Ολυμπιακών διαστάσεων οι αποκλίσεις στο κόστος των έργων για το 2004

ΠΗΓΗ: TVXS 

Ρεκόρ... αποκλίσεων στο κόστος των Ολυμπιακών έργων, σε σχέση με το αρχικό δηλωθέν ποσό στο φάκελο διεκδίκησης της Ελλάδας, πέτυχε η χώρα μας σύμφωνα με την έκθεση του υπουργείου Οικονομικών την οποία δημοσιεύει η εφημερίδα Real News. Ενδεικτικό παράδειγμα, το Ολυμπιακό στάδιο στο οποίο σημειώθηκε απόκλιση της τάξης του 12.771% (!).

Στο φάκελο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Ελλάδα, το συνολικό κόστος των έργων εμφανιζόταν να είναι 7.741.000.000 ευρώ. Το κόστος όμως, εν τέλει, ξεπέρασε τα 13.000.000.000 ευρώ, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη του υπουργείου Οικονομικών το 2005.

Πρώτο στη λίστα της σπατάλης του δημόσιου χρήματος έρχεται το ΟΑΚΑ αφού ενώ το έργο της διαμόρφωσής του είχε αρχικά κοστολογηθεί στα 3.100.000 ευρώ, σύμφωνα με την έκθεση του υπουργείου Οικονομικών τελικά ο λογαριασμός έφτασε τα 399.000.000 ευρώ, σημειώνοντας την εξωπραγματική απόκλιση της τάξης του 12.771% .

Δεύτερο στη λίστα των αποκλίσεων ολυμπιακό έργο αναδεικνύεται τοΚαυταντζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκης, για το οποίο ενώ είχε εκτιμηθεί ότι θα χρειαστεί 1.100.000 ευρώ, τελικά κόστισε 67.900.000 ευρώ. Η απόκλιση φτάνει το 6.073%.

Στο Ολυμπιακό Στάδιο Πάτρας, για το οποίο είχε επίσης εκτιμηθεί πως θα κόστιζε 1.100.000, τελικά η απόκλιση έφτασε το 4.009%, αφού κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 45.200.000 ευρώ.

Απάντηση στον Σαχινίδη

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

επί του ελληνικού δημόσιου χρέους

www.elegr.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (1/5) ο Φ. Σαχινίδης φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα λόγω του Μνημονίου. Ούτε καν συνειδητοποιεί ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη, βρίσκεται δηλαδή πολύ πιό πίσω ακόμη και από τον Κ. Σημίτη και την Β. Παπανδρέου.

Η έλλειψη κατανόησης του Φ. Σαχινίδη είναι απόλυτη όσον αφορά την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Θα αντιπαρέλθουμε την απαράδεκτη έκφρασή του για «μπανανίες» της Λατινικής Αμερικής. Καλό θα ήταν όμως να γνωρίζει ο υφυπουργός ότι η παγκόσμια συζήτηση για την οικονομία δεν διεξάγεται πλέον με τους ρατσιστικούς όρους της δεκαετίας του 1970.

«Νόμος είναι πια το δίκιο του μετόχου»

Ελευθεροτυπία (1/5)

 Ιωάννης Δ. Κουκιάδη

Ο ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου και πρόεδρος της Εταιρείας Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΔΕΚΑ), Ιωάννης Δ. Κουκιάδης, μιλά για το πέρασμα «από την Πρωτομαγιά των διεκδικήσεων στην Πρωτομαγιά της διαμαρτυρίας».

«Η Πρωτομαγιά, ιστορικό γεγονός αμερικανικής προέλευσης, με αίτημα τη διεκδίκηση του οχταώρου, έγινε σύμβολο των απεργιακών αγώνων και διεκδικήσεων (με απόφαση της Β' Διεθνούς), με δύο αποκλίνοντες στόχους: ο ένας αποσκοπούσε στη βελτίωση της εργατικής θέσης στο σύστημα αγοράς, το οποίο οδήγησε στη δημιουργία του κοινωνικού κράτους που έφτασε στο απόγειό του στη δεκαετία του '70. Εκτοτε, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ο άλλος πολιτικός, εκφράστηκε με την προλεταριακή επανάσταση, που βρήκε την υλοποίησή του στην Οκτωβριανή Επανάσταση, που τερμάτισε αδόξως το βίο της το 1990, με χαρακτηριστικό τη διάλυση της παρέλασης στη Μόσχα την ημέρα της Πρωτομαγιάς από το διαμαρτυρόμενο πλήθος.

«Χρειάζονται κι άλλες Πρωτομαγιές»

Ελευθεροτυπία (1/5)

Αρις Καζάκος

Ο Αρις Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πιστεύει πως «θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές» και παραπέμπει στην ιστορία του Σισύφου και του Προμηθέα».

«Οσοι αρκέστηκαν στο ρόλο του κομπάρσου στο ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και όσοι το πάλεψαν, το έχουν ήδη καταλάβει: θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές.

Οταν αντί για εργασία προσφέρεται ανεργία ή "τοξικές" εργασιακές σχέσεις (με το "μπλοκάκι", εκ περιτροπής, μερική απασχόληση, δανεισμένη εργασία), όταν καταστρέφεται ο πρωτογενής μηχανισμός κατανομής του παραγόμενου πλούτου, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τη διαιτησία του Ο.ΜΕ.Δ. και αποθεώνεται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα, όταν απαλλοτριώνεται η δημόσια περιουσία με "κατοχικού" τύπου αγοραπωλησίες ("για ένα κομμάτι ψωμί"), όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις ζωτικής και στρατηγικής σημασίας, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, Υδρευση, χάρη στις οποίες το κράτος μπορεί ακόμη να είναι υπολογίσιμος παράγοντας στην πολιτική αγορά και να έχει έσοδα, πωλούνται με τίμημα που οι αγοραστές θα αποσβέσουν με τα κέρδη τριών έως πέντε ετών, όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται παρά μόνον κοινή λογική για να καταλάβει κανείς τη βιβλική καταστροφή στην οποία οδηγούνται οι κοινωνίες.

Κοινωνική στροφή προς τη σύγχυση

ΠΗΓΗ: Παραλληλογράφος

του Γαλαξιάρχη

Αν και δεν είμαι φαν των πολιτικο-οικονομικών δημοσκοπήσεων (τις θεωρώ κατά βάση προϊόντα κατά παραγγελία που βρίθουν προχειρότητας), πάντα τους ρίχνω μία ματιά με όση ψυχραιμία και γνώση διαθέτω. Επίσης, επισημαίνω ότι δεν εντυπωσιάζομαι ποτέ από τους “κράχτες” των αριθμών, γιατί, ακόμη κι αν ήταν άκρως επιστημονικές και προσεγμένες, τα νούμερα από μόνα τους κρύβουν ακόμη περισσότερη από τη μισή αλήθεια που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση της VPRC που δημοσιεύτηκε στα “Επίκαιρα” της περασμένης Πέμπτης και προβλήθηκε ως ένδειξη θεαματικής στροφής της κοινωνίας, τράβηξε λίγο παραπάνω το ενδιαφέρον μου. Πολύ φοβάμαι ότι οι -κατά βάση αριστερών πεποιθήσεων- σχολιαστές, όπως π.χ. η ΙΣΚΡΑ, που βιάστηκαν να μιλήσουν για ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών θα πρέπει να συγκρατηθούν και να δουν τα αποτελέσματά της ψυχραιμότερα…

Στο περιθώριο των πολυσυζητημένων, πλην ανούσιων, αποτελεσμάτων της εκλογικής επιρροής στην πρόσφατη δημοσκόπηση της VPRC, υπάρχουν ορισμένα ευρήματα που αξίζουν πολύ περισσότερης προσοχής. Αναφέρομαι στην άποψη του κόσμου σχετικά με την οικονομική κρίση, τις επιλογές διεξόδου και την κυβερνητική πολιτική πάνω στο θέμα. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τα ευρήματα της VPRC, ένας στους τρεις Έλληνες επιθυμεί να προχωρήσει η χώρα σε στάση πληρωμών, ένας στους δύο σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους, διαγραφή σημαντικού μέρους του και κρατικοποίηση μεγάλων τραπεζών. Εκ πρώτης όψης τα νούμερα αυτά δείχνουν μία τάση της κοινωνίας για επιθετικές και αποφασιστικές λύσεις, εντελώς έξω από το πνεύμα του μνημονίου και του αργού οικονομικού θανάτου της μεσαίας τάξης που -αποδεδειγμένα πλέον- αυτό επιφέρει. Σωστό συμπέρασμα μεν, διόλου πλήρες δε…

Περισσότερο αναγκαίος σε καιρούς κρίσης

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Γ. Κουζή

Η άποψη κατά της αναγκαιότητας των συνδικάτων, ενός θεσμού μη συμβατού με τη «μεταβιομηχανική» εποχή που διανύουμε, και μάλιστα με το επιχείρημα του αντιπαραγωγικού χαρακτήρα τους, δεν είναι καινούργια. Τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής τους και για πολλές δεκαετίες πριν από την αναγνώριση του συνδικαλιστικού δικαιώματος η βίαιη καταστολή της συνδικαλιστικής και της απεργιακής δράσης έχει ως βάση το επιχείρημα της παρεμπόδισης της ελευθερίας του επιχειρείν. Ωστόσο τα συνδικάτα, ως δυναμικές συλλογικές εκφράσεις της μισθωτής εργασίας, δημιουργούνται ως απάντηση απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία, φαινόμενα που αποδεικνύουν επίμονα τη διαχρονικότητά τους.

Κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσονται και κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες δοξασίες, που εκδηλώνουν την επιθετικότερη έκφραση του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία, διεκδικώντας τη δική του ιστορική ρεβάνς για όλες τις παραχωρήσεις στις οποίες είχε προβεί κατά το παρελθόν για την αποφυγή εξελίξεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν και σε κοινωνικές ανατροπές. Τώρα όμως που η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ανακηρύσσεται σε υπέρτατη αξία και μεταφράζεται, κυρίως, με μείωση και συμπίεση του εργασιακού κόστους, το εργατικό δίκαιο βρίσκεται στο στόχαστρο με την εντολή του «εκσυγχρονισμού» που οδηγεί στην απορρύθμισή του, ενώ η πρόσφατη κρίση αποτελεί τη μεγάλη αφορμή για την πλήρη αποδιάρθρωσή του. 

Πόσα χρήματα πήρε μέχρι στιγμής η Γερμανία από την Ελλάδα από τόκους;

Πηγή: xrimanews.gr

Μπορεί να έχουν γράψει τα χειρότερα για την Ελλάδα και να έχουν κατηγορήσει τους Έλληνες με ό,τι μπορεί να βάλει κανείς στο νου του. Και αν και οι ίδιοι δεν πλήρωσαν ποτέ τα δάνεια τους στην Ελλάδα και άφησαν φέσια και ενώ οι εφημερίδες τους γέμισαν με πρωτοσέλιδα πως χαρίζονται λεφτά στην Ελλάδα από τον κόπο και των ιδρώτα των Γερμανών, πριν ακόμη περάσει ένας χρόνος από την υπογραφή του Μνημονίου, οι Γερμανοί έχουν εισπράξει από τόκους από την Ελλάδα 136 εκ ευρώ, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει σε αποκλειστικότητα το XrimaNews.gr

Όχι μόνο αυτό, αλλά η KFW, η τράπεζα στην οποία κατατίθενται τα χρήματα από τους τόκους των δανείων 'διάσωσης', αναφέρει πως παρά τα οικονομικά προβλήματα της η Ελλάδα πληρώνει πάντα χωρίς καμία καθυστέρηση. Τα χρήματα των τόκων πηγαίνουν από την KFW στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας και προσμετρώνται στα κρατικά έσοδα.

Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι Έλληνες που πλήρωσαν το μεγαλύτερο τμήμα της ανασυγκρότησης της Ελλάδας μετά τη διάλυση της από τους Γερμανούς. Ποιος θα το έλεγε πως 65 χρόνια αργότερα ένας χρηματοπιστωτικός πόλεμος που έγινε με την ανοχή και την υπαιτιότητα της Γερμανίας, θα ανάγκαζε τους Έλληνες όχι μόνο να ανασυγκροτήσουν και πάλι την διαλυμένη οικονομικά χώρα τους αλλά και να πληρώσουν τόκους στη Γερμανία γιατί τους 'έσωσε'.

Άραγε, ποια δημόσια έργα στη Γερμανία θα γίνουν με ελληνικά χρήματα; Μήπως σε εκείνες τις τοποθεσίες να στηθεί από ένα άγαλμα τον "Έλληνα διασωθέντα";

XrimaNews.gr