Ευκαιρία ή παγίδα;

 

Πηγή: ΑΥΓΗ

Καρτερός Θανάσης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 21/06/2011

 

Εκλογές ζητά τώρα σύμπασα η αντιπολίτευση -καθένας φυσικά με τους δικούς του στόχους. Γιατί υπολογίζει σε αυτοδυναμία, ή έστω σε μεγάλο συνασπισμό με επικεφαλής τον ίδιο, ο Σαμαράς. Γιατί υπολογίζουν ότι οι κάλπες θα επιβάλουν τη μνημονική συναίνεση ο Καρατζαφέρης και η Ντόρα. Και γιατί όλοι τους τελικώς έχουν έναν κοινό τόπο: προσδοκούν ανάσταση νεκρών.
Ανάσταση νεκρών, μάλιστα. Εκλογές - απινιδωτή για το πολιτικό σύστημα και την πολιτική των Μνημονίων, που παραδίνουν το πνεύμα σε πεζοδρόμια και πλατείες. Και φυσικά εκλογές αναδιανομής της εξουσίας. Ό,τι μπορέσει ο καθένας να κερδίσει μέσα στην αναμπουμπούλα και τη λαϊκή κατακραυγή. Μετά, τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, συν δυο, συν τρεις, ή και συν όλοι, συνεχίζουν. Από καλύτερες θέσεις και με νωπή εντολή.


Καλώς, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Τα κόμματα της αριστεράς όμως γιατί ζητούν εκλογές; Γιατί υπάρχει τεράστια, προκλητική, σκανδαλώδης απόσταση ανάμεσα σ’ αυτά για τα οποία ο Παπανδρέου ψηφίστηκε και σ' αυτά που κάνει, είναι η απάντηση. Ορθό, δημοκρατικό και έντιμο - ούτε ένας Έλληνας δεν ψήφισε τον Παπανδρέου για να μας κουβαλήσει την τρόικα και να επιβάλει τα πιο σκληρά μέτρα από καταβολής ελληνικού κράτους.
Καλώς λοιπόν κι αυτό. Όμως τι προσδοκούν τα κόμματα της αριστεράς από τις εκλογές; Τι επιδιώκουν να βγει από τις κάλπες; Οι δυνάμεις του Μνημονίου έχουν σαφή στόχο -να επιβάλουν έτσι ή αλλιώς, συνασπισμένα ή αυτοδύναμα, την ίδια πολιτική. Η αριστερά τι στόχο έχει, τη στιγμή μάλιστα που οι Ευρωπαίοι απαιτούν από τους άλλους συναίνεση και είναι φανερό πού θα καταλήξουμε μετεκλογικά; Τουλάχιστον, αν δεν…
Στο αν δεν αυτό βρίσκεται η ουσία. Γιατί καλώς να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να πάρει το ΚΚΕ τόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν ξέρουμε πόσο και όλοι μαζί -αλλά χώρια- πιο τόσο. Όμως οι εργαζόμενοι και η χώρα υφίστανται κάθε μέρα νέες ανήκεστες βλάβες. Ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει εκρηκτικά. Οι δυνάμεις του Μνημονίου επιμένουν. Και οι παλιές συνταγές - αλλάζει σιγά-σιγά ο συσχετισμός, διευκολύνονται οι αγώνες, πλησιάζουν οι ανατροπές- απορρίπτονται στις πλατείες. Δεν υπάρχει χρόνος - δυστυχώς.
Αν δεν, συνεπώς. Αν δεν υπάρξει αριστερή συναίνεση, τότε η αριστερά ετοιμάζει το επόμενο λάθος της. Και οι εκλογές θα εξελιχθούν πιθανότατα από ευκαιρία σε παγίδα...