.jpg)
ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ
Είστε γνωστή για την εργασία σας σχετικά με την κρίση του χρέους στις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Τότε ήταν μια κρίση για τις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ τώρα φαίνεται να πλήττει κυρίως τις ανεπτυγμένες χώρες. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Οι αιτίες της κρίσης του χρέους στις χώρες του τρίτου κόσμου δεν ήταν οι ίδιες με σήμερα. Στη δεκαετία του 1970 πολλοί είχαν δανειστεί χρήματα που πήγαν σε εξοπλισμούς, σε σπατάλες στις εισαγωγές της μεσαίας και ανώτερης τάξης, στην αύξηση των τιμών του πετρελαίου, σε έργα για την προστασία του λευκού ελέφαντα, με άλλα λόγια σε μη παραγωγικές δαπάνες. Επίσης, στις ΗΠΑ αυξήθηκαν ξαφνικά τα επιτόκια μονομερώς το 1981 κατά ένα τεράστιο ποσοστό. Υπήρξε μια εσκεμμένη πολιτική για να χρεωθούν και να μπουν σε έλεγχο οι αναπτυσσόμενες οικονομίες. Ο μεγαλύτερος λόγος για την τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση του χρέους, είναι ότι οι κυβερνήσεις έχουν αναλάβει ιδιωτικά χρέη τραπεζών που εξερράγησαν με τη χρηματοπιστωτική κρίση. Η ιδέα της ισοσκέλισης του προϋπολογισμού ή το μηδενικό χρέος, είναι μια απόλυτη φαντασίωση. Σήμερα οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη έχουν μέτρια χρέη, στις αρχές του 2011 η Ισπανία όφειλε το 55% του ΑΕΠ. Ακόμα και η αυστηρή Συνθήκη του Μάαστριχτ, λέει ότι μέχρι το 60% του ΑΕΠ είναι εντάξει. Η Ιταλία και το Βέλγιο μπορεί να είναι πολύ πάνω από το 100%, αλλά πολλές χώρες όπου επιβάλλεται λιτότητα, όπως η Γαλλία, δεν έχουν κανένα πρόβλημα.
