ΑΔΕΔΥ κατά Ε.Ε. στο Ευρωδικαστήριο

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ

Εισήχθη χθες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η προσφυγή της ΑΔΕΔΥ κατά του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε., στην οποία ζητείται η ακύρωση δύο αποφάσεων για τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος της Ελλάδας.

Η ΑΔΕΔΥ ζητεί από το Ευρωδικαστήριο να ακυρωθούν:

Πρώτον: Η απόφαση του Συμβουλίου του Ιουνίου 2010 για λήψη από την Ελλάδα μέτρων που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος.

Δεύτερον: Η απόφαση του Συμβουλίου (2010/486/ΕΕ) του Σεπτεμβρίου 2010 για την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, διά της οποίας καλείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος.

Εξωθεσμικοί κίνδυνοι

 

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΑΤΟΥ

Η Γερμανία προχωρεί ακάθεκτη στη δημιουργία μιας εξωθεσμικής Ευρώπης των χωρών της ευρωζώνης, ανεξάρτητης από την υιοθετημένη από όλες τις χώρες της Ενωσης Συνθήκη της Λισαβόνας.

Γιατί θέλουν τόσο πολύ αυτό το νέο σχήμα οι Γερμανοί; Διότι η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ πιέζεται από τους φιλελεύθερους εταίρους της, οι οποίοι απειλούν να ρίξουν την κυβέρνησή της, αν αυτή δεν προχωρήσει στην υιοθέτηση πρόσθετων, νεοφιλελεύθερων κοινωνικο-οικονομικών μέτρων που δεν προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας. Ετσι, αυτή διατύπωσε, σε συνεργασία με τους Γάλλους, την πρότασή της για ένα σύμφωνο ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη που, ενδεικτικά, προβλέπει καθήλωση μισθών, αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, κοινές αποφάσεις για τα εκπαιδευτικά, χαμηλό πλαφόν στη φορολόγηση των επιχειρήσεων, συνταγματικά ή νομοθετικά κατοχυρωμένο μηδενισμό δημόσιων ελλειμμάτων και χρέους κ.λπ.

Με ομόλογα θα πληρώνει πλέον το δημόσιο

 

Πηγή: Capital gr

Του Νεκτάριου Νώτη

Τη λύση της καταβολής των οφειλών του προς προμηθευτές κι επιχειρήσεις μέσω της έκδοσης ομολόγων επιλέγει το υπουργείο Οικονομικών για να δικαιολογήσει τη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει εδώ και εννέα μήνες. Στο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στη Βουλή προβλέπεται ότι:

«Το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να εξοφλεί παντός είδους υποχρεώσεις του, σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα, προς όλους τους φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, με τη σύμφωνη γνώμη τους, με έκδοση κρατικών χρεογράφων εντόκων γραμματίων ή ομολόγων ή άλλων τίτλων δανεισμού, στο πλαίσιο του εκάστοτε εκτελούμενου κρατικού Προϋπολογισμού. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζονται το ύψος των εκδιδόμενων τίτλων, ο σκοπός, οι όροι, οι διαδικασίες και κάθε άλλη τεχνική λεπτομέρεια που αφορά την έκδοσή τους. Η παρούσα διάταξη ισχύει από 12 Δεκεμβρίου 2010».

Ξέρουν πού το πάνε;

Πηγή: Αυγή

του Χρ. Λάσκου

Ένα από τα πιο ενοχλητικά, κατά τη γνώμη μου, στοιχεία της περιόδου μετά το κοσμοϊστορικό 2008 είναι το γεγονός πως οι ιδεολογικοί κέρβεροι του καπιταλισμού -και, κυρίως, οι οικονομολόγοι- λαμβάνονται ακόμη σοβαρά υπόψη. Σαν να ξέρουν για τι μιλάνε και σαν να έχουν κάτι να πουν. Για τους περισσότερους από αυτούς είμαι πεπεισμένος πως δεν ισχύει τίποτε από τα δύο. Δεν είναι μόνο πως μέχρι πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 98% ανάμεσά τους ήταν βέβαιοι πως οι «αυτορρυθμιζόμενες αγορές», ο καπιταλισμός δηλαδή, δεν υπόκεινται σε κρίσεις -αυτά τα λέγανε μόνο κάτι παρωχημένοι κομμουνίζοντες χίπηδες. Δεν είναι, ακόμη, το ό,τι, λίγο μετά, γκουρού του τύπου Άλαν Γκρήνσπαν το μόνο που είχαν να συνεισφέρουν στη συζήτηση ήταν η ιστορική φράση «τι έγινε, ρε παιδιά;». Δεν είναι ούτε το γεγονός πως σούπερ γκόλντεν μπόις σαν τον Σον Φιτζπάτρικ της θετικά δακτυλοδεικτούμενης Anglo Irish -στάχτη και μπούρμπερη πλέον- ομολογούν ότι «δεν είχαν καμία απολύτως αίσθηση για το τι συνέβαινε». Το κυριότερο είναι πως όλα αυτά δεν αποτελούν συγκυριακές αστοχίες, αλλά είναι άμεσα συνυφασμένα με την απόλυτη έλλειψη, από μέρους τους, μιας οποιασδήποτε θεωρίας του υπαρκτού καπιταλισμού. Το υποκατάστατο, δηλαδή τα λεπτεπίλεπτα μαθηματικά τους μοντέλα, είναι ενδιαφέρον, αλλά άσχετο με το θέμα. Μπορεί να βοηθήσει ως εισαγωγή στην εκπαίδευση φανατικών του σουντόκου. Ελάχιστα, όμως, μιλάει για τον πραγματικό κόσμο, στον οποίο τόσο επώδυνα πια ζούμε οι περισσότεροι εργαζόμενοι άνθρωποι.

Με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Γερμανία

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Με αφορμή την επίσκεψη αυτή και επειδή γίνεται πολύ κουβέντα στην ίδια τη Γερμανία, ότι τάχα οι Γερμανοί υποφέρουν χάριν της Ελλάδος, έχει σημασία να αναφερθούμε σε ορισμένες πτυχές των σχέσεων μας. Η Ελλάδα δεν είναι ωφελημένη αλλά αντίθετα ζημιωμένη στις οικονομικές σχέσεις της με Γερμανία.

1.Η Γερμανία έχει χρέη απέναντι στην Ελλάδα που ο πρωθυπουργός μας δεν διεκδικεί, αποδέχεται ή στην καλύτερη περίπτωση σιωπά και ανέχεται.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που προέρχονται από το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, και περιλαμβάνουν α) την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Αʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, β) αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών την περίοδο ουδετερότητας της Ελλάδας στον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν την επίθεση Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας, γ) την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, δ) τις Επανορθώσεις που αναγνωρίστηκαν από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας καταβάλει η Γερμανία για τις ζημίες που προξένησε στην ελληνική οικονομία και ε) την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών του γερμανικού στρατού κατοχής, όπως είναι η περίπτωση του Διστόμου κ.λπ. ξεπερνούν, σε σημερινή αξία, τα 162 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους.

Η επιστροφή της Αντιγόνης και οι Μαρίες Αντουανέτες της κυβέρνησης Παπανδρέου

Πηγή: (Επίκαιρα, 17/2/11)

του Λ. Βατικιώτη

Εκ πρώτης όψεως, την πλατεία Ταχρίρ από την πλατεία Συντάγματος τη χωρίζουν έτη φωτός. Ο Γιώργος Παπανδρέου εκλέχτηκε ενώ ο Χόζνι Μουμπάρακ ήταν δικτάτορας. Οι εκλογές στην Ελλάδα δεν καταλήγουν σε όργιο νοθείας, όπως συμβαίνει εκ παραδόσεως στη χώρα του Νείλου, ενώ την εξουσία δεν την ασκεί ο στρατός, αλλά μια εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία επικαλείται συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες και διακριτούς ρόλους.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι διαφορές κι αρχίζουν οι ομοιότητες. Κι είναι μάλιστα κραυγαλέες. Τις υπενθύμισε το πραγματικά ριζοσπαστικό, γνήσια δημοκρατικό κίνημα «δεν πληρώνω», που ξεκίνησε από τα διόδια, επεκτάθηκε στα κρατικά νοσοκομεία ενάντια στο χαράτσι των 5 ευρώ και πλέον στρογγυλοκάθισε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καταργώντας στην πράξη τις αυθαίρετες και αντικοινωνικές αυξήσεις στα εισιτήρια ύψους 40% που επέβαλλε η κυβέρνηση Παπανδρέου, κατ’ εντολή ΔΝΤ – ΕΕ. Ο άξαφνος χαρακτήρας με τον οποίο εισέβαλε στην πολιτική ζωή το κίνημα «δεν πληρώνω» ανατρέποντας την πολιτική ατζέντα δεν διαφέρει καθόλου από την ορμητικότητα και την αποφασιστικότητα του πλήθους που κατέλαβε την Πλατεία Ταχρίρ. Το ίδιο δέος που ένιωσε ο Μουμπάρακ – ο οποίος πίστευε ότι η δεσποτεία του θα διαρκέσει πολλές ακόμη 30ετίες – πρέπει να ένιωσε και η κυβέρνηση Παπανδρέου που πίστευε ότι ο λαός θα συνέχισε να πληρώνει αδιαμαρτύρητα τα χαράτσια που αυθαίρετα ανακοινώνει ο υπουργός Οικονομικών μετά από κάθε επίσκεψη της τρόικας στην Αθήνα.

Οι δολοφόνοι στον τόπο του εγκλήματος

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η δήλωση του επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου ήδη από τον Δεκέμβριο του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα μας, παρότι δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για πολλούς ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Το ρεπορτάζ της χθεσινής Καθημερινής έλεγε για την ακρίβεια ότι ο Στρος - Καν έκανε τη σχετική δήλωση σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα. Τι είπε ο... φίλος μας ο Ντομινίκ; Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της εφημερίδας: