Το ψέμα Φούχτελ, ο καλλωπισμός του και η αλήθεια για την παραγωγικότητα

ΠΗΓΗ: Αυγή

Του Κώστα Καλλωνιάτη

Την οργή των Ελλήνων εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που είχαν προκαλέσει οι δηλώσεις του Γερμανού υφυπουργού Εργασίας και ειδικού απεσταλμένου της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, με συνέπεια τον προπηλακισμό του Γερμανού πρόξενου στη Θεσσαλονίκη μπορεί να μην εξευμένισαν μεταγενέστερες διορθωτικές δηλώσεις του "περί παρεξήγησης", όμως για τον σκοπό αυτό ανέλαβαν δράση εγχώριοι αναλυτές "αξιοποιώντας" τις μάλιστα μερικώς στο όνομα αποκατάστασης της αλήθειας.

Θυμίζουμε πως ο κ. Φούχτελ είχε δηλώσει ότι: «Σύμφωνα με έρευνες 1.000 εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα στη Γερμανία κάνουν τόση δουλειά όση 3.000 στην Ελλάδα. Οι χώρες - εταίροι της Ελλάδας που χρηματοδοτούν αυτή την προσπάθεια ανόρθωσης θέλουν να ακούσουν απαντήσεις για το πώς μπορεί να αυξηθεί η παραγωγικότητα των απασχολούμενων στον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα». Με άλλα λόγια, ο κ. Φούχτελ μας πληροφορούσε πως η παραγωγικότητα των Γερμανών δημοσίων υπαλλήλων είναι τριπλάσια αυτής των Ελλήνων ή 200% υψηλότερη.

«Εντάξει! Μπορεί να έκανε λάθος στο μέτρημα ο κ. Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του ΟΟΣΑ η παραγωγικότητα ανά ώρα εργασίας στη Γερμανία είναι διπλάσια από εκείνη της Ελλάδας. Άρα τη δουλειά που κάνουν 2.000 εργαζόμενοι σε ένα ελληνικό δήμο την κάνουν 1.000 σε έναν γερμανικό». Αυτά μας λέει ο κ. Π. Μανδραβέλης ("Καθημερινή" 18.11.12) "διορθώνοντας" το λάθος του Φούχτελ διευκρινίζοντας συγχρόνως πως δεν φταίει η "θρυλούμενη τεμπελιά" των Ελλήνων για το έλλειμμα παραγωγικότητας, αλλά οι κομματικοί εγκάθετοι και συνδικαλιστές που όχι μόνον δεν δουλεύουν αλλά και εκβιάζουν τους δημάρχους και την κοινωνία.

Κατά τον έγκριτο αναλυτή η γερμανική παραγωγικότητα είναι διπλάσια και όχι τριπλάσια της ελληνικής (100% υψηλότερη) κι αυτή η διαφορά δεν θα υπήρχε καθόλου αν εξέλιπαν οι κηφήνες. Πόσοι είναι αυτοί; Ο κ. Μανδραβέλης δεν μας πληροφορεί παρά έμμεσα όταν λέει: «Και μπορεί οι 1.000 που πραγματικά δουλεύουν σε έναν ελληνικό δήμο να παράγουν ισόποσο έργο με 1.000 Γερμανούς. Μόνο που στην Ελλάδα πληρώνονται 2.000 και αυτούς τους υπόλοιπους άεργους (συνδικαλιστές και κομματικούς), που μειώνουν τον δείκτη παραγωγικότητας, υπερασπίζονται οι διάφοροι πάτρωνες της Προόδου». Με άλλα λόγια, κατά τον κ. Μανδραβέλη η ελληνική παραγωγικότητα θα ήταν ισοδύναμη της γερμανικής εάν από τους 2.000 εργαζόμενους στο Δημόσιο απομακρύνονταν οι 1.000 άεργοι και παρέμεναν τελικά οι 1.000 που "πραγματικά εργάζονται". Δηλαδή εάν μειωνόταν το προσωπικό κατά 50% ή κατά 335.000, αφού η τελευταία απογραφή μιλούσε για δημόσιο τομέα 670.000 εργαζομένων !

Συνεπώς, ο κ. Μανδραβέλης "διορθώνει" κάπως την υπερβολή Φούχτελ σχετικά με τη διαφορά παραγωγικότητας, αλλά υπερθεματίζει της τρόικας σχετικά με τις απολύσεις που χρειάζεται να γίνουν στο Ελληνικό Δημόσιο! Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Μανδραβέλης σφάλλει και στα δύο σκέλη της επιχειρηματολογίας του. Γιατί, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ (Αύγουστος 2012 για το 2011), η γερμανική παραγωγικότητα εργασίας στο σύνολο της οικονομίας είναι μόλις 63% υψηλότερη της αντίστοιχης ελληνικής κι όχι 200% ή 100%. Και η Γερμανία φημίζεται για την ισχυρή παραγωγικότητα του ιδιωτικού της τομέα κυρίως, εξ ου και η εξαγωγική της δυναμική. Άρα στον δημόσιο τομέα η διαφορά παραγωγικότητας είναι ακόμη χαμηλότερη από 63%...

Επίσης, ο κ. Μανδραβέλης σφάλλει να θεωρεί πως οι "πραγματικά εργαζόμενοι" Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι έχουν την ίδια παραγωγικότητα με τους Γερμανούς ομολόγους τους. Γιατί αυτό που ξεχνά είναι πως η παραγωγικότητα εργασίας δεν σχετίζεται μόνον με τη διάθεση και την ένταση εργασίας, αλλά και από αντικειμενικούς παράγοντες, όπως η ορθολογική οργάνωση της δημόσιας διοίκησης, το πολιτικό μάνατζμεντ, η λειτουργία αυτόνομων ελεγκτικών μηχανισμών, χρηστή διαχείριση των δημοσίων οργανισμών και υπουργείων, η τεχνική υποδομή και ο ψηφιακός τους εκσυγχρονισμός και διασύνδεση. Σε όλους αυτούς τους τομείς ο ελληνικός δημόσιος τομέας υπολείπεται θεαματικά του αντίστοιχου γερμανικού, ενώ επιβαρύνεται με τη διαφθορά του πελατειακού συστήματος που ο κ. Μανδραβέλης διαπιστώνει μόνο σε επίπεδο κομματικών διορισμών κι όχι των ηγεσιών των δύο κομμάτων εξουσίας που ευθύνονται για το πελατοκεντρικό σύστημα και την εξάπλωση της διαφθοράς στο Δημόσιο.

Όμως υπάρχει και ακόμη μία παράμετρος που φαίνεται να αγνοούν οι Φούχτελ και Μανδραβέλης. Η οποία αφορά την μακροχρόνια και βραχυχρόνια τάση αύξησης της παραγωγικότητας εργασίας στην Ελλάδα συγκριτικά με τη Γερμανία. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1995-2012 η παραγωγικότητα για το σύνολο της οικονομίας αυξάνει 23,3% στην Ελλάδα έναντι 15,8% στη Γερμανία. Την τελευταία τριετία (2010-2012) της κρίσης, ωστόσο, οι τάσεις αντιστρέφονται με κάμψη της παραγωγικότητας στην Ελλάδα και αύξηση στη Γερμανία. Δηλαδή, την περίοδο της σκληρής λιτότητας, της αύξησης της ανεργίας και των έμμεσων απολύσεων στο Δημόσιο, η παραγωγικότητα μειώνεται, την ίδια ώρα που αυξάνει στην Γερμανία, όπου συνεχίζεται η ανάπτυξη.

Με άλλα λόγια, όσοι κόπτονται για την αύξηση της παραγωγικότητας στο Ελληνικό Δημόσιο θα έπρεπε αντί να παραχαράζουν τα πραγματικά στοιχεία να αναγνωρίσουν πως οι μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας ευθύνονται για την μείωση της παραγωγικότητας και να αντιπροτείνουν αναπτυξιακές πολιτικές αντί να ζητάνε την κατά 50% διάλυση του δημόσιου τομέα. Αλλά φαίνεται πως ο νεοφιλελεύθερος παραλογισμός δεν έχει τέλος σ' αυτό τον τόπο.

Πηγή: ΟΟΣΑ