοτιστείς. Από τέτοιες μικρές υποκειμενικές στατιστικές χτίζονται κακιωμένες βεβαιότητες και δηλητηριάζεται ο νους με τακτικές δόσεις μικρότητας. Στη συνέχεια η ίδια απλούστευση, το ίδιο βιωματικό «καφενείο» έρχεται να επιβραβεύσει τη λογική του μνημονίου και τον ορθολογισμό της αθλιότητας τον οποίον επιδιώκουν να επιβάλουν ως κοινή λογική οι κυρίαρχοι.