ΔΕΘ: Ρεσιτάλ υποκρισίας από τον πρωθυπουργό στα εγκαίνια

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Αντιλαϊκές εξαγγελίες και πομπώδεις κενολογίες

Καταφέραμε να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια στις πιο δύσκολες συνθήκες των τελευταίων δεκαετιών», είπε σε μια αποστροφή του λόγου του ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στο νέο υπουργικό συμβούλιο που έκανε την παρθενική του συνεδρίαση την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη. Και μόνο αυτά τα λόγια είναι αρκετά για να δείξουν το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης.

Θαυμάστε πώς κρατιέται η Ελλάδα όρθια: Η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο μειώθηκε κατά 8,6% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους. Το επτάμηνο δε Ιανουαρίου - Ιουλίου ο δείκτης μειώθηκε κατά 6,3% όταν το αντίστοιχο περυσινό διάστημα μειώθηκε πάλι κατά 10,3%. Τον ίδιο μήνα, τον Ιούλιο, οι εισαγωγές (που μας ενδιαφέρουν μόνο και μόνο γιατί δείχνουν την πτώση της καταναλωτικής ζήτησης) μειώθηκαν κατά 31% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους. Το 15% στην Αθήνα και το 10% στη Θεσσαλονίκη των εμπορικών καταστημάτων έχουν βάλει λουκέτο, ενώ το ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο μειώθηκε κατά 3,7%, με τις ακαθάριστες επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου να σέρνουν το χορό της ύφεσης έχοντας μειωθεί κατά 18,6% σε σχέση με πέρυσι. Μια μείωση που προοιωνίζεται τις χειρότερες εξελίξεις για την απασχόληση. 

Η Ελλάδα επομένως δεν είναι όρθια, με πιθανή εξαίρεση την Ελλάδα των τραπεζιτών, που αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα του ΠΑΣΟΚ. Μάρτυρας η ανακοίνωση από την Εθνική Τράπεζα μιας αύξησης μετοχικού κεφαλαίου - μαμούθ ύψους 2,8 δισ., από την οποία ας ελπίσουμε να βρει τα λεφτά για να επιστρέψει στο Δημόσιο και τα 350 εκατ. ευρώ που ακόμη χρωστάει. Η άλλη Ελλάδα όμως εδώ και μήνες είναι στην εντατική, με τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα, ως αποτέλεσμα της πολιτικής κυβέρνησης - ΔΝΤ - ΕΕ. Μια πολιτική που ο Παπανδρέου την υπερασπίστηκε μέχρι τέλους. «Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν να συμβληθούν μαζί μας, εμείς τους καλέσουμε να συμβληθούν μαζί μας, για να ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη φάση όπου είχαμε μια σκληρή κερδοσκοπική επίθεση απέναντι στην Ελλάδα», ήταν τα λόγια του μιλώντας στους λεγόμενους παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης την Πέμπτη. «Δεν θα είχαμε να πληρώσουμε ούτε μισθούς ούτε συντάξεις», συμπλήρωσε. Πίσω από αυτή την κινδυνολογία ο πρωθυπουργός επιχείρησε να αποκρύψει τον πολιτικό χαρακτήρα της απόφασής του να οδηγήσει τους έλληνες εργαζόμενους στο σφαγείο του ΔΝΤ. Γιατί η προσφυγή δεν αποτελούσε μονόδρομο, ούτε –το χειρότερο– αποτρέπει τη χρεοκοπία. Η εκτίναξη του δημόσιου χρέους στο 149% του ΑΕΠ, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο, καθιστά βεβαιότητα την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αφήνοντας ανοικτό μόνο το θέμα των όρων: Αν θα γίνει με όρους που θα επιβάλουν οι γερμανοί τραπεζίτες ή με όρους λαϊκού κινήματος και εις βάρος των γερμανών τραπεζιτών, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής λύσης, που στην προμετωπίδα της θα έχει τη σημαντική βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή σήμερα.

Από την άλλη μεριά, οι «αντιεξουσιαστές» του Γ. Παπανδρέου κάθε μέρα που περνά στρέφουν τα πυρά τους σε ολοένα και καινούργιους τομείς. Μαζί με τον ΟΣΕ σειρά φαίνεται να παίρνει η παιδεία και δη η τριτοβάθμια, με αφορμή το νέο νόμο πλαίσιο που εξήγγειλε η υπουργός Παιδείας, Ά. Διαμαντοπούλου. «Θα ρίξουμε όλο και πιο πολύ το βάρος της προσπάθειάς μας στο ανθρώπινο δυναμικό και στην παιδεία. Είναι χρονιά μεγάλων αλλαγών στην παιδεία» τόνισε μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, ενώ μια μέρα πριν μιλώντας στους επαγγελματοβιοτέχνες επέκρινε τα ΤΕΙ και τα πανεπιστήμια «που δεν έχουν σχέση με τον επιχειρηματικό κόσμο της περιοχής». Σαφές το υπονοούμενο: εξάλειψη και των τελευταίων ιχνών αυτοτέλειας των ΑΕΙ και ΤΕΙ στο βωμό υποστήριξης της ιδιωτικής κερδοφορίας. 

Τα εγκώμια στις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις κατέλαβαν άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του. Έσπευσε μάλιστα να διευκρινίσει σε ένα κρεσέντο κοροϊδίας ότι «εμείς ως σοσιαλιστές δεν πρέπει να φοβόμαστε την έννοια του επιχειρείν, της επιχειρηματικότητας»! Το κόμμα που σε τρεις μήνες κατάργησε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα, ο πιο καλός μαθητής του ΔΝΤ, νιώθει την ανάγκη να ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι εχθρικό προς τις επιχειρήσεις… 

Πέρα από τα εγκώμια υπήρξαν ωστόσο και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως αυτές που αφορούν στις μεγάλες επενδύσεις. Νομοσχέδιο - σκούπα, που θεωρητικά θα έρθει να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία, την πολυνομία και τη διαφθορά, στην πράξη όμως θα σαρώνει κάθε είδος δημόσιου ελέγχου και προστατευτικού πλαισίου, για να διευκολυνθούν οι ξένες επενδύσεις. Μεταμοντέρνα αποικία θα γίνει η Ελλάδα, την ίδια μάλιστα ώρα που επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονταν στην αιχμή του δόρατος του ελληνικού καπιταλισμού για δεκαετίες πνέουν τα λοίσθια ή ψάχνουν το χάρτη για να βρουν πού θα μεταφέρουν την έδρα τους. 

Οι αναστατώσεις που δημιουργεί η λιτότητα (η αντιμετώπιση «του τέρατος του ελλείμματος», με τα λόγια του Γιωργάκη) σε όλη την έκταση της κοινωνίας και στον επιχειρηματικό χάρτη οξύνουν την πάλη για την πολιτική ηγεμονία στο πλαίσιο του πολύμορφου ρεύματος που αντιμάχεται το μνημόνιο. Σε αυτό το πλαίσιο τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα μπορούν να διεκδικήσουν την ηγεμονία στην πάλη ενάντια στην επικείμενη πτώχευση, έχοντας όμως στην προμετωπίδα τους το στόχο της ουσιαστικής βελτίωσης της θέσης τους. Διαφορετικά η απαλλαγή από το μνημόνιο και την τρόικα, θα σημάνει την επιστροφή στα προηγούμενα χρόνια λιτότητας και περικοπών, στα χρόνια του «μνημονίου με ανθρώπινο πρόσωπο».