Νομισματικός πόλεμος σε… δόσεις

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

του Γ. Τσίπρα

Η παγκόσμια κρίση, η συμφωνία Κίνας – Ιαπωνίας, οι πιέσεις της Ουάσιγκτον, το εγχείρημα του Πεκίνου και οι τριγμοί του ευρώ. Του Γιώργου Τσίπρα

Η πείνα αποκαλείται, σε κείμενα της Ε.Ε., «διατροφική ανασφάλεια». Το κόψιμο πληθωριστικού χρήματος στις ΗΠΑ «ποσοτική χαλάρωση». Ο νομισματικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει είχε χαρακτηριστεί από το νυν πρόεδρο της ΕΚΤ «μη συνεργατικά παίγνια» στην παγκόσμια οικονομία. Στην ευρηματικότητα όρων είναι αστείρευτοι. Στην πραγματική οικονομία έχουν το πρόβλημα, που οξύνεται...
Η νομισματική συμφωνία που ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες ανάμεσα στην Κίνα και την Ιαπωνία, με βάση την οποία το γουάν και το γιεν θα είναι στο εξής άμεσα μετατρέψιμα το ένα στο άλλο, στις μεταξύ των δύο χωρών εμπορικές συναλλαγές, χωρίς την ενδιάμεση κοστοβόρα μετατροπή τους πρώτα σε δολάριο, είναι η πιο σημαντική μέχρι σήμερα επιτυχία του Πεκίνου στη στροφή νομισματικής πολιτικής που έχει υιοθετήσει μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008.

Ιστορικά, οι νομισματικές ενώσεις κατέρρευσαν...

Πηγή: Καθημερινή 31/12 Της Ζέζας Ζήκου Το ευρώ για τον 21ο αιώνα αποτελεί ό,τι και η Κοινωνία των Εθνών για τις αρχές του 20ού - μια εκλεπτυσμένη ιδέα, που έμεινε πολιτικά ορφανή και καταδικάστηκε σε παρακμή; Μπορεί. Η Ευρωζώνη είναι ο αδύναμος κρίκος του παγκόσμιου συστήματος. Και το σύστημα, εδώ και τρία χρόνια, βρίσκεται σε βαθιά, συστημική κρίση, συνεχώς μεταλλασσόμενη. Με αφορμή την Ελλάδα, μεταλλάχθηκε στη μητέρα όλων των κρίσεων στην κρίση των κρατικών ομολόγων. Αν σκάσει, τότε θα πέσει το σύστημα συνολικά. Η ιστορία όσο και η θεωρία διδάσκουν πως οι νομισματικές ενώσεις κατέρρευσαν για ποικίλους λόγους. Ισχύει για τη Λατινική Ενωση, τη Συμμαχία της Στερλίνας και τη Ζώνη Δολαρίου. Γιατί να μην ισχύσει και για την Ευρωζώνη;

Για έναν διεθνικό πατριωτισμό

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ

Μήνες τώρα ακούμε πως οι Μάγια πίστευαν ότι το 2012 θα έρθει το τέλος του κόσμου. Δεν ξέρω για τον κόσμο, ίσως όμως το 2012 σημάνει την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι οπαδοί της ευρωπαϊκής (καπιταλιστικής) ολοκλήρωσης φαντάζονταν μια Ευρώπη ισότιμων εθνών, μία ήπειρο ευημερίας και ειρήνης. Η πραγματικότητα διέψευσε τις προσδοκίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αυτοδιαλυθεί ως συνέπεια της ανισότιμης ανάπτυξης και των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών ή θα μετατραπεί σε ένα περισσότερο συγκεντρωτικό και αυταρχικό μόρφωμα υπό την ηγεμονία του γερμανικού κεφαλαίου; Και η Ευρώπη του Σένγκεν, η Ευρώπη - φρούριο, θα γίνει για άλλη μια φορά φυτώριο του ρατσισμού και των επί μέρους εθνικισμών;

2011: Έτος απόγνωσης

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η χρονιά που λήγει ήταν φρικτή για τους εργαζόμενους και τους λαούς, όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Με πολιορκητικό κριό την κρίση δημόσιου χρέους, οι χρηματοπιστωτικοί τομείς υπονομεύουν και αποδομούν το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις, την απασχόληση, χωρίς όμως εξ αυτού να βελτιώνεται ούτε η εξυπηρέτηση του χρέους ούτε και η απόδοση της οικονομίας. Οι τράπεζες μετέφεραν τα χρέη τους στα κράτη, υποχρέωσαν τα κράτη να τις διασώσουν με χρήμα των φορολογουμένων και σήμερα αξιώνουν από αυτά τη λιτότητα, με αναπόφευκτη συνέπεια την ύφεση, την ανεργία μεγάλης κλίμακος, την αποδόμηση των εργασιακών και κοινωνικών συστημάτων.

England - United Kingdom: The growth of euroscepticism

Πηγή: France24

The Lies that Europe's Politicians Tell Themselves

ΠΗΓΗ: SPIEGEL

A Commentary by Armin Mahler

Since its inception, the euro zone has been built on lies, the most grievous of which is the idea that the common currency could work without political union. But Europe's politicians are currently suffering under a different but equally fatal delusion -- that they have all the time in the world to fix the crisis.

How much does time cost? That depends what you need it for. The time that Europe's leaders want to buy to tackle the euro crisis is a precious commodity. And its price keeps going up and up.

Initially, it was supposed to cost €110 billion ($130 billion). That's how expensive the first EU bailout package for Greece was. Soon, it was expanded via a comprehensive rescue fund that helped out Portugal and Ireland. Then came a second bailout package for Greece, followed by an even more comprehensive rescue fund for the rest.

In late September 2011, representatives in Germany's parliament, the Bundestag, had not yet voted on this expanded package -- which would put Germany alone on the hook for €211 billion -- but it was already clear to them that even that wouldn't be enough. But nobody could say that out loud, and especially not Finance Minister Wolfgang Schäuble, because they obviously didn't want to endanger the government's majority in parliament -- and, thereby, its own ability to govern.

Ποσα κεφαλαια χρειάζονται οι ευρωπαικές τραπεζες;

Πηγή: Spiegel

Lex: Η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί εκτός ευρώ

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Μια φορά κι έναν καιρό, οι συζητήσεις για την Ιταλία είχαν ως επίκεντρο το ποδόσφαιρο ή τις διακοπές στην Τοσκάνη. Ξαφνικά, το μόνο για το οποίο όλοι συζητούν είναι οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων της Ιταλίας (μιας και το αναφέραμε, πλησιάζουν ξανά το 7%). 

Η εξέλιξη αυτή αντικατοπτρίζει την κρατούσα άποψη: ότι το κόστος δανεισμού είναι πλέον τόσο υψηλό που σύντομα η Ιταλία δεν θα μπορεί να το αντέξει, θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών στο χρέος των 1,9 τρισ. ευρώ και αυτό το γεγονός θα καταστρέψει την ευρωζώνη.

Είναι αλήθεια πως εάν καταρρεύσει η Ιταλία θα καταρρεύσει και η ευρωζώνη. Η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η Ρώμη, στην ουσία, δεν είναι ότι το χρέος της θα καταστεί μη βιώσιμο, αλλά ότι οι επενδυτές θα σταματήσουν να αγοράζουν ιταλικούς κρατικούς τίτλους σε όποια τιμή κι αν φτάσουν.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ Ι

ΠΗΓΗ: eparistera


του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

ΤΟ ΧΡΗΜΑ Ι

Βάλτε επιτέλους φραγμούς στην κίνηση των κεφαλαίων!

Πηγή:  Επίκαιρα 29.12.2011

του Λ. Βατικιώτη

Ανέκδοτο έχει γίνει πάλι η Ελλάδα στην Ευρώπη. Αφορμή αυτή τη φορά είναι τα δισεκατομμύρια που φεύγουν κάθε μήνα από τις ελληνικές τράπεζες για το εξωτερικό και συγκεκριμένα για πιο ασφαλείς προορισμούς. Το τελευταίο, καθόλου τιμητικό, δημοσίευμα ήρθε από τον βρετανικό Guardian, ενώ πλήθος σχετικών αναφορών έχει ακόμη δει το φως της δημοσιότητας από τις στήλες του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel και πολλών άλλων μέσων.

Το θέμα ωστόσο, φυγή δισεκατομμυρίων από μια χώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας που θερίζεται από την ανεργία και την πείνα, κάθε άλλο παρά ανοίκειο είναι για όλους εμάς. Αφορά συγκεκριμένα τα ποσά που φεύγουν με εντελώς νόμιμους τρόπους από τους τραπεζικούς λογαριασμούς για να πάνε στο εξωτερικό, σε χώρες όπως η Ελβετία τις περισσότερες φορές. Τα ποσά που έχουν μεταναστεύσει μέχρι σήμερα από το 2010 (όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκάλεσε την κρίση δημόσιου χρέους σκορπώντας τον πανικό με δηλώσεις που παρομοίαζαν την Ελλάδα με Τιτανικό) υπολογίζονται, κατά τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, στα 60 δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά αντιπροσωπεύουν το 27% του ελληνικού ΑΕΠ και το 82% των χρημάτων που έχουμε ήδη λάβει από την Τρόικα! Με βάση άλλες εκτιμήσεις η φυγή κεφαλαίων υπολογίζεται σε 5-6 δις. ευρώ μηνιαία, ενώ πρόσφατα δημοσιεύματα έκαναν λόγο πως μόνο τον Οκτώβριο έφυγαν 12 δις ευρώ.

Η ανάπηρη δημοκρατία

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Για το νέο βιβλίο του Νίκου Κουνενή, Περί Δημοκρατίας – Σάτιρα ηθών και θεσμών,
εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2011, σελ. 195

Φοβάμαι ότι καταντώ κοινότοπος και επαναλαμβανόμενος, αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς.
Επικαλούμαι ένα δημοσίευμα του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου με τίτλο Οι διανοούμενοι, όπου υποβάλλεται το γνωστό ερώτημα «Πού είναι οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες;», για να διατυπωθεί η εξίσου γνωστή απάντηση: «Oι διανοούμενοι βρίσκονται στις “αυλές” των κρατικών και κομματικών πρυτανείων, προσδοκώντας τα οφέλη των επιδοτήσεων, επιδιώκοντας “πωλήσεις” ή ένα βραβείο ή ακόμα προσδίδοντας με το αζημίωτο κύρος σε εκδηλώσεις νεόπλουτων».
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, με την υποσημείωση ότι, όπως επισημαίνει ο Παπασωτηρίου, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι ο Νίκος Κουνενής αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές ανάμεσά τους.

Τα 3+1 θανάσιμα αμαρτήματα για το ευρώ

Πηγή: euro2day

Με ανοικτά όλα τα μεγάλα ερωτήματα για το μέλλον του ευρώ μπαίνει η νέα χρονιά. Οι ηγέτες της Ευρώπης σε τέσσερις κρίσιμες συνόδους κορυφής πανηγύρισαν την διάσωση της νομισματικής ένωσης. Στις τρεις πρώτες διαψεύστηκαν παταγωδώς. Η τέταρτη, αυτή του Δεκεμβρίου οδηγεί σε ένα «νομισματικό συμβόλαιο» δημοσιονομικής πειθαρχίας και την Ελλάδα στο PSI Plus. Η αμφισβήτηση είναι ήδη έντονη και η επιτυχία του -νέου- σχεδίου μένει να φανεί στην πράξη. 

Το 2011 φάνηκε με το καλημέρα ότι η κρίση βαθαίνει. Η χρονιά ξεκίνησε με την Ελλάδα να βαθμολογείται ως σκουπίδι από τους οίκους αξιολόγησης και τους ευρωπαίους ηγέτες να υποστηρίζουν ότι η χώρας μας είναι το κακό παιδί, η εξαίρεση στον κανόνα και ότι δεν τίθεται πρόβλημα για τον σκληρό πυρήνα του ευρώ. Ετσι, εκτίμησαν ότι αρκούσε μικρή ενίσχυση του EFSF, μείωση των επιτοκίων του ελληνικού δανείου και το φόβητρο ενός μόνιμου μηχανισμού διάσωσης. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου (σ.σ. πηγή για το χρονολόγιο το Bloomberg). 

14 Ιανουαρίου: Η χρονιά αρχίζει με την Fitch να ακολουθεί τις S&P και Moody’s οι οποίες υποβαθμίζουν τα ελληνικά ομόλογα στην κατηγορία «σκουπίδια». 

ΔΝΤ: Ίσως να μην αρκεί το κούρεμα 50% για Ελλάδα

Πηγή: euro2day

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησε προσφάτως την ελληνική κυβέρνηση ότι η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος υποδεικνύει πως το ελληνικό χρέος ίσως δεν είναι πλέον βιώσιμο, ακόμη και με κούρεμα 50%, όπως αναφέρει η εφημερίδα Wall Street Journal. 

«Το κούρεμα του 50% μπορεί να μην είναι πλέον αρκετό», ώστε να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος σύμφωνα με τις νέες προβλέψεις του ΔΝΤ, δήλωσε ένας αξιωματούχος του Ταμείου. 

Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι στελέχη του ΔΝΤ επεξεργάζονται νέες οικονομικές εκτιμήσεις για την Ελλάδα. 

Ένα γράφημα "φωτιά" που δείχνει την "απόκλιση" που υπάρχει στην Ευρώπη

ΠΗΓΗ: xrimanews.gr

Το παραπάνω γράφημα μας δείχνει τι έχει συμβεί σε Ελλάδα, Ιταλία και Γερμανία από το 2001 μέχρι και σήμερα στις καταθέσεις που υπάρχουν σε κάθε χώρα. Από το 2001 που και η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωζώνης με το κοινό νόμισμα, οι καταθέσεις και στις τρεις χώρες είχαν ανοδική τάση. Από το τέλος του 2009 μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα έχει εκροές καταθέσεων που ξεπερνούν τα 63 δις ευρώ και είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την ίδια εικόνα παρατηρούμε να συμβαίνει και στην γειτονική χώρα της Ιταλίας, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Αντίθετα, τα τελευταία 2 χρόνια, η Γερμανία δεν έχει καταλάβει τίποτα από την λέξη "κρίση" που επικρατεί στα γειτονικά της κράτη και μέλη της ΕΕ και βλέπει τις καταθέσεις της να συνεχίζουν να αυξάνονται. Οι εμπνευστές του οράματος της Ευρώπης και του ενιαίου νομίσματος βλέπουν πως σε μια περίοδο κρίσης τα ποιο αδύναμα μελή αυτής της ένωσης έχουν τεράστια προβλήματα ( βλέπε Ελλάδα, Ιταλία) και ο ηγέτης της Ευρώπης ( βλέπε Γερμανία) συνεχίζει να  σημειώνει κέρδη,να έχουν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να έχει χαμηλή ανεργία, να βλέπει τις καταθέσεις της και τις εισροές κεφαλαίων να έρχονται από όλη τα κράτη της Ευρώπης προς αυτήν με αμείωτους ρυθμούς. Με αυτό όμως τον τρόπο δεν μπορεί να επιτευχθεί η Ευρωπαϊκή σύγκλιση, αλλά η απόκλιση μεταξύ των μελών της.

Οι "συμμορίες" της δραχμής και του ευρώ

Πηγή: Capital.gr  (via Greek Rider)

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

 

Η επιστροφή στη δραχμή δαιμονοποιείται από την πλειοψηφία του πολιτικοδημοσιογραφικού συστήματος της χώρας ως ο Εξαποδώ που θα μας γυρίσει στο Μεσαίωνα. Ως «συμμορία της δραχμής» αποκαλούνται όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή, χωρίς  να προβάλλονται ισχυρά επιχειρήματα, εκτός από ύβρεις και υπονοούμενα για συμφέροντα, για λαϊκισμό, κλπ. Η «συμμορία του ευρώ», αντιπαρέρχεται το καταλυτικό γεγονός ότι, τα τελευταία εκατό χρόνια με το εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, ποτέ δε ζήσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Και ενώ  η ένταξή μας στην ευρωζώνη το 2001 έγινε για να στηριχθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Είναι γεγονός ότι, μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος, στην κακοδιοίκηση από τις πολιτικές ηγεσίες, που κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την έκταση της πρωτοφανούς κρίσης. Σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται οι περισσότερες  χώρες της ευρωζώνης, σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί σε αυτήν. Μια ματιά στα ισοζύγια πληρωμών των χωρών μέσα και έξω από το ευρώ, το αποδεικνύει. Στην κρίση αντέχουν οι περισσότερες χώρες έξω από την ευρωζώνη, αλλά και έξω απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αργεντινή,  ύστερα από την αποσύνδεσή της από το σκληρό Αμερικάνικο δολάριο, σε συνδυασμό με  κούρεμα των χρεών της σε επίπεδα του 70% και υποτίμηση του νομίσματός της, σήμερα αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς. Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις χωρών που πτώχευσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια και αναστήθηκαν μετά. Η Κίνα, διατηρώντας χαμηλά την ισοτιμία του γουάν, έχει σωρευτικό πλεόνασμα άνω των 3 τρισ. δολαρίων. H απογείωση της ελληνικής οικονομίας έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο «δεξιός» Σπύρος Μαρκεζίνης έκοψε την ισοτιμία της τότε δραχμής με το δολάριο στη μέση. Και η Γερμανία το 1953, έκοψε το 50% των χρεών της, αλλά δεν κατέβαλε πολεμικές αποζημιώσεις.

Res, non verba: επιστροφή στις μάζες

18 November 2011 12:13

ΠΗΓΗ: Ioakeimoglou.net

του Η. Ιωακείμογλου

Η σχέση των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς με τους εργαζόμενους είναι σχέση εξωτερική, δεν είναι σχέση οργανική. Σχέση εξωτερική επειδή οι πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς φαντάζονται πως η εργατική τάξη είναι ήδη συγκροτημένη και ότι η απουσία της από την πολιτική σκηνή, όπως εξάλλου και η ιδεολογική της απάθεια, οφείλονται σε ένα «έλλειμμα συνείδησης». Στην φαντασία των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς, η εργατική τάξη είναι ένας «κοιμώμενος γίγαντας» του οποίου η αφύπνιση εκκρεμεί. Αναλαμβάνουν λοιπόν, οι οργανώσεις της Αριστεράς, να μεταγγίσουν στις εργαζόμενες μάζες την ταξική συνείδηση που τους λείπει. Να εκφέρουν, επομένως, το «σωστό σύνθημα», να εκπονήσουν το «σωστό πρόγραμμα», να εφεύρουν το κατάλληλο «έναυσμα» που θα αφυπνίσει το ταξικό ένστικτο και θα το μετατρέψει σε ταξική συνείδηση. Από την ίδια αντίληψη των πραγμάτων απορρέει με φυσικό τρόπο και το σύνολο των δράσεων που αναλαμβάνουν οι εν λόγω οργανώσεις: τηλεοπτικές εμφανίσεις, διαφώτιση, αφισοκόλληση, έκδοση αμέτρητων εφημερίδων και περιοδικών, εξόρμηση για πώληση εντύπων και διανομή προκηρύξεων, διαλέξεις και λόγοι στη Βουλή. 

Κι’ έτσι, η ιστορία συνεχίζεται από ήττα σε ήττα όταν οι αντικειμενικές συνθήκες είναι δυσμενείς και με ισχνές νίκες όταν οι αντικειμενικές συνθήκες θα δικαιολογούσαν την εκθετική άνοδο των κινημάτων.

Does Germany want out of the euro?

ΠΗΓΗ: France24

Whatever detractors of the single currency may say, a break-up of the eurozone would not be not in Germany's interest. But more than half of the country openly admits to flirting with the idea of resurrecting the Deutschmark. Others, meanwhile, argue that bringing back the former currency would be catastrophic for Germany, as our correspondents Jessica Saltz and Anne Mailliet found out.

By Anne MAILLIET / Jessica SALTZ

Μία Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του Ιταλικού Χρέους

Πηγή: ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος

του Guido Viale*

Εφόσον   το ανθρώπινο γένος  επιβιώσει, από την κλιματική κρίση και ο  πολιτισμός , από την οικονομική καταστροφή , τα τελευταία τριάντα χρόνια θα φαίνονται ,στους ιστορικούς του μέλλοντος ,ως αυτά που πραγματικά ήταν: μια περίοδος συσκότισης, δικτατορίας της άγνοιας ,  ηγεμονίας  της ενιαίας φιλελεύθερης σκέψης ,που συνοψίζεται  στη σύνθεση  των ‘’αποφθεγμάτων’’ των δύο  κυριότερων  εκφραστών  της: «Η κοινωνία  δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο άτομα », δηλαδή τα υποκείμενα  των ανταλλαγών, δηλαδή η αγορά (Margaret Thatcher), και" Η κυβέρνηση δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα », δηλαδή, πρέπει να κυβερνά  η  αγορά ! (Ronald Reagan). Ο φιλελευθερισμός  έχει πράγματι απαλλάξει    από το βάρος της σκέψης και της δράσης το σύνολο    των μελών του, είτε το συνειδητοποιούν  είτε όχι  . Για την οικονομική και την κοινωνική διακυβέρνηση καθώς και κάποιες  διορθωτικές αλλαγές προνοεί πλέον η αγορά.

The euro crisis deepens

• • 
    

    Aditya Chakrabortty
  • guardian.co.uk, Monday 26 December 2011 18.00 GMT
  • Article history

Demonstrators burn an EU flag in Athens, Greece, as a protest against the government's austerity measures. Photograph: SIMELA PANTZARTZI/epa/Corbis

Europe's leaders have spent most of the euro crisis denying there's a euro crisis. A "specific Greek problem", that they'd give you. Irish and Portuguese aberrations. As for the Spanish, that really was hardmanchego. Wherever disaster struck over the past two years it was always the member's fault, never the club's.

The denialism ended this summer, as the financial bushfire moved to Italy and even began to menace Belgium and France. Sequestered in their conference rooms in northern Europe, policy-makers found it easy to wave away catastrophe in the distant, poorer periphery – but far harder when the second and third-largest economies in the entire bloc were under threat.

If the rhetoric and the not-so-faint snobbery have vanished, to be replaced by panic about "a last wakeup call" and "a crucial crossroads", the actual policy-making is as clueless as ever. At the last major summit, the one where David Cameron pressed the eject button, little was agreed apart from a restatement of Maastricht rules on budget deficits. Markets got excited about the promise of a $200bn loan to the IMF; until it transpired that the figure had been plucked out of thin air and no one knew where it would come from.

Ireland has done what the IMF wanted, but where is the reward?

Πηγή: Guardian

Gavan Titley and John O'Brennan

Austerity policies are now widely regarded as having failed, and this failure is increasingly obvious in the country elected to act as Austerity's Child. The banking collapse, and the legacy bequeathed by the Irish state's extraordinary September 2008 bank guarantee, has seen society in Ireland reshaped as a petri dish for IMF, European commission and ECB experimentation. Successive waves of cuts have been stipulated bythe Troika in return for its loans, but implemented without resistance, and arguably, a degree of enthusiasm, by the two governments of the "post-sovereign" era.

The fiscal adjustment, according to economist Karl Whelan, is the equivalent of "€4,600 per person… the largest budgetary adjustments seen in the advanced economic world in recent times". With annual "adjustments" of €3-4bn flagged until 2015, the euphemism of "purposeful austerity" cannot long camouflage the concerted assault on the – already minimalist – social contract.

Κλεπτοκρατίας και συγκάλυψης γωνία...

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όταν ο Γ. Παπανδρέου εξευτέλιζε την Ελλάδα διεθνώς μιλώντας για μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο, κάνοντας ακόμη και Ευρωπαίους αξιωματούχους όπως ο Γιούνκερ να βγουν από τα ρούχα τους για την πρωτοφανή – ακόμη και... στα μάτια τους – αθλιότητα, όταν ο («Μαζί τα φάγαμε») Πάγκαλος αναδεικνυόταν σε αρχιστράτηγο κατά της διαφθοράς, ποιος θα περίμενε ότι, μέσα σε λίγο μόλις καιρό, το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» θα οδηγούσε στο περιθώριο κάθε έρευνα περί διαφθοράς;

Η χθεσινή παραίτηση των οικονομικών εισαγγελέων (και εισαγγελέων Εφετών!) Σπύρου Μουζακίτη καιΓρηγόρη Πεπόνη, με καταγγελίες για παρεμβάσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων στη δουλειά τους (αρνούνται, κατά δήλωσή τους, να είναι «εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ' υπαγόρευση»), έρχεται μετά την αποχώρηση μελών του Δ.Σ. της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κυρίως της Ζωής Γεωργαντά, με καταγγελίες για παραποίηση στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ ως προς το έλλειμμα του 2009 προκειμένου να επιβληθούν σκληρότερα μέτρα λιτότητας.

Σχεδιάζουν την χρεοκοπία της Ελλάδος εντός ευρώ πιθανότατα τον Μάρτιο – Πως θα χρησιμοποιηθεί το PSI+ για το default της Ελλάδος και γιατί δεν θα ξεπεράσει η συμμετοχή των ιδιωτών το 55% με 60% - Υποχρεωτικό το haircut 58%-60%

ΠΗΓΗ: bankingnews.gr

του Π. Λεωτσάκου

Νέες πτυχές του πολυθρύλητου PSI+ φέρνει στο φως το www.bankingnews.gr.

Με βάση αξιόπιστες πηγές φαίνεται ότι έχει αποφασιστεί η χρεοκοπία της Ελλάδος εντός του ευρώ. Το σχέδιο πιθανότατα θα λάβει χώρα τον Μάρτιο του 2012. 

Το κουτί της Πανδώρας θα το ανοίξει το PSI+ δηλαδή το σχέδιο αναδιάταξης του ελληνικού χρέους με συμμετοχή των ιδιωτών οι οποίοι θα υποστούν haircut. 

Ποια θα είναι η διαδικασία; 

Μέσα στο α΄ 10ήμερο του Ιανουαρίου του 2012 οι εμπλεκόμενες πλευρές δηλαδή ελληνικό δημόσιο, IIF και τράπεζες θα συναποφασίσουν πότε θα υλοποιηθεί η επόμενη τηλεδιάσκεψη. 

Πιθανότατα να υλοποιηθεί 16 με 20 Ιανουαρίου. Στην τηλεδιάσκεψη αυτή που θα είναι καθοριστική θα συναποφασιστεί το πλαίσιο δράσης του PSI+ δηλαδή το ύψος του haircut το οποίο μάλλον δεν θα είναι 50% αλλά 58% με 60% (αυτό αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και όχι κάτι οριστικό ακόμη), την συμμετοχή, το δίκαιο που θα διέπει τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν και θα είναι σίγουρα βρετανικό και άλλες παραμέτρους. 

Συντριβή της εργασίας και επιβολή λιτότητας: Ο πραγματικός στόχος του Ντράγκι* για την Ευρωζώνη (μετάφραση από το COUNTERPUNCH)

ΠΗΓΗ: για την κοινωνική αριστερα

Crush Labor and Impose Austerity

Draghi’s Real Goal in the Eurozone

Άρθρο του MIKE WHITNEY

Δημοσιεύτηκε στο COUNTERPUNCH 23-25 Δεκεμβρίου 2011 

Η μετάφραση του άρθρου στα Ελληνικά έγινε από το blog "για την κοινωνική αριστερά" 

Φανταστείτε ότι ο τραπεζίτης σας προσφέρεται να σας δανείσει 150.000 δολάρια (στμφ 115.000 €) για να αναπληρώσετε τα χρήματα που είχατε χάσει από το στεγαστικό σας δάνειο με τη φούσκα των ακινήτων που έσκασε το 2006. Και, ας πούμε, συμφώνησε να σας δανείσει τα χρήματα αυτά για 3 χρόνια σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές, μόνο με 1% επιτόκιο, με την προϋπόθεση ότι - ως εξασφάλιση για το δάνειο αυτό – εσείς θα υποθηκεύατε μονάχα ότι αντικείμενο έχετε καταχωνιασμένο στην αποθήκη σας (π.χ. σκουριασμένα ποδήλατα, ένα στραβωμένο στεφάνι μπασκέτας, ένα παλιό κουκλόσπιτο, ποντικοφαγωμένες βαλίτσες…).

Δεν θα σας φαινόταν αυτή μια καλή συμφωνία;

Την Τετάρτη (21 Δεκ 2011), η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έκανε αυτή ακριβώς την προσφορά σε πάνω από εκατό καταχρεωμένες τράπεζες στην Ευρώπη, προσφέροντάς τους 640 δισεκατομμύρια δολάρια (489 δις ευρώ) σε πάμφθηνα 3ετή δάνεια, με αντάλλαγμα κάθε είδους εξασφαλίσεις-σκουπίδια για τις οποίες προς το παρόν δεν υπάρχει αγορά.

Greek economic crisis turns tragic for children abandoned by their families

ΠΗΓΗ: Guardian

Helen Smith

Even before Greece's economic crisis engulfed his own home, Dimitris Gasparinatos found it hard to provide for his six sons and four daughters. His wife, Christina, who was struggling to make ends meet with his salary of €960 (£800) a month and welfare aid of about €460 every two months, was unhappy and desperate.

Deep in debt, the couple owed money to the butcher, baker and grocer – the very people who had kept them going in the port of Patras, west of Athens. In their tiny flat, the family slipped increasingly into a life of squalor.

"Psychologically we were all in a bit of a mess," said Gasparinatos. "We were sleeping on mattresses on the floor, the rent hadn't been paid for months, something had to be done."

Stiglitz: Σπιράλ θανάτου το 2012 σε ΗΠΑ και Ε.Ε.

Πηγή: euro2day

 

Κάποιος είπε πρόσφατα ότι το μόνο καλό του 2011 είναι ότι πιθανότατα θα είναι καλύτερο απ’ ότι το 2012. Με την ίδια λογική, αν και υπήρξε μεγάλη ανησυχία αναφορικά με το πολιτικό αδιέξοδο στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να έχει συμβεί κάτι χειρότερο και για την Αμερική –αλλά και για τον κόσμο: θα μπορούσαν οι Ρεπουμπλικάνοι να υπερισχύσουν σε ότι αφορά το πρόγραμμα λιτότητας και αναδιανομής του πλούτου. Αυτόματες περικοπές δεν αναμένονται πριν το 2013, κάτι που σημαίνει ότι η οικονομία το 2012 θα τη γλιτώσει… έστω και παρά τρίχα, σύμφωνα με τον Joseph Stiglitz.