Νοικιασμένες εκλογές

πηγή: Μικρός Φωκίων

Και εκεί που ήμουν έτοιμος να πεισθώ ότι οι εκλογές θα γίνουν στις 6 Μαΐου έρχεται ο Αντωνάκης ο Σφουγγαράκης να μου ανατρέψει την πεποίθηση. 

Θα τις επιβάλλουμε, είπε, τις εκλογές. Και επειδή όλοι ξέρουμε ότι ο λόγος του Αντωνάκη είναι συμβόλαιο ας τις ξεχάσουμε τις εκλογές.

Εξάλλου δεν ολοκληρώθηκε η χρεοκοπία της χώρας, που για λόγους αισθητικής το είπαμε PSI.

Μένουν κάτι ομόλογα ακόμα, με αγγλικό δίκαιο, που δεν έχουν δεχθεί το κούρεμα. Χιλιάδες φωτογραφίες με όλους τους τύπους κουρεμάτων τους έδειξε ο Μπένι αλλά αυτοί αρνούνται να χάσουν την μαλλούρα τους.

Οπότε, αφού ακόμα εκκρεμεί η διαδικασία δεν μπορούν να γίνουν εκλογές. Άσε που στις 25 του Μαΐου λήγει ένα ομόλογο το οποίο θα ενεργοποιήσει για άλλη μια φορά τα ασφάλιστρα κινδύνου.

Η αγγλοσαξονική συνταγή για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και ο Δεκάλογος υπέρ μιας αντιμνημονιακής πολιτικής εντός ευρώ

πηγή: avanti popolo

του Κ.Καλλωνιάτη

Με τίτλο «Πως ο ελληνικός τίγρης θα μάθει πάλι να βρυχάται..» ο επικεφαλής οικονομολόγος της HSBC, Stephen King δημοσίευσε την Τετάρτη μία φανταστική ιστορία με θέμα την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ (βλ http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/691424/Article.aspx) , σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα ισχυροποιώντας τις σχέσεις της με την Κίνα και την Ρωσία, θα γνωρίσει μια εντυπωσιακή ανάπτυξη της οικονομίας της.

Το βρετανικό σενάριο που θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης να βρίσκει αναπτυξιακή δυναμική μέσω εξαγωγών σε άλλες εκτός Ευρώπης αγορών υποθέτει πως το αρχικό σοκ μιας υποτίμησης της νέας δραχμής κατά 50%, μιας τραπεζικής κρίσης λόγω απόσυρσης καταθέσεων και μιας μείωσης του ΑΕΠ κατά -8%, θα ξεπεραστεί σε μερικούς μήνες μέσω συναλλαγματικών και κεφαλαιακών ελέγχων στις ροές, με τις διεθνείς αγορές να δανείζουν και πάλι την Ελλάδα με χαμηλά επιτόκια και αφού προηγουμένως έχει αποσοβηθεί η εκτίναξη του εισαγόμενου – λόγω υποτίμησης - πληθωρισμού με την πειθώ των ελλήνων πολιτών για μισθολογική αυτοσυγκράτηση (λιτότητα) και των ξένων πιστωτών για επιτυχή ανταλλαγή ομολόγων (αναδιάρθρωση/κούρεμα χρέους).

Ενοχα μυστικά μιας παράξενης επιστήμης

Αντιδράσεις σε ΗΠΑ και Γαλλία για τους οικονομολόγους–διαμορφωτές της κοινής γνώμης που σιτίζονται από χρηματιστικούς ομίλους ΠΗΓΗ: Καθημερινή 19/3

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

«Οικονομολόγοι στο μισθολόγιο» είναι ο τίτλος του πρώτου θέματος στο τελευταίο τεύχος της γαλλικής επιθεώρησης Le Monde Diplomatique. Στην κορύφωση της εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου, «μια χούφτα οικονομολόγων κατακλύζει τα μίντια και περιορίζει τις εναλλακτικές λύσεις», γράφει ο Ρενό Λαμπέρ στο σχετικό άρθρο και προσθέτει: «Παρουσιάζονται ως πανεπιστημιακοί και υποτίθεται ότι ενσαρκώνουν την επιστημονική αυστηρότητα στην καρδιά του ιδεολογικού αγώνα. Θα ήταν, όμως, εξίσου αξιόπιστες οι διαγνώσεις των εν λόγω «ειδικών», αν η κοινή γνώμη γνώριζε κάποιες άλλες δραστηριότητές τους;». Δραστηριότητες πολύ περισσότερο επικερδείς από την ακαδημαϊκή τους ενασχόληση, οφείλει να σημειώσει κανείς. Αίφνης, την 1η Φεβρουαρίου, η Le Monde φιλοξενεί τον Ολιβιέ Παστρέ, «καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII», ο οποίος κατακεραυνώνει τους εκπροσώπους του ανερχόμενου ρεύματος υπέρ της εξόδου από το ευρώ, χαρακτηρίζοντας ένα τέτοιο ενδεχόμενο «αυτοκτονία». Ωστόσο, η έγκυρη γαλλική εφημερίδα παραλείπει να σημειώσει ότι στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που του αφήνουν οι πανεπιστημιακές του ενασχολήσεις, ο κ. Παστρέ προλαβαίνει να προεδρεύει της τράπεζας IMBank και να συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια της τράπεζας CMP, της Ενωσης Διοικητών Τραπεζών και του Ευρωπαϊκού Χρηματιστικού Ινστιτούτου.

Οι ευρω-σωτήρες τρομοκρατούν

Καταιγισμός πιέσεων από ΔΝΤ, Ε.Ε. και τραπεζική «Διεθνή» για να εξαφανιστεί το διακύβευμα των εκλογών. 

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Τι ενοχλητικό πράγμα η κοινωνία! Τι περιττή πολυτέλεια η βούλησή της! Κάπως έτσι μπορούν να ξαναδιαβαστούν οι γεμάτες δυσφορία δηλώσεις αξιωματούχων της Ε.Ε., του ΔΝΤ, της τραπεζικής Διεθνούς για τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα. Οι οποίες υποτίθεται ότι θα προκηρυχθούν μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, αλλά καλό είναι να κρατά κανείς πισινή. Μια - δυο εβδομάδες αργότερα από τις 6 Μαΐου δεν χάθηκε ο κόσμος. Ή μήπως χάθηκε; Όχι, λέει ο υπουργός Εσωτερικός Τάσος Γιαννίτσης, που είναι ο πρώτος που έσπασε επίσημα τις βεβαιότητες για την ημερομηνία των εκλογών.
Ο καταιγισμός δηλώσεων από εκπροσώπους της τροϊκανής «σωτηρίας» για τις αβεβαιότητες των ελληνικών εκλογών που είχε προηγηθεί, ίσως εξηγεί πιο πειστικά από την επίκληση «τεχνικών λόγων» και νομοθετικών υποχρεώσεων αυτής της Βουλής το ενδεχόμενο μετάθεσης της ημερομηνίας. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, προκάλεσε ήδη έναν μίνι ρητορικό πόλεμο με την Ν.Δ. με τις δηλώσεις του ότι «οι εκλογές αποτελούν πηγή αβεβαιότητας για την Ελλάδα, αλλά και μια ευκαιρία για τα δύο μεγάλα κόμματα που στηρίζουν τους στόχους του προγράμματος να λάβουν εντολή για να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους».

Ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες στις πλάτες των λαών

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Ενισχύεται η κινητικότητα των ιμπεριαλιστικών επιτελείων στην Αν. Μεσόγειο και οι παρεμβάσεις τους αποκτούν πλέον μόνιμο χαρακτήρα. Διαμορφώνεται έτσι ένα σύστημα με πολλές παραμέτρους, στις οποίες περιπλέκονται με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς, τα σχέδια για τη Νέα Μέση Ανατολή, το Κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά, ο ρόλος του Ισραήλ στην περιοχή, οι εξελίξεις στις αραβικές χώρες, στο Ιράν και τη Β. Αφρική, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις πηγές και τους αγωγούς ενέργειας, με βασικούς «παίχτες» τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μ. Βρετανία και την Κίνα.

Ολα τα παραπάνω διαμορφώνουν στην περιοχή ένα περιβάλλον εύφλεκτο και άκρως επικίνδυνο, με ανοιχτό το ενδεχόμενο της πολεμικής ανάφλεξης. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μια χώρα, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, μπορεί να μεταπέσει από το ρόλο του θύτη, στο ρόλο του θύματος και αντίστροφα. Το τελευταίο διάστημα καταγράφηκε πλήθος δραστηριοτήτων σε στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό πεδίο, που ανεβάζουν το θερμόμετρο στην Αν. Μεσόγειο.

ΓΚΡΕΓΚΟΡ ΓΚΙΖΙ: ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ;

ΓΡΑΦΕΙ Ο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ»

Πριν λίγες μέρες ήταν ο Ζ.Λ. Μελανσόν, υποψήφιος στις Προεδρικές εκλογές της Γαλλίας με το «Αριστερό Μέτωπο», που επέκρινε, σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ,ως κακή ιδέα την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

 Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι και ο γαλλο-γερμανικός αριστερός άξονας ολοκληρώθηκε!

Ο Γκρέγκορ Γκίζι, γνωστό ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του Κόμματος της Αριστεράς της Γερμανίας, ακολούθησε τον Ζ.Λ. Μελανσόν αρκετά πιο οξύς και δριμύτερος!

Ο Γκ. Γκίζι, ερωτώμενος σε συνέντευξή του στην Καθημερινή (05/04) απάντησε ότι η Ελλάδα «αν έβγαινε έξω από το ευρώ θα γνώριζε μια διαδικασία εξαθλίωσης, η οποία ήδη βρίσκεται μερικώς σε εξέλιξη, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήταν ακόμα χειρότερη» !

Χαράτσια, δάνεια και χρεοκοπίες. Η λύση PSI και η εναλλακτική στρατηγική της Αριστεράς

ΠΗΓΗ: Αριστερό Βήμα

του Γ. Τόλιου

E-mail: tolios@syn.gr

Blog: http://ytoliosblog.wordpress.com

Στη διαδρομή του νεοελληνικού κράτους, υπήρξαν ως τώρα τέσσερις χρεοκοπίες, ενώ την πέμπτη βιώνουμε σήμερα με το λεγόμενο PSI. Η πρώτη ήταν στα χρόνια της Επανάστασης του ‘21 (1827), η δεύτερη επί Όθωνα (1843), η τρίτη επί Τρικούπη (1893), η τέταρτη επί Βενιζέλου (1932) και η πέμπτη σήμερα (2012) επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με πρωθυπουργό το Παπαδήμο. Για τις τέσσερις πρώτες έχουν γραφεί αρκετές μελέτες και μονογραφίες (Άγ.Αγγελόπουλου, Αν.Ανδρεάδη, Παν.Δερτιλή, Ν.Μπελογιάννη, κά), ενώ για την τελευταία συσσωρεύεται πολύτιμο υλικό.

Ιστορικά διδάγματα από τις χρεοκοπίες

Δεν είναι ο χώρος για εκτεταμένες αναλύσεις των αιτίων και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους. Ωστόσο θα άξιζε να συνοψίσουμε τα ιστορικά διδάγματα, ως χρήσιμος μπούσουλας στις σημερινές συνθήκες. Ειδικότερα μια από τις βασικές αιτίες ήταν η κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους «εκάστοτε κυβερνώντες» και τις διαπλεκώμενες ομάδες των «κυρίαρχων συμφερόντων». Δεύτερον, οι δυσμενείς (τοκογλυφικοί) όροι δανεισμού και οι πολύμορφες εξαρτήσεις από ξένους δανειστές. Τρίτον, η ξενοδουλεία, υποταγή και ξεπούλημα εθνικών και λαϊκών συμφερόντων από την άρχουσα τάξη και την κυβερνώσα ελίτ, με στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Τέταρτον, η αδούλωτη στάση του ελληνικού λαού στις πολιτικές διαχείρισης της χρεοκοπίας, οι οποίες ωστόσο δεν οδήγησαν πάντα σε ριζοσπαστικές ανατροπές (με εξαίρεση την εξέγερση του 1843) αλλά σε «μεσοβέζικες» λύσεις που δεν άλλαξαν την «καθεστηκυία τάξη» πραγμάτων και τα κυρίαρχα συμφέροντα αυτών που τις γέννησαν.! Το τελευταίο ας το κρατήσουμε, γιατί αφορά άμεσα το σήμερα και αύριο της χώρας.

Εξουσία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...

ΠΗΓΗ: Γναθολόγιο (via Steveniko)

Δ. Τρικεριώτης

Όπως δεν βγαίνουν οι αριθμοί με τα μνημόνια, παρά τις επικαιροποιήσεις και τις αναδιαρθρώσεις, άλλο τόσο τώρα δεν βγαίνουν τα εκλογικά ποσοστά για να συνεχίσει να κυβερνά ο δικομματισμός.Το διπλό αδιέξοδο της εξουσίας βρίσκει την κοινωνία να έχει ήδη αρχίσει να βιώνει την επόμενη μέρα της. Η πολιτική και κοινωνική αστάθεια βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και οι κυρίαρχοι του παιγνιδιού, εντός κι εκτός της χώρας, είναι φυσικό να ανησυχούν ότι μπορεί μετεκλογικά να χάσουν τον έλεγχο. Και ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα ισοδυναμούσε με την προσπάθεια να αποδράσει ένα γουρουνάκι πειραματόζωο από το κλουβί του, θα δημιουργούσε απρόβλεπτες εξελίξεις στην πειραματική φάρμα της Ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και μια εξουσία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης δεν μπορεί παρά να μηχανεύεται και να απεργάζεται λύσεις κάθε τύπου, που θα μπορούσαν να καταταγούν σε δύο κατηγορίες: (1) κινήσεις καιροσκοπικές και (2) κινήσεις πανικού.

The Economist: Νομισματική διάλυση

ΠΗΓΗ: Economist via ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/04/2012

Η Ιρλανδία εγκατέλειψε τη ζώνη της στερλίνας. Οι χώρες της Βαλτικής απέδρασαν από το ρούβλι. Οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι χώρισαν. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων από νομισματικές ενώσεις που διαλύθηκαν. Γιατί όχι και το ευρώ; Αν οι εμπνευστές του είχαν προβλέψει τη σημερινή αναταραχή, ίσως να μην είχαν ξεκινήσει ποτέ τη νομισματική ένωση -τουλάχιστον όχι με τον σημερινό εσφαλμένο σχεδιασμό της.

Οι εμπνευστές του ευρώ νόμιζαν ότι συγκροτούσαν το αντίπαλο δέος στο αμερικανικό δολάριο. Αντιθέτως, δημιούργησαν μια εκδοχή του χρυσού κανόνα που οι πρόγονοι τους είχαν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια. Χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους, οι χώρες του ευρώ προσπαθούν να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα τους μέσω της "εσωτερικής υποτίμησης", συμπιέζοντας δηλαδή τους μισθούς και τις τιμές.

Και κάτι τέτοιο είναι επώδυνο: η ανεργία στην Ελλάδα και την Ισπανία ξεπερνά το 20%. Και το αίσθημα δυσφορίας των δανειστών μεγαλώνει. Γιατί, επομένως, να μην σπάσει ο ζυγός; Οι συνθήκες μπορεί να επιμένουν ότι το ευρώ είναι μη αναστρέψιμο αλλα οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν. Το ταμπού έσπασε πέρσι όταν η Γερμανία και η Γαλλία απείλησαν να αποβάλουν την Ελλάδα μετά την πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τους όρους του νέου πακέτου διάσωσης.

Tageszeitung: Γερμανία, ο εσωτερικός τύραννος της Ευρώπης

ΠΗΓΗ: tageszeitung via ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/04/2012

Η Ευρώπη έχει έναν νέο θηριοδαμαστή. Το όνομα αυτού είναι Γερμανία και δεν είναι καθόλου ωραίος. Επειδή οι ελβετικές διωκτικές αρχές έκαναν τη δουλειά τους, και άρχισαν έρευνες εναντίον τριών Γερμανών εφοριακών που κατηγορούνται ότι απέκτησαν με παράνομο τρόπο στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών, τώρα το μαστίγιο του θηριοδαμαστή εγκατέλειψε για λίγο τους Έλληνες ως προσφιλές αντικείμενο της προσοχής του και στράφηκε στους Ελβετούς. Λες και οι νόμοι του ελβετικού κράτους και οι κανόνες λειτουργίας των Ελβετών αστυνομικών, όπως άλλωστε και η δημοκρατική βούληση των Ελλήνων ψηφοφόρων δεν έχουν καμία ισχύ και αξία.

Μένει, λοιπόν, να δούμε εάν θα φορτωθούν πρώτοι οι Έλληνες έναν επίτροπο λιτότητας, όπως τον θέλει η Άγγελα Μέρκελ, ή οι Ελβετοί έναν επίτροπο των τραπεζών. Φυσικά δεν είναι το ίδιο να κυνηγάει κανείς, έστω με παράνομο τρόπο, τους Τσουμβίνκελ (σ.σ.: πρόκειται για έναν διαβόητο Γερμανό μάνατζερ με εξαιρετικές επιδόσεις στη φοροδιαφυγή μέσω Ελβετίας) και τους φίλους του και να στερεί από τους Έλληνες συνταξιούχους το ψωμί τους. Όμως η λογική πίσω από αυτές τις πιέσεις είναι η ίδια και στο μεταξύ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, μαζί με τη μετριόφρονα επισήμανση, ότι δεν πρέπει να κανείς να υπερτιμά τον νέο ρόλο της Γερμανίας ως παγκόσμια δύναμη.

Ο φασισμός του κ. Βενιζέλου

πηγή: Αυγή

του Γ. Μηλιού

«Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο εκφασισμού», δήλωσε στις 4.4.12 ο Ευ. Βενιζέλος απευθυνόμενος προς τους «ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης», που, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκλησή του, είχαν σπεύσει να τον ακούσουν στο Μουσείο Μπενάκη. Την άποψη αυτή δικαιολόγησε με το επιχείρημα ότι «κινδυνεύουμε να έχουμε στο Κοινοβούλιο δυνάμεις εχθρικές προς τον κοινοβουλευτισμό. Οι έρευνες της κοινής γνώμης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου».

Ο ΣΥΝΕΙΡΜΟΣ είναι εκπληκτικός: Η κατάρρευση της εκλογικής επιρροής των κομμάτων του Μνημονίου υποδηλώνει κίνδυνο εκφασισμού! Κι ας συγκυβέρνησαν με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ. Κι ας προσπαθούν να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα από τα ζητήματα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει τις επιπτώσεις της κρίσης, οι ολιγαρχίες του πλούτου ή η κοινωνική πλειοψηφία;» στη νεοεθνικιστική αντιμεταναστευτική υστερία, μέσα από την ωμή αστυνομική βία.

Ληγμένοι πολιτικοί

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 7/4/2012

Του Νικου Γ. Ξυδακη

Το δικομματικό σύστημα εξουσίας, που σφράγισε τη μεταπολιτευτική περίοδο, αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της κατάρρευσης, υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας του να τη διαχειριστεί. Η κατάρρευση στοιχειοθετείται αφενός από τις δημοσκοπήσεις της αλαφιασμένης και αμφίβουλης κοινής γνώμης, αλλά και από τη στάση του πολιτικού προσωπικού, ελάχιστες εβδομάδες προ των εκλογών. Ληξιπρόθεσμοι βουλευτές και υπουργοί, οι οποίοι την παρελθούσα διετία νομοθέτησαν το ψαλίδισμα των μελλουσών γενεών, χωρίς να έχουν διαβάσει καν τους νόμους, καταθέτουν στη Βουλή, την υστάτη στιγμή, τροπολογίες χιλιάδων σελίδων για να τακτοποιήσουν εκκρεμότητες της εκλογικής πελατείας. Νυσταγμένοι, βαριεστημένοι, ληγμένοι, νομοθετούν επί των ερειπίων, λίγο προτού βρεθούν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Παραδόξως, δε, εκτιμούν ότι υπάρχει ακόμη εκλογική πελατεία.