Διώκεται ό,τι αμφισβητεί τα μονοπώλια

Πηγή: Ριζοσπάστης

Αποκαλυπτικό το σκεπτικό με το οποίο βγαίνουν παράνομες οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων

Την ώρα που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, στοχοποιείται το ίδιο το δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται και να υπερασπίζεται ό,τι έχει κατακτήσει. Μόνο τους τελευταίους μήνες:

• 10/11/2009: Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά που αντιδρούσαν στην εισβολή των πολυεθνικών στο λιμάνι. Εγιναν απολύτως δεκτές οι αγωγές που κατέθεσαν τα Εμποροβιομηχανικά Επιμελητήρια Αθήνας, Πειραιά και Μεσσηνίας και 59 ακόμα επιχειρήσεις, αξιώνοντας την ποινικοποίηση του αγώνα. Στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης αναφέρεται ότι «μόνη η ασαφής και αόριστη αναφορά στον κίνδυνο απώλειας εργατικών θέσεων 700 εργαζομένων και η εργασιακή αβεβαιότητα που αυτοί βιώνουν, χωρίς διασύνδεση με ορισμένο συνδικαλιστικής φύσεως αίτημα, δεν αρκεί για τη νομιμοποίηση της επίδικης απεργιακής κινητοποίησης».

Δηλαδή, ουσιαστικά το δικαστήριο χαρακτήριζε μη επαρκή λόγο για να κάνει ένας εργαζόμενος απεργία το ότι χάνει τη δουλειά του. Η απόφαση του Πρωτοδικείου στηρίζεται στην εφετειακή απόφαση με αριθμό 258 του 2008 που είχε εκδοθεί με βάση τη «γραμμή» της κυβέρνησης της ΝΔ και χαρακτήριζε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων το 2008 παράνομες και καταχρηστικές. Είχε κρίνει τότε το δικαστήριο ότι η ιδιωτικοποίηση δε... βλάπτει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και ότι τότε η απεργία τους έθετε «υπό αμφισβήτηση την συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία της εργοδότιδος ΟΛΠ ΑΕ να χαράσσει η ίδια την επιχειρηματική πολιτική». Είχε μάλιστα αποφανθεί ότι η παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ ήταν «απολύτως αναγκαία διά την ανάπτυξη και επιβίωση» του ΟΛΠ και η απεργία ήταν καταχρηστική «διότι επιδίωκε να εξαναγκάσει τον ΟΛΠ ΑΕ να εφαρμόσει άλλη επιχειρηματική επιλογή»!

• Γενάρης 2010: Μέσα σε χρόνο-ρεκόρ - σε 10 ώρες από τη στιγμή που κατέθεσαν την αγωγή οι εργοδότες - η απεργία των Αιγυπτίων αλιεργατών της Μηχανιώνας, για μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, κηρύχθηκε παράνομη. Λίγες μέρες αργότερα, κι ενώ οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες συνεχίζουν αλύγιστοι τον απεργιακό αγώνα, το δικαστήριο της Θεσσαλονίκης έκρινε παράνομη την απεργία τους για δεύτερη φορά.

Παράνομος ο αγώνας για ανθρώπινη εργασία;

Οι εργάτες που αγωνίζονταν, δούλευαν ατέλειωτες ώρες, ακόμα και άρρωστοι, σακατεμένοι, τραυματισμένοι, για 500 ευρώ το μήνα, με την πρεσβεία της χώρας τους να παρεμβαίνει για να «παραδώσουν τα όπλα» και με απειλές στις οικογένειές τους στην Αίγυπτο. Ομως ο αγώνας τους κρίθηκε παράνομος. Μάλιστα σε συνάντηση με το υπουργείο Εργασίας, ο γγ είχε πει ότι οι αλιεργάτες δεν καλύπτονται να απεργούν! Οταν οι εργάτες ζήτησαν να πάρει θέση το υπουργείο ενάντια στην αντικατάστασή τους από απεργοσπάστες, η απάντηση ήταν ένα αίτημα για ...«ανακωχή».

• Ιούνης - Ιούλης 2010: Τρεις φορές κρίθηκαν παράνομες και καταχρηστικές οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, οι οποίοι απαιτούσαν να μη γίνουν οι απολύσεις 285 συναδέλφων τους. Στις 16/6, στις 18/6 και στις 12/7, η κυβέρνηση και η διοίκηση της Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας (ΑΜΕΛ) έσυραν τους εργαζόμενους στα δικαστήρια, ζητώντας να κηρυχθεί η κινητοποίησή τους παράνομη και καταχρηστική. Το δικαστήριο ικανοποίησε την απαίτηση αυτή. Μεταξύ άλλων η διοίκηση της ΑΜΕΛ ισχυριζόταν ότι η κινητοποίηση επιβαρύνει το δικαίωμα των επιβατών στη μετακίνηση. Ομως το δικαίωμα της καθημερινής, ασφαλούς, φτηνής και άνετης μετακίνησης των επιβατών πρώτα απ' όλα το θίγει η πολιτική που θέλει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να λειτουργούν με βάση τους νόμους της αγοράς. Για παράδειγμα, ο αριθμός των εργαζομένων δεν καθορίζεται με στόχο να υπάρχει ένα ευρύ και πυκνό δίκτυο δρομολογίων, αλλά με βάση τον «εξορθολογισμό των δαπανών», δηλαδή το πόσο «κοστίζουν» οι εργαζόμενοι και μειώνουν τα προσδοκόμενα κέρδη. Το αν π.χ. η εντατικοποίηση σε μία υπηρεσία δημιουργεί κινδύνους και για όσους απευθύνονται σε αυτή, δεν προβληματίζει τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Παράνομη η πάλη για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα;

Μόνο το τελευταίο εξάμηνο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν οργανώσει οι ναυτεργάτες για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα έχουν κηρυχθεί παράνομες τέσσερις φορές: Στις 16/12/2009, τις20/4/2010, τις 22/6/2010 και τις 28/6/2010, ακόμα και με τη χρησιμοποίηση απεργοσπαστικού μηχανισμού (ενώ ήταν σε εξέλιξη κινητοποίηση των δικηγόρων του Πειραιά).

Το σκεπτικό με το οποίο κατατέθηκε, αλλά και έγινε δεκτή η αγωγή, ήταν ότι οι κινητοποιήσεις πλήττουν τον τουρισμό. Ομως η ικανοποίηση της ανάγκης της λαϊκής οικογένειας σε αναψυχή προϋποθέτει πλοία με προσωπικό και συνθήκες εργασίας που θα εγγυώνται την ασφαλή σύνδεση της ηπειρωτικής με τη νησιωτική χώρα. Η πολιτική που υπηρετεί τους εφοπλιστές και μετατρέπει τα πλοία σε πλωτά - γκέτο θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και των επιβατών και των ναυτεργατών. Γι' αυτό και οι κινητοποιήσεις των ναυτεργατών - σε μια περίοδο μάλιστα που επιταχύνεται η «απελευθέρωση» των θαλάσσιων μεταφορών με την άρση του καμποτάζ και στην κρουαζιέρα - όχι μόνο ήταν δίκαιες, αλλά και έδιναν το φωτεινό παράδειγμα σε όλον το λαό.