Νέα δανειακή σύμβαση: Και επισήμως αποικία η Ελλάδα

ΠΗΓΗ: Επίκαιρα 22-28/3

του Λ. Βατικιώτη

Μια νέα σελίδα στην υποτέλεια της Ελλάδας απέναντι στους πιστωτές και την ξενοδουλεία της πολιτικής της ελίτ ανοίγει η δανειακή σύμβαση που συνοδεύει το δεύτερο δάνειο της Τρόικας ύψους 137 δισ. ευρώ (109 από ευρωζώνη, συν 28 από ΔΝΤ). Το άγχος που διαπερνά το πολυσέλιδο κείμενο σχετίζεται με την αποτροπή κάθε πιθανής αναθεώρησης ακόμη και αμφισβήτησης της λεόντειας αυτής συμφωνίας από μια μελλοντική κυβέρνηση που θα σέβεται τον εαυτό της και δεν θα λειτουργεί ως το μακρύ χέρι των πιστωτών. Οι προσπάθειες τους ωστόσο να πνίξουν τον ελληνικό λαό στα χρέη για να σώσουν τις τράπεζες πέφτουν στο κενό. Κι η νέα δανειακή σύμβαση μπορεί με μια απλή πλειοψηφία της Βουλής ανά πάσα στιγμή να καταγγελθεί και να χαρακτηριστεί παράνομη, λόγω του ότι βρίθει αντισυνταγματικοτήτων! Είναι επίσης έκδηλη και μαζί προκλητική η μεροληψία της υπέρ των τραπεζών καθώς από τα 137 δισ. ευρώ τα 113 δισ. πάνε στις τράπεζες (ελληνικές και ξένες), δηλαδή το 82% του νέου δανείου!!! Τι σεβασμού μπορεί να αξίζει μια τέτοια χρηματοδότηση που καλύπτει την πιο βαθιά διαπλοκή ΕΕ και τραπεζών με τον μανδύα της «διάσωσης»;

Ενδεικτικό του νομοθετικού αλαλούμ που έχει δημιουργηθεί, ως αποτέλεσμα  του άγχους τους να καλύψουν τις παρατυπίες τους, είναι ότι στη Βουλή εισήλθε προς κύρωση μετά το υπουργικό συμβούλιο της Τετάρτης 14 Μαρτίου μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου! Πληροφορούμαστε έτσι στο άρθρο πρώτο του σχεδίου νόμου που αναμενόταν να ψηφισθεί υπό την μορφή κατεπείγοντος την Τρίτη 20 Μαρτίου ότι «κυρώνεται και έχει ισχύ νόμου από την δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η από 14 Μαρτίου 20012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου». Προς τι η ψήφιση επομένως από την Βουλή;

Απαγορεύουν την αθέτηση πληρωμών

Η αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση βάσει της οποίας εγκρίθηκε η χορήγηση των 109,1 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ξεκινάει με μια δήλωση (υποταγής και συμμόρφωσης): «Τόσο το Δικαιούχο Κράτος Μέλος όσο και το ΤΧΣ δηλώνει και εγγυάται στο ΕΤΧΣ… ότι… ii) δεν αποτελούν και δεν θα αποτελέσουν γεγονός αθέτησης υποχρέωσης ή καταγγελίας (με οποιονδήποτε τρόπο κι αν περιγράφονται) για οποιοδήποτε από τα ζητήματα αναφέρονται στην υποπαράγραφο (i). Στη συνέχεια οι πιστωτές μας ζητούν την εξαίρεσή τους από οποιαδήποτε «δικαστική διαδικασία, διαιτησία ή διοικητική διαδικασία ή έρευνα από ή ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου, διαιτητικού οργάνου ή αρχής που ενδέχεται να θίξουν την υπογραφή ή υλοποίηση του Μνημονίου, της παρούσας Σύμβασης ή των συναλλαγών που προβλέπονται στην παρούσα»! Το άγχος τους εδώ είναι προφανές και το μοιράζονται με την ελληνική πολιτική ηγεσία: αυτό που θέλουν είναι να αποφύγουν την τύχη που είχαν ο πρώην Ισλανδός και ο πρώην Ούγγρος πρωθυπουργός που έκατσαν στο σκαμνί και κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για την υπερχρέωση και τη χρεοκοπία της χώρας τους. Γι’ αυτό ψηφίζουν στη Βουλή ότι είναι υπεράνω του νόμου!

Οι «ευρωπαίοι εταίροι» μας επέβαλαν επίσης να αναγνωρίσουμε την απόλυτη προτεραιότητα που θα έχει η εξυπηρέτηση του χρέους τους. Στο κεφάλαιο με τίτλο «Υποχρεώσεις» αναφέρεται: «Το δικαιούχο κράτος μέλος αναλαμβάνει την υποχρέωση, σχετικά με το χρέος γενικής κυβέρνησης μέχρι την πλήρη εκταμίευση όλης της χρηματοδοτικής ενίσχυσης και την αποπληρωμή όλων των τόκων και πρόσθετων ποσών, εάν υπάρχουν, που οφείλονται από την παρούσα σύμβαση… να μην χορηγήσει σε οποιονδήποτε άλλο πιστωτή ή κάτοχο του δημοσίου χρέους οποιαδήποτε προτεραιότητα έναντι των υποχρεώσεων που απορρέουν από την παρούσα σύμβαση».

Ο λεόντειος χαρακτήρας της συμφωνίας φαίνεται από τον όρο κατά τον οποίο το ΕΤΧΣ μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να απαιτήσει πίσω τα λεφτά του. Η παράγραφος 9 με τίτλο «Γεγονότα καταγγελίας» ξεκινά με τα εξής: «Το ΕΤΧΣ δύναται με γραπτή ενημέρωση του δικαιούχου κράτους μέλους να ακυρώσει όλες ή κάποιο μέρος από τις διευκολύνσεις (ή οποιαδήποτε από αυτές) και/ή να κηρύξει το συνολικό ποσό κεφαλαίου οποιασδήποτε ή όλων των χρηματοδοτικών ενισχύσεων που έγιναν και εκκρεμούν… άμεσα ληξιπρόθεσμο και απαιτητό μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους, όλα τα άλλα ποσά που οφείλονται σχετικά με τα ανωτέρω εάν: (α) το δικαιούχο κράτος μέλος, το ΤΧΣ ή η Τράπεζα Ελλάδας δεν καταβάλλει στο ΕΤΧΣ οποιοδήποτε ποσό κεφαλαίου ή τόκων… (β) το δικαιούχο κράτος μέλος, το ΤΧΣ ή η Τράπεζα της Ελλάδας αθετήσουν οποιαδήποτε υποχρέωσή τους».

Κλητήρας το ελληνικό δημόσιο

Με την νέα δανειακή σύμβαση το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει επίσης καθήκοντα γραμματέα και κλητήρα απέναντι στους πιστωτές, που πλέον θα γνωρίζουν όλα όσα σχετίζονται με την κατάσταση του ελληνικού δημόσιου χρέους: «Με ισχύ από την ημερομηνία της παρούσας σύμβασης το δικαιούχο κράτος μέλος οφείλει να παράσχει στο ΕΤΧΣ: (α) όλα τα έγγραφα που αποστέλλονται από το δικαιούχο κράτος μέλος στους κατόχους νέων ελληνικών ομολόγων ή στους πιστωτές γενικώς, την ίδια ακριβώς στιγμή που αποστέλλονται και πρέπει να παρέχει στο ΕΤΧΣ το συντομότερο δυνατό μετά την παραλαβή, όλα τα έγγραφα που έχουν εκδοθεί γενικά στους πιστωτές άλλων προσώπων από τα οποία προκύπτει χρέος γενικής κυβέρνησης, (β) μια τακτική τρίμηνη έκθεση της προόδου που έχει γίνει στην εκπλήρωση των όρων του μνημονίου συνεννόησης, (γ) εγκαίρως κάθε περαιτέρω πληροφορία που αφορά τη δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση, την οποία εύλογα να ζητήσει το ΕΤΧΣ», κ.α.

Στη νέα δανειακή σύμβαση ακόμη προσδίδεται κι επίσημος, θεσμικός ρόλος στους …Γκαουλάιτερ: «Το δικαιούχο κράτος μέλος επιτρέπει στο ΕΤΧΣ να στείλει τους δικούς του αντιπροσώπους ή δεόντως εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους για να διεξάγουν τεχνικές ή οικονομικές αξιολογήσεις, ελέγχους ή επιθεωρήσεις τις οποίες θεωρεί απαραίτητες»!

Το επόμενο κεφάλαιο, υπ. αρ. 12, με τίτλο «Γνωστοποιήσεις» αποτελεί, επιτέλους, την δικαίωση της Άννας Διαμαντοπούλου καθώς προβλέπεται ότι «όλα τα έγγραφα, οι πληροφορίες και τα στοιχεία που παραδίδονται σύμφωνα με την παρούσα και τους ειδικούς όρους διευκόλυνσης είναι στην αγγλική γλώσσα»…

Υποτελείς στο …μεγάλο δουκάτο του Λουξεμβούργου

Ο απόλυτος εξευτελισμός του ελληνικού κράτους περιλαμβάνεται στο 15^ο κεφάλαιο με τίτλο «Εφαρμοστικό δίκαιο και αρμόδια δικαστήρια». Εκεί αναφέρεται κατά λέξη: «Η παρούσα σύμβαση και οι ειδικοί όροι διευκόλυνσης (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων) και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που απορρέει από ή γεννάται σε σχέση με κάθε μία από αυτές διέπονται και ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο»! Επίσης, «τα μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία, ή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης και καθενός από τους ειδικούς όρους διευκόλυνσης της (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων της) στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του μεγάλου δουκάτου του Λουξεμβούργου».

Ο συγκεκριμένος όρος που αποτελεί όνειδος για κάθε κυρίαρχο κράτος, όπως τυπικά είναι η Ελλάδα, σηματοδοτεί τον ακρωτηριασμό των αρμοδιοτήτων του. Σε συνδυασμό με την κατάργηση και της τυπικής ισότητας των κρατών μελών που επήλθε στο συμβούλιο κορυφής της ΕΕ, μέσω της ντε φάκτο θέσπισης της αρχής της πλειοψηφίας επ’ αφορμή την ψήφιση του Δημοσιονομικού Συμφώνου που κατοχυρώνει την νομοθετική απαγόρευση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, η υπαγωγή της νέας δανειακής στο δίκαιο της Αγγλίας και του Λουξεμβούργου σηματοδοτεί την μετατροπή της Ελλάδας σε κράτος – παρία, περιορισμένης κυριαρχίας.

Εποφθαλμιούν τον χρυσό!

Οι δανειστές μας, δεν διστάζουν να δημιουργήσουν μέσα από τη νέα δανειακή κι εκείνο το πλαίσιο που θα τους επιτρέψει να «βάλουν χέρι», σαν κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου, όχι μόνο στη δημόσια περιουσία και τον φυσικό πλούτο αλλά επίσης και στον χρυσό της Ελλάδας. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο ίδιο (15^ο) κεφάλαιο, στην παράγραφο 4: «Το δικαιούχο κράτος μέλος, το ΤΧΣ και η Τράπεζα Ελλάδας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορούν να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση και κάθε ένα από τα παραρτήματα και τα προσαρτήματα της». Η συμπερίληψη στο άρθρο (περί παραίτησης από την ασυλία) της Τράπεζας της Ελλάδας δεν στοχεύει πουθενά αλλού παρά στα αποθέματα χρυσού που διατηρεί το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα βάρους 147,5 τόνων και αξίας 5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην έκθεση του διοικητή για το έτος 2010. Το γεγονός δε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρυσού βρίσκεται εκτός Ελλάδας, στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας και της αμερικανικής ομοσπονδιακής τράπεζας, στη Νέα Υόρκη, επιτρέπει στους Σάιλοκ του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος σε περίπτωση πιθανής μελλοντικής αμφισβήτησης της δανειακής σύμβασης να επιχειρήσουν την κατάσχεσή του, καθώς εκεί το εκτελεστικό δίκαιο δεν είναι το ελληνικό!

Οι κίνδυνοι (κατάσχεσης) που ελλοχεύουν για την Ελλάδα έγιναν ορατοί πέρυσι. Όταν συγκεκριμένα ο εκλεγμένος πρόεδρος της Βενεζουέλας διέταξε τον επαναπατρισμό του χρυσού της χώρας του (βάρους 211 τόνων και αξίας 12 δισ. δολ.) ο οποίος βρισκόταν στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας της Αγγλίας. Οι δικαστικές διαμάχες που έχει ο Ούγκο Τσάβες με ενεργειακούς πολυεθνικούς κολοσσούς, μετά την δημοφιλή απόφαση εθνικοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων της Βενεζουέλας, και ο κίνδυνος της εκδίκασης σοβαρών προστίμων που θα οδηγούσαν στην κατάσχεση του βενεζολάνικου χρυσού που κρατείται στο εξωτερικό, πιθανά να τον οδήγησαν να διατάξει την μεγαλύτερη μεταφορά στην πρόσφατη ιστορία χρυσού σε φυσική μορφή. Μια απόφαση που αμφισβήτησε και μια συνήθεια από την εποχή της αποικιοκρατίας που θέλει την Αγγλία να κρατάει τα αποθέματα χρυσού των κυρίαρχων κρατών, για να μπορεί φυσικά να τα εκβιάζει και να έχει τον τελικό λόγο για τις εσωτερικές τους εξελίξεις. Παράδοση που αλληλοσυμπληρούμενη με την πλανητική επικράτηση του αγγλικού δικαίου, όπως δείχνει και το παράδειγμα της Ελλάδας, αποδεικνύεται να έχει καταλυτική σημασία στην εποχή της αναβίωσης της οικονομικής αποικιοκρατίας.