Απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”

ΠΗΓΗ: Εργασιακό Δελτίο

H απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη” για τις σαχλαμάρες του Δαυίδ

Μία τεκμηριωμένη απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”: Μεταξύ άλλων περιγράφουν πως ο κ. Δαυίδ (ο οποίος κουβαλά επίσης στο βιογραφικό του τη μεταφορά έδρας της COCA-COLA 3E από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο, ενώ πλέον είναι πρόεδρος της Eurobank) απαξίωσε τις εταιρείες.

Από 21/6/2013 η εταιρεία NUTRIART A.B.E.E. κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η οποία θα συζητηθεί στις 18/9/2013. Στην αίτησή της η εταιρεία επικαλείται μειωμένο κύκλο εργασιών τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσμα της καθυστέρησης υλοποίησης της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης.

Οι 500 εργαζόμενοι όμως δεν είναι εδώ τα τελευταία τρία έτη αλλά τα τελευταία είκοσι και τριάντα οι περισσότεροι. Οπότε γνωρίζουν:

• H ΚΑΤΣΕΛΗΣ ήταν κερδοφόρα έως το 2008, τότε που εξαγοράσθηκε και πέρασε στον έλεγχο του ομίλου Δαυίδ, του μεγάλου αφεντικού της coca cola. Τότε που ενοποιήθηκε με την ΑΛΛΑΤΙΝΗ (Άλευρα) και την ΠΛΑΖΑ (κατεψυγμένη ζύμη), κάτω από την νέα εταιρεία NUTRIART. Μόνο που η Nutriart φορτώθηκε και το δάνειο για την εξαγορά της ΚΑΤΣΕΛΗΣ ύψους 50.000.000€.

• Ο κ. Δαυίδ δηλαδή εξαγόρασε χωρίς φράγκο την ΚΑΤΣΕΛΗΣ, με δάνεια τα οποία φόρτωσε στην νέα εταιρεία Nutriart. Ο δανεισμός έφτασε στα 120.000.000€

Οι εκάστοτε διοικήσεις της εταιρείας που ορίζονταν από τον κύριο Μέτοχο επέδειξαν χαρακτηριστική αδιαφορία στην υποστήριξη των λειτουργιών της εταιρείας και όργιο κακοδιαχείρισης και σπατάλης.

Έμπειρο προσωπικό παραγκωνίζεται και εξωθείται σε αποχώρηση.

Κρίσιμες λειτουργίες της εταιρείας παραδίδονται σε εξωτερικούς συνεργάτες, με διαδικασίες αδιαφανείς και ενώ μπορούσαν να καλυφθούν ενδοεταιρικά.

Γιγαντώνεται η διοίκηση με αθρόες προσλήψεις στελεχών, από θυγατρικές του Ομίλου του Μεγαλομέτοχου, δίνονται bonus για στόχους που ποτέ δεν πιάνονται, εκτοξεύοντας έτσι τα διοικητικά κόστη σε δυσθεώρητα ύψη.

Ξοδεύεται 1,5 εκατομμύριο ευρώ για λογισμικό ERP που δεν εγκατέστησαν ποτέ.

Διαλύεται το δίκτυο διανομής.

Και ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς.

Οι εργαζόμενοι από τότε και επανειλημμένα είχαν επισημάνει τις καταστροφικές επιλογές της διοίκησης.

Αποτέλεσμα ο τζίρος της εταιρείας να πέσει από 85.000.000 το 2008 στα 15.500.000 το 2012 και η εταιρεία να αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα ρευστότητας τα τελευταία 2 χρόνια.

Στο διάστημα αυτό γίνεται προσπάθεια αναδιάρθρωσης των τραπεζικών δανείων (κούρεμα) και νέας χρηματοδότησης.

Οι συζητήσεις και συμφωνίες με μια ομάδα 14 τραπεζών αποδεικνύονται εξαιρετικά χρονοβόρες. Οι τράπεζες, που ανακεφαλαιώνονται με χρήματα του ελληνικού λαού – και στα ΔΣ τους συμμετέχουν ενίοτε και μέλη της οικογένειας του μεγαλομέτοχου Δαυίδ – εμφανίζονται αδιάφορες μπροστά στο διαφαινόμενο αδιέξοδο της εταιρείας.

Οι δύο χρηματοδοτήσεις που συμφωνούνται με τις τράπεζες 8.923.000 και 4.942.000 αργούν να εκταμιευθούν και έτσι η έλλειψη ρευστότητας στραγγαλίζει την εταιρεία.

Δεν πληρώνονται προμηθευτές, δεν αγοράζονται πρώτες ύλες για παραγωγή προϊόντων, η εταιρεία δεν μπορεί να είναι συνεπής στους πελάτες της με αποτέλεσμα να χάνεται μέρα με τη μέρα η μάχη στην αγορά. Οι ανταγωνιστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κερδίζουν σημαντικό μερίδιο αγοράς, που είναι δικό μας!

Θεωρούμε ότι οι δύο πλευρές -Τράπεζες και μέτοχος- εχουν κοινή ευθύνη για το σημερινό αδιέξοδο. Οι επιλογές τους αποδείχτηκαν καταστροφικές.

Αυτοί προσπαθούν να πετάξουν ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Η συμπαιγνία τους είναι απίστευτη. Ξέρουμε ότι αν θέλουν τα βρίσκουν μια χαρά! Ας μη διανοηθούν να παίξουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες των εργαζομένων!

Όταν θεωρούσαν ότι θα αυξανόταν η κερδοφορία τους «εφτιαξαν» την Nutriart. Τώρα που θεωρούν ότι τα κέρδη τους δεν θα είναι επαρκή θέλουν να «καταργήσουν» εργαζόμενους και παραγωγικές μονάδες που θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των εργαζομένων και της αγοράς.

Άλλωστε ταυτόχρονα με το κλείσιμο της Nutriart ο όμιλος ξεκινάει να δραστηριοποιείται σε μια σειρά από κλάδους από τους οποίους προσδοκά αυξημένη κερδοφορία. Η τοποθέτηση του κ. Γιώργου Δαυίδ στην ηγεσία της Eurobank το επιβεβαιώνει.

Οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι η εταιρεία έχει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης για τους εξής βασικούς λόγους:

- Η εταιρεία δραστηριοποιείται μέσω καθετοποιημένης παραγωγής στην επεξεργασία αλεύρων – βασικό είδος διατροφής, στην παραγωγή Ψωμιών και Αρτοσκευασμάτων καθώς και Προϊόντων Καταψυγμένης ζύμης. Σε μια εποχή που ο κόσμος πεινάει είναι ύβρις και έγκλημα να κλείνει μια τέτοια εταιρεία.

- Τα εμπορικά σήματα της εταιρείας – Αλλατίνη, Κατσέλης και Πλάζα – είναι πανίσχυρα, με μεγάλη αναγνωρισημότητα στην Ελληνική και ξένη αγορά.

- Η αγορά στα ψωμιά δεν είναι υψηλής ανταγωνιστικότητας. Υπάρχουν 3 εταιρείες στο χώρο.

Οι εργαζόμενοι έβαλαν πλάτη με το παραπάνω τα τελευταία χρόνια:

Από 1.000 έμειναν 500, αντιμετώπισαν μεγάλες και συνεχείς καθυστερήσεις στη μισθοδοσία τους – έμειναν μέχρι και 5 μήνες απλήρωτοι, παρείχαν μειωμένη εργασία για 3 μήνες στις αρχές του 2013.

Αντίθετα, η διοίκηση δεν υποστήριξε την ανάπτυξη της εταιρείας και μας δημιουργεί πολλά ερωτηματικά η χρονική επιλογή της κατάθεσης της αίτησης πτώχευσης, τώρα που υπάρχουν σημαντικά σημάδια ανάκαμψης των πωλήσεων.

Η εταιρεία πρέπει να επιβιώσει και θα επιβιώσει.

Δεν ζητάμε τίποτα άλλο παρά την ΑΜΕΣΗ επαναλειτουργία των εργοστασίων.

Τα χρήματα από αξιοποίηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων θα πρέπει να διοχετευθούν άμεσα για να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες της εταιρείας και όχι τα υπερκέρδη των τραπεζών.

Καμία απόλυση – καμία δυσμενής αλλαγή των όρων εργασίας.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στους 500 εργαζόμενους και στις οικογένειες τους, απέναντι στον λαό που πλήττεται σκληρά από την κρίση και επιπλέον απέναντι σε δεκάδες άλλες οικονομικές μονάδες που δραστηριοποιούνται γύρω απ αυτή (π.χ. αγρότες, προμηθευτές, μεταφορείς κ.λ.π)

Ακόμα θα πρέπει να λογοδοτήσει επειδή άφησε βορά των επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων μια εταιρεία η οποία, ειδικά σε συνθήκες που ο λαός δοκιμάζεται σκληρά, μπορεί να προσφέρει, εξυπηρετώντας στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσής του.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε κοινή συμπόρευση και αγώνα για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Τροϊκα και την Ευρωπαική Ενωση.

Οι εργαζόμενοι λειτουργούν γενιές ολόκληρες τις ιστορικές αυτές εταιρείες και όχι τα Golden boys του τραπεζικού κατεστημένου και του Μεγαλομέτοχου.

Από κοινού :

Σωματείο Εργαζομένων Υιοι Χ.Κατσέλη και Σωματείο Εργαζομένων Αλλατίνη-Ελβιπέτα