ΥΠΕΓΡΑΦΗ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΣΠΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ!

ΠΗΓΗ: ΙSKRA

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΒΑΘΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

Υπογράφτηκε τελικά, η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας, η οποία οδηγεί σε αμοιβές κατώτερες από αυτές που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) της ΓΣΕΕ. Ο μισθός της σύμβασης αυτής, ορίζεται στα €640, δηλαδή €100 πιο χαμηλά από τα €740, τα οποία προβλέπει με τη σειρά της η ΕΓΣΣΕ.

Η σύμβαση αυτή υπογράφτηκε, όχι τυχαία, μεταξύ των εργαζομένων και της εταιρείας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας G4S. Και λέμε, όχι τυχαία, γιατί ο χώρος των υπηρεσιών σεκιούριτι, βρίθει από εργοδοτικά σωματεία τα οποία είναι «σφραγίδες», που ενεργοποιούνται απλά για την εκλογή αντιπροσώπων.

Πρόσχημα για την υπογραφή της σύμβασης αυτής, στάθηκε η απειλή απολύσεων από τη μεριά της εργοδοσίας. Σε αντιστάθμισμα των μισθών πείνας λοιπόν, η επιχείρηση «προσφέρει» δήθεν, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή της σύμβασης αυτής: η εξάρτηση των μισθολογικών αποδοχών, από τη συμφωνία της G4S με τον εκάστοτε πελάτη της, ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο ΗΣΑΠ, δηλαδή μια... ΔΕΚΟ! Η πρόβλεψη αυτή, ικανοποιεί τις ορέξεις και του πιο σκληρού διευθυντή προσωπικού, καθώς δίνει τη δυνατότητα στην εταιρεία, να εκβιάζει τους εργαζόμενους, με «όπλο» την τοποθέτηση τους στην υπηρεσία διαφορετικών πελατών...

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!

Φυσικά, η συγκεκριμένη επιχειρησιακή σύμβαση, δεν ήρθε από το «πουθενά». Αντίθετα, αποτελεί την εφαρμογή των όσων προβλέπονται τόσο στο Μνημόνιο (Ν. 3845/2010) όσο και στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, σύμφωνα με τα οποία οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν τόσο έναντι της ΕΓΣΣΕ αλλά και έναντι των κλαδικών επιχειρησιακών συμβάσεων!

Είναι λοιπόν εύλογο πως, η υπογραφή της συγκεκριμένης επιχειρησιακής σύμβασης ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, για τη γενίκευση τέτοιων περιστατικών, καθώς εντείνει το κλίμα ματαιότητας και ηττοπάθειας στους εργαζόμενους. Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες των αγώνων συνδικαλιστικών οργανώσεων όπως η ΟΤΟΕ, που έχουν πετύχει την υπογραφή αξιοπρεπών σχετικά κλαδικών συμβάσεων, συναντώντας την οργή και την υπονόμευση από τους τραπεζίτες. Σε αυτούς ακριβώς τους κλάδους, ήδη παρατηρείται μια σποραδική αλλά μετρήσιμη τάση για μείωση των αποδοχών, σε ποσοστά από 10% έως 30%.

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ!

Φυσικά, η εργασιακή επισφάλεια δεν αποτελεί φαινόμενο, το οποίο οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο Μνημόνιο και τις προβλέψεις του. Αντίθετα, αποτελεί το συνεχώς διογκούμενο αποτέλεσμα των πολιτικών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά και κυρίως της απροθυμίας της ηγεσίας του εργατικού κινήματος να ανταποκριθεί στο ρόλο της. Μην ξεχνάμε πως πρόσφατα ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, κ. Παναγόπουλος, δήλωσε «πως θα συζητούσε μειώσεις μισθών με αντάλλαγμα τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας» και «πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές στο μνημόνιο»».

Κύρια θύματα της επισφαλούς εργασίας, αποτελούν, οι νεοπροσλαμβανόμενοι, οι άνεργοι και οιγυναίκες, οι οποίοι αναγκάζονται να εργάζονται υπό καθεστώς μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Χαρακτηριστικά το 9μηνο του 2010, υπογράφτηκαν περίπου 168.000 συμβάσεις μερικής απασχόλησης έναντι περίπου 89.000 το αντίστοιχο 9μηνο του 2009, με άλλα λόγια σημειώθηκε αύξηση σε απόλυτα νούμερα κατά 88%! Ειδικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη 1 στις 2 νέες θέσεις εργασίας εντός του 2010, αποτελούν θέσεις μερικής απασχόλησης!!

Όπως όμως είναι γνωστό, ο εργασιακός μεσαίωνας δεν αφορά μόνο την μερική απασχόληση, αλλά και τον εφιάλτη της ανασφάλιστης εργασίας. Σύμφωνα, με τα στοιχεία των πρόσφατων ελέγχων του ΣΕΠΕ, 1 στους 4 εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος. Το γεγονός αυτό, δεν αφορά μόνο τον ίδιο τον εργαζόμενο αλλά γενικά το ασφαλιστικό σύστημα, που στενάζει κάτω και από την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή των εργοδοτών, για την οποία οι Κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια!

Οι τάσεις αυτές, ενισχύονται έτι περαιτέρω από τη γενικευμένη ανεργία. Με άλλα λόγια, μπορούμε πλέον να μιλάμε για «εφεδρικό στρατό ανέργων», ο οποίος ρίχνει τα μεροκάματα και τους μισθούς προς τα κάτω, ενώ συμβάλει αποφασιστικά στην καθιέρωση του φαινομένου των απλήρωτων υπερωριών. Αυτό που είναι πραγματικά εξωφρενικό είναι πως, η ίδια η κυβέρνηση, ενισχύει τη δυναμική αυτή. Τα προσφάτως ανακοινωθέντα «μέτρα για την ανεργία», αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα: χαρίζονται οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, το επίδομα ανεργίας καταβάλλεται από τους ανέργους στις επιχειρήσεις προκειμένου οι δεύτερες να τους προσλάβουν και φυσικά πριμοδοτούνται τα γνωστά τοπικά σύμφωνα απασχόλησης....