ΡΗΞΗ; Διέξοδος από την Κρίση της Ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: contramee

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ιστορική επιλογή :να παραδοθεί στις κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρωζώνης αντιμετωπίζοντας ένα ζοφερό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό μέλλον, ή να βρει το θάρρος να δράσει , αλλάζοντας τον εαυτό της και ίσως και την Ευρώπη. Σύντομα θα ξέρουμε την απάντηση.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο ΑΑ ΛΙΒΑΝΗ .η τελευταία μελέτη του RMF που συντονίζεται από τον καθ. Κώστα Λαπαβίτσα ,με τίτλο:

Ρήξη; Διέξοδος από την κρίση της Ευρωζώνης.

των Κ.Λαπαβίτσα Α. Καλτενμπρούνερ, Ντ. Λίντο,Tζ Μίντγουει, Τζ. Μίτσελ, Χ.Π. Παϊνσέιρα, Ε. Πίρες, Τζ. Πάουελ, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες, Λ. Βατικιώτη

Πρόκειται για την τρίτη μελέτη της επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (SOAS) , που έρχεται να ολοκληρώσει την εικόνα της κρίσης στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ ,τα τελευταία τρία χρόνια και να δώσει απαντήσεις από την πλευρά του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας των πολιτών.

Παρακάτω παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου και μια σύντομη περίληψη των σημαντικότερων σημείων που αναλύονται στη μελέτη αυτή.

1. Για να προλάβετε επιπτώσεις του τύπου ‘’Don’t cry for me Argentina…’’

του Χόρχε Μαρκίνι*

Σήμερα οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι εύκολες. Εντούτοις, το κόστος διατήρησης του status quo και αποδοχής των πιέσεων που προέρχονται από την προϊούσα κατάρρευση του παρόντος καθεστώτος είναι πολύ υψηλότερο από το να πει κανείς όχι και να προχωρήσει σε αλλαγές σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες. Οι αλλαγές αυτές θα πρέπει να απαντούν σε βασικά δημοκρατικά ερωτήματα. Ποιος θα πληρώσει για την κρίση; Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες ενός εναλλακτικού οικονομικού προγράμματος, συμπεριλαμβανομένων των μέσων πολιτικής, των διαθέσιμων πόρων και του ύψους των δημοσίων δαπανών; H Ελλάδα μπορεί να λάβει άλλα μέτρα, αφού έχει το πλεονέκτημα άντλησης διδαγμάτων από την ιστορική εμπειρία. Η εξέγερση της Αργεντινής το 2001-2002, με την οποία έκλεισε μια μεγάλη περίοδος παρακμής, απομυθοποιεί την αντίληψη, που είναι σήμερα παρούσα σε όλη την Ευρώπη, ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις μπροστά στην συστημική καταστροφή, εκτός από την οικονομική προσαρμογή που στρέφεται ενάντια στην κοινωνία και συντηρεί τη νομισματική ακαμψία.

Είναι γνωστό ότι μια οικονομική κρίση, ιδιαίτερα όταν είναι δριμεία, μπορεί να οδηγήσει σε αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού και στην κυριαρχία του δόγματος «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αν δεν υπάρξουν αντίβαρα που θα αποτρέψουν την οικονομική, χρηματοπιστωτική, πολιτική και κοινωνική αποδιοργάνωση, οι επιπτώσεις μπορεί να μας οδηγήσουν πολύ πίσω. Ζούμε σε πολύ δύσκολους και περίπλοκους καιρούς, και οι προκλήσεις πρέπει αναπόφευκτα να αντιμετωπιστούν.

2. Τα σημαντικότερα σημεία της μελέτης

Η κρίση της Ευρωζώνης είναι μέρος της παγκόσμιας αναταραχής που ξεκίνησε το 2007 ως αμερικάνικη κρίση στην αγορά ακινήτων, έγινε παγκόσμια τραπεζική κρίση, μετατράπηκε σε παγκόσμια ύφεση, και ως εκ τούτου οδήγησε σε κρίση του δημόσιου χρέους.

Το ευρώ είναι μια μορφή διεθνούς αποθεματικού νομίσματος που δημιουργήθηκε από μια ομάδα ευρωπαϊκών κρατών για να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα υπέρ των Ευρωπαϊκών Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της χρηματιστικοποίησης

Η πολιτική της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι βαθύτατα νεοφιλελεύθερη: περικοπή των δημόσιων δαπανών, αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των μισθών, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η πολιτική λιτότητας είναι αντιφατική, διότι οδηγεί σε ύφεση με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται το βάρος του χρέους και περαιτέρω να τίθενται σε κίνδυνο οι τράπεζες και η ίδια η νομισματική ένωση.

Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι σε θέση, ούτε να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της ούτε πληροί τις προϋποθέσεις των σχεδίων διάσωσης, κάνοντας αναπόφευκτη την αθέτηση πληρωμών. Η αθέτηση πληρωμών πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του οφειλέτη, με κυρίαρχο και δημοκρατικό τρόπο και θα επισπεύσει κατά πάσα πιθανότητα την έξοδο από την ΟΝΕ. Η εγκατάλειψη του ευρώ θα προσφέρει περισσότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους δεδομένου ότι το κράτος θα μπορεί να μετατρέψει το σύνολο του χρέους στο νέο νόμισμα.

Η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη ενέχει σοβαρούς κινδύνους και κόστη .Αλλά η εναλλακτική λύση είναι η οικονομική και κοινωνική παρακμή εντός της ΟΝΕ , η οποία θα μπορούσε να καταλήξει σε χαοτική και ακόμη πιο δαπανηρή έξοδο. Γι ‘αυτό, θα ήταν απαραίτητο να υπάρξει ένα ευρύ πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει έλεγχο των κεφαλαιακών ροών ,αναδιανομή, βιομηχανική πολιτική, καθώς και ριζική αναδιάρθρωση του κράτους. Ο στόχος θα είναι να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων υπέρ της εργασίας, ενώ ταυτόχρονα, θα θέτει τη χώρα σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης και υψηλής απασχόλησης. Επίσης , το πρόγραμμα θα προστατεύσει την εθνική ανεξαρτησία.

Οι δυο προηγούμενες μελέτες του RMF εκδόθηκαν αντίστοιχα την Άνοιξη και το Φθινόπωρο του 2010

1η : 2010 KPIΣH EYPΩZΩNHΣ. ΦTΩXEIA TOY ΔYNATOY ΠTΩXEYΣH TOY AΔYNATOY -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΟΒΟΛΙ

2η : Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

• Ο Χόρχε Μαρκίνι είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο το Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή και διευθυντής της Εταιρείας Πολιτικής Οικονομίας της Λατινικής Αμερικής (SEPLA )
• http://www.researchonmoneyandfinance.org/