Can Greece get out of the crisis?

Speaker(s): 

Dimitris Daskalopoulos, (ο γνωστος)
Moritz Kraemer, (από S&P)
Vicky Pryce,
Poul Thomsen (επισης γνωριμός μας)

Chair: Professor Kevin Featherstone

Recorded on 28 March 2012 in Old Theatre, Old Building, LSE

This is a very timely discussion of whether Greece can get out of its current economic crisis. The financial markets show concern that the recent bailout will not be enough and a further rescue may be needed. There is renewed international concern that other euro members will find themselves in difficulty prompting further action – Portugal, it is feared, may need another bailout. The rescue strategy for Greece is clearly the ‘test case’ that will shape the response to any further problem. So, can it work? What must the ‘Troika’ and Greece do to return the economy to growth? The panel debate brings together key experts and protagonists.

Dimitris Daskalopoulos is chairman of the board of the Hellenic Federation of Enterprises (SEV).

Moritz Kraemer is managing director EMEA, analytical manager (Sovereign Ratings) at Standard & Poor's.

Vicky Pryce is senior managing director-economics of FTI Economics.

Poul Thomsen is deputy director, in the European Department of the International Monetary Fund and and head of the Troika Programme for Greece.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 29/4

της Νάντιας Βαλαβάνη

Η διαφαινόμενη επικράτηση του Φρανσουά Ολάντ στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών αναζωπύρωσε τη συζήτηση για την κρίση στην ευρωζώνη και τις προοπτικές της.

Τα τέσσερα σημεία που προβάλλει ο Ολάντ για την αναθεώρηση του συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας αφορούν το «ευρωομόλογο για τη χρηματοδότηση βιομηχανικών σχεδίων υποδομής», την «αύξηση των δυνατοτήτων χρηματοδότησης στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων», ένα είδος «φόρου Τόμπιν» και την «πλήρη αξιοποίηση των αποθεμάτων των διαρθρωτικών ταμείων». Οι ιδέες αυτές προς το παρόν είναι προεκλογικές υποσχέσεις. Οι πραγματικές δυνατότητες εφαρμογής τους στην ΕΕ των «27» με τις 20 δεξιές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις είναι πρόβλημα που η λύση του εξασφαλίζει βραβείο Νομπέλ. Το πιθανότερο είναι, αν τελικά προωθηθούν με συνέπεια, βοηθούσης και της έντασης των κρισιακών φαινομένων, να υπάρξουν ορισμένες οριακές αλλαγές - που δεν θα θίγουν τον πυρήνα του συμφώνου.

Είναι η δραχμή διαρθρωτική αλλαγή;

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 29/4

Του. Π. Παπαδόπουλου

Οι ηγεσίες του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζουν ότι μόνο ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να συγκριθεί με το μνημόνιο από την άποψη της επίδρασης στην ελληνική οικονομία. Η λιτότητα μείωσε την κατανάλωση, εκτόξευσε την ανεργία, βάθυνε την ύφεση και θρυμμάτισε τη συναίνεση που είναι προϋπόθεση για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Η μεγέθυνση της ύφεσης ανέστειλε τις επενδύσεις, ματαίωσε τις ιδιωτικοποιήσεις και σάπισε τις τράπεζες, οι οποίες, φορτωμένες με «κόκκινα» δάνεια και «κουρεμένα» κρατικά ομόλογα, περιόρισαν τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Οταν επικρατούν τέτοιες συνθήκες, καμία οικονομία δεν ανακάμπτει, ακόμη και αν πραγματοποιηθούν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές μέσα σε μία νύχτα.

Μαζί με τους Ελληνες, οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, ακόμη και οι Γάλλοι, αντιλαμβάνονται ότι η πρόταση της Γερμανίας για την Ευρώπη ισοδυναμεί με τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν το αντιλαμβάνονται στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ όπου δεν έχουν τίποτε να προτείνουν πέρα από αμήχανες διακηρύξεις και δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν πέρα από... τον Πύρρο Δήμα (ΠαΣοΚ) και τον Αντώνη Ρέμο (ΝΔ).

Σε διπλό αδιέξοδο η Ευρωζώνη

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ 28/4/2012

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.  

Η νεοφιλελεύθερη συνταγή της αποτυγχάνει να βάλει φρένο στην κρίση χρέους και κλυδωνίζεται πολιτικά - Ακόμη και η «διόρθωση» τίποτε θετικό δεν προοιωνίζεται για τις κοινωνίες.

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον τους. Το δημοσιονομικό σύμφωνο αμφισβητείται, έστω και αν οι προτάσεις του υποψήφιου για τη γαλλική προεδρία Φρανσουά Ολάντ εξαντλούνται σε ένα απλό αναπτυξιακό λίφτινγκ. Η Ισπανία ακολουθεί τον δρόμο των αυτοεκπληρούμενων προφητειών τρέχοντας ταχύτατα προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, μετά την πιστοληπτική της υποβάθμιση από την S&P. Η Ολλανδία απειλείται με απώλεια της άριστης πιστοληπτικής βαθμολογίας, ανοίγοντας ρήγμα στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαρακτηρίζει ανεπαρκή τη θεσμική θωράκιση της ΟΝΕ και αναζητεί αυτόνομο μηχανισμό διάσωσης των τραπεζών. Κι όλοι κρατούν την ανάσα τους για τα αποτελέσματα της επόμενης Κυριακής, πρωτίστως σε Ελλάδα και δευτερευόντως στη Γαλλία. 

Επτά επίδικα ερωτήματα για τις εκλογές

Του Γ. Τόλιου


E-mail: tolios@syn.gr
Blog: http://ytoliosblog.wordpress.com

Συνέντευξη στην ΙΣΚΡΑ

Κάθε φορά «εν όψει εκλογών» μιλάμε για την «κρισιμότητα» τους. Σε τι ακριβώς συνίσταται η σημασία αυτών της 6ης Μαΐου ’12; Ποια είναι τα επίδικα;

Τα γεγονότα που βιώνουμε συμβαίνουν μόνο 1-2 φορές στη διάρκεια ενός αιώνα στη ζωή μιας χώρας.! Οι πολιτικές «Μνημονίου» που εφαρμόζονται με ευθύνη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και όλων των αστικών δυνάμεων, μαζί και της «τρόϊκας» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), έχουν φέρει τη χώρα και τον ελληνικό στην εξώπορτα του…Άδη.! Κατά συνέπεια το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα συνεχιστεί ο κατήφορος ή θα….«ανακρούσουμε πρύμναν». Δηλαδή ριζική στροφή πορείας. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα των εκλογών. Το μήνυμα που θα δώσει η κάλπη.!

Ο ελληνικός λαός δηλαδή καλείται να αποδοκιμάσει ή να στηρίξει τα κόμματα, ανάλογα με τη στάση τους στο «Μνημόνιο»; 

6 Μαΐου 2012: Η ώρα της έλλογης οργής

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

Πηγή: Καθημερινή 29/4

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

«Πρέπει να επαινείται όποιος οργίζεται για τα πράγματα που πρέπει, με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει, και για όσο πρέπει.»

Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (1125b-1126a)

Οσο οι εκλογές πλησιάζουν, τόσο τα διλήμματα εντείνονται: «Αυτοδυναμία ή ακυβερνησία» δηλώνει ο Σαμαράς, «ευρώ ή δραχμή;» ρωτάει πονηρά ο Βενιζέλος. Πληθαίνουν και τα μετεκλογικά «σενάρια χάους». Οι τεχνικοί της εξουσίας πασχίζουν να μετατρέψουν την αγωνία μας για το μέλλον της χώρας σε ανασφάλεια και φόβο.

Μερικοί αξιόλογοι αρθρογράφοι καλούν να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», να αποφύγουμε την τιμωρητική ψήφο. Ορθολογικά σκεπτόμενοι, λένε, πρέπει να βάλουμε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας, αντί απλώς να εκφράσουμε συναισθήματα θυμού. Αν η «ψυχρή λογική» υποδεικνύει ότι, σε τελική ανάλυση, το συμφέρον της χώρας υπηρετείται ψηφίζοντας ένα από τα κόμματα της φαυλότητας, ας είναι. Δεν είναι επιθυμητό, είναι όμως το μικρότερο κακό.