Μεσοπρόθεσμο: Κοινωνικός κανιβαλισμός σε 16 σελίδες με πίνακες

Πηγή: ΠΡΙΝ 19/6

του Λ. Βατικιώτη

Η απόφαση του “όλου ΠΑΣΟΚ” να ψηφίσει το δεύτερο Μνημόνιο άνοιξε την όρεξη σε Γαλλο-γερμανούς που συμβίβασαν τις διαφορές τους για τη αναδιάρθρωση

Σε συμφωνία φαίνεται να οδηγούνται Μέρκελ και Σαρκοζύ, μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών στο Βερολίνο την Παρασκευή, καταφέρνοντας να γεφυρώσουν τις διαφορές τους σχετικά με την μορφή που θα λάβει η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Η Γαλλία, να υπενθυμίσουμε, αρνιόταν κατηγορηματικά την συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών, ενώ η Γερμανία, και με βάση απόφαση της Βουλής της, έθετε ως όρο για την εκταμίευση της συμμετοχής της στο νέο δάνειο την δεσμευτική συμμετοχή ιδιωτών στις απώλειες που θα καταγραφούν. Οι αιτίες αυτής της διάστασης δεν αφορούσαν στα συμφέροντα των γερμανών φορολογουμένων όπως δημόσια υποστηρίζει το Βερολίνο, επιδιώκοντας να χαιδέψει τα αυτιά των Γερμανών, αλλά στο διαφορετικό βαθμό έκθεσης στο ελληνικό χρέος των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Έγραφαν χαρακτηριστικά οι Financial Times σε εντιτόριάλ τους την Δευτέρα 13 Ιουνίου. «Το Βερολίνο επιμένει στις απώλειες ιδιωτών ομολογιούχων ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση του δεύτερου δανείου διάσωσης. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί. 

Η Γερμανία συμβάλει στο δάνειο σύμφωνα με το μερίδιό της στην οικονομία της ευρωζώνης και όχι με βάση την έκθεση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος στην Ελλάδα. Οι γερμανικές τράπεζες και οι ασφαλιστικές μπορεί να βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες αλλά αποτελούν παραδείγματα σωφροσύνης σε σχέση με τις γαλλικές. Η χείρα βοηθείας του Βερολίνου στην Αθήνα διασώζει συγκαλυμμένα τις δικές του τράπεζες αλλά επιπλέον μικραίνει το βάρος που το Παρίσι θα έπρεπε διαφορετικά να αναλάβει»! Αυτό είναι και το διακύβευμα της «διάσωσης της Ελλάδας» με το νέο, δεύτερο δάνειο: Η διασφάλιση των γαλλογερμανικών τραπεζών που αφού για δεκαετίες κερδοσκόπησαν αγρίως επί του ελληνικού χρέους επιβάλλοντας αυτές οι ίδιες τοκογλυφικά επιτόκια για να δανείσουν το ελληνικό δημόσιο, επικαλούμενες το ρίσκο που περικλείει η επένδυσή τους, τώρα που ήρθε η ώρα να πληρώσουν γι’ αυτό το ρίσκο, μετακυλύουν το κόστος στο κράτος! Η κοινή δήλωση των ηγετών Γαλλίας και Γερμανίας την Παρασκευή φαίνεται να βάζει ένα τέλος σε αυτή την μείζονος σημασίας  διαμάχη, μέσω της πρόκρισης της εθελοντικής και όχι δεσμευτικής συμμετοχής ιδιωτών στην αναδιάρθρωση.

Το δικό της προωθητικό ρόλο σε αυτό το συναινετικό αποτέλεσμα έπαιξε καταχώρηση στον ευρωπαϊκό Τύπο την οποία υπέγραφαν οι ηγέτες των 70 μεγαλύτερων γαλλο-γερμανικών πολυεθνικών που ζητούσαν… αλληλεγγύη. Παρότρυναν ειδικότερα τους δύο ηγέτες να αναλάβουν την ευθύνη τους καταλήγοντας σε μία κοινή θέση, υποστηρίζοντας ότι μια πιθανή «κατάρρευση του ευρώ θα ήταν καταστροφικό πισωγύρισμα για την Ευρώπη». Μεταξύ των υπογραφόντων διακρίνονται οι διευθυντές κολοσσών όπως η Deutsche Telekom και άλλων πολυεθνικών των δύο χωρών που έχουν εξαγοράσει ή αναμένεται να εξαγοράσουν ελληνικές ΔΕΚΟ αν τυχόν και εφαρμοστεί το πρόγραμμα ξεπουλήματος που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο. Πρόκειται πραγματικά για αποκάλυψη, επειδή έτσι καταδεικνύεται ποιος είναι όχι απλώς ο μεγάλος κερδισμένος αλλά και η κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης: οι πολυεθνικές του κέντρου που βλέπουν την ακτίνα οικονομικής δράσης τους να επεκτείνεται πολύ πέραν των συνόρων τους, ενσωματώνοντας στην οικονομική τους επικράτεια δεκάδες άλλες χώρες! Ό,τι δεν κατάφερε ο Χίτλερ. Η άμεση και στρατηγική σύμπτωση αυτών των δύο συμφερόντων, των τραπεζιτών και του παραγωγικού κεφαλαίου, ανεξαρτήτως των επιμέρους αντιθέσεων, είναι σε τελική ανάλυση που επιβάλλει – ως προς το παρόν – την έγκριση του νέου δανείου και τη διάσωση του ευρώ.

Τον καθοριστικό ρόλο ωστόσο για να ανάψει το πράσινο φως για την «διάσωση της Ελλάδας» έδωσε η προώθηση στη Βουλή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής μετά τη προσωρινή ρωγμή που δημιουργήθηκε τη μέρα της γενικής απεργίας, κάτω από την λαϊκή κατακραυγή. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός φάνηκε να κλείνει αυτό το ρήγμα, διευκολύνοντας την τελική ψήφισή του από τη Βουλή. Για τη Γερμανία και τη Γαλλία, που συνέβαλαν στο κλείσιμο του ρήγματος ανανεώνοντας την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου την κρίσιμη στιγμή που οι αμφισβητήσεις είχαν κορυφωθεί, η προώθηση του Μεσοπρόθεσμου αποτελεί τον απαράβατο όρο για την έγκριση της αναδιάρθρωσης στον βαθμό που τους πουλάει έναντι πινακίου φακής τα καλύτερα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας. Βερολίνο και Παρίσι μάλιστα θα έχουν εξ αρχής λόγο στην προώθιηση των ιδιωτικοποιήσεων καθώς στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο προβλέπεται ρητά πως «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη της ευρωζώνης μπορούν να ορίσουν δύο παρατηρητές» στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας το «μεγάλο φαγοπότι» σε βάρος της περιουσίας του ελληνικού λαού. Πως να μη στηρίζουν με χέρια και με πόδια τον Γιωργάκη; Μόνο σε μπανανίες τη δεκαετία του ’60 επέβαλαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στις κυβερνήσεις των αποικιών τοποτηρητές για να είναι σίγουροι πως οι υποτακτικοί τους θα κάνουν ό,τι πρέπει με τον τρόπο που πρέπει!

Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο ή δεύτερο Μνημόνιο ωστόσο είναι καταδικασμένο να αποτύχει, όπως απέτυχε και το πρώτο Μνημόνιο το οποίο υποτίθεται ότι θα επέτρεπε στην Ελλάδα να βγει στις αγορές και να ανακτήσει την χαμένη της αξιοπιστία. Ο προβλέψεις του δεύτερου μνημονίου θα μείνουν στα χαρτιά, όπως για παράδειγμα η μείωση του δημόσιου χρέους ακόμη και κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες που αναφέρεται ρητά, στην περίπτωση που ολοκληρωθεί το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας. Από αυτό το πρόγραμμα η κυβέρνηση ελπίζει να εισπράξει 50 δισ. ευρώ. Ο λόγος της αποτυχίας περιγράφεται στις σελίδες του Μεσοπρόθεσμου, πάνω μάλιστα από μία φορά, όταν για παράδειγμα οι αιτίες των δημοσιονομικών αποκλίσεων αποδίδονται στην μεγαλύτερη της αναμενόμενης ύφεσης που επηρέασε αρνητικά τα δημόσια έσοδα. Κι αφού την έπαθαν πέρυσι, προαναγγέλλουν ακριβώς το ίδιο για φέτος, του χρόνου, του παραχρόνου, μέχρι και το 2015! Λιτότητα δηλαδή για πάντα!

Το ζητούμενο επομένως δεν είναι ο εξορθολογισμός των δημόσιων οικονομικών και η μείωση των ελλειμμάτων, που έχουν «ξεφύγει» προ πολλού. Το πρώτο πεντάμηνο του έτους ενδεικτικά το ταμειακό έλλειμμα, με βάση ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας, έφθασε τα 10,13 δισ. ευρώ (από 9,5 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι). Σε αυτή την αποτυχία μάλιστα συνέβαλαν τόσο τα έσοδα, που μειώθηκαν σε σχέση με πέρυσι, όσο και οι δαπάνες που αυξήθηκαν! Το μεγάλο ζητούμενο επομένως είναι ο οδυνηρός «κοινωνικός μετασχηματισμός» που πραγματοποιείται μέσα από τις περικοπές των κονδυλίων απ’ όπου η κυβέρνηση περιμένει να εξοικονομήσει 28,3 δισ. ευρώ. Σε αυτό το πρόγραμμα βάζει πλάτη πλέον το “όλον ΠΑΣΟΚ” (προσβλέποντας είτε στη δόξα είτε στη μίζα που θα πέφτει σαν βροχή με κάθε ιδιωτικοποίηση) φέροντας συλλογικά την ευθύνη για την κοινωνική γενοκτονία που έρχεται. Για παράδειγμα, μόνο το 2012 προβλέπεται περικοπή των επιχορηγήσεων στους ΟΤΑ, ύψους 250 εκ. ευρώ, κέρδη στον προϋπολογισμό από την μείωση μισθών ύψους 660 εκ., από την μείωση των δαπανών περίθαλψης μέσω του νέου υγειονομικού χάρτη ύψους 204 εκ. ευρώ, από την μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης ύψους 493 εκ., και άλλα. Η ραγδαία υποβάθμιση της δημόσιας υγείας δεν θα επέλθει μόνο μέσα από την εξαφάνιση της κρατικής χρηματοδότησης. Θα συμβεί επίσης μέσα από την επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων. Προβλέπεται συγκεκριμένα «η δημιουργία ενός διεθνούς γραφείου συνεργασίας και η υπογραφή διεθνών συμφωνιών για την υποδοχή ασθενών από άλλες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές. Η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να συνδυασθεί και με εξελίξεις στο λεγόμενο θεραπευτικό τουρισμό κυρίως σε τουριστικά ανεπτυγμένες περιοχές και κοντά στα σύνορα (Βουλγαρία, Αλβανία, Τουρκία, Σκόπια)». Οι εργαζόμενοι επομένως θα διωχθούν από τα δημόσια νοσοκομεία που με χρήματα δικά τους κατασκευάστηκαν, εξοπλίστηκαν και στελεχώθηκαν τουλάχιστον… τρεις φορές: μέσω της υποβάθμισής τους λόγω των περικοπών, μέσω του εισιτηρίου το οποίο οι φτωχότεροι δεν έχουν να πληρώσουν και μέσω της κράτησης των καλύτερων κλινών και μονάδων για τα γερά πορτοφόλια της Ευρώπης και των Βαλκανίων.

Κι όλα αυτά για τους… τοκιστές. Το μοναδικό κονδύλι που θα αυξάνεται σταθερά αφορά στους τόκους για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, που ενώ όλη την περίοδο 2000-2006 απορροφούσαν το 4-5% του ΑΕΠ, αυτή τη στιγμή ξεπερνούν το 7% και οι προβλέψεις για το 2015 κυμαίνονται από 9,3% του ΑΕΠ μέχρι 11,1%!

Τεράστιας επίσης σημασίας είναι και η πολιτική οπισθοδρόμηση που φέρνει το Μεσοπρόθεσμο. Δεν είναι μόνο η πρόθεση της στερούμενης κάθε νομιμοποίησης κυβέρνησης Παπανδρέου να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση στην υλοποίηση ενός προγράμματος εξοντωτικής λιτότητας και οικονομικής κατοχής από τους δανειστές μας. Είναι επίσης η πρόβλεψη διασύνδεσης του συστήματος ποινικού μητρώου της Ελλάδας με αντίστοιχα συστήματα άλλων κρατών της ΕΕ, κι αυτό σε μια συγκυρία που τυπικά η Συνθήκη του Σένγκεν καταρρέει! Είναι επίσης η ψήφιση του με την μορφή του ενός μόνο άρθρου που κι αυτό συνίσταται σε 16 πίνακες κοινωνικά καταστροφικών, τεχνικά ανεδαφικών, πολιτειακά έκθετων και κυριαρχικά επιζήμιων αν όχι προδοτικών προβλέψεων που αναιρούν τον κρατικό προϋπολογισμό και κατοχυρωμένα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Πρόκειται για ένα από τα πιο άγρια (σε βαθμό κανιβαλισμού) προγράμματα δομικών προσαρμογών που έχουν εφαρμοστεί από το ΔΝΤ με τεράστια ευθύνη της ΕΕ. Γι αυτό πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Η μαζική και μαχητική απεργία της 15^ης Ιούνη άνοιξε το δρόμο, έδωσε πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων στην πλατεία Συντάγματος. Οι επόμενες κινήσεις μπορούν να οδηγήσουν το χάσμα στα άκρα, να είναι νικηφόρες ζητώντας παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, έξοδο από ευρώ και ΕΕ, ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε κυβέρνησης που θα επιδιώξει να εφαρμόσει λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις με ή χωρίς Μνημόνιο.