Μανιφέστο αντεπανάστασης

Πηγή: Αυγή

Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/11/2010

Όσοι είχαν την ψευδαίσθηση ότι τα μέτρα της τρόικας θα χτυπούσαν το εισόδημα των εργαζομένων μόνο στον δημόσιο τομέα, από χθες συνειδητοποιούν ότι όλοι οι εργαζόμενοι είναι... ίσοι ενώπιον της τρόικας! Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς πλέον τις "δυσκαμψίες" των συμβάσεων, θα πέσουν κατά το ποσοστό της επιδιωκόμενης εσωτερικής υποτίμησης, περίπου 15%. Δηλαδή ποσοστό που ισοδυναμεί με τις περικοπές του 13ου και 14ου μισθού.

Η στρατηγική του φθόνου

Πηγή: Αυγή

του Θ. Καρτερού

Μήνες και μήνες οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα περιγράφονταν από την προπαγάνδα του Μνημονίου ως θύματα, ως μη προνομιούχοι, ως υποζύγια που σέρνουν το κάρο της οικονομίας σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους του δημόσιου τομέα. Οι μεν είναι στο έλεος της ανεργίας, οι δε υπό τη σκέπη της μονιμότητας, οι μεν ζουν με τον φόβο της απόλυσης, οι δε με τη σιγουριά της μονιμότητας, οι μεν έχουν άθλιες αμοιβές, οι δε παίρνουν διπλάσια και τριπλάσια λεφτά και επιδόματα και πολλά άλλα.

Μια γευση απο Ιρλανδικά blogs...

Τις ευχαριστίες μου στη βόρεια φίλη Έλβα που μας τα έστειλε!

Δείτε για παράδειγμα το

The death of the Irish Republic

και το

State of My Nation

Χανς Βέρνερ Ζιν: Η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη

Αναπόφευκτο θεωρεί το μορατόριουμ, δηλαδή την παύση πληρωμών, στην ελληνική οικονομία ο καθηγητής Οικονομίας και Δημοσιονομικών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου Ιfo Χανς Βέρνερ Ζιν. O επικεφαλής του διακεκριμένου οργανισμού πιστεύει πως η αντιμετώπιση του γιγάντιου,όπως το χαρακτηρίζει, ελλείμματος είναι σχεδόν απίθανη. Τονίζει ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε Ανατολική Γερμανία σε περίπτωση κατά την οποία οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες αναλάβουν τα χρέη της και επισημαίνει το σενάριο μιας πιθανής εσωτερικής υποτίμησης ύψους ως και 30%.

Πηγή: tvxs

Η πολιτική ανασύνταξη των πλειοψηφιών

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Ν. Παρασκευόπουλου

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται έντεκα χρόνια δεκαπενθήμερης παρουσίας μου στη στήλη αυτή. Δεν σκοπεύω βέβαια να προβώ σε κάποιο προσωπικό απολογισμό.

Η επανεξέταση, ωστόσο, μιας αρχικής ιδέας που αποτυπώθηκε σαν υπόθεση εργασίας είναι ζήτημα αντικειμενικό. Η επαλήθευσή της ή μη στις αρχές της νέας χιλιετίας παρέμενε ένα ζητούμενο, ενώ ο αναγνώστης σήμερα πια μπορεί να κρίνει αναδρομικά.

Εδώ και έντεκα χρόνια λοιπόν αναλύονται περιοδικά οι πτυχές μιας βασικής θέσης, ότι στο στόχαστρο της ελεγκτικής πολιτικής έχουν εισέλθει πλέον οι πλειοψηφίες των πολιτών, δηλαδή όλοι εκτός από τους όποιους κατέχοντες ή ισχυρούς διαχειριστές.

«Παραλύει» η Πορτογαλία σήμερα

Σε πλήρη παράλυση ελπίζουν να θέσουν τη χώρα σήμερα τα εργατικά συνδικάτα της Πορτογαλίας καθώς έχουν κηρύξει γενική απεργία διαμαρτυρόμενοι για τις προαναγγελθείσες από την κυβέρνηση περικοπές των μισθών.

Πηγή: ΕΝΕΤ

Οι τομείς των μεταφορών, της βιομηχανίας και τα σχολεία δεν θα λειτουργήσουν σήμερα όπως δηλώνουν συνδικάτα δύο ημέρες πριν από την ψήφιση στην πορτογαλική βουλή των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων.

Για πρώτη φορά τα τελευταία είκοσι χρόνια τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας το UGT και το CGTP ένωσαν τις δυνάμεις τους και κάλεσαν σε εθνική ημέρα δράσης.

Ελπίζουν σύμφωνα με δηλώσεις των ηγετών τους στο BBC, ότι οι εργαζόμενοι από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα θα συμμετέχουν στις σημερινές κινητοποιήσεις.

Η απεργία αναμένεται να επηρεάσει τη λειτουργία των τραπεζών, τα μέσα ενημέρωσης, τη διανομή καυσίμων, τα λιμάνια, ενώ εκατοντάδες πτήσεις αναμένεται να ακυρωθούν.

Τα αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ως στόχο έχουν τη μείωση του ελλείμματος από το 7,3% στο 4,6% του ΑΕΠ.

«Το καλούτσικο μπορεί να επαρκεί σε συνηθισμένους καιρούς, αλλά δεν ζούμε σε συνηθισμένους καιρούς»

των    Γρηγόρη Γεροτζιάφα, Γιώργου Γρόλλιου, Παντελή Ραδίση

Στους ασυνήθιστους καιρούς, οι άνθρωποι έχουν τη μοναδική ευκαιρία είτε να ελευθερωθούν και να δημιουργήσουν, είτε να γίνουν υποτελείς και να περάσουν στην ανυπαρξία.

Η χώρα μας και οι πολίτες της βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με αυτό ακριβώς το δίλημμα και οι κυβερνήτες μας έχουν ήδη πάρει θέση απέναντι σε αυτό. Πρόσφατα, είδαμε και ακούσαμε έναν θλιβερό πρωθυπουργό να μας εκβιάζει και να μας τρομοκρατεί, ότι αν δεν υποστηρίξουμε τις επιλογές του, η χώρα μας θα πτωχεύσει και εμείς θα βυθιστούμε στο χάος.

Η ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίδρασης

Του Δημήτρη Καζάκη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Κυριακή, 21 Νοεμβρίου 2010, εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας

Η δίωξη μαθητών με τις διατάξεις του «αντιτρομοκρατικού νόμου» δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός ήσσονος σημασίας. Συνιστά ένα ακόμη σύμπτωμα της συστηματικής κατάλυσης όχι μόνο βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά της ίδιας της δημοκρατίας. Στο πρόσωπο των νεαρών μαθητών επιχειρείται να καταδικαστεί κάθε έννοια κοινωνικής και πολιτικής διαμαρτυρίας, κάθε έννοια οργανωμένης κοινωνικής αντίδρασης. Με τις διατάξεις του «αντιτρομοκρατικού νόμου» επιχειρούν να τρομοκρατήσουν μια ολόκληρη γενιά, τη νέα γενιά, και να στιγματίσουν με τη διαδικασία του «δεδικασμένου» τις διαδηλώσεις, τις συγκεντρώσεις και τις άλλες μορφές μαζικής αντίστασης ως «τρομοκρατία χαμηλής έντασης». Σύμφωνα πάντα με τις γνωστές «υποδείξεις» από κέντρα έξωθεν και άνωθεν.

Χρεοκώσταινα...

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Στάθη

«Κρατίστην είναι δημοκρατίαν την μήτε πλουσίους άγαν, μήτε πένητας έχουσαν πολίτας.»

.........................................

Σανσκριτικά είναι, δεν μεταφράζονται...

Η κρίση δεν είναι κρίση. Είναι η ίδια η φύση του συστήματος και η τελευταία λέξη της στρατηγικής του.

Οταν ο Ομπάμα ακόμα δήλωνε «ναι μπορούμε» έβγαζε στη φόρα καταγγελίες όπως αυτή: «Υπάρχει ένα κτήριο στα νησιά Κέιμαν που στεγάζει 12.000 αμερικανικές εταιρείες. Είτε είναι το μεγαλύτερο κτήριο του κόσμου, είτε είναι η μεγαλύτερη φοροαπάτη».

Τώρα ο Ομπάμα υποκύπτει στα λάθη του, που λάθη όμως δεν είναι. Είναι η υπαγορευμένη (facio) πολιτική του συστήματος.

«Σήμερα στην Αμερική», γράφουν οι New York Times, «το 10% ελέγχει το 70% του πλούτου. Οι πλούσιοι δεν νοιάζονται παρά μόνον για τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα είναι έθνη χωρίς κοινωνική συνοχή, ή αίσθηση εθνικής ενότητας.

Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων διαβρώνει την ψυχή όλων των εθνών».