Θέμα χρόνου η νέα χρεοκοπία

ΠΗΓΗ: (Επίκαιρα, 15 Μαρτίου 2012)

του Λ. Βατικιώτη

Η σκοτεινή πλευρά του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άμεσα, στην καθημερινή ζωή του έλληνα πολίτη το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, για την ολοκλήρωση του οποίου θριαμβολογούσε η κυβέρνηση την Παρασκευή, ισοδυναμεί με κοινωνική οπισθοδρόμηση και εθνική ταπείνωση. Το PSI ουδέποτε θα είχε προχωρήσει αν δεν είχε ψηφιστεί το τελευταίο Μνημόνιο που κατάργησε το εργατικό δίκαιο και ισοπέδωσε τις κοινωνικές κατακτήσεις του 20^ου αιώνα. Μειώσεις μισθών ακόμη και 40% (αν δίπλα στην επίσημη μείωση μισθών 22% ή 32% για τους νέους υπολογίσουμε και τα επιδόματα που καταργούνται) μέχρι του σημείου που εργαζόμενοι να μην έχουν να φάνε, εκτίναξη της ανεργίας σε επίπεδα πολύ άνω του 21% όπου βρίσκεται σήμερα, σε σημείο ώστε να δημιουργηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα κατά την μεταπολεμική περίοδο μια πολυάριθμη υπο-τάξη εξαθλιωμένων που θα στερείται των στοιχειωδών μέσων για την αυτοσυντήρησή της, συμβολικοποίηση των επικουρικών συντάξεων και κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων αποτελούν την κορυφή μόνο του παγόβουνου στο οποίο ήδη προσκρούει η Ελλάδα που ονειρευτήκαμε και επιθυμήσαμε.

Germany's secret? The Protestant leisure ethic

The Germans have at last won over the British. But the workaholics Britain so admires belong to a distant past

• 
• • Philip Oltermann
  • guardian.co.uk, Sunday 18 March 2012 21.30 GMT
  • Article history

German tourists in Mallorca. 'In a 2010 EU report on holidays, Germany came out top, with 40 days a year – compared with 33 in Greece.' Photograph: Jaime Reina/AFP/Getty Images

First, the cheery news: the Brits may finally be getting over the war. A YouGov survey published last week hints that the British view of Germany is less and less defined by sinister men in jackboots. Britain may still be overwhelmingly sceptical about the EU and Germany's role in it, but Brits have developed a serious soft spot for the way Germans run their country – their politicians, banks, schools and hospitals all rated more highly than their British equivalents. In fact, Germany is the second most admired country in Britain, ahead of the US and behind only Sweden.

Εθνοσωτήριος κωλοτούμπα

ΠΗΓΗ: Μικρός Φωκίων

Η συνείδηση κάποιων βολευτών είναι ένα διάλλειμα μιας ψηφοφορίας ανάμεσα από τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Είπαμε να σώσουμε την χώρα, αλλά μην το παρακάνουμε. Εκτός μαντριού πώς να σώσεις την χώρα;

Πλέον οι βολευτές αυτοί θα σώζουν την χώρα από τα μέσα. Των εθνοσωτήριων κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Μυρίστηκαν συγκυβέρνηση και μοίρασμα καρεκλών και είπαν να μην λείπουν από το πάρτι. Η συνείδηση μπορεί να περιμένει.

Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο για να σχηματίσουν κυβέρνηση τα υπόδουλα στην τρόικα κόμματα πρέπει να πάρουν συνολικά πάνω από 40% (αν ένα από αυτά τα κόμματα είναι πρώτο σε ψήφους). Οπότε ας το σκεφτούν ξανά όσοι σκέφτονται την αποχή. Είναι στο χέρι τους το 40% να είναι όνειρο απατηλό.

Η νέα δανειακή σύμβαση: ακόμη ένας διασυρμός του Συντάγματος

του Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή ΔΠΘ

Μία από τις παράπλευρες απώλειες των μνημονιακών πολιτικών είναι η ουσιαστική κατάργηση των νομοθετικών αρμοδιοτήτων της Βουλής. Από τη μια μεριά αυτή δεν ασκεί θεμελιώδεις τυπικές αρμοδιότητες που από το Σύνταγμα της επιβάλλονται, όπως η κύρωση των Διεθνών Συνθηκών και από την άλλη το ουσιαστικό έργο της νομοθέτησης ασκείται πλέον συστηματικά από την κυβέρνηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ).

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που εκδίδονται σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος αποκλειστικά «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης», έχουν καταστεί ο συνήθης τρόπος νομοθέτησης. Και αυτές, τουλάχιστον, εκδίδονται μεν από το Υπουργικό Συμβούλιο, πρέπει όμως στη συνέχεια να εγκριθούν από τη Βουλή. Οι Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, αντιθέτως, είναι απολύτως στεγανοποιημένες από τη λαϊκή αντιπροσωπεία. Δεν είναι τίποτα άλλο από κοινές υπουργικές αποφάσεις που υπογράφονται από όλους τους Υπουργούς. Και όμως με αυτές, χωρίς την ύπαρξη συνταγματικά ανεκτών νομοθετικών εξουσιοδοτήσεων, επιχειρείται να καταργηθούν νόμοι δεκαετιών, με τις οποίες κτίστηκε το ελληνικό εργατικό δίκαιο.

Στο ορθολογικό(;) μυαλό του Δασκαλόπουλου

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Από το Μαρικάκι

Ο άνευ αντικειμένου «βιομήχανος» και εκπρόσωπος των βιομηχάνων Δ. Δασκαλόπουλος «ξαναχτύπησε»:

Το διακύβευμα των εκλογών είναι «Ευρώπη ή χάος»!

Ποια τα επιχειρήματα στα οποία βασίζει τη θέση ότι η παραμονή στην Ευρώπη έχει «υπαρξιακό» χαρακτήρα για τη χώρα;

«Μέσα στην Ευρώπη, η δοκιμασία που περνάμε[σ.σ. χαριτωμένος ο πληθυντικός] μπορεί να ξεπεραστεί. Έξω από την Ευρώπη η φτώχεια θα είναι οριστική». Τόσο απλά. Ούτε αριθμοί, ούτε στοιχεία, ούτε ανάλυση, ούτε τίποτα. Απόδειξη; Καμία. Πίστευε και μη ερεύνα. Το λες και κινδυνολογία.

Η μόνη «ανάλυση»;Για το πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ: η σταλινική και μηδενιστική αριστερά, που είναι ανεύθυνη και δεν θέλει να κυβερνήσει, που συγκαταλέγεται σε εκείνους που «αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο υπερασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικά συμφέροντα σε βάρος του λαού». Και άλλα τέτοια ευρηματικότατα: «Οι κερδοσκόποι του λαϊκού θυμικού, οι σπεκουλαδόροι του χάους και της αναρχίας, η οπισθοδρομική κομπανία της εθνικής υποτίμησης και της δραχμής».

The Greek Tragedy, Act II

ΠΗΓΗ: Project Syndicate

Luigi Zingales

Luigi Zingales is the Robert C. McCormack Professor of Entrepreneurship and Finance at the University of Chicago’s Booth School of Business, and serves on the Committee on Capital Markets Regulation. .. Full profile

CHICAGO – A Greek tragedy is typically composed of three acts. The first sets the scene. It is only with the second that the plot reaches its climax. For current-day Greece, the imposition of “voluntary” losses on the country’s private creditors represents just the end of the beginning. The real tragedy has still to unfold.

Illustration by Paul Lachine

On the face of it, the “voluntary” arrangement with creditors might appear to have been a big success. The volume of Greece’s foreign debt has been reduced by more than €100 billion ($130 billion). Greece’s European partners have provided €130 billion in new loans. As a result, Greece has avoided generalized bank failures, and it has been able to continue paying its public employees.

But, despite these trumpeted results, the reality is much harsher. Even with the latest deal, Greece’s debt ratio remains at 120% of last year’s GDP. With a projected drop in GDP of 7% this year and a sustained deficit, the debt ratio would exceed 130% before stabilizing at 120% in 2020.

Ο φόβος του πετρελαίου

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

N. Roubini

Η εύθραυστη παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα πολλά ρίσκα: το ρίσκο άλλης μιας έξαρσης της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, το ρίσκο μιας χειρότερης του αναμενόμενου επιβράδυνσης στην Κίνα και το ρίσκο υποχώρησης της οικονομικής ανάκαμψης των ΗΠΑ.  Αλλά το πιο σοβαρό ρίσκο προέρχεται από την περαιτέρω άνοδο των τιμών πετρελαίου.

Η τιμή του αργού μπρεντ, που το 2011 ήταν κάτω των 100 δολαρίων, άγγιξε πρόσφατα τα 125 δολάρια το βαρέλι. Κι αυτό οφείλεται στο φόβο. Υπάρχουν άφθονα πετρελαϊκά αποθέματα και η ζήτηση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι περιορισμένη εξαιτίας του περιορισμού της χρήσης των αυτοκινήτων και την αδύναμη ή και αρνητική οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη. Για να το πούμε απλά, η αυξημένη ανησυχία για ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στο Ισραήλ και το Ιράν έχει δημιουργήσει ένα πρίμιουμ κινδύνου.

Ο Παπαδήμος, οι εκλογές και τα συμφέροντα

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

editorial

Ο Λουκάς Παπαδήμος, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, έπρεπε να δείξει αισιοδοξία για τις προοπτικές της χώρας του στη συνέντευξη που έδωσε στους Financial Times λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες. 

Ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε τα ηνία το Νοέμβριο. Είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του για να επιφέρει μεγάλες αλλαγές σε ένα δυσλειτουργικό οικονομικό σύστημα που δημιουργήθηκε εξελικτικά τις τελευταίες δεκαετίες και για το οποίο θα απαιτηθούν δεκαετίες ώστε να επιτευχθεί η μεταμόρφωση που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται. Παρ' όλα αυτά, το κατόρθωμά του είναι ότι διατήρησε μία αποδοτική σχέση με τους εταίρους του στην ευρωζώνη -των οποίων η εμπιστοσύνη προς την Αθήνα είχε φθαρεί πολύ όταν ανέλαβε εκείνος την εξουσία- και οδήγησε στην ασφαλή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.