Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

του Philip Stephens

Kατά 1 δισ. άτομα θα αυξηθεί η μεσαία τάξη και θα φτάσει τα 3 δισ. μέχρι το 2020. Αυτοί οι πολίτες θα είναι πιο απαιτητικοί από τους κυβερνώντες. Θα ζητούν αλλαγές όπως γίνεται τώρα σε Τουρκία και Βραζιλία. Ποιοι πολιτικοί θα επιβιώσουν.

Στην Κωνσταντινούπολη, οι διαδηλωτές θέλουν χώρο πρασίνου και το δικαίωμα να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί. Στο Σάο Πάολο, το αίτημα των διαδηλωτών είναι οι αξιοπρεπείς δημόσιες συγκοινωνίες και η καταστολή της πολιτικής διαφθοράς. Τα πανό μπορεί να διαφέρουν, αλλά οι δυνάμεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αυτές τις διαταραχές ήταν λίγο πολύ οι ίδιες. Η πολιτική στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει μείνει πίσω από τον ταραχώδη ρυθμό της οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής. Οι εντάσεις όμως, δεν θα εξαφανιστούν σύντομα.

Καλώς ήρθατε στην εποχή των αναταραχών.

Με την πρώτη ματιά, ελάχιστα ενώνουν τους διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα μαζί με τα εξαγριωμένα πλήθη στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην πρώτη περίπτωση είναι οργή ενάντια στον απολυταρχισμό, καθώς ο πρωθυπουργός, αν και εκλεγμένος, αμφισβητεί τις κοσμικές ελευθερίες. Ο Ισλαμισμός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκρούεται με το κοινωνικό φιλελευθερισμό της μεσαίας αστικής τάξης.

Στον αντίποδα, ο καταλύτης για τις αστραπιαίες διαδηλώσεις στη Βραζιλία ήταν η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων λεωφορείων – και το χάσμα ανάμεσα στην επιδείνωση των υπηρεσιών που προσφέρονται για τους Βραζιλιάνους και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”

ΠΗΓΗ: Εργασιακό Δελτίο

H απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη” για τις σαχλαμάρες του Δαυίδ

Μία τεκμηριωμένη απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”: Μεταξύ άλλων περιγράφουν πως ο κ. Δαυίδ (ο οποίος κουβαλά επίσης στο βιογραφικό του τη μεταφορά έδρας της COCA-COLA 3E από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο, ενώ πλέον είναι πρόεδρος της Eurobank) απαξίωσε τις εταιρείες.

Από 21/6/2013 η εταιρεία NUTRIART A.B.E.E. κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η οποία θα συζητηθεί στις 18/9/2013. Στην αίτησή της η εταιρεία επικαλείται μειωμένο κύκλο εργασιών τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσμα της καθυστέρησης υλοποίησης της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης.

Οι 500 εργαζόμενοι όμως δεν είναι εδώ τα τελευταία τρία έτη αλλά τα τελευταία είκοσι και τριάντα οι περισσότεροι. Οπότε γνωρίζουν:

• H ΚΑΤΣΕΛΗΣ ήταν κερδοφόρα έως το 2008, τότε που εξαγοράσθηκε και πέρασε στον έλεγχο του ομίλου Δαυίδ, του μεγάλου αφεντικού της coca cola. Τότε που ενοποιήθηκε με την ΑΛΛΑΤΙΝΗ (Άλευρα) και την ΠΛΑΖΑ (κατεψυγμένη ζύμη), κάτω από την νέα εταιρεία NUTRIART. Μόνο που η Nutriart φορτώθηκε και το δάνειο για την εξαγορά της ΚΑΤΣΕΛΗΣ ύψους 50.000.000€.

Ταξίμ και Ρίο και Guy Fawkes

Πηγή: βλέμμα

του Ν. Ξυδάκη

Τυνησία, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Αθήνα, Occupy Wall Street, Τουρκία, Βουλγαρία, Βραζιλία. Νέοι, κοπέλες, αρτίστες, twitter και smartphones, αυτοοργάνωση, ακαριαία διεθνής αλληλεγγύη, μάσκες Guy Fawkes, σφυρίχτρες, καλλιτεχνικά δρώμενα, σκληρές οδομαχίες. Απέναντί τους, δακρυγόνα, γκλομπ, κανόνια νερού. Κάτι κοινό υπάρχει σε αυτό το ποτάμι που φουσκώνει εδώ, υπογειώνεται εκεί και ξεπροβάλλει πιο πέρα.

Από τον Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα έως την Ταξίμ και το Σάο Πάολο του 2013, ένα φάντασμα δυσαρεσκειας πλανιέται στον κόσμο. Στην αρχή μιλούσαμε για την αραβική άνοιξη, ενάντια σε διεφθαρμένα αυταρχικά καθεστώτα. Εν συνεχεία, είδαμε τους Αγανακτισμένους νεόπτωχους των χρεοκοπημένων χωρών της Ευρώπης. Κατόπιν, τους εξεγερμένους των υπεραναπτυσσόμενων χωρών της περιφέρειας και τους απεγνωσμένους της πρώην Αναταλικής Ευρώπης. Κάθε ανάφλεξη έχει τα δικά της αίτια, αλλά και κοινά χαρακτηριστικά. Είναι προφανές ότι οι ποικίλες εξεγέρσεις δεν έχουν κοινή γεωγραφία ή κοινωνικό υπόστρωμα, ούτε καν παρόμοια πολιτικά καθεστώτα απέναντί τους, φαίνεται όμως ότι μοιράζονται κάποια κοινή ανθρωπολογία, διανοητικούς ορίζοντες και εργαλεία, ψυχικές προσδοκίες και τρόπους αυτοναγνώρισης.

Είναι οι εξεγέρσεις της γενιάς που κληρονομεί ένα μέλλον χειρότερο από των γονιών τους, της γενιάς των σπουδαγμένων ή υπερσπουδαγμένων, που όμως δεν χωράνε πουθενά: ούτε στο κάδρο της υπερανάπτυξης ούτε στο κάδρο της χρεοκοπίας ούτε στο κάδρο της καθυστέρησης. Εχουν σπουδάσει αρχιτέκτονες ή ιστορικοί τέχνης και θα δουλέψουν ρεψεσιονίστ ή χαμηλοϋπάλληλοι, εφόσον και όταν βρουν δουλειά, πιεζόμενοι διαρκώς να είναι ανταγωνιστικοί, ατομικιστές και πειθήνιοι, ακτήμονες και νομάδες, χωρίς δημόσιο χώρο και συλλογική συνείδηση, χωρίς καμία βεβαιότητα για το μέλλον.

Καταρρέει η προπαγάνδα των «επενδύσεων»

Πηγή:Εργατικός Αγώνας

(via Διακυβέρνηση και πολιτική)

του Π. Περπατάρη

Άσχημο παιχνίδι έπαιξε η «τύχη» στην κυβέρνηση: την ίδια μέρα που το Μέγαρο Μαξίμου πανηγύριζε για την επιλογή του αγωγού ΤΑΡ για τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αέριου στην Ευρώπη και ο πρωθυπουργός, από τη φιέστα στις εγκαταστάσεις της κινεζικής Cosco στον Πειραιά, επαναλάμβανε το γνωστό παραμύθι ότι «οι επενδύσεις είναι η απάντηση στην κρίση», την ίδια μέρα δινόταν στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για τις επενδύσεις που αποτελεί ισχυρό κόλαφο για την κυβερνητική προπαγάνδα και θριαμβολογία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση WIR (World Investment Report) της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις (UNCTAD), με θέμα τη ροή ξένων επενδύσεων ανά τον κόσμο, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στην Αθήνα οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις (ΞΑΕ) που εισέρευσαν στην Ελλάδα το 2012 ήταν μόλις 1,5% του ΑΕΠ,δηλαδή 2,945 δις δολάρια, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 119η θέση μεταξύ 141 χωρών όσον αφορά την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Η πραγματικότητα όμως είναι ακόμα χειρότερη, καθώς σχεδόν στο σύνολό τους οι παραπάνω εισροές ΞΑΕ το 2012 δεν αφορούσαν νέες και «παραγωγικές» επενδύσεις, αλλά επρόκειτο για εισροή κεφαλαίων από ξένους χρηματοοικονομικούς κυρίως ομίλους που «απορροφήθηκαν» σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου θυγατρικών τους οι οποίες δραστηριοποιούνται εντός της ελληνικής επικράτειας.

Ο μεγάλος θυμός

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

(Eπενδυτής, 29/6/2013)

Οι Βραζιλιάνοι ξεσαλώνουν με σάμπα. Οι Αιγύπτιοι χορεύουν raqsharqi (το γνωστό οριεντάλ). Οι Πορτογάλοι είναι καθολικοί, οι Τούρκοι μουσουλμάνοι. Οι Ισπανοί βρίζουν στα ισπανικά, οι Μαροκινοί στα αραβικά. Οι Ιταλοί γράφουν τις προκηρύξεις και τα πανό τους από αριστερά προς τα δεξιά. Οι Αλγερινοί αντίστροφα. Οι Σουηδοί πυρπολούν αυτοκίνητα. Οι Τυνήσιοι αυτοπυρπολούνται οι ίδιοι. Οι Έλληνες αυτοκτονούν μοναχικά. Οι Μεσανατολίτες ζώνονται με εκρηκτικά και παίρνουν καμπόσους μαζί τους.

Όταν το ζεις, δεν αντιλαμβάνεσαι το ιστορικό του βάρος. Εδώ και έξι χρόνια όλος ο κόσμος χορεύει, αγανακτεί, διαδηλώνει, εξεγείρεται, συγκρούεται με αστυνομίες και στρατούς. Σε πρωτοφανή μεγέθη, με απίστευτη ένταση. Αναρίθμητα πλήθη γεμίζουν τις πλατείες του κόσμου στις πιο διαφορετικές χώρες, με τις πιο διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, καθεστώτα, επίπεδα ανάπτυξης. Εκτός από τον μεγάλο θυμό των ανθρώπων, είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τι συνδέει τους Βραζιλιάνους με τους Τούρκους διαδηλωτές σήμερα ή τι συνέδεε τους Αιγύπτιους και Τυνήσιους της Αραβικής άνοιξης με τους Ισπανούς Indignados ή τους Έλληνες Aγανακτισμένους. 

Ερχονται γερμανικά ταμιευτήρια (αφού φρόντισαν να κλείσουν πρώτα το ΤΤ)

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΦΩΤΗ ΦΩΤΕΙΝΟΥ

«Στη Γερμανία λέμε ότι στο χρήμα τελειώνει η φιλία». Τάδε έφη Georg Fahrenschon, πρόεδρος της Ενωσης Ταμιευτηρίων Γερμανίας (DSGV), ο οποίος ζήτησε από τους Ελληνες, σε εκδήλωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, να αποταμιεύσουν τα χρήματά τους σε... γερμανικά ταμιευτήρια.

Ο Georg Fahrenschon

Με αυτό τον τρόπο θα διευκολυνθεί η παροχή δανείων στις τοπικές οικονομίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά του υπουργού Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, «το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας δεν έφτασε ποτέ στην πραγματική οικονομία»!

Η ιδέα της δημιουργίας στην Ελλάδα δικτύου τοπικών τραπεζών στα πρότυπα των γερμανικών ταμιευτηρίων δεν είναι καινούργια. Το γερμανικό λόμπι, διά μέσου του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και μερικά χρόνια.

Ζημιές άνω του €1 τρισ. σε ευρω-τράπεζες

Πηγή: FT (via euro2day)του Wolfgang Münchau

Ο αριθμός και οι κλίμακες των συνεχόμενων κρίσεων που έπληξαν τις ευρω-τράπεζες τα τελευταία χρόνια, αρκούν για να αποδείξουν ότι οι κρυμμένες ζημίες είναι πολύ μεγαλύτερες από τις εκτιμήσεις. Τα ποσά που «βγάζει» ο W. Münchau.

Ηταν μια ακόμη από εκείνες τις μεταμεσονύκτιες συμφωνίες, οι οποίες είναι νομικά επιτηδευμένες, αλλά οικονομικά άσχετες. Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης συμφώνησαν την περασμένη εβδομάδα ότι το ταμείο διασώσεων European Stability Mechanism (ESM) θα διαθέσει 60 δισ. ευρώ από τα 500 δισ. ευρώ που είναι το συνολικό πιστωτικό όριο, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ευρωζώνης. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα υπόλοιπα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση θα προέλθουν από τις εθνικές κυβερνήσεις ή από την υποχρεωτική συμμετοχή επενδυτών και καταθετών (bail in).

Οπότε πόση ανακεφαλαιοποίηση να περιμένουμε; Η γαλλική εφημερίδα Les Echos την περασμένη εβδομάδα έκανε μια εκτίμηση για τα συνολικά ενεργητικά των επισφαλών τραπεζών που έχουν δημιουργηθεί για να απορροφήσουν τις ζημιές από το στεγαστικό κραχ και την αμερικανική πιστωτική κρίση. Αυτή η εκτίμηση και μόνο ξεπερνά το 1 τρισ. ευρώ, αν και περιλαμβάνει και την Βρετανία. Το πόσα από αυτά τα ενεργητικά είναι πράγματι «πνιγμένα» δεν προσδιορίζονται πουθενά με ασφάλεια. Είναι όμως βέβαιο ότι πολλά από αυτά θα καταλήξουν χωρίς καμία αξία.

Οι 11 προτάσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: ΑΥΓΗ

Έντεκα προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την εναλλακτική διακυβέρνηση για να αποτελέσουν τον άξονα μιας ενδεχόμενης προοδευτικής συνταγματικής αναθεώρησης ανέπτυξε από τα Χανιά ο Αλέξης Τσίπρας σε αντιπαράθεση με την "μνημονιακή μεταπολίτευση", την οποία επιδιώκουν τα μνημονιακά κόμματα, τα οποία ζητούν αλλαγή του Συντάγματος για να φτιάξουν όπως είπε χαρακτηριστικά "το νέο αποικιακό σύνταγμα, το σύνταγμα των δανειστών".

"Συζητάνε για αλλαγή του Συντάγματος τα μνημονιακά κόμματα και γιατί στήνουν την μνημονιακή μεταπολίτευση. Γιατί το σημερινό Σύνταγμα που έκαναν κουρέλι δεν τους κάνει. Όχι για να προωθήσουν ώριμες προοδευτικές αλλαγές,αλλά για να φτιάξουν το νέο αποικιακό Σύνταγμα. Το σύνταγμα των δανειστών. Για να στερεώσουν και θεσμικά το έωλο κράτος της έκτακτης ανάγκης που μας έχουν εδώ και τρία χρόνια εγκαθιδρύσει", τόνισε ο πρόεδρος της Κ. Ο. Του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας ότι "η βαρβαρότητα των μνημονίων πάει χέρι-χέρι με την καταστολή, την αυθαιρεσία, την υπονόμευση δημοκρατικών κατακτήσεων". Ενώ αναφερόμενος στην δικομματική κυβέρνηση την ονόμασε "συγκυβέρνηση της παράγκας, η συγκυβέρνηση του δικομματικού καρτέλ που μας έριξε στα βράχια, επιδιώκει και μια δημοκρατία της παράγκας, μια δημοκρατία των καρτέλ της οικονομικής εξουσίας".

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τον λαό να στηρίξει "μια μεγάλη προοδευτική αλλαγή στο τόπο" και δεσμεύτηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η δύναμη που "όχι μόνο θα σταματήσει τη καταστροφή, όχι μόνο για να ανορθώσει την οικονομία και τη παραγωγική βάση που καταρρέει, αλλά και για να προχωρήσει στην ανατροπή του φαύλου καθεστώτος που μας οδήγησε στη κρίση".

Σόι πάει το βασίλειο ή περί του θεσμού των κληρονομικών υπουργοποιήσεων

Πηγή: Το Ποντίκι
Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης, του οποίου την αξία και κυρίως τις λαμπρές σπουδές ουδόλως αμφισβητούμε – στην κυριολεξία –, θα κληθεί να θέσει σε εφαρμογή την αξιολόγηση για την εξυγίανση του δημόσιου τομέα. Αναρωτιέται κανείς για το ηθικό σκέλος του εγχειρήματος. Ένας άνθρωπος ο οποίος σαφώς κληρονόμησε την πολιτική του καριέρα από την οικογένειά του – ανεξαρτήτως των όποιων αντικειμενικών ικανοτήτων του – καλείται να αξιολογήσει τους δημόσιους υπαλλήλους, αρκετοί εκ των οποίων εισήχθησαν στο Δημόσιο μέσω του πελατειακού συστήματος διαχείρισης της εξουσίας. Δηλαδή του συστήματος στο οποίο ο γόνος Μητσοτάκης οφείλει την πολιτική του ύπαρξη. Να βγάλει, με απλά λόγια, αυτούς που προσέλαβε – όχι προσωπικά – αλλά ως πολιτικός φορέας.

Στο νέο Υπουργικό Συμβούλιο παρατηρούμε ότι πολλοί θώκοι μοιάζουν να προέρχονται από οικογενειακή κληρονομιά. Γεννηματά, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννη, Κεδίκογλου κ.ά. Στις κανονικές περιπτώσεις οι γονείς κληροδοτούν οικήματα, αγροτεμάχια, επιχειρήσεις ή ίσως και μετρητά. Ωστόσο στην Ελλάδα κληροδοτούνται, καθώς αποδεικνύει η αδιάσειστη πραγματικότητα, και τα υπουργεία. Αυτή η πρακτική του δημοκρατικού μας πολιτεύματος φαντάζει, ιδίως στις μέρες μας, άκομψη, για να μην πούμε αντιαισθητική. Ιστορικά γνωρίζουμε την κληρονομική βασιλεία ως πολίτευμα του παρελθόντος, ωστόσο στις μέρες μας ζούμε την κληρονομική υπουργοποίηση, το κληρονομικό βουλευτιλίκι – αποσύρεται ο πατέρας και αναλαμβάνει στο πόδι του την έδρα, ως αφορολόγητο αγροτεμάχιο ή γονική παροχή, ο λατρευτός υιός ή η καλλίπυγος κόρη.

Ωστόσο αυτά είναι παλιά όσο και το βασίλειο της Ελλάδος και γνωστά στους απανταχού της επικράτειας ψηφοφόρους. 

Για ένα μικρό και αποτελεσματικό δημόσιο…

Πηγή:http://antistachef.wordpress.com/

Όπως απέδειξε το τεράστιο οικονομικό κόστος του κλεισίματος της ΕΡΤ, μιας κατά τα άλλα κερδοφόρας επιχείρησης, οι απολύσεις δεν είναι μέσο αλλά στόχος. Δεν γίνονται για να εξοικονομηθούν χρήματα αλλά για λόγους αρχών και ιδεολογίας. Γι’ αυτό άλλωστε και ανέλαβε σχετικά ο Κυριάκος Μητσοτάκής. Γιατί είναι φανατικός των απολύσεων, που βέβαια δεν λέγονται έτσι πια. Λέγοντα “διαθεσιμότητα” και “κινητικότητα”. Το δημόσιο μετά τις απολύσεις που σχεδιάζουν, δεν θα είναι ούτε φτηνότερο ούτε καλύτερο. Θα είναι απλώς όλο και πιο ανύπαρκτο.  Και ότι πληρώναμε για το δημόσιο που είχαμε και μας φαινόταν σπάταλο, τώρα θα το πληρώνουμε στο πολλαπλάσιο για να αγοράζουμε τις υπηρεσίες του από ιδιώτες. Αυτή είναι η τελική μπίζνα. Γιατί να πληρώνεις τους “διεφθαρμένους” Δήμους να σου μαζεύουν τα σκουπίδια όταν μπορεί να στα μαζεύει ο αδιάφθορος Τόμπολας με τα διπλά λεφτά; Και αν κάπου το πράγμα δεν δουλέψει σωστά δεν υπάρχει πρόβλημα. Στα μνημόνια δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Τι κρύβει ο Στουρνάρας για τα "χρυσά" ομόλογα της Deutsche Bank

http://opinion24.gr (via e-parembasis.blogspot.gr)

Οσμή σκανδάλου από την απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου να μην "κουρευτούν" χρεόγραφα γερμανικής σφραγίδας. Κόντρα Καμμένου με τον υπ. Οικονομικών.

Η σημερινή σύγκρουση του προέδρου των Αν.Ελ Πάνου Καμμένου και του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα σχετικά με τα ομόλογα που θα αποπληρωθούν, αυτές τις μέρες, στο ακέραιο (100%), από τη δόση των 3,2 δισ που θα εισπράξει η χώρα, έρχεται να αποκαλύψει ένα πραγματικό σκάνδαλο. Το ελληνικό δημόσιο χρέος επιβαρύνεται με την αποπληρωμή ομολόγων που δεν "κουρεύτηκαν", στη βάση αποφάσεων που ελήφθησαν μυστικά από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Την ώρα, δηλαδή, που "κουρεύονται" τα ομόλογα ιδιωτών, ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων κλπ οι ελληνικές κυβερνήσεις προστατεύουν ξένα funds και τράπεζες.

Όπως αποκαλύπτει το newsbomb.gr, ούτε ο κ. Α. Σααράς, ούτε οι κύριοι Φ. Κουβέλης και Ευ. Βενιζέλος μας είπαν ότι η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου είχε υπογράψει ομόλογα που όχι μόνο δεν κουρεύτηκαν, αλλά όταν αγοράστηκαν, αγοράστηκαν στο 25-40% της πραγματικής τους τιμής και τώρα καλούμεθα να τα πληρώσουμε και μάλιστα με τόκο από 2,125% έως 4,625%.

NEW YORK TIMES. Ολόκληρο το άρθρο σχετικά με το πως η Ελλάδα χαρίζει τώρα στους τραπεζίτες ποσό ίσο με 4 φορές της πώλησης ΔΕΣΦΑ. Ο ρόλος Σάλλα.

Greek Plan May Reward Some Bank Executives

By LANDON THOMAS Jr.

Published: June 25, 2013

http://www.nytimes.com/2013/06/26/business/global/greek-bank-bailout-plan-may-reward-some-involved-in-collapse.html?_r=0

Μετάφραση: LEFTeria-news

To Ελληνικό σχέδιο μπορεί να ανταμείψει ορισμένα τραπεζικά στελέχη.

Ένα υποκατάστημα της Πειραιώς στην Αθήνα. Το πλάνο ανακεφαλαιοποίησης, μέρος της διάσωσης των τραπεζών, θα μπορούσε να είναι επικερδής για τον ηγέτη της. John Κολεσίδης / Reuters

ΛΟΝΔΙΝΟ - Ακόμη και ενώ οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι μορφάζουν στο αυξανόμενο κόστος της διάσωσης του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, τα κορυφαία στελέχη των τραπεζών τείνουν ενδεχομένως να βγάλουν μεγάλα κέρδη.

Το σχέδιο που αναπτύχθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τους διεθνείς πιστωτές  για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της χώρας περιλαμβάνει ένα ασυνήθιστο «κόλπο», σχετικά με τις προσφορές μετοχών: οι νέες μετοχές των τραπεζών θα δώσουν στους επενδυτές δωρεάν και δυνητικά επικερδή warrants που θα τους επιτρέπουν να αγοράσουν πολλά περισσότερα μερίδια στο μέλλον, σε μια προκαθορισμένη τιμή.

Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» και η ευρωπαϊκή συζήτηση για την ανταγωνιστικότητα

Μαριάννα Τόλια

eurounemployed.blogspot.gr

Οι ανισορροπίες Βορρά-Νότου μέσα στην Ευρωζώνη έχουν τις ρίζες τους εκτός ΟΝΕ και συγκεκριμένα στον μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την είσοδο των 12 νέων κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Μεγάλη ωφελημένη βγήκε η Γερμανία γιατί μετέφερε εργοστάσια στο πρώην ανατολικό μπλοκ και μείωσε τα τελικά κόστη της. Χαμένες βγήκαν οι χώρες του Νότου γιατί έχασαν την προγενέστερη θέση τους ως προμηθευτές ενδιάμεσων αγαθών για τη γερμανική βιομηχανία. 

 

Το τρίτο πλήγμα στο μερκελιανό μύθο της χαμένης ανταγωνιστικότητας του Νότου που έκανε «τάχα-μου-δήθεν» πάρτι σε βάρος του οικονόμου Βορρά έδωσαν δύο Αμερικανοί ακαδημαϊκοί, ο Thomas Grennes και ο Andris Stradzs, σε άρθρο τους με τον παιχνιδιάρικο  τίτλο «Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο της Ευρωπαϊκής Συζήτησης για την Ανταγωνιστικότητα». Ο αγγλικός ιδιωματισμός «the elephant in the room» δηλώνει την προφανή αλήθεια που οι πάντες την αγνοούν γιατί δεν θέλουν να τη συζητήσουν. Η βασική ιδέα πίσω από τις λέξεις είναι πως είναι αδύνατο να είσαι μέσα σε ένα δωμάτιο με έναν ελέφαντα και να μην τον βλέπεις. Άρα οι άνθρωποι που παριστάνουν ότι δεν βλέπουν τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο κάνουν μια επιλογή: να ασχοληθούν με οτιδήποτε μικρό, τριτεύων ή και άσχετο, προκειμένου να αποφύγουν να διαπραγματευτούν το κύριο.

Αφετηρία των Grennes και Stradzs για να διακρίνουν τον … ελέφαντα που οι υπόλοιποι αδυνατούσαν να δουν και που δεν είναι άλλος από την κοινή αγορά ήταν... η μνήμη τους. Οι δύο Αμερικανοί οικονομολόγοι απλά θυμήθηκαν ότι στο διάστημα 2001-2008 που δημιουργούνταν τα ελλείμματα του ευρωπαϊκού Νότου έναντι του Βορρά, η εισαγωγή του κοινού νομίσματος δεν ήταν η μόνη ευρωπαϊκή εξέλιξη. Υπήρξε κι η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – δηλαδή της κοινής αγοράς – με την είσοδο 12 νέων μελών από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια και ο μετασχηματισμός της Ευρώπης των 15 σε Ευρώπη των 27.