Με εκβιασμούς στρώνουν το έδαφος για νέα μέτρα

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Να ανοίξουν τα βιβλία του δημόσιου χρέους, στοιχειώδες δημοκρατικό αίτημα 

Με το ενδεχόµενο των πρόωρων εκλογών τον Απρίλη θα επιχειρήσει ο πρωθυπουργός να επιβάλει τα ακραία αντιλαϊκά µέτρα που ζητούν κεφάλαιο, ΔΝΤ και ΕΕ για να εκταµιευτεί η τέταρτη δόση του δανείου, ύψους 15 δισ. ευρώ. Ήδη τα παπαγαλάκια του Μαξίµου έχουν αρχίσει να σείουν απειλητικά το ενδεχόµενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες σε µια προσπάθεια οι κοινωνικές αντιδράσεις να παραµείνουν καθηλωµένες και υποτονικές. Στην πραγµατικότητα ακόµη και να ήθελε ο... Γιωργάκης Τσολάκογλου τις εκλογές (πιθανότητα αδύνατη δεδοµένης της παθολογικής του πρόσδεσης στην πρωθυπουργική καρέκλα) ποτέ δεν θα τον άφηναν να τις προκηρύξει τα διεθνή κέντρα, που αποφασίζουν για το παρόν και το µέλλον της Ελλάδας από τον Οκτώβρη του 2009. Ξέρουν πολύ καλά πως η πολιτική τους δεν χαίρει της ελάχιστης καν κοινωνικής νοµιµοποίησης και όπως παντού αλλού στον κόσµο (Λατινική Αµερική, Νοτιοανατολική Ασία) εφαρµόζεται µε τη µέθοδο του σοκ. Γιατί να διακινδυνεύσουν την εφαρµογή της θέτοντάς τη στην κρίση του κόσµου;

Ακόµη κι έτσι ωστόσο, µένοντας δηλαδή το ενδεχόµενο των πρόωρων εκλογών στο επίπεδο του εκβιασµού, η νέα χρονιά και για την ακρίβεια το πρώτο τετράµηνο της θα συνοδευτεί από πρωτοφανείς πολιτικούς σεισµούς. Οι κλυδωνισµοί που θα δεχτεί το πολιτικό σύστηµα θα είναι εφάµιλλοι των αλλαγών που θα επιχειρήσει η αστική τάξη να εφαρµόσει. Το µυστικό αντικείµενο του πόθου της θα είναι η επόµενη, τέταρτη δόση του δανείου των 110 δισ. ευρώ, που η χορήγησή της είναι τόσο επισφαλής όσο καµία άλλη. Το κατέστησαν σαφές και οι εκπρόσωποι της τρόικας στην τελευταία τους επίσκεψη στην Αθήνα. Σ’ αυτήν δε την πορεία θεωρείται βέβαιη η επιβολή ενός νέου πακέτου φορολογικών µέτρων, ύψους τουλάχιστον 14 δισ. ευρώ, που θα αυξήσει τα δηµόσια έσοδα. Το πόσο κοντά δε είναι τα δύο αυτά ποσά (της δόσης του δανείου, 15 δισ., και της νέας αφαίµαξης, 14 δισ.) µόνο τυχαίο δεν είναι. Επιβεβαιώνεται έτσι ποιος πληρώνει το λογαριασµό σε ΔΝΤ - ΕΕ: Mισθωτοί και συνταξιούχοι, που κάθε χρόνο βλέπουν το µερίδιό τους στα δηµόσια έσοδα να αυξάνεται.

Προς επίρρωση, στοιχεία από την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων του 2009 που δηµοσίευσε ο Ελεύθερος Τύπος την Τετάρτη. Όπως προκύπτει, η µέση φορολογική επιβάρυνση των συνταξιούχων αυξήθηκε κατά 10%, πληρώνοντας πολύ ακριβά µια αύξηση στο δηλωθέν εισόδηµά τους κατά 4%. Στην άλλη πλευρά, έµποροι, βιοτέχνες και βιοµήχανοι που είδαν το εισόδηµά τους να αυξάνεται κατά 1% πλήρωσαν 5% λιγότερο φόρο σε σχέση µε την προηγούµενη χρονιά! Ο εντεινόµενος ταξικός χαρακτήρας της φορολογίας υπογραµµίζεται επίσης από την αυξηµένη συµµετοχή των µισθωτών και συνταξιούχων στο συνολικό φόρο εισοδήµατος (φυσικών και νοµικών προσώπων) που από 48% το 2008 έφθασε το 2009 το 53%. Από την άλλη, τα νοµικά πρόσωπα είδαν τη δική τους συµµετοχή να µειώνεται από 35% το 2008 σε 31% το 2009! Η ίδια, φρικτή κοινωνική εικόνα αποτυπώνεται αν αποµακρυνθούµε από το επίπεδο των ποσοστών και σταθούµε στα ίδια τα µεγέθη, τους φόρους δηλαδή που πληρώνει κάθε κοινωνική τάξη: Η συµµετοχή µισθωτών και συνταξιούχων ανήλθε σε 7 δισ. ευρώ όταν επιχειρήσεις και υπόλοιπα νοµικά πρόσωπα πλήρωσαν µόνο 4 δισ.!

Η εικόνα της κατάφωρης κοινωνικής αδικίας των δηµόσιων οικονοµικών (που οξύνεται αν στους παραπάνω άµεσους φόρους προσθέσουµε και τους έµµεσους) συµπληρώνεται αν δούµε ότι τα έσοδα από την άµεση και έµµεση φορολογία κυρίως εξυπηρετούν το δηµόσιο χρέος που το 2011 αναµένεται να απορροφήσει 15,9 δισ. ευρώ. Είναι ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 80% των δαπανών για αποδοχές δηµοσίων υπαλλήλων και συντάξεων (19,8 δισ.) και στο 22% του συνόλου των δαπανών του προϋπολογισµού (71,8 δισ.). Ένας ελέφαντας στο καθιστικό που αποκλείει την άσκηση αναδιανεµητικής πολιτικής, µετατρέποντας το στόχο της παύσης πληρωµών σε όρο εκ των ων ουκ άνευ για την βελτίωση της θέσης των εργαζοµένων. Η δυνατότητα της παύσης πληρωµών (πέραν της αναγκαιότητας, που θεωρείται αδήριτη) υπογραµµίζεται αν δούµε πως από τον κρατικό προϋπολογισµό του 2011 το σύνολο των δαπανών για παιδεία (6,5 δισ. ευρώ), υγεία (7,2 δισ.), χρηµατοδότηση ασφαλιστικών ταµείων (13,2 δισ.) και αποδοχές - συντάξεις (19,8 δισ.), συµπεριλαµβανοµένων των επικαλύψεων, υπολείπεται των συνολικών φορολογικών εσόδων που ισούνται µε 53 δισ. ευρώ, έχοντας αποκλειστεί µάλιστα η αστική τάξη και η Eκκλησία από την φορολογία. Κατά συνέπεια η παύση πληρωµών είναι εφικτή. Ακόµη και τα σηµερινά έσοδα του Δηµοσίου φτάνουν και περισσεύουν για να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται οι πραγµατικές ανάγκες της οικονοµίας, χωρίς να κινδυνεύει δηλαδή από ασφυξία αν προς στιγµή κλείσουν οι στρόφιγγες του δανεισµού, υπό έναν όρο φυσικά: Nα σταµατήσει να εξυπηρετείται το δηµόσιο χρέος.

Αίτηµα - κλειδί, που µπορεί να απελευθερώσει τις διαδικασίες σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι η συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα θέσει το αίτηµα ανοίγµατος των βιβλίων του δηµοσίου χρέους, ώστε να ξέρει ο ελληνικός λαός τι πληρώνει, σε ποιόν και υπό ποιους όρους. Πρόκειται για ένα βαθιά δηµοκρατικό αίτηµα που δεν θα κριθεί στους διαδρόµους της Βουλής και τις εντελώς αναξιόπιστες Επιτροπές - κολυµβήθρες του Σιλωάµ, όπως επιδιώκει ο πρόεδρος του Συνασπισµού, Αλέξης Τσίπρας, ευνουχίζοντας τη δυναµική του, αλλά στους δρόµους, στους εργασιακούς χώρους και τις εργατικές, συνδικαλιστικές ενώσεις. Το άνοιγµα έτσι των βιβλίων του δηµόσιου χρέους στην κοινωνία από κοινού µε µαζικούς αγώνες για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης µπορούν να ακυρώσουν τα σχέδια επιστροφής στον Μεσαίωνα και να κάνουν το 2011 να είναι η δική µας χρονιά!