Πηγή: Banks'News«Ο χρόνος για τους Έλληνες πολιτικούς εξαντλείται», προειδοποίησε ο οικονομικός «κομισάριος» Όλι Ρεν, αλλά πριν στεγνώσει το μελάνι της συνέντευξης που παραχώρησε σε γερμανική εφημερίδα, εν χορώ οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης, με την υποστήριξη και των «σκληρών» από το ΔΝΤ, άφησαν τους εκβιασμούς και έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι θα αποφευχθεί ένα «ελληνικό ατύχημα» τον Ιούλιο, καθώς αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η «γύμνια» του αφερέγγυου ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.
Τα δραματικά γεγονότα στο Σύνταγμα και το πολιτικό δράμα που κατέληξε στο χθεσινοβραδινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, όπου εξήγγειλε ανασχηματισμό και ψηφοφορία για την παροχή εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, μονοπώλησαν χθες το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον στην Αθήνα.
«Συσκότισαν», έτσι, τα εξίσου σοβαρά γεγονότα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτικο - τραπεζικό σύστημα, που συγκλίνουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, στο οποίο κατ’ επανάληψη έχει αναφερθεί το “B”: παρά τα όσα λέγονται δημόσια, οι Ευρωπαίοι έχουν περισσότεροι ανάγκη να δώσουν στην Ελλάδα τις επόμενες δόσεις των δανείων διάσωσης και να ετοιμάσουν ακόμη περισσότερα «πακέτα» για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας, από όση ανάγκη έχει η ίδια η Ελλάδα αυτή τη «βοήθεια». Γιατί, πολύ απλά, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα είναι τόσο σάπιο, «τοξικό» και προβληματικό, που δεν θα άντεχε όχι τη χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά ούτε την εκκαθάριση της μικρότερης ελληνικής τράπεζας!
Ο περιβόητος ευρωπαϊκός εκβιασμός για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του διεθνούς δανείου αποδείχθηκε χθες πιο «κούφιος» και από τις διαβεβαιώσεις των ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών για την ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια των μεγάλων τραπεζών:
n Αντί να εξαντληθεί ο χρόνος για τους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι συνεχίζουν απτόητοι τη δική τους πολιτική παράσταση, αφήνοντας το χρόνο να κυλά, για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις στα νέα μέτρα, χθες εξαντλήθηκε ο χρόνος των Ευρωπαίων για εκβιασμούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα!
n Η προειδοποίηση του οίκου Moody’s για υποβάθμιση των τριών μεγαλύτερων γαλλικών τραπεζών (BNP, Credit Agricole, Societe Generale), λόγω της έκθεσής τους στην Ελλάδα, αλλά και η εξαγγελία της ιρλανδικής κυβέρνησης, με την υποστήριξη του ΔΝΤ, ότι προσανατολίζεται σε «κούρεμα» των πιστωτών των δύο μεγαλύτερων προβληματικών τραπεζών της χώρας, σε συνδυασμό με τη μαζική φυγή κεφαλαίων από τα ομόλογα της περιφέρειας και από το ευρώ, που χθες είχε τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση του έναντι του δολαρίου από τον Αύγουστο του 2010, έσπειραν πανικό στους ανόητους Ευρωπαίους διαχειριστές του ελληνικού προβλήματος και προκάλεσαν μια εσπευσμένη στροφή 180 μοιρών έναντι της Ελλάδας.
n Σχεδόν έντρομος ο εκπρόσωπος του Όλι Ρεν, μπροστά στις καταιγιστικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το αν θα δοθεί στην Ελλάδα η πέμπτη δόση, ξεκαθάρισε χθες ότι η πέμπτη δόση θα δοθεί έγκαιρα στις αρχές Ιουλίου, ακόμη και αν δεν υπάρξει μέχρι τότε συμφωνία για το τριετές πρόγραμμα της Ελλάδας, αλλά και για το νέο «πακέτο» δανείων, που θα αποτρέψει (υποτίθεται...) την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας ως τα τέλη του 2014.
n Ο Ισπανός εκπρόσωπος του Φινλανδού επιτρόπου γνώριζε πολύ καλά, ότι χθες έπαιζε με τους δημοσιογράφους και με τις αγορές μια ιδιότυπη ρώσικη ρουλέτα: ακόμη και αν εξέφραζε την παραμικρή αμφιβολία για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, αυτό θα ερμηνευόταν ως άμεση προειδοποίηση χρεοκοπίας της Ελλάδας τον Ιούλιο και το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης θα περνούσε από το στάδιο των προ-σεισμικών δονήσεων σε ένα κύριο σεισμό πολλών Ρίχτερ.
n Πολλοί εξεπλάγησαν για την ευκολία με την οποία το «σκληρό» ΔΝΤ εμφανίζεται τώρα έτοιμο να παραβιάσει ακόμη και τις καταστατικές του αρχές, που δεν επιτρέπουν να χρηματοδοτεί μια χώρα χωρίς να έχει εξασφαλισθεί η αποφυγή της χρεοκοπίας της τουλάχιστον για το επόμενο δωδεκάμηνο. Πώς, άραγε, το ΔΝΤ δεσμεύεται από τώρα ότι θα εκταμιεύσει το δικό του ποσοστό της πέμπτης δόσης, την ώρα που ακόμη και σήμερα κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «σφάζονται» για τους όρους χρηματοδότησης της Ελλάδας, αφήνοντας μετέωρο το νέο «πακέτο»; Η απάντηση είναι ότι πριν τις ανακοινώσεις του εκπροσώπου του κ. Ρεν αξιωματούχοι του ΔΝΤ, εξίσου έντρομοι με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, διαβεβαίωσαν τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης ότι δεν έχουν πρόβλημα να παραβιάσουν τις αυστηρές αρχές του καταστατικού, προκειμένου να αποφευχθεί η ελληνική χρεοκοπία τον Ιούλιο, η οποία, εκτός του «σάπιου» ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, θα συμπαρέσυρε σε δίνη και τις αμερικανικές τράπεζες, που εμπλέκονται στο 60% των συμβολαίων CDS για την ασφάλιση των ελληνικών ομολόγων από τον κίνδυνο χρεοκοπίας.
Κάπως έτσι, πριν ακόμη εγκριθεί καν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από τη Βουλή (και παρότι δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να περάσει με ψήφους περισσότερων από 180 βουλευτές, όπως απαιτούσε ο Όλι Ρεν), οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ έγραψαν ήδη την επιταγή για την πέμπτη δόση του δανείου, αποδεικνύοντας ότι δεν μπορούν να παίζουν άλλο εκ του ασφαλούς με τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, όταν παραμένουν ετοιμόρροπα τα τραπεζικά συστήματα και στις δύο όχθες του Ατλαντικού.
Βέβαια, για να μην έχουμε και την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα είναι παντοδύναμη σε αυτή τη διαπραγμάτευση και μπορεί να εκβιάζει εκ του ασφαλούς για δάνεια, θα πρέπει να τονισθεί ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξασφάλισαν εντελώς «αθόρυβα» στην προχθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup μια κρίσιμη ελληνική υπογραφή: ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε για την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ, εγκρίνοντας ταυτόχρονα και τη χρονική επιμήκυνση της ισχύος της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης του 2010, με την οποία η Ελλάδα παραιτείται της ασυλίας της εθνικής κυριαρχίας, αφήνοντας εκτεθειμένη όλη τη δημόσια περιουσία σε κατασχέσεις από τις πιστώτριες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είπαμε: οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι έτοιμες να τα... δώσουν όλα στην Ελλάδα για να προστατεύσουν τις τράπεζές τους, αλλά όχι και χωρίς μια μικρή... προσημείωση στην περιουσία του ελληνικού
Συμφωνώ με τη διαπίστωση. Θα προτιμούσα όμως να σχολιάσω και το παράπλευρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤροιζήνα, Απρίλιος 1827, περίοδος πρώτης πτώχευσης μετά τα δυο πρώτα δάνεια και πριν ιδρυθεί επίσημα το κράτος: στην κρίσιμη εθνοσυνέλευση, ο Κολοκοτρώνης μαρτυρεί ότι ο Hamilton σε προσωπική συνομιλία του απάντησε: «πάρτε τον Καποδίστρια ή όποιον διάβολο θέλετε, διότι εχαθήκατε». Ο Hamilton ήταν σε συνεννόηση με τους Canning και Wellington για το πώς θα εφαρμοστεί η αίτηση προστασίας που υπογράψαμε προς τη Βρετανία το 25, το πρωτόκολλο της Πετρούπολης του 1826 και η συμφωνία Wellington – τσάρου Νικόλαου για την ελληνική αυτονομία.
Ο Cochrane που είχε ήδη διοριστεί αρχιναύαρχος από την εθνοσυνέλευση, πίεζε κατά της εκλογής του Καποδίστρια, αλλά όταν είδε ότι «δεν τον παίρνει», ακολούθησε τη γραμμή «εντάξει, τελειώνετε όμως». Βιαζότανε βέβαια να δοξαστεί και να κερδίσει χρήματα από το αγγλικό χρηματιστήριο, όμως ήξερε ότι και η αγγλική πολιτική είχε χρονοδιάγραμμα.
Ακολούθησε η εκλογή Καποδίστρια, η συνθήκη του Λονδίνου τον Ιούλιο του 27 και η εφαρμογή της στο Ναυαρίνο τρεις μήνες μετά που τεχνικά, μας έκανε κράτος.
Χωρίς να είναι ίδιου τύπου τα τότε ξένα συμφέροντα με τα σημερινά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι και τότε και σήμερα, οικονομικά συμφέροντα ήταν και έχοντας συγκεκριμένο στόχο, ήθελαν να τον υλοποιήσουν σε συγκεκριμένο χρόνο. Από την άλλη, διαπιστώνεται μια ομοιότητα ως προς την ελληνική συναινετική (επί της ουσίας) συμπεριφορά όταν βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού ή όταν έχουμε ήδη αρχίσει να πέφτουμε στο γκρεμό και αυτό, ενώ δεχόμαστε και εξωτερική πίεση. Τη λύση την ξέρουμε (αν και σήμερα είναι πιο μπλεγμένη η κατάσταση), όμως ...
Ο επίλογος στο γέρο του Μωρηά και πάλι:
Ἐσυνάχθημεν τὴν ἄλλην ἡμέραν ν' ἀποφασίσωμεν πρόεδρον τοῦ Βουλευτικοῦ, νὰ ψηφοφορηθοῦν τὰ ἄτομα διὰ τὴν προεδρείαν. Ἐπετάονταν στὴν Συνέλευσιν τὴν ἄλλην ἡμέραν, ἄλλος τὸν Ζαΐμη, ἄλλος τὸν Μπαρλά, ἄλλος τὸν Κουντουριώτη, ἄλλος τὸν Πρασὰ ἀπὸ τὴν Ἀνδροῦσα καὶ ἔγινε χασμωδία. Τὴν ἄλλην ἡμέρα πάλιν τὸ ἴδιο, εἴκοσι νὰ ψηφοφορήσουν, τὴν ἄλλην δεκαέξη. Εἶδα τὴν χασμωδίαν καὶ τὸ παράξενό του κόσμου. Εσηκώθηκα ὁλόρθος: "Σεβαστῆ Συνέλευσις, ἠμεῖς καθήμεθα καὶ φιλονεικοῦμεν διὰ πρόεδρον τοῦ Βουλευτικοῦ καὶ ἡ πατρίς μας κινδυνεύει νὰ χαθῆ καὶ ἔχομεν συνέλευσιν ἑπτὰ μῆνες καὶ πρόεδρος στὴν Ἀνατολικὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ Κιουταχὴς καὶ πρόεδρος τῆς Πελοποννήσου ὁ Ἰμπραΐμης καὶ ἠμεῖς καθήμεθα καὶ φιλονεικοῦμεν καὶ τώρα ἦλθε ὁ Μάης καὶ ἡ Ἀθήνα κινδυνεύει καὶ ἡ Πελοπόννησος κινδυνεύει. Ἐχάθηκε ἕνας ἀπὸ τόσους Ἕλληνας πληρεξουσίους νὰ κάμωμεν Πρόεδρον; Ἐκύτταξα τριγύρω μου καὶ εἶδα ἕνα γεροντάκι, καὶ ἐκάθητο μὲ τοὺς Κρητικούς, ἀλλ' οὔτε τὸ ὄνομά τους ἐγνώριζα, οὔτε τὸν εἶδα καὶ πηδάω μέσα ἀπὸ τὴν συνέλευσι καὶ τὸν ἁρπάχνω καὶ τὸν πηγαίνω εἰς τὸ κάθισμα τοῦ Προέδρου Σισίνη, καὶ τὸν κάθισα στὸ σκαμνί. Εἶπα: "Τούτους δὲν εἶναι ἄξιος;" Καὶ ὅλη ἡ Συνέλευσις ἔβαλε τὴν φωνήν: "Ἄξιος, ἄξιος!" καὶ ἐχειροκρότησε καὶ ἐτελείωσε.